In de prairie!

De zwarte, fries hengst was aan het galopperen in de prairies. Keek soms omhoog ook al galoppeerden hij verder. Hij dacht aan zijn zwarte moeder en hoe ze stierf. Hij stopte plots en keek in het rond, hij had iets raars gehoord. Nu kwam het geluid van achter hem. Even later keek hij nog in het rond hij zag nog altijd niks. Plots sprong er een wolf uit de bosjes. Tornado keek de wolf aan met geen enkele emotie. De wolf ging een paar keer rond hem in een cirkel lopen. De wolf haalde uit naar hem en hij sprong nog net op tijd weg. De wolf keek hem met een ernstige blik aan. De wolf was uitgehongerd en moest Tornado hebben als hoofdgerecht. Tornado pikte dit niet en steigerden voor de wolf om hem schrik aan te jagen. De wolf zetten al een paar stappen achteruit. Toen sloeg hij de wolf in zijn gezicht. "Haha." De wolf gromde naar hem en hij sloeg nog is met zijn hoef maar deze keer was het mis. De wolf sprong op Tornado zijn rug en beet hem in de schoft waar Deina ook al had in gebeten. Hij voelde de pijn nog niet eens, hij moest en zal die wolf van hem af krijgen en doden. Hij begon te steigeren, galopperen en rondjes te draaien. De wolf loste na enkele minuten en vloog tegen een boom. Hij piepte naar Tornado. " Daar trap ik niet in!" Tornado draaide zich om met zijn achterhand naar de wolf en trapte hem en de wolf was opeens verdwenen, er hing wel bloed aan zijn hoef maar meer heeft hij niet meer van de wolf gezien. Hij besloot verder te gaan. Onder hem kraakte het. Hij was over sneeuw aan het galopperen en de wind sneed hem. Er vielen dikke vlokken naar beneden en hij was in enkele minuten geen zwart maar een wit paard geworden. Even later stond hij stil en de sneeuwstorm was gaan liggen, het waaide ook niet zo hard meer. Hij schudden zich is goed uit en hij was weer zwart,alleen een beetje nat van de sneeuw die al gesmolten was op zijn warme lichaam. Hij keek rond en zag niet veel meer, alleen een wittapijt van sneeuw. Hij ging rustig liggen en rolde even. Hij stond terug recht en schudden zich uit. Hij deed zijn ogen even dicht en dacht weer aan zijn moeder.

Deamon was al weer een enig tijdje hier in dit gebied aanwezig. Zijn naam hoorde je niet veel, maar dat kwam omdat hij graag anonniem bleef, al was hem dat niet echt gelukt. Er was al een merrie geweest die hem kende, en dat al voor elkaar als je er zo kort ben. N deamon haatte dat. Met grote zware lompe stappen dreunde hij het bos uit. Het bleef maar sneeuwen en sneeuwen, waardoor alles steeds natter en zwaarder werd. Deamon werd er knorrig van maar wanneer was hij dat niet. Hij had dus al een paar paarden leren kennen. Aaliyah, in deamon zijn ogen een jaarling met een duister hart, maar zeker wel gevoel. Anais, tja, zo goed kende hij haar nog niet, en streya. Maar allemaal merrie's, aan verhalen te horen moeten hier genoeg hengsten lopen, alleen leek het wel alsof ze zich schuil houden. Maar deamon deed precies het zelfde.

Met zijn oren plat in zijn nek verliet hij nu ook de bosrand en belandde hij op een open lege vlakte. Het was er dood stil en het leek wel alsof hier de satan heersde. Maar deamon stapte even door. Hij had eerlijk een hekel aan die sneeuw, het was veel te koud. Hij spoorde zijn lichaam aan in een sukkelige maar krachtige draf. Ieder paard wat hem in de weg stond beukte hij opzij, teminste was de bedoeling. Maar er waren geen paarden te zien. Algauw remde hij bruut af en zag hij andee hoefsporen. Verse. " hmm, waar zal dat heen leiden." vroeg deamon zich hard op in zich zelf uit. Hij volgde de hoefsporen en kwam bij een zwarte hengst uit. Net zo zwart als deamon zelf. Deamon snoof eventjes en gooide zijn oren plat in zijn nek, maar goed deamon zocht deze keer hem op en zal hij de eer ook maar aan hemzelf laten om te beginnen met praten. " deamon " zei hij met een kille donkere stem, met een rauw randje. Zijn duistere ogen boorde in die van hem. Deamon was groot, breed en lomp. Het was een uit de kluitgewassen fries. Alleen was alles iets groter dan normaal, alleen zijn hart was piep klein. Hij had geen gevoel, behalve voor de jaarling. 

Deamon liep in een dominante houding een rondje om de zwarte hengst. " en wat doe jij hier zo alleen " vroeg hij met een kalme maar kille stem. De klank was zeker onrust gevend. Maar dat deerde deze hengst waarschijnlijk niet. Deamon wachtte af op de eerste reactie, wat vaak het belangrijkste is van het gesprek. 

Tornado hoorde ineens iets op hem afkomen. Hij deed zijn ogen weer open en keek rond er kwam een brede, grote, zwarte hengst op hem af. In vergelijking met hem was Tornado maar klein. Hij zei zijn naam met een kille en donkere stem. "Tornado is de naam." De zwarte hengst begon rond hem te lopen met een dominante houding.Hij vroeg wat hij hier alleen deed. "Ik wou is een ander gebied verkennen." zei hij. Hij keek naar de zwarte hengst die nog altijd rond hem ging. Tornado legde zijn oren stevig tegen zijn achterhoofd vast. Hij wist dat de hengst iets moest van hem. "Wat doe jij hier?" Vroeg hij aan de donkere hengst met een kille stem. Hij keek naar hem zonder emotie, hij had natuurlijk ook geen emoties in zijn ogen.Tornado zetten ook een dominante houding op. Zijn staart wat hoger. En ging mee met de hengst in een cirkel lopen. Ze liepen nu recht over elkaar. Tornado ademde luid. En keek weer naar de hengst met een kille blik. Wachtend wat die zou doen.

Deamon zette zijn lichaam stop. Even ademde hij diep in en weer uit en bleef de zwarte hengst aankijken. " tornado dus ? " sprak hij de hengst naar. Toen hij de tweede vraag hoorde, kwam er een valse grijns op zijn zwarte lippen. " niks, ik liep maar wat rond, en kwam jou sporen in de sneeuw tegen, en die ben ik gevolgd, tot dat ik hier bij jou uitkwam. Jij bent de eigenaar van deze hoeven, die de sporen hebben achtergelaten" zei deamon in een adem en totaal niet geintreseerd. Hij keek tornado kil en iijzig aan. " vertel eens wat over je zelf " vroeg deamon aan tornado terwijl hij even zijn blik afwijkde om de horizon te kunnen bekijken, waarna hij zijn ogen weer in die van hem boorde.

De hengst stopte en ademde luid en vroeg aan hem om wat meer over hem te vertellen. "Waarom zou ik dat doen? Ik ken je nauwelijks!" zei hij met een kwaadaardige stem. Hij keek de andere hengst aan zonder één emotie aan. Hij werd even afgeleid door iets, een geluid dat van achter hem kwam. Hij keek even en zag alleen een wittapijt van sneeuw. "Dat zal de wind wel zijn." dacht hij in zichzelf. En keek terug naar Deamon, die met zijn ogen precies door hem boorden. Tornado kan nog iets van hem leren, die blik bijvoorbeeld. " Jij kwam naar mij toe, dus eigenlijk moet jij zeggen wie je bent." Zei hij met een kalme stem, maar zijn oren lagen nog in zijn nek en had ook nog een dominate houding.

Deamon lachde eventjes op een neppe en valse manier wat ook zo weer voorbij was.
" goed, dan vertel je het niet, kan mij het schelen. Ik dacht laat ik eens intresse tonen in iemand" sprak deamon met een ijzige rauwe donkere stem. Deamon vond het wel goed met de hengst. Deamon schudde zijn brede hals eventjes toen er wat sneeuw opviel. Zij krullende manen hingen als een gordijn over zijn hengsten nek. Hij snoof even uit de lucht eventuele geuren op, maar op dit moment rook hij geen bedreiging, of geen andere geur. Alleen die van de hengst voor hem met de naam tornado. Deamon vond de naammbest wel goed klinken, maar op dit moment was daar alles mee gezegt. Het was een bijdehande hengst, maar deamon liet hem ze gang gaan. Hij was vandaag gewoon wat makkelijker dan andere dagen. Toen tornado de tweede vraag stelde of het was meer een eis van hem, drukte deamon zijn oren plat in zijn nek. " dat begrijp jij toch niet, niemand begrijpt wat van mijn leven, enk misschien kom je er wel achter, en dat zal op een leuke manier of een minder leuke manier zijn" sprak deamon tot tornado. De ogen van deamon waren nog steeds verstopt achter zijnn dikke manen. Hij gooide even met zijn hoofd maar algauw stond hij weer in de zelfde positie. Toen tornado opnieuw dominant dacht te wezen snoof deamom, zijn gedachte's waren vals,gemeen en kil. Maar hij bleef braaf wachten, en verroerde onbetrouwbaar gaan hoef, stokstijfstil  bleef hij staan, alleen zijn ogen en oren waren op tornado gericht.

Zacht was het geluid van krakend sneeuw hoorbaar in de uitgestrekte vlakte. Grote sneeuwvlokken dwarrelden naar beneden. De vloken lieten haar manen wit kleuren. De puntjes van haar donsharen waren wit. Kleine druppeltjes water droop er van de punten van haar manen af. Telkens als ze met haar staart tegen haar flanken sloeg, vlogen er druppels tegen haar hoofd aan. Een kleine tak zat tussen de tanden van de jaarling. Naast het gekraak van het sneeuw hoorde je licht het geknars van het hout tussen de tanden. Het was een buigzame tak geweest. Nu helemaal verdord en dood. En haast versplinterd. Het was best voedzaam. In de lente zou je wel meer lekkere dingen hebben. Peinzend kauwde het veulen verder. Sloffend achtervolgde een klein hertje haar. Eyes. Het hert verveelde zich. Aaliyah ook maar was in gedachten verwikkeld. Over niets bijzonders. Aaliyah voelde dat ze geduwd werd. Eyes duwde haar. Aaliyah grijnsde en maakte een schijnbeweging. Eyes ging even terug maar ging toen verder met duwen. Aaliyah hield met een grijns het hert in de gaten vanuit haar ooghoeken terwijl ze rustig verder liep. Met een ruk draaide ze om en bestormde het hertje. Lachend vielen ze beiden op de grond. Aaliyah bleef even lachend liggen en ging weer staan. Plagend stak ze haar tong uit. Eyes snoof zachtjes en likte over zijn natte snoet. Zijn kleine gewei stak boven zijn kop uit. Trots op haar vriend gaf ze het diertje een neusje in zijn warme hals. Eyes was al wat dikker geworden, Aaliyah was gewoon het zelfde gebleven. Zag er lichtelijk fors uit door haar dikke wintervacht maar Aaliyah was gewoon normaal eigenlijk. Zwaar behaard maar wel normaal. In de verte stonden twee paarden. Beiden zwart. Tegen elkaar schreeuwend. Gelijk kwam er een valse, spottende grijns op haar smoel. Verheugd zette ze een drafje in en kwam aan. Ze herkende beide paarden. Thron en Deamon. Thron zat bij haar in de kudde. ’Volgens mij mis ik iets.’ Zei ze vals, met een spottende blik naar Thron. Ze kende het paard niet. ’Ik ken jullie beiden al dus namen hoef ik niet. Ik ben Aaliyah. Het hertje heet Eyes. Graag geen beledigingen in je gedachten. Spreek ze maar gerust hardop uit. Lach me maar uit want daar heb ik totaal geen problemen mee.’ Sprak ze nonchalant. Haar donkere ogen gleden naar Deamon, in haar blik naar hem zat een beetje respect en toen naar Thron. Haar blik was gewoon normaal. Licht spottend dan.

Je zag aan Deamon dat hij iets verkeert had gezegt. Zijn blik ging dwars door Tornado, Tornado kreeg er zelfs kippenvel van, voor de eerste keer in zijn leven. " ik wil niet vechten, ik wil gewoon de wereld leren kennen." zei hij met een kalme stem. Hij keek naar Deamon, "wat zou hij nu denken?" Even later hoorde hij iets op hun afkomen en hij keek in het rond en zag dat er een klein veuletje op hun afkwam gedraafd. Ze zei van alles, hij kon na een tijdje niet echt meer volgen. " En wat kom jij doen?" zei hij met een kwade stem, maar met een nieuwsschierige blik. Hij keek even naar het veulen en daarna terug naar Deamon. Tornado vond het raar dat het veulen op hun afkwam. Het begon plots een beetje te sneeuwen. Tornado keek in de lucht en zag al die vlokjes naar beneden komen. Hij schudden zich is goed uit en was weer geconcentreerd naar Deamon aan het kijken.

Aaliyah glimlachte poeslief naar beide hengsten. Alleen schijn bedriegt. Haar ogen waren hard en afstotend. Ze was niet te lezen. Onbegrijpbaar. Tornado en Deamon. Beiden een goede naam. Aaliyah had een ingewikkelde naam. Namelijk Aaliyah -- het betekende hoog en verheven. Ze voelde zich niet hoog en verheven. Ze was een kuddedier maar pikte niet zomaar alles wat ze haar maakten, dus wat Tornado zei pikte ze ook niet zomaar één, twee, drie. Ze snoof snoof eventjes bij zijn boze woorden. Toen kneep ze haar ogen fijntjes dicht en glimlachte nep. ’Sorry als ik je boos heb gemaakt Tornado. Ik liep wat rond en zag in de verte een gezellig theekransje. Nou dat wil ik natuurlijk niet missen.’ Haar stemgeluid was vanzelfsprekend, alsof het heel logisch was. Nouja. Het was ookwel logisch. Ze had de nieuwsgierige blik wel gezien. ’Jij doet ook mee met de oorlog toch?’ Vroeg ze met een stoute twinkeling in haar ogen. Op haar lippen lag nog steeds een grijns, een soort brutale grijns. Het veulen sloeg eens met haar staart en verplaatste zo de sneeuwvlokken op haar vacht en staart. Kalmpjes keek ze Tornado aan en daarna Deamon.

Tornado keek het veulen aan, zetten zijn oren in zijn nek, snoof luid en antwoorden brutaal op het klein veulen. " Ja, natuurlijk doe ik mee aan de oorlog, jij ook?" Hij glimlachte gemeen naar het veulen, hij geloofde niet dat ze mee deed met de oorlog. Hij bekeek de omgeving is een keer. Overal sneeuw, hier en daar een paar bomen, met sneeuw. Hij keek terug eerst naar het veulen met een valse blik in zijn ogen en daarna naar Deamon nog een andere blik. Hij trapte een paar keer tegen de harde, besneeuwde grond. Hij dacht na over een week geleden met zijn gevecht met Deina, waar hij een litteken van had op zijn voorhoofd. Hij dacht ook na over hoe hij zelf was in zijn verleden. "Wow, de tijd vliegt, het leek wel gisteren dat ik nog een klein, zwart veulentje was. Zou ik lief doen tegen het veulen?" Hij keek even omhoog terwijl hij dacht, niet met zijn hoofd alleen met die ogen zonder emotie. De lucht zag er bewolkt uit, alsof er zo een laag sneeuw naar beneden kon vallen. Hij ademde luid, er kwamen wolkjes uit zijn neusgaten van de koude. Zijn litteken dat hij van Deina kreeg, met veel plezier, deed soms nog even pijn, maar hij trok zich er niks van aan. De wonde op zijn schoft en in zijn nek waren al even weg, het waren ook niet zo'n diepe wondes.

Deamon bleef tornado strak aankijken. Zonder emotie, maar wel een tikkie duivels. Oppeens hoorde hij in de verte wat aankomen. Het klonk bekend in zijn oren. Maar alleen zijn oren schoven naar het geluid, terwijl zijn blik nog steeds op de zwarte hengst voor hem vast stond. Totdat hij een bekende stem hoorde. Zijn oog contact met de hengst werd verbroken, en zijn ogen gleden n die van de jaarling. " heey, aaliyah en eyes " sprak hij toen met een kille stem. Maar voor deamon was dat het aardigste manier van hem. " ja het is hier heel gezellig " zei deamon met een plagerige stem en keek met dat hij dat zei de hengst voor hem weer strak en ijzig aan. En een valse grijns kwam op zijn zwarte lippen te staan. " toch, tornado? " vroeg of zei deamon meer. Als een kwelgeest sprak hij op de hengst in. Waarna hij even weer een blik wierp op de jaarling. 

Toen tornado antwoord gaf op zijn vraag, en dat hij de wereld wou ontdekken en geen ruzie wou begon deamon gemeen te lachen. " laat me niet lachen, was echt niet op ruzie uit " lachte hij vals. Deamon snoof eventjes een vlokje sneeuw bij zijn neus vandaan. Ook uit zijn neus gingen wolkjes. Ze stegen hoog op, tot dat ze verdwenen waren in de grote dampkring van de aarde. Naar zijn weten tornado wel even genoeg op zijn huid gezeten te hebben richtte hij zich op aaliyah en het kleine hertje, die hij eigenlijk wel begon te waarderen. Deamon zag dat eyes wat aankwam. " eyes ziet er goed uit aaliyah " sprak deamon aaliyah toe. Deamon zette zijn lichaam even op een rustpositie, maar hield tornado elke keer in de gaten. Deamon was gewoon eenmaal zo. Hij had nul vertrouwen in nieuwe contacten. En het was lastig zijn vertrouwen te winnen. Even moest hij denken aan de laatste uitbarsting naar streya. Waar het toch bijna mee mis ging. Maar algauw schudde deamon zijn gedachte's weer weg en bleef rustig wachten.

Ze keek met brutale ogen diep in die van Tornado. Ze liet zijn ogen geen moment los. De hengst stopte zijn oren dieper in zijn nek en snoof luid. Aaliyah grijnsde eventjes en hoorde zijn woorden aan. ’Ja. Ik doe ook mee met de oorlog.’ Grijnsde ze. Het woordje ‘ook’ was met meer nadruk uitgesproken. Waarschijnlijk zou Tornado niet eens geloven dat ze meedeed. Nou dat had hij flink mis. Ze was een jaarling dus mocht ze meedoen. Op het nippertje. Aaliyah snoof en keek nog altijd met die brutale twinkeling in zijn ogen. Even maakte haar staart een vliegende salto en belandde dan weer tegen haar hakken aan. Met haar hoef ging ze in het sneeuw draaien. Aaliyah keek even naar de litteken op zijn hoofd en snoof toen zachtjes de koele lucht in. Toen richtte ze haar gespitste oren naar Deamon. Ze werd begroet door de hengst. ’Ej Deamon.’ Sprak ze relaxed. Ze grinnikte bij zijn woorden. ’Ja. Ik trek theekransjes aan.’ Zei ze als antwoord. Haar stem was rustig. Niet zonder emotie maar niet spottend of kil. Aaliyah liet haar hals iets zakken en schudde met haar hoofd. Haar wondes op haar schoft, hals en knieën waren dicht, bijna dicht. Ze had nieuwe wonden gekregen van de wolven maar die waren niet zo ernstig. Ze hoorde de woorden van Deamon. Waarschijnlijk was dat nog een antwoord van Tornado’s vraag of opmerking of whatever. Ze reageerde er niet op. Nog net kon ze zien hoe Deamon sneeuw weg liet vliegen door in-/en uit te ademen. Daarbij kwamen grote witte wolken uit zijn neus. Het leek een beetje of je vuurspuwde. Alleen was het geen warm vuur maar koud vuur. En het deed geen pijn. Ze keek toe hoe Deamon Tornado even met rust liet en naar haar en Eyes keek. Eyes werd ook al wat brutaler en killer. Ze grijnsde dankbaar bij zijn woorden. ’Dankje. Ik dacht dat het verbeelding was maar ik zie hem ook iedere dag. Het was mij minder opgevallen.’ Zei ze met nog die dankbare grijns. Maar nu ze kritisch naar Eyes keek was hij inderdaad heel wat dikker geworden. Dat was maar goed ook want hij was behoorlijk tenger. Even schuurde ze met haar hoofd tegen haar been om een kriebel de das om te doen. Haar blik rustte toen op Tornado. Ook lid van de Horcrux. ’Jullie zijn beiden nieuw hier in DH toch?’ Vroeg ze met een nieuwsgierige stem. Haar oren waren gespitst. Dat was het enige wat ze steeds bleef doen. Maar voor haar was het geen teken van goedheid. Wat de positie van je oren is boeit niet. Zo maak je heus niet anderen duidelijk dat je slecht bent. Ze zullen eerder denken dat je chagrijnig bent of woedend of boos. Maar als slecht paard hoefde je niet boos of woedend te zijn om slecht te zijn. Aaliyah was niet neutraal. Ze hield van kanten kiezen. Ze was vroeger alleen maar in de wereld van de goeden en het beviel niet echt heel erg. Daarna groeide ze steeds meer uit tot Aaliyah nu. En zo blijft ze. Zonder enig sprankje woede.

Deamon keek even tevreden naar aaliyah en eyes.  Waarna naar tornado. Toen hij die opmerking hoorde tegen aaliyah drukte deamon zijn oren weer plat in zijn bos manen. Wat dacht die zwarte hengst wel niet. Dacht hij dat ie alles was? Deamon was de laatste tijd erg zuinig op de jaarling geworden en accepteerde geen mindere opvattingen over haar, of zich zelf natuurlijk :p
Toen hij aaliyah weer hoorde spreken keek hij weer naar tornado. " zo, dus jij bent hier nieuw? En vecht mee tegen die andere kudde? " vroeg deamon een beetje nors. Want eigenlijk was deamon wel jaloers, eigenlijk zal hij heel graag weer eens een keer goed willen vechten, en de luiigheid van zijn lichaam er uit willen werken. En dan zal zijn onbekende tweede persoonlijkheid goed van pas komen. Deamon brieste eventjes zijn gedachtes uit en focuste zich weer op de aanwezigheid van tornado en aaliyah. Deamon keek even met een speelse schuine oog naar het kleine hertje. Hij gooide heel zachtjes zijn staart over zijn ruggetje heen. Deamon had een zware dikke staart, en gauw trok deamon zijn staart weer terug. Toen hij even oogcontact had met eyes knipoogde deamon speels naar hem. Ja ondertussen naar die tijd, begon deamon eyes te accepteren. Hij zag in het hertje wat aaliyah zag. Een ontspannen briesje verliet alweer zijn neusgaten. Toen het begon te sneeuwen deed deamon even een pas naar achteren, zo dat hij onder een alleen staande boom op de prairie stond. Maar dat hielp ook niet veel. De boom was kaal. Dus deed deamon weer een pas naar voren. Hij keek naar Aaliyah. Ze had beloofd veilig terug te komen naar het gevecht. Deamon zal op haar wachten. Net zoals de bekende akita trouw op zijn baasje ging wachten. Maar dan was aaliyah geen baasje, maar die vastberadenheid van deamon was er wel. Deamon zei niks. Hij zweeg en liet de eer aan iemand anders.

Tornado merkte dat hij niet zo moest doen tegen de kleine merrie. Dus hij paste zich aan en deed minder brutaal. "Ik ben nieuw hier." Zei hij met een kalme stem, zonder emotie, maar ook niet kwaad bedoelt. Deamon vroeg of hij mee vocht tegen een andere kudde. "ja, ik doe er mee mee." lachte hij vals. Je zag aan Deamon dat hij jaloers en nors was. Hij keek aardig naar de kleine merrie en het hertje. Zijn oren stonden speels vooruit. "Spijtig is er geen thee bij het theekransje" zei hij lachend. Het begon te sneeuwen en Deamon ging een stap achteruit onder een boom staan, maar die was kaal, dus hij zetten weer een stap vooruit. "De vreselijke sneeuw weer." Hij keek rond om te zien hoe alles stilletjes en beetje bij beetje onder gesneeuwd werd. Hij verplaatste zijn hoeven even, hij kreeg het koud met een natte vacht en dan in de sneeuw blijven staan, goed om ziek te worden. Hij schudden de sneeuw van zijn dikke wintervacht. En keek daarna weer daar Deamon, de kleine merrie en het hertje dat er bij was. In zijn donkere, duivelse ogen zag je geen emoties. " Vertel is over jezelf. Wie ben je?" Zei hij met een kille stem tegen Deamon en Aaliyah. "Wete ik zal over mij vertellen. Ik ben een 3jaarige hengst, heb een erg verleden, mijn moeder is gedood en sinds dien heb ik niet veel gevoel meer. Wil je nog iets weten?"

Deamon zag hoe de zwarte hengst reageerde. Deamon besefte dat hij geen bedreiging vormde en nam ook een ontspannen houding aan. Ja aaliyah heeft deamon doen inzien wie hij is. Toen tornado weer begon te spreken richtte deamon zijn ogen weer op de hengst. Dit keer niet vals en gemeen en met een strijd gevoel, nee hij had nu zijn eigen blik. Ijzig en kil. Dat was zijn vriendelijke kant. Deamon deed niet meer alsof hij luisterde, maar hij luisterde naar de hengst. Deamon knikte als begrip bij het eerste toen hij zei dat hij hier nieuw was. " ik ben hier ook nieuw. En de eerste die ik leerde kennen was aaliyah " sprak hij toen. Eigenlijk op een trotse manier. Hij was blij dat ze haar had leren kennen. En terwijl hij dat zei keek hij even naar aaliyah en greens eventjes waarna hij zich weer op tornado richtte. Deamon snoof eventjes door die vervelende sneeuw. " de winter is zo genadeloos, geen rekening houden met de zwakkere, genadeloos en vastberaden zijn slachtoffers te doen omkomen " sprak deamon toen. Ja ze konden denken van de winter dat het akelig was enzo. Maar hij was er. De zomer zal ook zijn levens opeisen. Deamon luisterde weer naar tornado toen hij kort en bondig zijn levensverhaal uitlegde. Deamon knikte even. " wat jammer van je ouders " kwam er sarcastisch uit. Maar ouders konden voor deamon niks schelen. Die emotie van verdriet van blijdschap kende hij niet. Nee alleen kwaad en verraad kende hij. Al moest hij toegeven dat hij zijn emoties beter leerde kennen. Maar toen de vraag naar deamon en aaliyah werd gesteld keek hij aaliyah aan die nog even zweeg dus nam deamon het touw in handen en deed hij eerst zijn zeggie. " ik ben geboren hier ver vandaan. Ik ben vanaf het begin geboren met een soort van tweede persoonlijkheid. Hoe ik het moet uitleggen weet ik niet, maar daar door verander ik in een soort moordmachine lijkt het wel en draai ik compleet door. Maar daar door ben ik de kudde uitgegooit en verbannen uit dat gebied. Toen ben ik naar een andere kudde verhuisd en daar ging ik spelen met een veulen. Of een jaarling de leeftijd van aaliyah, en die heb ik vermoord. Ook door het zelfde probleem. Of eigenlijk vind ik het geen probleem maar meer een gave. Maar toen daar ook uitgeknikkerd en verbannen, en toen ben ik hier terecht gekomen, en heb hier nog het langst volgehouden. " sprak deamon. Het was een lang verhaal. Aan de ene kant was het lastig uit te leggen, maar aan de andere kant vertelde deamon met een soort van trots. " alleen wil ik erachter komen wat het is, ik wil het onder controle hebben, ik wil controle over mezelf " zei deamon toen voleisend. Hij zal er achter komen. Er was vast wel iemand hierop dreamhorses die hem dat wijs kon maken. Maar tot die tijd moest deamon hopen dat het goed komt en dat die persoonlijkheid niet de overhand over deamon krijgt. " maar goed dat was mijn levensverhaal kort samengevat " sprak de zwarte hengst. Deamon gooide even zijn manen uit zijn ogen waarna het weer terug viel. Waarna deamon even zijn hals schudde waarna het beter viel. Deamon keek even naar de zwarte hengst voor hem. Deamon had misschien een verkeerde inschatting gemaakt, en was die hengst zo slecht nog niet.

Aaliyah grinnikte in zichzelf toen Deamon zijn oren verder in zijn nek drukte bij de opmerking van Tornado. Aaliyah mocht Deamon wel. Ze mocht iedereen wel. Ook de paarden die ze had uitgekafferd mocht ze. Ze haatte vrijwel niemand. Ook geen goede paarden. Daarvoor moest je af en toe ook de nodige respect tonen, en dan zou je zien welke conversaties je kon hebben als je normaal deed. Ze had de laatste tijd dat slechte paarden tegen haar goed gemutst waren. Natuurlijk kon je ook paarden hebben die niets van haar wilden aannemen en altijd maar de boventoon wilde voeren, nooit luisteren, geen respect tonen maar dat waren de idioten. De paarden voor haar waren geen idioten. Tornado was een mede kuddelid en Deina zou geen idioten accepteren in de kudde. Deamon had al bewezen dat ie een vriend kon zijn dus Aaliyah had ook niet dat Deamon een idioot was. Ze werd uit haar gedachten gerukt toen Deamon iets zei over de oorlog. ’Ja. Tornado en ik zitten in de Horcrux. Deina heeft de oorlog aangekondigd aan de vosse merrie Mischa.’ Legde ze uit. Ze keek naar Deamon die even in gedachten was maar plots Eyes een speelse blik gaf. Hij begon het hert dus te waarderen. Hij zag dus ook in het hert wat Aaliyah in hem zag. Aaliyah keek omhoog, naar de lucht en zag grote vlokken sneeuw naar beneden dwarrelen. Uit de boom kwamen ook allemaal sneeuwvlokjes door de wind. Even deed Deamon een pas naar achteren en toen weer naar voren. Hij was werkelijk geen millimeter verplaatst. Haar blik ging naar Tornado die had gezien dat zijn houding niet werkte voor haar. Hij paste zich dus aan. Aaliyahs mondhoeken krulden even op. De hengst bevestigde het feit dat hij nieuw was, Aaliyah knikte er maar een beetje suf bij, anders wist ze niet hoe ze anders zou moeten reageren. Tornado beantwoordde Deamons vraag met een valse lach als afloop. De blik van Tornado stond haar nu meer aan. Gewoon aardig met de oren speels vooruit. Aaliyah had bijna altijd haar oren vooruit. Ze vond dat je niet je oren moest verplaatsen om te laten zien dat je slecht was. Je innerlijk zei of je slecht was. Je karakter, je houding en je gedragingen. Aaliyah grinnikte. ’Dan is het geen theekransje meer he?’ Grapte ze. Daarna hoorde ze weer zijn woorden, ditkeer over het weer. ’Naja. Nu maar hopen dat het snel weer lente wordt en het gaat dooien.’ Zei ze. De eerste paar dagen bij het dooien zou alles in een modderpoel veranderen, dat kon ze wel voorspellen. Tornado vroeg of Deamon en zij iets over hun wouden vertellen. Aaliyah liet Deamon eerst aan het woord. Voordat Deamon iets kon zeggen zei Tornado iets over zichzelf. Nou. Daar had je eerlijk gezegd niet echt iets aan. Haar blik ging even naar Deamon die begon te praten. Inmiddels had de hengst een ontspannen houding aangenomen nu hij zag dat Tornado geen dreiging meer vormde. Zijn blik was ook veranderd. Ijzig en kil, blijkbaar de zachtste vorm van zijn blik. Haar eigen blik was gewoon ontspannen. Maar oke. Deamon begon te praten. Ook hij zei dat hij nieuw was en hij als eerste haar had ontmoet. Aaliyah knikte eventjes en liet hem uitpraten. Hij klonk half trots. Aaliyah grijnsde eventjes. De daarop volgende woorden van Deamon verrasten haar. ’Dus jij bent het er ook niet mee eens dat de zwakkeren overlijden. Ook de goeden niet? Ik vind. Dat niemand moet sterven. Slechte paarden horen niet te moorden, we zijn geen vleeseters en dat we tegen bijna iedereen een vorm van respect moeten tonen. Al is het je ergste vijand. Paarden zijn paarden.’ Sprak ze rustig. Eigenlijk had ze nog veel meer te zeggen maar dat leek haar niet zo verstandig, het was te lang om alles te zeggen. Ze hoorde de sarcastische woorden van Deamon. ’Rozen verwelken, schepen vergaan maar toch zal ze altijd in je hart blijven staan.’ Zei ze rustig tegen beide paarden. Haar stemklank was rustig, half nonchalant. Aaliyah hoorde het levensverhaal van Deamon aan. Zijn verleden. Hoe hij in een soort trance raakte als hij vocht, dat hij drie keer van kudde was verwisseld en bij allen was verbannen door zijn trance. Hij had een jaarling per ongeluk vermoord tijdens het spelen. Hoewel Aaliyah zelf een jaarling was vreesde ze niet voor zijn trance. Als De Satan wilde dat ze dood ging liet Hij haar dood gaan. Anders liet Hij haar terugvechten. Ze luisterde verder. Hij vond het eerder een gave. Aaliyah knikte, inzichzelf gekeerd. Feitelijk, hoe je het ook bekeek was het eerder een trance. Dat hij tever door ging, dat hij door draaide en niet meer over zijn eigen lichaam kon heersen. Aaliyah hoorde zijn wens aan en knikte eventjes. Toen keek ze even op en grijnsde vals. ’Moet je opletten. Mijn verhaal is boeiend. Ik ben Aaliyah. Toen ik een maand oud was heeft mijn vader mijn moeder vermoord omdat ze goed is. Of beter gezegd ‘was’. Mijn vader heet Azacar en is de grootste player van Dreamhorses. Vind ik. Ik heb een enorm grote familie. Minstens acht broers en zussen. Deina is mijn zus en haar veulens. Nou laat ik maar zeggen dat ik de tante ben van haar veulens. Dus ik ben de tante van Duvessa, Anais en die paarden. En volgens mij worden het steeds meer paarden. Kortom. Pedo. Pedo vader heb ik. Maar dat maakt niets uit. Ik heb mijn vader voor het laatst gezien toen ik een maand oud was. Nou dus ik heb ook lekkere ouders gehad. God mag weten hoe ik het overleefd heb maar goed. Tijdens een brand in Dh waren er op hol geslagen paarden. Ik was zogezegd een maand oud en spookrijder. Paarden botsten tegen me aan en een mooie, lieve merrie bracht me in veiligheid maar door de op hol geslagen paarden kreeg ze een botsing en stierf.’ Even stierf haar stem weg. Haar ogen gingen naar de grond. Wanhopig flitsten haar kijkers over de sneeuw maar ze keek weer op. Ongewoon kortaf. ’Ik bracht mezelf in veiligheid toen het begon te stormen. Ik was nat en koud en moe. Ik ontdekte een grot maar ik was niet alleen. Ik zag twee paar ogen die verschrikt open gingen. Het waren ogen van een hert. Ik stelde het dier gerust en vermoedde dat zijn moeder dood was. Net als de mijne.’ Het tafereel van net gebeurde weer maar nu keek ze niet naar beneden. ’Ik ging naast hem liggen en viel in slaap. De volgende morgen volgde hij me overal. Ik werd nu aangezien voor zijn moeder. Het was niet erg, ik vond het leuk. Een paar dagen later besloot ik hem Eyes te noemen omdat hij gevaar veel eerder opmerkte dan ik. We groeiden. Mijn goede persoonlijkheid verwelkte meer. Het verzwakte en de duistere schaduwen namen overhand in mijn lichaam. Steeds meer gedroeg ik me naar mijn bloed. Slecht. Nu ben ik een jaar oud en vecht in de oorlog mee met Deina.’ Zo. Haar verhaal. Kort samengevat. Ze zuchtte even om een paar emoties van net weg te duwen. ’Zo ontmoette ik Eyes dus. Dat was mijn verhaal.’ Haar stem klonk weer normaal. Er was niets meer te zien in haar houding van de emotionele dingen van net. Haar staart sloeg fier tegen haar flanken aan. Haar rug was al bezaaid met sneeuw, haar voorpluk ook en door de vorst waren haar kin haren bevroren. Stukjes ijs hingen er aan haar manen maar het deerde niets. Het deerde niets.

WHIEEEEE. 1269 WOORDEN. DOE DAT MAAR NA XD
edit. hij is veel groter in Word :c

Tornado luisterde naar beide verhalen maar was toch geschrokken van het verhaal van Aaliyah en het hertje. Dat deed hem nadenken over zijn ouders. Zijn vader heeft hij nooit gekend, maar zijn moeder vertelde hem hoe hij er uit zag. Zijn moeder... Was een vechtlustige merrie, die vol verrassingen stond. Met dat hij aan zijn moeder dacht keek hij omhoog, naar de wolken en de blauwe lucht. Hij richten zijn blik op Aaliyah en het kleine hertje, ook hij begreep nu wat ze in het hertje zag. Hij stond ontspannen. "In vergelijking met jullie verhaal, heb ik maar een stom verleden. Maar van jou was ik het hardst verschoten." En hij richten zijn blik naar Aaliyah. Even daarna keek hij naar Deamon en toen naar de witte omgeving. De bomen waren kaal, de struiken waren onder de sneeuw bedekt en de ondergrond kraakte dat het niet normaal was, alsof hij of hij liep dat op breken stond. Hij richten zijn blik weer op de twee paarden, hij keek ontspannen, maar nog altijd zonder emotie. Zijn oren draaide speels rond om alle geluiden te horen. Zijn staart ging heen en weer en sloeg als een zweep. Hij leerde van zijn foute. En keek weer eens omhoog naar de lucht. Even later keek hij naar de twee paarden en het hertje. Hij keek naar hun met een kille en ontspannen blik.

Deamon zag tornado elke keer weer naar de lucht keek, maa liet het zo hoe die was en luisterde naar aaliyah. Bij haar verhaal zag deamon hoe tornado was gegrepen in de soort van spanning van haar. Deamon greens en luisterde ook goed. Ook af en toe kijkend naar het hertje en weer naar aaliyah. Deamon had geen klein vriendje. Hij was bang omdat hi zo groot en lomp was ooit een keer dan zo'n beestje vertrappen. En dat wou hij niet, aangezien deamon best lomp en onbenullig kon wezen.
Toen de merrie klaar was met haar verhaal knikte deamon. " volgens mij hebben we allemaal een naar verleden gehad, en misschien maakt een verleden wel hoe we nu zijn, en dat ik niet misschien, ik weet het wel zeker " sprak deamon toen en hoorde naar de woorden van de zwarte hengst met de naam tornado. " luister tornado, iedereen heeft zijn eigen verleden, en jou verleden is ook erg. " deamon probeerde het duidelijk uit te leggen al ging hem dat psychologisch dingen niet al te best af. Hij voelde zich een beetje onbenullig.  Deamon zijn grote logge lichaam stond er maar een beetje te weven, terwijl hij ondertussen gezellig aan het kletsen was. Gezellig? Het was tijdverdrijf. Maar hij kon zeggen dat het zo op deze manier erg gezellig is. 

X wow aaliyah haha had je een ingeving van boven gekregen? Whaha

Aaliyah keek in de ogen van Tornado en zag hoe hij geschrokken keek. Aaliyah verweerde zich met een nonchalante uitdrukking. Haar verhaal was niet zo boeiend geweest, niet dat dat haar emotionele momenten verklaarde maar toch, het was niet zo heel erg veel. Aaliyah sloeg haar staart tegen haar achterhand. Ze snoof eens, half bars. De hengst keek omhoog naar de lucht. Aaliyah tilde haar benen heel even op en kreeg stijve benen. Ze liep achteruit waarna ze vooruit liep en een rondje liep om beide hengsten. Haar ogen rustig hun ogen vastpakkend. Tornado sprak zijn woorden uit waarna Aaliyah snoof. ’Khoef geen meelij.’ De snauwerige worden kwamen er naast het snauwerige ook bars uit. Vanuit de boom dwarrelden sneeuwvlokken naar beneden. Tornado’s oren draaiden speels rond. Die van haar waren constant op één plek. Gespitst. Even dacht ze na over een van haar zinnen die ze had uitgesproken. ’Rozen verwelken, schepen vergaan en toch zal ze altijd in je hart blijven staan.’ Dacht ze hardop. Waarom was ze daarop gekomen? Ze was geen dichter of rijmer. Achja. Deamon begon even te spreken. ’Je zou een prijs moeten krijgen voor je woorden.’ Plaagde ze, licht met een kille ondertoon. Deamon vervolgde met nog een zin. ’Naja. Je moeder verliezen zal wel erg zijn,’ ze had een vragende stem want ze was zonder moeder opgevoed maar Tornado vond het waarschijnlijk wel erg, ’maar zoals ik al zei net; Rozen verwelken, schepen vergaan en toch zal ze in je hart blijven staan.’ Damn. Het werd irritant. Aaliyah zag dat Deamon begon te weven. Met een licht valse grijns begon ze hem na te doen. Ze deed het soepeler met een ondeugende blik. Eyes opende opeens zijn mond en stootte een klaaglijk geluid uit. Aaliyah giechelde. Hij mekkerde opnieuw en keek de kring rond. Half huppelend rende hij om Deamon en Tornado heen. Zijn gewei stootte hard tegen hun lijven aan voordat hij achter Aaliyah sprong en haar half naar voren duwde. Aaliyah sloeg eens met haar staart en Eyes mekkerde weer klaaglijk. Zijn natte snoet was zwart met witte sneeuwvlokken. Hij ging naast haar staan en porde af en toe met zijn gewei in haar buik.

De goden waren met me :3

Deamon zag hoe aaliyah deed en een speelse grijns kwam o zijn zwarte lippen. " hmm een prijs, klinket goed in de oren " sprak hij met een lachende ondertoon. Wat was dat nou? Lachen? Wat was dat. Waarom bracht deze jaarling zoveel positieve reactie's bij deze hengst naar boven. Hij schudde even grijnzend zijn grote hoofd toen eyes begon te mekkeren en speels zijn horentjes in zijn lichaam porde wat voor deamon meer kietelde. " haha hou op jij " sprak deamon, totaal niet op een valse manier, meer speels hij zag dat het hertje wat onrustig was, waarom? Deamon liet zijn hoofd zakken op de hoogte van eyes. " jeuken je horens? " vroeg hij toen plagerig waarna hij zijn voorhoofd naar voren hield. " geef ome deamon maar eens een goede mep met die horens van je " zei hij toen op een uitdagende manier. En zette zijn vier benen iets uit elkaar. Met zijn ijzige kille ogen gaf hij aaliyah een speels knipoogje en richtte zich weer op het hertje. " zeg tornado, wat ben je stil " sprak deamon toen terwijl hij nog steeds mijn hoofd laag hield voor eyes. Kon je het bedenken? Iets waar deamon niks van begreep? En nu mee speelde. Deamon had lol en dat deed hem goed. 

X hammmmm hammm. De vriendelijke goden van boven. Zenden aaliyah inspiratieeeee. Hamm hammmmm

Hij zag dat Deamon en Aaliyah aan het spelen waren. "Raar." Dacht hij stilletjes in zijn hoofd. Hij dacht of hij het zou vragen. Toen zei Deamon dat Tornado stil was. "Ben gewoon een beetje aan het denken." zei hij met een speelse stem. " Gaan we is een race doen? Om ter snelst daar aan die boom." Tornado zetten het op een galop. En keek naar achteren. Of ze volgde. Tornado was aan het lopen en je zag dat hij vurig was. Maar hij zag de steen niet door de steen en viel er over.

Deamon hoorde in eens de stem van tornado. Hij keek even richting aaliyah, maar kon die uitdaging niet laten gaan. Deamon steigerde hoog en zette zijn zware lichaam in een ruime en krachtige gallop. Sneeuw stoof overal heen door de dreunen. Oppeens zag hij door de wazige sneeuw een zwarte vlek op de grond leggen. Deamon drukte zijn oren allert naar voren. Oppeens zag hij tornado liggen. Deamon zette zijn voorbenen diep in de sneeuw en leunde op zijn achterhand, zodat hij snel stil stond. Het laatste stukje draafde hi iets en hield halt bij de hengst die in de sneeuw lag. Deamon greens even " lag er een onverwachte obstakel in de weg ? " vroeg deamon toen terwijl hij zijn lach in moest houden. Deamon besloot tornado te helpen opstaan en zette zijn brede lichaam naast tornado zodat hij even wat meer steun had. Deamon volgde zijn bewegingen. Even keek deamon richting aaliyah en eyes, maar die stonden daar nog. Deamon schudde zijn brede hengsten nek en richtte zich weer op tornado. " niks kapot? Geen botbreuken? " sprak hij toe. En wachtte af

Ze knikte bevestigend naar Deamon. ’Ja. Dat klinkt wel goed in de oren ea?’ Ze zwiepte met haar staart en snoof de koele luch in. De kou deed haar even rillen. Haar ogen volgden het hert dat zijn stompe horens in Deamons buik porde. Ze hoorde de woorden van Deamon aan en grinnikte hard. ’Hahah. Eyes mag jullie.’ Lachte ze hartelijk. Ook in haar buik werd gepord. Het ongeduldige hert had plots een uitspanning van hyperheid en speelserigheid. Aaliyah keek naar haar dierbare vriend. Opeens hoorde ze de vraag van Deamon aan Eyes. Ze hield het niet en gierde het uit. ’OMG. Die is echt goed.’ Lachte ze. Deamon maakte nog een opmerking. ’Deamon is oom? Ohja?’ Hikte ze. Ze lag even helemaal plat. Was uitgeschakeld. Knok out. Toen was haar lachbui weer over. De tranen stonden nog in haar wangen, denkbeeldig dan. Tornado zei iets. Was haar iets ontgaan? ’What?’ Ehm. Ze had misschien iets te hard gelachen. Ze had de vraag van Deamon niet gehoord. Raar. Zo hard kon ze toch niet lachen? Toen luisterde ze naar Tornado. Een race. Aaliyah keek toe hoe de hengst begon te sprinten en viel over een steen. Deamon steigerde als een jong veulen en sprintte Tornado achterna. Sneeuw stoof op haar hoofd. Ze schudde haar hoofd en keek toe hoe Deamon Tornado een handje hielp. Deamon wachtte even af toen hij iets had gevraagd aan de andere hengst en Aaliyah zag haar kans klaar. Met een vaartje knalde ze tegen de hengst aan. Haar voorbenen diep in de sneeuw. Ze zag dat Eyes haar voorbeeld volgde maar uitgleed en vlak voor haar hoeven belandde. Hij krabbelde overeind en duwde zijn horens weer in de buik van Deamon. Aaliyah stond aan de kant van Eyes en zette haar benen wijd uit elkaar. Net als Deamon had gestaan. Vals grijnzend keek ze in zijn ogen.

Uhuh. Ik was in trance

Deamon probeerde tornado overeind te helpen toen hij een beuk kreeg van de speelse jaarling en zijn evenwicht iets verloor. " wow " sprak hij toen en keek aaliyah speels aan. Voordat hij aaliyah speels een duwtje wou geven voelde hij weer dat gekietel en keek hij naar het hertje. " auw, dappere strijder, je hebt ome deamon zonet een kriebel verholpen " zei hij lachend terwijl hij een klein voorzichtig bijtje innhet ielige herten nekje deed waarna hij aaliyah speels zag staan. Precies zoals deamon net voor eyes stond. Toen eyes naast aaliyah kwam staan sprongen de oren van deamon naar vore. " zo, gaan we het zo spelen? Twee tegen èèn hea ?" vroeg hij speels, met een speelse grijns op zijn zwarte lippen. Even deed hij zijn hoofd de lucht in en keek hij alleen met zijn ogen naar beneden. " hmm, even zien, wat zal ik eens gaan doen? " vroeg deamon zich vragend en speels af. " rennen, ren voor je leven voor deze twee samen!! " schreeuwde hij speels en gallopeerde, niet al te hard door de sneeuw heen, kijkend of ze volgde. " heeelllppp word aangevallen door een hertje en een jaarling, heelllpp " sprak hij weer op een grappige manier. Ondertussen gallopeerde hij rondjes om de twee, waarna hij weer een stukje verder liep. Deamon was in een speelse bui. Zonder de tweede persoonlijkheid. Heerlijk zo.

Tornado lag op de grond, lachte zich kapot en zag dat Deamon steigerde. Hij kwam op hem af gegaloppeerd. Hij stopte voor hem en vroeg of hij het op stakel niet zag liggen. "Nee, helaas. Het is ook veel te wit." Zei hij lachend. "Je mag ook lachen hoor." Zei hij met een lachende stem. Daarna zag hij Aaliyah op hem afkomen en Eyes. Deamon vroeg of hij niks gebroken had. "Ik voel geen pijn dus het zal niks zijn." Deamon zetten hem tegen Tornado voor de steun. Stilletjes sukkelde hij om terug op zijn vier benen te gaan staan. Hij zag dat Aaliyah tegen de hengst botste en dat Eyes dat ook wou proberen maar het niet echt lukte, ze stopte net voor haar hoeven. Tornado stond onder tussen weer recht. Hij zetten het weer op een galop. "Wie kan mij volgen?" riep hij met een luide en lachende stem. Even later stopte hij en voelde een beetje pijn in één van zijn benen. Hij keek er even naar en met dat hij keek dacht hij. "Het zal wel niks zijn." Hij galoppeerde verder met de rest mee. Heel veel later stopte hij. Hij was uitgeput en dood op. "Wie heeft er gewonnen?"Zei hij met een zacht en speelse stem.