Flame's thuis.

Het was een vroege en stille morgen. Een sterke, gespierde, hengst met zwarte manene en een bruinige vacht, kwam aandraven. Het geluid van zijn hoeven had een ritme. Hij ging langzamer draven en begon met stappen. Zelfs bij het stappen kon je de spieren zien bewegen. Hij keek wat verwonderd om zich heen. Dit hele gebied was nieuw voor hem.
Hij snoof eens diep. De geur van paarden en voedsel drongen zijn neus binnen. Zijn neusvlies trilde lichtjes toen hij ook een geur van bloed aantrof. Hij snoof nogeens goed. Jup, dat was duidelijk bloed. Hij liep weer even door na zijn ruik pauze. Hij trof dan ook een paar bloedspetters aan. Hij keek er naar en liep weer verder. De wind liet zijn manen soms wapperen, een heerlijk vrij gevoel. Hij bleef op een heuvel staan en deed zijn ogen dicht. De wind streelde zijn manen, en de zon streelde zijn huid. Op het bloed na dan, was dit was een goede plek voor hem. Hij draaide zich langzaam om en stapte weer terug. Hij moest nu afdalen. Stapje voor stapje deed hij dit. En wonder boven wonder, niet een stapje was mis. Eenmaal beneden dronk hij uit een plas water. Deze lag gewoon maar wat te liggen. Hij zag zijn spiegelbeeld en stopte met drinken. Hij keek zichzelf recht in de ogen. Hij zag zijn bles, en zijn donkerbruine ogen. Maar hij zag ook het litteken onder zijn rechteroog. Hij keek ernaar. Het had nogsteeds de vorm van een gebit, dat was het ook geweest. dat ene paard, dat ene rotbeest dat zijn ouders, zijn kudde en ook bijna hem had vermoord. Hij had een hekel aan slechte paarden. Hij kon zich de vreemde kudde nog goed herrinderen. Bijna alleen maar zwarte paarden, en opeens vielen ze aan. Ze waren met veel meer. Een oneerlijke strijd. Hij schudde zijn hoofd en liep een klein stukje verder, daar begon hij met grazen.

Haar hoeven tikte zachtjes op de grond. Het gras dempte het lichtjes maar je kon het nog steeds horen. Haar ogen gingen over de heuvels heen. De wind duwde haar manen een stukje naar achter. Ze schudde even met haar hoofd zodat er geen plukjes bij haar ogen kwamen.
Ze duwde zichzelf naar boven. Toen ze uiteindelijk op de top terecht kwam keek ze blij om zich heen. Dit was waarvan ze hielt. Ze stijgerde even en liet een luide hinnik horen. Hierbij hoopte ze dat ze iemand die hier ook was kon roepen. Haar oren stonden gespannen in de lucht en ze ademde regelmatig.
Ze liet haar hoofd zakken om wat gras te eten. Het was heerlijk gras toen ze ooit bij de besneeuwde vlaktes was was er niets eetbaar. Ze genooit van haar maal en sloot haar ogen. Even terug denkend aan de tijd van vroeger. Alles speelde in haar hoofd af. Net iets van een film.
Voorzichtig zette ze haar eerste stapjes. Wankelend bleef ze staan maar viel toen weer neer. Haar oren stonden hoog in de lucht en haar moeder helpte haar weer overeind. Deze keer lukte het haar en probeerde ze wat harder te gaan. Weer viel ze neer maar deze keer stond ze zelfstandig op. Na een dag lang oefenen slapen en drinken kwam de volgende dag. Het was betoverend tot de dag dat een andere kudde hun aanviel. Ze bleef bij haar moeder maar die zij dat ze moest rennen tot ze niet meer kon. Weg rennen is het enige waar ze toen aan dacht. Wegrennen voor de gevaarlijke zwarte paarden.
Snel schudde ze haar gedachtes weg en voelde dat er een traan over haar wang ging.

Flame
Hij stond nog steeds te grazen toen een bekende geur zijn neus indrong. Hij had de geur lang niet geroken, hierdoor kon hij hem niet thuisbrengen. Hij hief zijn hoofd op en keek nuchter en overziend om zich heen. De geur kwam van boven. Hij keek op en dacht na. Zou hij gaan kijken? Hij schudde zijn hoofd en liet deze weer hangen. Hij nam nog een hapje gras en dacht na. Hij herrinderde de dag van zijn ouders' dood nog. Hij was toen ook aan het grazen. Hij was bij zijn vader. Zijn zusje bij zijn moeder. Hij nam net een hapje gras toen zijn zusje kwam. Natuurlijk, zijn zusje! Hij draaide zich om en gooide zijn hoofd omhoog. Hij galoppeerde zo snel als hij kon naar de helling. Eenmaal daar zou hij moeten rennen. In plaats daarvan galoppeerde hij omhoog. Hij gleed bijna weg maar rende door. Zijn zusje was door zijn moeder al hiernaartoe gestuurd. En nu vond hij haar! Opeens gleed hij echt uit. Op zijn zij gleed hij terug. Hij zette zijn voorhoeven(?) in het gras en trok zichzelf overeind. Hij galoppeerde weer verder, maar nu wel voorzichtig. Evenmin hij als zijn zusje had er iets aan als hij van een berg gleed. Hij kwam boven aan en zag zijn zusje. Hij riep haar: "Dylethe! Ik ben het, Flame!" Hij liep naar haar toe en wachtte af.

Haar adem haling werd rustiger. Nog niemand had op haar gehinnik gereageerd. Dat vond ze best jammer dus ging verder met eten. Plots hoorde ze een bekende, nou ja bekende, Iets veranderde stem voor haar. ,,Flame?!" Zei ze hard en ze ging snel naar hem toe. Eerst bekeek ze hem maar gooide toen haar nek in de zijne. ,,Wat ben ik blij dat ik jou weer zie." Kwam er met een hemels zachte stem uit haar keel gezet. Ze sloot haar ogen en voelde de lichaams warmte van haar broer. Ze wende zich weer tot hem. ,,Wat ben je veranderd!" Zei ze. Ze herkende hem nog als klein hengstje die ze voor het laatst had gezien voor het gevecht. Haar ogen twinkelde. ,,Waar is papa." haar ogen dreven af en ze zou eigelijk niet willen weten wat er gebeurt is..

Flame
Flame werd opeens bestormd door zijn zusje. Hij voelde haar lichaam tegen de zijne. Met hun nekken gekruisd aaide hij met zijn neus haar schoft. Hij snoof haar geur op. Hij liep weer achteruit en keek haar aan. "Je bent gegroeid zusje.' Zei hij vriendelijk. Zijn kleine zusje was nu een prachtige volwassen merrie geworden. "Ik was bang dat je dood was." Zei hij benauwd. Toen hij de vraag "Waar is papa?" hoorde keek hij somber. "Net als mama naar de hemel.'' Zei hij droevig. Hij schudde zijn hoofd en liet deze zakken. Ik zal vertellen wat er is gebeurd." Hij keek voor zich uit. "Ik stond met papa te grazen, ik ging mee de wacht houden aan de ene kant van de kudde. Een paar gespannen paarden liepen in onze kudde, ze hoorde bij ons, maar vertelde dat er vijanden kwamen. pPpa ging ernaar toe en ik moest blijven staan. Dat deed ik. Toen kwam jij. Jij moest rennen van mama. Ik bleef, omdat ik wou helpen. Jij rende weg, en ik ook. maar ik ging naar papa enzo. Daar trof ik een gevecht aan. Allemaal slechte paarden die onze kudde aan het uitmoorden waren. Ik was doodsbang en zag hoe papa getrapt en gebeten werd. Toen hij in elkaar zakte galoppeerde ik weg. maar een nog jong paard, geen veulen, maar eentje van een jaar of twee, stond daar. Hij beet me en toen rende ik op mijn hardst.'' Hij sloot het verhaal met een zucht af. "Na die beet was mijn gezicht bijna verminkt, maar het genas goed, en nu is het een litteken." Hij keek naar het grote litteken en brieste zachtjes.

Ze had haar nek terug getrokken en luisterde ademloos naar het verhaal. De tranen gingen in haar ogen staan. Haar broer had gezien dat hun vader stierf. Ze had nu zo`n spijt dat ze niet bij haar moeder gebleven was. Ze slikte langzaam en liet haar hoofd zakken. Toen hij begon over het litteken keek ze op. Ze bekeek het nog eens goed en zag dat er inderdaad een litteken ontstaan was op z`n neus. ,,Bijna niet door gehad. Na die twee minuten" Grapte ze. Ze probeerde de sfeer wat optevrolijken. ,,Nog wat gedaan in de rest van je leven?" Ze hilet haar hoofd schuin en maakte een kleine hinnik vanuit haar keel. Geen idee waarom. Ze voelde zich ook zo blij dat ze haar broer gevonden had..

Flame
Toen Dylethe een traan liet vallen liet hij zijn hoofd tegen de hare. ''Het maakt niet uit dat ik het gezien heb, ik verwerk makkelijk trauma's." Zei hij droog. Ook hij wou de zweer wat verbeteren. Hij grinnikte over de vraag of hij nog wat gedaan had in zijn leven. "Eerlijk gezegt heb ik niks gedaan behalve rondgetrokken, opzoek naar een fijn lang. Ik kwam een oude arabier tegen, die stuurde mij hierheen. Toen kwam ik hier, en toen ontmoette ik jou." Zei hij grinnikend. Hij keek naar de lucht en zag een witte duif vliegen. Met wonderbaarlijke ogen keek hij ernaar. Daarna keek hij naar zijn zusje. "Trouwens, ik ben van plan om een kudde te starten, als je wil, mag jij de alfa worden? Met mij natuurlijk. De kudde gaat Amigos Dream heette." Vertelde hij aan haar. Hij liet daarna een zucht ontsnappen en liet zijn hoofd zakken. Hij nam een klein hapje gras en at deze op. Daarna liep hij langs zijn zusje heen, om naar een plas te lopen. Eenmaal daar begon hij gluzig te drinken. Hij keek weer naar zijn spiegelbeeld en zag het litteken. Hij deed zijn hoofd omhoog en zei daarna tegen Dylethe: "Vroeger was het helemaal kaal bij mijn litteken, nu zit er tenminste weer haar op."


Ff niet superlang, mijn moeder wil erbij, liek kan mij wel bellen, want ik moet zo naar boven.

Ze grinnikte en draaide zich ook om. Ze zag hoe hij bij een plasje water ging drinken. Even ging haar tong langs haar lippen. Ze boog zich naar voren en dronk ook wat water. ,,Is goed." Zei ze blij toen ze klaar was met drinken. Ze bedacht zichzelf als Alfa. Dat zou een hele eer voor haar zijn. Weer hinnikte ze even. ,,Kaal?" Zei ze met een raar gezicht. Daarna schoot ze weer in de lach. Want het kwam er nog al dom uit. Ze schudde even met haar hoofd en keek naar boven. Er stond een boompje niet groot maar het was er een. Ze strekte haar nek en probeerde iets van blaadjes eraf te plukken.



Nu?

Flame
Toen Flame het ja-antwoord hoorde deed hij zijn hoofd omhoog. Hij had ook wel genoeg gedronken. Flame zuchtte opgelucht. Stel je voor dat ze nee had gezegt! Dan kon hij die kudde wel vergeten, of hij moest een vrouw vinden. "Dankjewel." Zei hij blij tegen haar.
Hij draaide zich om en hoorde opeens gelach. "Kaal?" Hoorde hij opeens. Daarna weer gelach. Hij grinnikte ook en keek om. "Ja, kaal." Zei hij tegen Dylethe. Hij grinnikte weer en draaide zijn hoofd weer om. Dylethe kwam echter ook naar hem toe en begon te eten van een klein boompje. Hij dacht dat hij iets hoorde en keek op. Zijn oren gespitst. Zijn ogen aandachtig speurend naar iets verdachts in de omgeving. Toen zijn ogen iets bewegends opvingen draaide hij zich om en liep ernaartoe. Hij hinnikte uitnodigend. Een konijntje rende snel weg. Hij schoot in de lach en draaide zich om. Hij liep weer naar het boompje. Hij zag verderop een hele hoge groene boom staan. De bladeren waren knalgroen, de stam niet XD. Hij liep er naartoe en moest daarom eerst een heuveltje op. Hij sprong behendig op een rots, daar kon hij niet zo makkelijk vanaf glijden. Vanaf die rots sprong hij op de bovenkant van de heuvel. Het gras was juist wat droger, terwijl de boom groener was. Waarschijnlijk zoog de boom al het water uit de grond. Dus voor het gras was niks meer over. Ascociale boom, vond hij. Hij ging onder de blaadjes staan en deed zijn hoofd omhoog. Hij kon er niet bij. Daarom gebruikte hij de techniek van zijn vader. Hij steigerde en zette zijn voorhoeven tegen de boom zelf. Hierdoor was hij heel groot en hoog. Hij kon er makkelijker bij. Hij nam een tevreden hapje. Dit smaakte hem goed. Hij nam snel een hele tak in zijn mond en liet zich zakken. De tak was uitrekbaar en ging met hem mee tot onderaan de heuvel. Zelfs toen voelde hij nog trekkracht. Gelukkig brak de tak toen af. Hij wou eigenlijk een klein takje hebben, maar nu had hij een tak van een meter of 3 beet. Deze trok hij naar zijn zusje. "Hier, eet maar."

Ze zag z`n snelle bewegingen en dat hij met de tak terug kwam. ,,Dankje." Zei ze schattig en nam de tak voorzichtig over. Ze peuzelde de blaadjes eraf en begon op de tak te knabbelen. Het smaakte redelijk maar de blaadjes waren lekkerder. Terwijl ze al een klein stuk op had keek ze rond. Een grote heuvel stond voor hun. Haar ogen wijkte naar beneden. Op sommige plekken was het erg stijl. Haar ogen weken af naar een stuk dat regelmatig afliep. Ze keek weer naar haar broer. ,,Zullen we naar het zilvere meer? " Ze was gek op die plek. Het trok haar aan als een magneet. De mooiste plek die ze ooit had gezien. Meerdere paarden wisten ervan. Maar ze wilde alleen met speciale paarden erheen. Zoals een familie lid die weer is herenigt. Haar ogen dwalen weer af naar beneden wachtend op het antwoord van Flame.
Voor haar ogen verschijnt weer een beeld van vroeger. Het leek op het zilvere meer de plek maar toch..
Samen met de hele familie liepen Flame en Dylethe naar een klein meertje waar het water uit de bergen stroomde. Het water was altijd heerlijk koud en helder. Je kon alle vissen er in zien zwemmen. Dylethe gallopeerde voorop en had weer zin om er naartoe te gaan. Toen ze er was gekomen stijgerde ze. Daarna sprong ze iets te blij in het rond. Haar familie leden volgde en zagen de dolblije Dylethe. Dylethe kalmeerde en boog zich over het meer. Voorzichtig nam ze een paar slokken. Het smaakte hetzelfde als altijd. Fris en lekker koel. Ze genoot van haar slok en tilde haar nek een klein stukje omhoog. Een nieuwschierige vis was komen kijken hoe Dylethe dronk. Ze grinnnikte maar dat hielt op toen ze een stem achter haar hoorde...

Haar ogen schoten open en keken naar Flame...

Flame.
Hij volgte al haar bewegingen aandachtig. Ze was alleen maar groter geworden. Ze was nog precies hetzelfde las vroeger. Hij hoorde haar 'dankje' zeggen en keek haar aan. "Geen probleem hoor." Zei hij met een grijns. Hij nam zelf en een blad in zijn mond en at het rustig op. Hij brieste en schudde zijn manen even uit. Hij beet een stukje tak af en liep ermee rond. Hij at het rustig op, zoals altijd. Hij hoorde Zilvere meer. Hij keek om. Hij had veel paarden erover horen vertellen. Het scheen prachtig te zijn. Hij hinnikte eventjes en keek weer naar Dylethe. ''Is goed." Zei hij vriendelijk. Hij draaide zich om en begon met galopperen, hij was lekker uitgelaten, hij steigerde. En opeens was hij stil. Hij had horen vertellen over een kudde. Ze schenen nog een verdediger te zoeken. Hij deed een stap achteruit en hinnikte luid. Hoe heette die merrie nou? Dragano, drogana. nee, het was Dragana. Hij wist het weer. "Heel even wachten.''Zei hij tegen Dylethe. Hij galoppeerde een stuk vooruit en liet een schelle, maar luide hinnik horen. Hij riep Dragana uit alle kracht. Daarna liep hij weer naar achteren. Hij zou alleen nog maar hoeven wachten, dan zou ze vast wel komen. Hij schudde zijn gespierde lichaam en liep verder. Bij elke stap zag je de spieren bewegen. Hij had zichzelf stekr gemaakt, hij wou nooit afhankelijk of zwak zijn. Hij moest zichzelf zien te redden. "Ik heb naar Dragana gehinnikt, ze zicht nog verdedigers voor in haar kudde, ik ga mischien."

Een luide hinnik galmde over de heuvels. Een getrainde zwarte merrie kwam als een stofwolk galopperend naar de twee toe. Haar manen golfden met de wind mee en de zon liet ze nog extra blinken. Haar fel zwarte ogen bespeurden omgeving af en zochten naar een paard dat naar haar hinnikte. Een zwarte schim kwam vanachter een boom naar een bruine hengst toe. Haar littekens schenen woede uit maar haar gezicht stond redelijk vriendelijk. Toen ze langzaam halt hield snoof ze in de lucht. "Wat moet je?" Vroeg ze en keek hem strak aan. Haar neusgaten waren wijd opengesperd en dat maakte dus dat betekende dus dat ze redelijk nerveus was. Ze hoorde voor ze aankwam nog iets van verdedigers voor in haar kudde maar meer hoorde ze dan ook niet. "Wat bedoel je daar mee?" Vroeg ze en keek hem met een scheef hoofd aan. De andere bruine merrie leidde even haar aandacht af en Dragana keek haar met een glimlachje aan. "Dragana is de naam, en jij bent?" Vroeg ze met haar gezicht al iets soepeler. Ze was altijd op het begin nerveus en na een tijd ging dat over en kwam er een vriendelijk toontje in de plaats.

Flame
Hij wachtte geduldig af en hoorde iets. Met een ruk draaide hij zich om, een zwarte schim kwam tussen de bomen vandaan. "Wat moet je?" Hoorde hij. Hij vond het nogal bot overkomen. Hij deed veen paar stappen naar voren. Zijn spieren bewogen ritmisch mee. "Ik hoorde dat u nog verdedigers zocht voor uw kudde, ik zou me graag aanbieden." Zei hij tegen de merrie. Hij voelde zich zelfverzekerd, ookal zou ze hem afwijzen, hij wist dat hij sterk was, maar hij zou er vrijwel nooit misbruik van maken. Tenzij iemand hem of zijn zusje ernstig zou bedreigen. De merrie kwam veel aardiger over toen ze om zijn naam vroeg. "Flame, en dit is mijn zusje Dylethe." Zei hij vriendelijk tegen de merrie. Hij snoof en boog zijn hoofd naar de grond. Hij nam een stuk van de tak in zijn mond en beet erop. Het stukje brak af en hij begon te kauwen, ondertussen deed hij zijn hoofd omhoog. Hij dacht na, hij zal wel even uitleggen over zijn verleden enzo. "Toen ik en mijn zusje veulens waren, is onze kudde en familie uitgeroeid door slechte paarden, ik wil dat voor de veulens in uw kudde voorkomen, ik wil ze beschermen tegen slechte paarden, zoals van de Black Rose kudde." legde hij uit. "Ik ben sterk en kan goed luisteren naar commando's, ik ben berijd om 's nachts wakker te blijven om de kudde te beschermen, mits ik dan zelf ook de bescherming van de kudde krijg toevertrouwd." Sloot hij zijn verhaal af.