I'm not scared of you..

Eclips stapte blij in het gebied De Ash Valley. Maar toen ze door had dat ze hier was, was ze minder blij. De grijze lucht, met sneeuwvlokken die naar beneden dwarrelde. De berger hier waren vochtig. Als je een pas zette hoorde je het had kraken. Een slecht gebied, perfect voor een goedzakje pijn te doen of die andere dingen. Eclips maakte zichzelf groot, maar vanbinnen was ze bang. Ze zette voort, en keek aandachtig rond. Je weet maar nooit. Eclips hoorde iets, ze spitste haar oortjes, en hoorde gekraak ”Krak krak krak ” De hele tijd. Eclips rilde even, en ging sneller..Tot ze nog harder gekraak hoorde maar het was gewoon van haarzelf. Ze hield halt, en al het gekraak stopte. Ze zuchtte opgelucht. Maar voor de zekerheid keek ze achteruit. Niks. Ze keek weer voor zich en Bam, een paard. Ze schrok zich dood. Eclips maakte zich groot, maar er zat een bange blik in haar ogen..Wat moest ze doen? Wat kon ze doen? Maar belangrijker wat ging het paard voor haar doen? Ze snoof, een hengstte geur. Ze slikte, die waren het engst.. Maar misschien is het wel een goede hengst. Zij was zelf toch ook in een slecht gebied..Maar ze was zelf goed. Dus misschien moest ze helemaal niet eens bang zijn! Maar nu kon ze het best kon ze het best op haar plek blijven staan. Ver genoeg van het paard. Dat was het veiligst nu voor haar. Eclips keek het paard nu aan met een mindere bange blik. Ze wachtte tot het paard iets zei..Ondertussen keek ze naar de grijze wolken waar de grote sneeuwvlokken kwamen…

~&&Hopeful

De zwarte hengst had zijn oren plat in zijn schedel gedrukt, en zijn zwarte neus rustte op zijn gespierde borst. De Ash valley, alleen de slechte paarden kwamen hier, en de domme goedzakjes. Met een valse grijns stapte Hopeful de berg op. Hij was veranderd sins hij Dreamhorses had verlaten, maar hij was toch terug gekomen, al wist hij niet waarom. Om zich bij een slechte kudde aan te sluiten, en te helpen alle goede uit te roeien. De geur van een merrie drong zijn neus binnen, evenals de geur van de Dénali. Een valse grijns sierde zijn lippen, terweil hij naar de merrie keek. Het was een lustano. Die kon hij er wel in luizen. Zijn oren gingen naar voor en zijn ogen stonden vriendelijk. Hij moest bijna kotsen, maar het was voor een goed doel. Met die gedachte in zijn achter hoofd stapte hij op de merrie af. "Hallo, met wie heb ik de eer samen te zijn?" sprak hij vlijerig.

-Whahaa ik kan dit echt niet xd-

"Hallo, met wie heb ik de eer samen te zijn?" Sprak de hengst voor haar, een zwarte hengst. Eclips schudde zich uit. 'Doet mijn naam er dan aan toe?' Sprak ze strak uit..Misschien was dat de hard. Maar ze wou eerst de hengst is goed bekijken. Hij kon slecht zijn..Maar ook goed, Eclips vertouwde niet iedereen, vooral hier niet. ‘Eclips’ zei ze even strak als net.Maar ze ging hem nog niet vertrouwen daar moest hij zelf voor zorgen. De sneeuwvlokjes kwamen sneller naar beneden. De sneeuwvlokjes vlakte aan de rotsen. Die vochtiger werden. Eclips stond wel vijf meter ofzo verder van de hengst. Dat was zo veilig als iets, als de hengst toch iets zou doen, had ze een groot genoeg voorsprong om hem te ontglippen. Ze huiverde met dit gedacht ‘Volgens mij doet jou naam er wel toen? Nou?’ drong ze aan. En keek de hengst aan. Tot hij zou antwoorden. De lucht was even grijs, alleen kwamen er snelle en dikkere sneeuwvlokken uit vallen. Ze keek naar de lucht, en slikte. Daarna keek ze de hengst weer aan, met haar bruin groene ogen. In de bruine ogen van de hengst as iets..Maar wat? Eclips schudde haar hoofd.

Noes Je doet het goed ;D

'Doet mijn naam er dan aan toe?' Sprak ze strak uit. Hopeful richtte zijn ogen op de grond. "Sorry, ik wist niet dat je niet wilde dat ik dat vroeg" zei hij zacht.‘Eclips’zei ze even strak als net. Hopeful knikte. "Eclips" herhaalde hij. "Dat hoor je niet vaak, of ten minste, niet waar ik vandaan kwam." zei hij prijzend. Hij glimlachte op zijn vriendelijkst naar de merrie. Bleh. Maar nog even en dan was het zo ver. Dan had hij weer een ziel verdrietig gemaakt.‘Volgens mij doet jou naam er wel toen? Nou?’ drong ze aan. Hopeful greens. "Rustig maar, mijn naam is Hopeful" zei hij. Hij keek even naar de grond, moest hij dit nou wel doen, maar zijn leider. Hij zuchtte. Als hij buiten Dreamhorses niemand was tegen gekomen, was hij nog even goed als toen hij DH verliet. Maar nu had iemand anders hem in zijn macht. Maar ach ja, het was zijn lot. Voorzichtig deed hij een paar stappen dichter naar de merrie, om te kijken of ze hem vertrouwde.

De hengst voor Eclips deed zijn ogen op de grond en zei "Sorry, ik wist niet dat je niet wilde dat ik dat vroeg" en daarna herhaalde "Eclips..Dat hoor je niet vaak, of ten minste, niet waar ik vandaan kwam." En toen eclips de naam vroeg zei hij "Rustig maar, mijn naam is Hopeful" Oke, misschien moet ze niet zo bang zijn. Maar ze mocht niet iedereen vertouwen. ‘Sorry, ik vertrouw niet iedereen hier..’ zei ze stiller. Niet dat ik hem vertrouw maar oke, Hopeful kwam dichter..En trouwens, Hopeful is een goede naam. Dus de moeder moet hem goed gemaakt hebben, toch? Eclips liet het toe, dat de hengst dichter kwam en dan zei ze ‘Kan ik jou vertouwen?’ Maar voor de zekerheid stond ze nu twee meter verder, dus al drie meter dichter. Ze hoopte dat hij goed was, anders stond ze best dicht bij hem...

Ik heb een idee, als dit allemaal klaar is en je wilt hopeful weer goed, kun je zo doen dat hij zag dat hij fout zat. en daarna wilt hij sorry zeggen tegen Eclips en dan komt er even een ruzie maar dan kmt het goed

‘Sorry, ik vertrouw niet iedereen hier..’ zei ze stiller. Hopeful knikte. "Dat is juist goed, je moet je vrienden zorgvuldig uitkiezen." zei hij, tot zijn opluchting liet de merrie hem dichterbij. ‘Kan ik jou vertouwen?’ vroeg de merrie. "Dat moet je zelf uitmaken." zei hij onverschillig. Nu! Galmde het door zijn hoofd. Hij liep wat van de merrie weg, liep naar haar kont, waar hij de hengstigheid al rook. Hij legde vlijend zijn neus op haar rug, en zette toen snel af, zodat hij boven op de merrie kwam, hij beet in haar schoft om niet te vallen en kwam er toen weer af, maar was helemaal in de war. Wat had hij gedaan?! Waarom had hij zich laten overheersen? Met pijnlijke ogen keek hij Eclips aan, en deed een paar stappen naar achter. "Wacht Eclips, ik.. ik kan het uitleggen!" zei hij stotterend.

-Ik ga hem toch weer goed maken xd hierna dan-

"Dat is juist goed, je moet je vrienden zorgvuldig uitkiezen....Dat moet je zelf uitmaken." zei Hopeful, Ze glimlachte en ging dichter, maar zonder dat ze wist dat dit de domste kuize was. De hengst liep naar de kont, ensprong ineens op haar! Beet haar vast om niet te vallen. En zo snel hij er op was hij er ook weer af..Ze was er ingeluisd. Eclips kon haar ogen niet geloven en zei, meer roepte 'Mijn keuze is dat ik je niet kan vertouwen domme hengst!' Ze wou wegrenne, toen ineens ze iets achter haar hoorde "Wacht Eclips, ik.. ik kan het uitleggen!" ze draaide zich om en kwam weer wat dichter, in zijn ogen was iets waardoor ze hem geloofde. 'Oke, leg uit. Maar blijf op die plek staan..Want als je durft dichter te komen' Zei ze, en daarna legde ze even haar oren in haar nek. En dan weer naar voren. Ze wachtte op een antwoord..Maar ineens beseft ze dat ze gedekt was, door een slechtje.. Ze wist helemaal niet wat ze moest doen...Kon ze dat wel aan.

~Owkee c:~

'Oke, leg uit. Maar blijf op die plek staan..Want als je durft dichter te komen' Zei ze, en daarna legde ze even haar oren in haar nek. Hopeful knikte dankbaar, zijn oren stonden naar voor, zijn ogen naar de grond. "Ik.. Ik ben een tijdje uit DH geweest, en kwam daar een hengst tegen. Die viel me aan, en was veel sterker dan ik. hij zei dat hij me in leven zou laten als ik voor hem ging werken. Daarom heb ik je gedekt, maar... Ik hoop dat je begrijpt dat ik dat zelf ook niet wilde. Als je wilt kan ik je helpen met de opvoeding van je veulen. En als je dat niet wilt, dan begrijp ik dat heel goed." zei hij, en hij keek Eclips hoopvol aan. Zou ze het hem vergeven?

"Ik.. Ik ben een tijdje uit DH geweest, en kwam daar een hengst tegen. Die viel me aan, en was veel sterker dan ik. hij zei dat hij me in leven zou laten als ik voor hem ging werken. Daarom heb ik je gedekt, maar... Ik hoop dat je begrijpt dat ik dat zelf ook niet wilde. Als je wilt kan ik je helpen met de opvoeding van je veulen. En als je dat niet wilt, dan begrijp ik dat heel goed." Zei hopeful. Misschien is hij niet zo slecht, maar toch zei ze 'Oke ik vergeef je, maar ik ga je nog niet een veulen laten opvoeden tot je je hebt bewesen. Dat je goed bent..Maar het veulen moet de vader weeten, dus als die geboren word. Moet je er wel bij zijn' En ze knikte. 'Sorry, maar ik wil het veulen een goede opvoeding geven. En zolang ik je niet hondert procent kan vertouwen. Kan ik je geen veulen laten opvoeden. sorry' Dat zei ze er ook bij. Dat moest hij dan maar begrijpen..

'Oke ik vergeef je, maar ik ga je nog niet een veulen laten opvoeden tot je je hebt bewesen. Dat je goed bent..Maar het veulen moet de vader weeten, dus als die geboren word. Moet je er wel bij zijn' En ze knikte. 'Sorry, maar ik wil het veulen een goede opvoeding geven. En zolang ik je niet hondert procent kan vertouwen. Kan ik je geen veulen laten opvoeden. sorry' Dat zei ze er ook bij. Opgelucht knikte Hopeful. "Bedankt. Hoe kan ik me bewijzen?" vreog hij voorzichtig. "En tuurlijk ben ik erbij." in zijn ogen was nog steeds zij spijt te zien. Hij keek naar de grond, toen hij een stem hoorde. "Wat denk jij dat je aan het doen bent?!" Hopeful vloog overeind, en draaide zich om. Een zwarte hengst kwam aan gedraaft. Recht op Hopeful af. Hij pakte hem bij zijn manen en slingerder hem tegen een boom aan, Hopefull hinnikte zacht en stond op, steigerde naar de hengst, die ook omhoog kwam, hem een klap vergaf, en zei: "Je bent even waardeloos als ik dacht, ga uit mijn kudde" en de hengst gaf hem nog een trap op zijn kaak. Hope wachtte met opstaan tot hij weg was. Toen stond hij moeizaam op. "Nu begrijp je waarom ik niet anders kon." fluisterde hij, terweil hij bijna weer neerviel.

"Bedankt. Hoe kan ik me bewijzen?" vroeg hij voorzichtig. "En tuurlijk ben ik erbij." zei Hopful erna.Er was echt spijt in zijn ogen te zien, Eclips wou antwoorde toen er een grote hengst aan kwam. "Wat denk jij dat je aan het doen bent?!" Zei de hengst Eclips wou weer antwoorden toen de hengst hem Hopeful bij de manen nam. En hem tegen een boom slingerde..De twee steigerde, en hij gaf hem een klap. "Je bent even waardeloos als ik dacht, ga uit mijn kudde" riep de zwarte hengst. En Eclips wou weer antwoorden, toen de hengst een trap gaf aan hopeful en wegliep..Toen de hengst weg was stong hopeful moeizaam op en fluisterde "Nu begrijp je waarom ik niet anders kon." terwijl hij weer neerviel.. 'Gaat het?' Zei Eclips bezorgd. Ze ging naast hem liggen, 'volgens mij moet je naar een meer ofzo' Ineens dacht Eclips aan iets en ze zei daarna 'Ik denk dat dit al een goed begin was voor je te bewijzen' En ze glimlachte.

'Gaat het?' Zei Eclips bezorgd. Ze ging naast hem liggen, 'volgens mij moet je naar een meer ofzo' Ineens dacht Eclips aan iets en ze zei daarna 'Ik denk dat dit al een goed begin was voor je te bewijzen' En ze glimlachte. Hopeful stond op, en leunde tegen een boom om niet te vallen. "Ja, het gaat wel. Denk ik" zei hij. "Alle meren zijn bevroren Eclips." zei hij kort. "Dank je wel." Hopeful keek omhoog, en zag dat de wolken samen donker werden. Water uit de lucht was ook goed. En na een tijdje begon het te sneeuwen, waardoor zijn wonden werden schoongemaakt, door de smeltende sneeuw. Hij hielt hij zijn hals laag om niet te vallen, maar na een tijdje kon hij weer gewoon staan. "Nog maals sorry voor wat ik gedaan heb" zei hij tegen Eclips.

Hopeful stond op en leunde tegen een boom,en zei "Ja, het gaat wel. Denk ik" daarna "Alle meren zijn bevroren Eclips....Dank je" Hopeful keek naar de wolken. Zou het wel echt goed gaan? Maar wat moet Eclips nu zeggen of doen..Ze wist het gewoon echt niet meer. Het begon de sneeuwen, de sneeuw maakte de wonde van hopeful proper. Het sneeuw dat eraf viel was rood. Hopeful hield zijn hals laag, waarschijnlijk voor even wicht. Eclips stond recht en ging een beetje naar achter. Wat moest ze doen, dit kon ze gewoon niet aan. Ze kreeg het koud, zelfs haar warme wacht kon haar niet warm krijgen. Hopeful kon al staan, hij zei "Nog maals sorry voor wat ik gedaan heb". Ze knikte even als antwoord, wat ze met die knik bedoelde wist ze eigenlijk niet. ze kon gewoon niks zeggen. Door dat het terug begon te sneeuwen, lag er nu echt een grote laag sneeuw. Eclips kon zich niet recht houden en ging liggen. Ze wist het niet meer, ze was er echt slecht over..Was ze maar nooit naar hier gekomen..

ff Zielig doen (A)

Hopeful merkte dat Eclips een beetje inzichzelf was getrokken. Waarschijnlijk had ze nu pas door wat hij had geflikt. Hij schrok toen Eclips neer viel, en liep naar haar toe. "Oh Eclips, ik had het nooit mogen doen!" fluisterde hij, en hij ging naar haar liggen, wachtend tot ze wakker werdt. Na een tijdje stond hij op, schudde de sneeuw van zich af, en duwde met zijn neus tegen Eclips' hals. "Wakker worden, het gaat stormen." zei hij, terweil hij naar de lucht keek. Hij duwde nog een keer tegen Eclips aan, maar ze werdt niet wakker. Hij ging zo staan, dat zij het minste last had van de storm, die langzaam begon.

Eclips hoorde voor ze neer viel nog van Hopeful "Oh Eclips, ik had het nooit mogen doen!" Eclips had ddaran haar ogen toe.. Toen ze haar ogen open deed, was er een storm bezig. Ze zag een grot bij de berg toen ze neer lag, daar moest ze naar toe met Hopeful. Als ze sterk genoeg was stond ze op. En zei 'We moeten naar die grot daar' Daar kon ze ook rusten. Ze stapte richting de grot, toen ze daar kwam, ging ze er liggen. Om even te rusten. Ze schudde zich eerst nog wel uit. Daar dacht ze na, met voraleer de vraag Wat moet ik nu? Ze wist er geen antwoord op te vinden. Ze keek naar haar buik. Er was een grote kans dat ze nu zwanger was. Maar daar was ze nog niet klaar voor! Ze was te jong..Ze zuchte, en had die vraag in haar hoofd. Opzoek naar een antwoord. Haar hele hoofd lag overoop. Ze vond geen antwoord..

Flutiee D=