Its te worldd..[Sherlock]

Figaro draafde richting de zee. Toen hij er met zijn hoeven in kwam en iets verder, voelde hij dat het lekker fris was. Er ging een frisse rilling. Hij draafde verder in het water. Hij Shudde met zijn manen rond. Hij hinekte hard. Hij dacht ineens Ik ben best eenzaam. Hij keek rond, geen paard. Hij zuchte. Hij keek in het water. Figaro zag zijn eigen in het water, alee een klein stukje. Het water bewegde te veel. Hij galopeerde terug richting het strand zelf. Hij kwam om het zand, en hij rolde meteen. Hij ging terug gewoon ligen. Hij keek richting de duinen. Figaro zag daar iets bewegen. Waarschijnlijk gewoon een poes dacht hij.Hij keek terug richting het water. Figaro zuchte hij had het gevoel dat er iemand naar hem keek. Hij ging rechtstaan en draaide zich om. Om te kijken over er niet iemand Achter hem stond. Maar nee er stond niemand. Hij keek weer naar de duinen, daar zag hij een schim. Hij hinekte. Hij hoopte dat de schim naar hem toe kwam. Hij wachte.

[Onlyy Sherlock ]

Hij hinnikte blij en hyper en vol met ADHD. En tuurlijk vol met speurder-itus. Zijn glimlach was er zoals altijd weer volop te zien. De bruin met witte vlekken oren lagen opzij van concentratie. De enigszins gespierde hals was geweldig mooi gekromd en was gesierd met grote, Overo vlekken die goed bij zijn zwarte manen pasten. Sherlock’s manen golfden mee met het zachte zeebriesje. Alhoewel, voor hem zacht. De wind was best ruig maar dan ook niet teveel. Een geweldig grote lach kwam op zijn smoel terwijl de jonge hengst naar een stip liep. Een zwarte, grote, friesachtige gestalte en stip. Hyperactief huppelde hij naar de fries en grijnsde vrolijk. ’Ollaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!’ Sprak hij vrolijk.

Het was een paard! dacht Figaro. Hij was zo blij om zo een hypractief paard te zien. Hij was ook zo. het paard riep vrolijk Olaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa Dus Hij zei vrolijk ''Heeeeeeeeeeeeeeey''Hij lachte vrolijk. Hij liep richting het paard. Hij keek hem van top tot een. Het was een paard met mooie vlekken. En de manen van hem golfden door de wind, net zo als bij Figaro. Figaro keek naar zijn hoeven. Hij zag voor zijn hoeven een bloem. Hij ruikte eraan. Hij trok Zij hoofd omhoog. Het bloemetje stonk vond hij. Hij keek terug naar het paard. Hoe zou het heten? Hij Keek ook terug richting het water, hij zag gewoon golvend water. Zijn manen gingen door elkaar. Hij schudden zijn hoofd. Zijn manen gingen helemaaldoor elkaar. Toen hij links keek in de duinen zag hij alemaal vuilnis. Wat de mensen alemaal niet deden. Hij zuchte. Hij stapte naar links. ineens sheurde er iets in Zijn peen, hij voelde een pijnshuid. Hij zucte, en keek naar zijn been. Hij zag er alemaal bloed. Hij keek naar de vuilnishoop. Hij zag er glas tussen zitten. Hij had zich pijn gedaan. Hij galopeerde naar de zee, hij stak zijn been erin. Het deed echt pijn. Hij haalden zijn been er snel uit. Hij draafde teerug naar het paard. Hij nergeerde gewoon even de pijn. En keek naar het paard.

Sherlock grijnsde weer. Ghehe grijnzen was echt zijn ding, nooit ging die grijns ervanaf. Nou, of hij glimlachte of lachte. Of hij vertelde over zijn verleden of hij kreeg op zijn kop. Óf hij luisterde geboeid, of… Nouja, in ieder geval, de grijns was er wel vaak. De jonge hengst werd begroet door een Heeeeeeeeeeeeey en een lach. Dat was de doorslag. Met zijn oortjes nog meer naar voren steigerde hij hoog en blij. ’HEEE HOOOOOI! He Hoi Piet van Sinterklaaaaas.’ Sprak hij drukjes. Met een plofje kwam hij neer op de grond en bekeek het Frieze paard toen hij hem bekeek. De fries had net als hem golvende manen maar de fries had ook van die coowle sokken. Nieuwsgierig liet hij zijn hoofd zakken naar een been van zijn zwarte vriend. Ja, iedereen die hij tegenkwam noemde hij een vriend. Snel trok Sherlock zijn hoofd terug en keek de fries weer grijnzend aan. Opeens zat er op het zwarte been bloed van glas. Onderzoekend keek hij de fries aan die naar het water ging. Maar die kwam weer terug. Ohkay…? Dacht Sherlock verbijsterd. Snel was zijn gezicht weer een en al ADHD. ’MAAT! Ik ben Sherlock Holmes maar je mag me ook gewoon ~De geweldigste, uber fantastische, superieure speurneus noemen~ Ik ben vrij bescheiden hoor.’ Sprak hij opgewekt en HYPERRRRR.