It's not our story, it's my story.

Velen kunnen zo'n verhaal niet vertellen, velen weten niet wat het is, velen overleven het niet eens. Het verhaal, een verhaal kan een wereld van verschil maken. Dit verhaal is echt, door mij vertelt, hier in Dream Horses gebeurde het.

Plof, plets, plof, plets Wat een geweldig geluid! Een vogeltje kwam vrolijk kwetterend over vliegen, terwijl we steeds dichterbij kwamen. Vandaag neem ik jullie mee naar een heel speciaal gebeuren, nou ja, speciaal. In ieder geval, is het mijn eerste ontdekking! Ja ja! Je hoort het goed mijn eerste ontdekking! Oké, laten we verder gaan naar wanneer het gebeurde. Het was een vrolijke ochtend geweest, ik had net staan denken, over het feit, dat het ene paard uiers heeft en het andere niet. En toen kwam ik erachter, het was me eens vertelt. Een merrie had uiers! En een paard dat geen uiers was heette een hengst. Natuurlijk was ik door het dolle heen van mijn ontdekking. Dus galoppeerde ik ervan door, en net toen ik de bocht om ging, stond er een boom voor me. Ik knalde er dus tegen op. Dat gebeurde er dus. Nu heb ik nog steeds hoofdpijn, van het incident van de ochtend! Langzaam hoorde ik gekletter dichterbij komen. Ik knipperde even met mijn ogen, het.. Was hier buitengewoon mooi. Hele bakken water storten naar beneden, gedoemd in grote mist. Ik stond blijkbaar al de hele tijd in het water, het was alsof ik alleen eens stukje dichter bij de realiteit was gekomen. Weer bij gedachte was. Hm... Het leek zo alsof ik diep aan het denken was, in feite kon ik dit echt niet allemaal hoor. Draven kon ik ook niet, veel te lastig, net als een jong veulen. Ik wist ook niet hoe oud ik was. Ik moest even denken aan toen ik kind was, voor zover ik dat nog wist. Maar dat zette ik gauw uit mijn hoofd. Gelukkig werd ik wel geholpen door een merrie. Hehe, eindelijk kwam ik iemand tegen! Ik galoppeerde over het dolle heen naar de merrie, en het was dat ik struikelde over mijn eigen benen, en een eindje door gleed, -ik wist niet hoe het me lukte zonder me benen te breken- maar anders was ik tegen de merrie gebotst, stoppen kende ik immers niet. ''H..ll..wo''' Wist ik eruit te krijgen toen ik overeind gekrabbeld was, ik keek de merrie nieuwschierig, en een beetje ongemakkelijk aan, ik wist immers niet wat te doen.

[Kyara]

De tengere benen van de merrie konden haar nog maar net houden. Er stond een redelijke wind, en de sneeuw dwarrelde daarin mee. Kyara schudde regelmatig haar hoofd, om de sneeuw uit haar manen te halen. Ze zette haar hoeven in de sneeuw, om die er een paar tellen later weer uit te rukken. Het bruine lijf van de merrie rilde af en toe. Ze was niet opgewassen tegen deze kou. Gedachtes spookten door haar hoofd, ze duwde ze weg. Kyara probeerde een drafje maar viel gelijk. Snel krabbelde ze overeind en keek of niemand dat gezien had. Nee, gelukkig. Ze stapte verder toen ze een fjord zag. Die had het tenminste niet koud! ''H..ll..wo''' Zei hij. Kyara keek even verbaast. Hllwo? Hmm, dit paard was weer terug in zijn veulentijd. Ze grinnikte even. "Hallo" zei ze vriendelijk.