Dreaming that i saw you

Black Evil liep door een donkere plek, een briesje ging door haar zwarte manen, waardoor ze een klein beetje op waaiden. Ze was bij het moeras, haar hoeven zakte telkens weg, met elke stap die ze in de blubberige bodem deed. Met elke stap haalde ze haar hoeven er weer snel uit. Voordat ze vast bleef staan en weg zakte in de bodem. Ze kwam weer op een verhard pad, met zand, bladeren en takjes. Naast haar waren allemaal hoge brede bomen en daarnaast stonden kleine struiken, waar je zo overheen of door heen kon. Steeds verder en verder liep ze. Na een tijdje zag ze een klein stukje gras, waar ze haar hoofd liet zakken en wat gras plukte en het op kauwde. Haar oren draaide zich opeens naar een geluid. Ze gooide haar hoofd in de lucht en keek in het rond, waar het gekraak van de takjes en andere dingen vandaan kwam. Was dit echt? Of droomde ze dit soms. Ze draaide een rondje, maar kon niets ontdekken.

[Only Muerto]

Langzaam liep hij door het moeras heen, goed uitkijkend waar hij zijn hoeven neerzette. Hij stapte op takjes, maar dat maakte hem niet uit. Mist kolkte zachtjes om zijn hoeven heen. De hengst liep verder, hij hoorde een ander paard, maar bleef gewoon verder lopen, als een schim door de schaduwen heen. Hij bleef verder en verder lopen, tot er in het moeras een klein stukje gras was. Hij zag het andere paard staan, hij liep langzaam vanuit de schaduwen over een blubberpad naar het gras toe. hij zwiepte met zijn staart terwijl hij verder liep. De hengst zwarter dan de nacht dook op bij het stuk gras wat in het moeras lag. Hij bleef staan aan de rand deels in de schaduwen, deels de schaduw zelf. Hij keek naar de merrie die aan het grazen was met zijn zwarte ogen

Hoorde nog steeds takjes breken. Ze tilde haar hoofd op en keek nu recht naar het geluid. Een pikzwarte hengst, kwam aanzetten. Hij stapte door het blubberige gedeelte, even bleef ze naar hem kijken. Het leek echt of ze het droomde, dat ze een pik zwarte hengst tegen kwam. De mist omringde hem, hij leek net een spook paard. Even zette ze stappen naar achteren. Totdat ze voelde dat haar achter hoeven weg zakte in de blubber. Ze sprong eruit, met een beetje kracht. Droomde ze het nou, of was dit echt? Ze dacht erover na. De hengst deed haar angst aan jagen. Ze wilde het wel op een lopen zette, maar durfde het ook weer niet. Het andere paard was vast veel sneller als haar en haalde haar zo in. Toch galoppeerde ze weg, door de mist en de blubberige stukken die in het moeras te vinden waren. In galop denderde ze door de blubberige stukken, al het blubber spatte alle kanten op. De mist omringde haar ook. Het leek of er geen einde aankwam.

Hij zag het paard opkijken en daarna in galop weg gaan, hij wist dat het geen zin had om haar achterna te gaan. hij wou zijn eigen leven niet wagen in de modderpaden die verradelijk waren. Hij luisterde naar het weg stervende geluid van paarden hoeven. Hij bleef staan waar hij stond voor een tijdje en vroeg zich af hoe ver de merrie zou komen zonder vast te komen zitten. Hij liep een stukje uit de schaduw om bij het gras te kunnen, hij stond nu half in de schaduwen en was half de schaduw zelf. Ja, hij werd door andere beschouwt als een schaduw, een schim van hunzelf, omdat hij was wat zij vreesde.

Black Evil, stormde steeds verder en verder. Haar voorhoeven kwamen al bijna vast te zitten in de blubber. Net aan kon ze ze los trekken en verder razen. Ze was zo snel als de wind, zeiden sommige wel, maar of het nou echt waar was? Dat wist ze niet. Op een klein verhard stuk stopte ze even. Ze zag hem nergens meer. Nu ging ze zich weer afvragen of ze het nou had gedroomd of niet? Ze keek in het rond. Was er ergens een stukje gras, waar ze van kon grazen, of een klein stukje met water, waardoor ze het modder van haar benen kon halen. Het voelde niet echt fijn aan, al die modder aan je benen, als je het niet gewend bent. Ze had jeuk op haar hals en schuurde even langs één van de vele bomen die in het moeras stonden. Ze had vrees bij die ene onbekende hengst, die ze daarnet tegen kwam. Het leek net een spook paard, die altijd bij iedereen zomaar uit het niets komt opdagen.

Als een schaduw bleef hij staan, omhuld door de mist van het moeras, een schim, een schaduw. een spookpaard, een hengst zwarter dan de nacht, De vrees van de anderen, een verbeelding voor anderen, een nachtmerrie voor iedereen. Hij steigerde even hoog en hinnikte wild en hard, Zijn hinnik echode door het moeras heen, als een geheimzinnig geluid. Hij was voor anderen een verbeelding, maar hij bestaat echt. Dreaming that i saw you, but know that it was realy me..

[ einde topic]