Its beautyfull

Het werkte niet, misschien had hij haar door. Dan ging ze zelf nog maar even zwemmen. Ze draafde weer naar het meer en sprong er in. Ze zwom vijf minuten en klom er toen weer uit. Ze schudde zich uit en het water kwam ook op Painted. "Dat ging echt perongeluk!" riep ze onschuldig. Niet dus. Maar ze was heel goed in nep doen. Haar ogen stonden onschuldig en als ze niet te vroeg in lachen uitbarstte was het een grote kans dat hij er in trapte en haar niet met water bespatte. Ookal vond ze dat niet af.

"Dat ging echt perongeluk!" antwoorde de merrie toen er golf water over hem heen vloog. ''Geeft niet'' grinnikte hij. Hij was niet bang voor water, integendeels zelfs. Water vond hij leuk. maar doo de tempratuur, werd het iets minder. Met herfst is het eigenlijk ook helemaal geen tijd om te gaan zwemmen. Hij grinnikte. hij was nu nog zwarter dan dat hij altijd al was, zijn vacht was donker. Zijn manen leken zijn nek wel te knuffelen, ze plakte er helemaal om heen. Hij schudde zich nogmaals uit om het overtalige water van zijn lichaam te krijgen en keek naar de merrie. ''Geen zorgen, ik neem geen wraak'' hij grinnikte.

''Geeft niet'' grinnikte hij. Ze zuchte, waarom deed hij niets meer? Ze wou spelen!! Misschien was dat veulenachtig, maar ze was dan ook nog niet volwassen. ''Geen zorgen, ik neem geen wraak'' hij grinnikte. "Jammer." Zei ze. Nu pas had ze door dat ze dat hardop zei en grinnikte naar Painted. Wat zou hij nu denken, of doen? Ze wachte af op een reactie. Nam nog een hap gras en keek weer naar de hengst.

"Jammer." Ah, de merrie wou spelen. Hij grinnikte. Hij had een plan. Hij zuchte diep en luidkeels en gaapte. ''Ik denk dat ik maar ga slapen, alle grote paarden doen altijd een schoonheidslaapje'' hij grinnikte in zichzelf en boog zich, strekte zich en ging liggen. Hij legde zijn benenen voor zich uit en keek naar de merrie. hij wachte op haar reactie, waarschijnlijk zou ze teleurgesteld zijn.

Hij grinnikte, zuchte diep en gaapte luidkeels. Oh nee.... ''Ik denk dat ik maar ga slapen, alle grote paarden doen altijd een schoonheidslaapje'' hij grinnikte in zichzelf en boog zich, strekte zich en ging liggen. Hij legde zijn benenen voor zich uit en keek naar haar. Teleurgesteld keek ze naar hem. Ze zuchte en draaide zich weer naar het water. Ze ging met haar hoef heen en weer in het water. Wat moest ze nu doen?

Toen de merrie zich omdraaide stond hij snel op, liep zachtjes naar haar toe en riep luidkeels; ''GRAPJE!'' hij lachte hard en keek naar de merrie. ''Tuurlijk niet!"' hij rende een paar meter vrolijk van haar weg. Hij hinnikte luid van plezier en draafde toen weer naar haar toe. Hij had zijn lach momentje wel even gehad. Hij keek naar de merrie, hopelijk was ze niet al teveel geschrokken van zijn onverwachte reactie. Zelf vond hij het nogal, nog steets, erg grappig.

Kyara hoorde hoefstappen achter zich ''GRAPJE!'' riep Painted. Ze draaide zich om en keek in zijn vrolijke ogen. ''Tuurlijk niet!"' hij rende een paar meter vrolijk van haar weg. Hij hinnikte luid van plezier en draafde toen weer naar haar toe. "Oh jij..." Zei ze en ze nam voorzichtig een pluk manen in haar mond trok hem een beetje naar achter, en plantte haar hoeven zo, dat als hij zo lopen, zou vallen. En dan was ze ook nog niet klaar....

"Oh jij..." antwoorde de merrie. Hij voelde iets aan zijn manen trekken maar dansde vrolijk door. Plotseling lag hij languit op de grond, zijn vier hoeven recht naar de lucht. Hij lachte hard, proeste het uit. ''Ik..Ik..ben gevalleen'' gierde hij. Hij stond voorzichtig op en hinnikelde weer terug naar de merrie.'"Auw'' klonk er bij elke pas die hij zette, maar toch bleef hij overdreven hard lachen.

''Ik..Ik..ben gevalleen'' gierde hij. Hij stond voorzichtig op en hinnikelde weer terug naar de merrie.'"Auw'' klonk er bij elke pas die hij zette, maar toch bleef hij overdreven hard lachen. Kyara lachte mee. Wat een kluns. "Je bent ook echt geen kluns of zo he?" Waarom nam hij nou geen wraak? Ze gierde het uit, samen met hem. Ja ze had echt lol!!

"Je bent ook echt geen kluns of zo he?" hij grinnikte. Maar van het harde lachen viel hij nog eens, hard op de grond, raakte te merrie, waardoor hij haar duwde, het water in. In paniek keek hij naar de merrie. Zijn lach was verdwenen. ''Woeps. Sorry'' Hij grinnikte. Hopelijk had hij haar geen pijn gedaan. Hij liep naar de merrie toe, nadat hij was opgestaan en bekeek de merrie, Niks ernstigs hoopte hij.

Kyara werd door hem in het water geduwdt. Ze kwam tegen een rots aan en het veroorzaakte een wond. Kyara klom het water uit. Ze had de wond niet door en schudde zich uit, een druppel bloed viel naast haar op de grond. "Oh... Ik bloed." stamelde ze. Ze keek naar Painted. "En bedankt he..." ze glimlachte weer en liep naar hem toe. "Ik merkte die wond eerst niet, maar lopen doet pijn." zei ze. Kyara liep mank; ze liep niet op haar rechtervoor been. Ze lachte wel nog steeds, maar het was meer om Painted gerust te stellen.

De merrie schudde zich uit, een druppel bloed viel naast haar op de grond. "Oh... Ik bloed." stamelde ze. "En bedankt he..." ze glimlachend. "Ik merkte die wond eerst niet, maar lopen doet pijn." zei ze. De merrie liep kreupel naar hem toe. Geschrokken keek hij naar haar ben. ''Ohgod!' antwoorde hij, totaal in schok. Hij keek naar haar liep in paniek naar haar toe. ''Misschien kan je beter proberen erop te lopen, ik weet dat het pijn doet, maar als je hem zo houd, is ie morgen stijf en dik en dan kan je er de komende weken niet oplopen'' hij glimlachte. Thuis was hij de dokter geweest. maar nu was dit zijn thuis. Zijn oude thuis was veranderd in een hel een vreselijk hel.

"Oh god!" Painted liep in paniek naar haar toe. "Je kunt er beter op lopen. Ik weet dat het pijn doet maar als je hem zo houd is hij morgen stijf en dik en kan je er niet op lopen." kyara knikte en zette haar been op de grond en zette een stap, metteen zakte ze door haar been heen. Geschrokken keek ze naar Painted. Ze moest doorzetten. Ze stond weer recht en zette nog een stap. Ze zakte er weer doorheen. "Auw!" paniek golfde door haar lichaam, ze kon niet goed lopen!

"Auw!" gilde de merrie. ''Hmm, ga dan maar liggen, Ik denk dat het gebroken is'' hij grinnikte even. Dat was natuurlijk niet eerlijk. Wat moest hij doen als het echt gebroken was? Dan zou ze maanden niet kunnen lopen of sterven, of uiteindelijk nog sterven. Hij zuchte. Waarom was hij dan ook weer zo dom geweest. ''Sorry'' mompelde hij nogmaals. Hij keek naar de merrie en naar het been, dat al water dikker werd. Hij zuchte nogmaals. Arrrgh!

"Hmm, ga dan maar liggen, ik denk dat gebroken is." Painted grinnikte, Kyara ging liggen en keek naar hem. "Sorry" zei hij. "maakt niet uit" Kyara glimlachte, en duwde met haar neus haar been recht. "Hoe weet jij die dingen eigenlijk?" vroeg ze nieuwschierig. Ze legde haar hoofd in het gras. Waarom moest haar dit nu weer overkomen, waarom niet een badass of zo? Ze rende zo graag, zou ze dat nog wel kunnen. Nou het was niet zeker dat het gebroken was, maar ze was geschrokken van Painteds woorden.

"maakt niet uit" Hij glimlachte. Gelukkig. "Hoe weet jij die dingen eigenlijk?" Hij grinnikte. ''Als kuddeleider, corecctie, exkuddeleider, hoor je dat soort dingen te weten'' hij zuchte even, dacht na over WA en ging toen weer verder ''Dus ja.'' hij keek even naar de lucht. Hopend dat er nu mensen uit zijn kudde naar beneden keek, trots op hem waren dat hij nog steets over hen sprak. Hij snoof even en keek toen weer naar de merrie. ''Nog steets pijn?'' vreog hij.

Hij grinnikte hij was dus kuddeleider. "Vandaar dus." ze grinnikte mee. Hij vroeg of ze nog pijn had. "Ja, ik zit me ondzettend in te houden om niet te gaan gillen van de pijn." ze keek hem niet meer aan. Een vogel vloot en Kyara keek op, daardoor bewoog ze haar been. "Auw!" gilde ze weer, en met tranen in haar ogen ging ze weer goed liggen. "Weet je of het gebroken is?" vroeg ze huilend, ze was bang, bang om nooit meer te kunnen lopen.

"Vandaar dus." ze grinnikte mee. "Ja, ik zit me ondzettend in te houden om niet te gaan gillen van de pijn." Hij greens. Hij bekeek haar been nog een goed, gelukkig stak er niks uit. "Auw!" gilde ze nogeens. "Weet je of het gebroken is?" Hij knikte. ''Het is zwaargekneust, Niet huilen, je kan over een paar dagen weer net zo hard rennen als je altijd al hebt gedaan'' hij lachte. Hij wou dat hij haar nu kon helpen, een toverstokje en wat magische stof. Maar dat bestond helaas niet. Hij zuchte. Helaas.

"Het is zwaargekneust, niet huilen, over een paar dagen kan je weer net zo hard rennen als je hebt gedaan." Kyara knikte. Hij zou het wel weten. "Als het niet zo is dan krijg je heel wat gezeur van mij he dat weet je." ze lachte, en schuurde haar hoofd af aan haar goede been. Kyara probeerde op te staan, maar dat deed te veel pijn. Een vlieg lande op haar wond, ze hapte erboven,weg vlieg. "Vlieg op, ik wil nog kunnen lopen." mompelde ze. Ze verveelde zich...

n. "Als het niet zo is dan krijg je heel wat gezeur van mij he dat weet je." Hij knikte. ''Jaja, dat beloof ik!"' hij knikte goed stemmend en keek toen opzij. Hij had zoveel aan zijn hoofd. Hij had met zoveel mensen afgesproken, hij moest nog zoveel dingen zeggen. Zuchtend ging hij naast haar liggen en gaapte. ''Hmm,stress'' mompelde hij. Das niet goed voor je, dat wist hij zelf ook wel.
[inspiloos. Heb het erg druk]

''Jaja, dat beloof ik!"' hij knikte goed stemmend en keek toen opzij. Kyara keek hem liggend aan, ze moest zichzelf dwingen te blijven liggen. "Waar denk je aan?" vroeg ze voorzichtig, maar ze wist het al. "Laat maar." zei ze dus metteen. Kyara legde haar hoofd op het gras en zuchte. Daar lag ze dan, maar omdat Painted erbij was voelde ze zich wel veilig. Met een zucht ging Painted naast haar liggen. ''Hmm,stress'' mompelde hij. Kyara grinnikte en viel toen in slaap.