I'm not smart....

Kyara schrok toen ze haar hoeven over het ijs voelde glijden. Waarom, waarom was ze zo slim geweest hier heen te gaan? Ze was hier nog nooit geweest, best erg eigenlijk. Ze was nu al redelijk lang in Dream Horses, en als nog was dit de eerste keer dat ze in de gletsjers kwam. En ze vond het eng. Voorzichtig stapte ze weg bij de rand, gleed uit, en viel met haar borst op een hard stuk ijs. Ze hielt een pijnlijke hinnik in en probeerde pijnlijk weer op te staan. De wond bloedde, maar was niet heel diep. Kyara kon haast niet meer lopen, maar ze moest. Als ze hier zo blijven zou ze dood vriezen, of dood bloeden. Al zou dat laatste niet zo snel gebeuren. In de verte hoorde ze hoefgekletter, Kyara keek om, en hoopte dat het niet zo'n typ was als Condor. Maar dat lag achter haar. Ver achter haar. Ookal wist ze het vaak weer dichtbij te halen.

Mirvano

Mirvano vloekte luid. Hij haatte sneeuw, hij haatte vooral ijs. Zoals dat hier lag op de gletsjer. Mirvano brieste even, en schudde zich toen uit. Hij snoof de frisse geur op van de sneeuw. Dit was de eerste keer dat hij hier kwam, en het was voorlopig ook de laatste keer, het was een vreselijk gebied. Mirvano verzonk in zijn gedachte. Hij dacht na, over alle paarden die hij al puur slecht had gemaakt, en vroeg zich af wat er nu van zou zijn geworden, van al die tientallen paarden. ''Arghhh..'' Schreeuwde hij over het gebied. toen hij voor de zoveelste keer uitgleed en op de grond viel. Hij krabbelde overeind wat soms een beetje lastig ging. Maar het lukte. Toen rook hij een geur. Een heerlijke zoete geur. Maar hij rook ook de geur van bloed. Het was tijd om zijn masker weer uit de kast te halen. Hij galoppeerde met grote passen dichterbij, inmiddels wist hij zijn evenwicht te bewaren. Hij had een zachte warme blik uit de kast getoverd. En keek bezorgd naar de wond van de merrie. Stiekem was hij er alleen maar blij mee. ''Gaat het?'' Vroeg hij bezorgd, terwijl hij vanbinnen vreselijk moest kokhalzen om zijn perfecte goedzakje imitatie. ''Kom maar. Het kan even pijn doen.'' Hij pakte wat sneeuw in zijn mond, en legde dat op haar wond. Toen liep hij even een rondje om de merrie, bij haar achterste snoof hij een diep. Terwijl hij nog eens moest kokhalzen door zijn perfecte imitatie.

Ze hoorde hoefstappen en draaide haar hoofd. Een bruine hengst kwam aan gegaloppeerd. Hij stopte bij haar. Maar gelukkig zag hij er aardig uit. ''Gaat het?'' Vroeg hij bezorgd, Kyara knikte, probeerde zich groot te houden, terweil ze wist dat het aan haar houding te zien was dat het vreselijk veel pijn deed. "Ja, ja dank je wel" zei ze zacht. ''Kom maar. Het kan even pijn doen.'' Hij pakte wat sneeuw in zijn mond, en legde dat op haar wond. Kyara hief haar hoofd omdat het prikte maar langzaam deed het minder pijn. Voorzichtig stond ze op, en merkte dat ze hengstig was. Shit, wilde ze dat? Ze zag dat ze hengst het ook op had gemerkt. "Dank je wel" zei ze vriendelijk. En ze glimlachte even naar de hengst. Hij was mooi....

Hij speelde het spelletje alleen maar om even plezier te hebben, om eventjes te zien hoe dom sommige paarden waren, met name de goedzakjes en de wannabe paarden. Hij merkte het zachte antwoord van Kyara maar half op. Ze praatte zacht, was verlegen. Had waarschijnlijk iets vreselijks meegemaakt. Geweldig: Het boeide Mirvano geen ene hol. Mirvano zwaaide met zijn staart. Hij brieste even. En keek wat rond, zijn oortjes naar voren. Sommige vonden dat hij er vreselijk schattig uitzag zo. Hij vond het vreselijk. Hij had het gevoel dat zijn hele maaginhoud naar boven kwam als dat kleffe gedoe weer aan pas kwam, maar het was voor een goed doel. Er zou een klein duiveltje geboren worden. Of een goedzakje. Als het dat laatste was, zou er een ander afgemaakt moeten worden, zodat er niet meer bijkwamen. Maar jammer genoeg, waren het vooral de goeden die zich voortplanten. Er mocht geen duivels bloed verspilt worden, en al zeker het bloed van Mirvano niet. En zijn broeders en zusters, waarvan hij er nog geen een kende. En er maar een paar waren. Hoog uit 3. ''Weet je zeker dat het gaat?'' Vroeg hij zacht aan haar. En lichtelijk bezorgd. Zijn uitstekende talent voor toneel spelen kwam goed van pas in deze tijden. Hij snoof nog eens. ''Ik doe het graag.'' Zei hij kalm. Naam. Schoot er door zijn hoofd. En blerghhhh. ''Mag ik de eer hebben om de naam van deze mooie merrie te weten?'' Vroeg hij vriendelijk, en totaal niet slijmerig.

af

''Weet je zeker dat het gaat?'' Vroeg hij zacht aan haar. Kyara knikte vlug. Ze dacht aan Jolly Jumper. Ze mocht niet verlieft worden op deze hengst, dan zou ze Jolly verraden. Vriendelijk keek ze naar de hengst. Wat zeurde ze nou, hij had haar geholpen, was dat zo erg? ''Mag ik de eer hebben om de naam van deze mooie merrie te weten?'' Vroeg hij vriendelijk. "Oh sorry, Ik heet Kyara. En mag ik jou naam dan ook weten, want jij mag er ook wezen." zei ze. Shit. Nou ja, ze was niet eens partners met Jolly, ookal dacht Eclips wel dat hij op haar was.

Hij zwaaide met zijn staart. Ze antwoordde, knikte eventjes. En begon toen weer te praten. ''Pinominni is de naam.'' Zei hij vriendelijk. Een innerlijk pretje kwam er in hem los. Pinominni, hoe kwam hij erop. Mirvano wachtte eventjes rustig af. Hij liep langzaam en met muizenpassen naar haar achterste toe. Daar snoof hij eventjes. De geur van de hengstigheid in. Toen steigerde hij. Pakte haar schoft beet, en deed zijn ding. Toen hij van haar af ging begon hij te praten. ''Je bent erin getrapt domme merrie, nou kom je met mij mee.'' Beval hij haar. Terwijl hij wachtte op haar reactie

~WHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA FLUTHEID VAN DE FLUTHEID VAN DE FLUTHEID ERGGGG~

''Pinominni is de naam.'' Zei hij vriendelijk. Ondanks zijn toon vertrouwde Kyara het opeens niet meer. Er was iets... vreemds aan de hengst. Toen ze merkte dat hij achter haar stond was het al te laat. Hij steigerde en beet zich vast op haar schoft. Ze voelde zijn gewicht op haar en schudde wilt met haar hoofd. Toen hij van haar af was draaide ze zich van hem weg, en keek hem angstig aan. Boos zijn kwam niet eens in haar op. Waarom had ze dit niet zien aankomen? ''Je bent erin getrapt domme merrie, nou kom je met mij mee.'' Beval hij haar. Kyara schudde met haar hoofd. 'Waarom zou ik?" siste ze. Ze verlichtte haar voorhand, klaar om weg te spurtten als dat nodig zou zijn.