[size=9]een zwart-witte merrie stond in de korenvelden wat droog gras te eten. Haar oren stonden vredig en rustig naar voren toe en nam elk geluidje op dat er te horen was. De merrie draaide steeds rondjes om een goed plekje met gras te vinden, Indien alles al bijna kaal was. Willow strompelde verder maar kon verder geen lekker mals gedroogd gras vinden, Sinds ze hier was had ze dit nog niet gezien. Alleen maar de bloemenvelden enzo. Voor de rest kende de merrie, Tarzan en kyara en al die anderen al. Het waren een soort van vrienden geworden, Maar natuurlijk wil ze nog wel meer vrienden krijgen, Nou heeft ze er ongeveer 4 vrienden. De meeste paarden vallen af omdat ze best wel lomp is met haar grote sokken aan haar benen en haar dikke en stevige lijf. Soms Schaamde ze zich ervoor dat ze zo stevig was. dan wou ze best wel een keer een slank paard zijn met soepele passen die zo over het gras heen zweefde. Die hadden niet zulke dikke sokken en dikke benen die ze overal meeheen moest nemen. die konden lekker rustig aan doen en in de volle rengalop er vandoor gaan. Maar daar heeft zij meer tijd voor nodig. Ze hoopte dat ze iemand zou ontmoeten die er net zouit zag als Tarzan,Pearl en zichzelf. [/size=9]
-Tinkers/shires of andere trekpaarden etc.
-of een hengst/merrie die haar geruststeld enzo
-Tinkers/shires of andere trekpaarden etc.
-of een hengst/merrie die haar geruststeld enzo
die al snel vervaagde tot 
. "Wom wtof, we wkrijgt oowt wnog wraawk." Mompelde hij slaapdronken. Langzaam kwam hij in beweging en mompelde nog iets van; 'wba wba, wtof kan nwiet pratew!'. Nopez, zijn hersenen werkten nog niet helemaal als hij gewekt werd door stof. Tarzan moest niezen en langzaam maar zeker werd hij steeds chagrijniger en dat was niet bepaald een pretje met hem als je hem persoonlijk moest aanvallen maar goed wie was er nou zo dom om een chagrijnige Tarzan aan te vallen? Met een ruk hief Tarzan zijn hoofd en snoof eens goed, geen stof maar een paard, uit zijn groep. Tarzan inhaleerde nog eens en constateerde dat Willow dat paard was. Fijn, dat kwam lekker goed uit. Hij rechtte zijn rug en hief zijn hoofd trots. Alhoewel, trots was het niet bepaald. Meer dominerend maar oké, wie zou er nou trots zijn als je chagrijnig was. De grote hengst hield halt voor Willow en knikte even zonder betekenis. "Hay, hoe gaat ie?" Met enige moeite lukte het hem om het vriendelijk te laten klinken om haar niet af te schrikken.