Just Being NOT Smart

Vivaldi galoppeerde met grote galop passen over de korenvelden. Hier en daar stopte hij abrupt met een groot slipspoor om een beetje sneeuw als drinken te hebben. Zo gauw het in je mond zat hoe even snel dat het al gesmolten was. Als je nog maar 1 seconde eraan dacht dat er sneeuw in je mond zat dan was het al weggesmolten. Hij knipperde een keer met zijn ogen zodat die verdomde sneeuwvlokjes van zijn wimpers afgingen. Dat zag er weer lekker intelligent uit. Net zoals hij hard met zijn hoofd ging schudden en een beetje mongolisch ging steigeren. Hij gaf een bok en galoppeerde toen weer de korenvelden op. Er lag wel een dikke laag sneeuw maar dat maakte voor de hengst niet uit. Hij moest nog meer trainen en eigenlijk was dat wel goed als hij dat in sneeuw deed. Waarom ? Dan kon je direct oefenen of je stevig op je benen stond. Sommige paarden zouden tijdens een gevecht gewoon kunnen uitglijden en dan achterover vallen en zelf dood kunnen gaan. Dat was toch best wel dom en stom... Nou ja, veel kon hij er zelf ook niets aan doen. Hij keek eventjes achterom. Hij stopte weer abrupt en maakte nu een slipspoor van zo'n twee meter. Hij grijnsde een beetje. Vivaldi had vandaag een verschrikkelijke bui. Hij zag een paardje in de verte staan.

[Sunset]

De bonte merrie stapte rustig door de sneeuw. Als een IJslander zou het wel heel raar zijn als je last had was de sneeuw. Zij vond het geweldig om over het ijs te Tölten! Ze ging over in draf en toen in telgang, op de een of andere manier vond ze dat leuker dan galop. In de verte zag ze een zwarte hengst staan, ze keek even goed en schrok toen. Hij was niet goed.... Hij was slecht! Maar hij had haar ookal gezien, dus ze kon niet meer terug. Sunset zette zichzelf angstig terug in stap en Stopte een eind voor de hengst. Wie wist wat hij wilde. Het liefst was ze meteen omgekeerd en weggerent, maar dat was ook zo laf. De hengst zou haar uitlaggen. Maar wat had hij daaraan? En daarbij, hij kon een goedzakje niet zo maar laten gaan, en dat wist Sunset.