Sunflower attack!!!

Met grote vrolijke huppelde manoeuvreerde Multicolour zich tussen de bomen door. Haar officiële naam was Multicolour, maar ze noemde zichzelf veel liever gewoon Multi, en alle andere paarden deden dat ook. Ze had pas net het gebied dat simpel de bossen genoemd werd betreden. De bomen stonden hier nog niet zo dicht op elkaar geplakt als in het midden van het bos. Vrolijk neuriede ze het ritme mee van het liedje dat ze vrijwel altijd in haar hoofd had. Al snel ging het neuriën over in een vrolijk gezang.
That's why I'm singing my happy song
And I try to keep holding on
Cause baby it's been too long
I'm singing my happy song
When all that's left is wrong
I'm singing my happy song.
Galmden de vrolijke woorden tussen de bomen door. Dit liedje paste perfect bij Multi. Ze was namelijk altijd vrolijk, en ook niet bang om dat aan de wereld te tonen. Ze kon zich de laatste keer dat ze niet vrolijk was niet eens meer herinneren. Of trouwens toch wel. Toen ze wist dat haar moeder dood was. Toen was ze natuurlijk niet blij. Maar al vlug ontmoette ze Urash die haar pleegmoeder werd, en sinds toen was ze weer de hele tijd blij. Ineens bleef Multi met grote ogen staan. Ze staarde strak voor zich uit. De hele grond was hier oranje! Alsof iemand overal wortels had staan raspen! En wortels waren gemaakt van.... Zonnebloemen!!!! * als in een of andere western horse move draaide ze zich om en galopperen ze zo hard als ze kon weg. Ja inderdaad. Ze huppelde een keer niet maar galopperde! De zonnebloem was namelijk Multi's allergrootste vijand, en hij achtervolgde haar overal! En als ze in het bloemenveld was en ze kwam er een tegen dan bleef hij haar maar aanstaren. Maar Multi wist dat hij ondertussen de rest van zijn zonnebloemenleger aan het oproepen was om haar met zijn allen op te komen eten! Ze snapte echt niet waarom zij de enige in heel DH was die dat doorhad! Was iedereen nou echt zo dom?!

*Multi's kennis van de wereld is niet zo heel groot

-Voor Codex -

Codex schuurde met zijn vacht tegen een boomstam aan. Die ellendige wintervacht mocht nu toch wel eens verdwijnen. De boom hing al vol met zijn leverbruine haartjes. Hij besloot de arme boom maar met rust te laten en een eind verderop eentje te zoeken. Ze markeerde hij meteen zijn terrein. Hij schudde zich eens goed uit waarbij zijn hoeven klapperden op de grond. Hij zette zijn hoeven een voor een weer wat steviger zodat hij niet zou omvallen. Hij briestte eens en begon te stappen. Zijn neus ving zoveel geuren op dat hij soms niet eens wist waar hij moest beginnen. Hij wou ze allemaal herkennen en zeker nu hij de geuren allemaal niet zo goed kende. Ze waren redelijk nieuw voor hem, hij was hier nog maar 1 keer geweest. Hij wist dat hij nog lang niet heel het gebied Dh had gezien maar dat zou nog wel komen. Eerst wou hij hier de juiste geuren herkennen. Hij was bijzonder nieuwschierig en rook dan ook aan de witte lentebloempjes die in het bos groeiden. Voorzichtig probeerde hij met zijn lippen een bloemetje beet te nemen. Hij kauwde er nieuwschierig op. Bah wat smaakte dat vies! hij spuugde het bekauwde bloemetje uit en bleef er vies naar kijken. Bah bah bah. *plof* Codex verloor haast zijn evenwicht door de merrie die tegen hem aan botste. Hij keek verschrokken om naar het bonte paardje en verzette zich een beetje. Hij grijnsde uiteindelijk naar haar. Van waar herkende hij dit paard? Volgens hem was hij haar al eerder tegen gekomen. Heel even maar. "Jij had haast." Sprak hij lichtelijk verbaasd. "Mijn naam is Codex" Stelde hij zich daarna voor aan haar. Hij had nog steeds die vriendelijk grijns rond zijn lippen staan terwijl hij wachtte op haar antwoord.

Multi bleef maar rennen. Ze moest weg bij de zonnebloemen! Ze had er nog geen ervaring mee dat zonnebloemen zich konden verplaatsen, maar ze hadden zo het vermoeden dat ze nog niet alles van die enge dingen wist. Multi speurde al rennend eens vlug achter zich de omgeving af om zeker te weten dat ze niet achtervolgd werd. Toen ze door had dat dat niet het geval was wilde ze haar blik weer naar voren richten. Ineens zag ze dat ze recht op een bruine gestalte afrende. Ze was al zo dicht bij dat ze niet eens meer de kans had om af te kunnen remmen. Met een knal klapte ze tegen de bruine gestalte aan, waarvan ze door de snelheid nog niet eens had kunnen zien hoe die er uit zag. Toen het nogal ruwe contact voorbij was had Multi de kans om te zien hoe dit paard er uit zag. Het was een vos bruine hengst. Hij kwam Multi nogal bekend voor. Ze had hem al eens eerder ontmoet. Ook hier in het bos. Maar toen was het maar heel kort geweest, waardoor ze er nog amper iets van wist. Multi schudde haar hoofd eens flink zodat haar manen weer goed zaten na de klap van net. De bruine hengst grijnsde vriendelijk naar Multi. "Jij had haast." Zei de hengst lichtelijk verbaasd. "Mijn naam is Codex." Stelde hij zich daarna voor. Hij leek Multi wel aardig. Hij had zo'n vriendelijke grijns op zijn mond waardoor Multi hem gelijk vertrouwde. "Ik had inderdaad haast ja. Want wist je nog niet dat de zonnebloemen ook al een aanslag op het bos aan het beramen zijn?" In Multi's hersenen werden gedachten en feiten, of dingen waarvan ze dacht dat het feiten waren verwrongen tot een nieuwe conclusie. Hier was het dus: geraspte wortels van zonnebloemen in het bos, angst. Aanslag van de zonnebloemen op het bos. Haar hersenen waren er inmiddels al in getraind en ze konden het intussen al binnen een halve minuut. "Geen enkel paard heeft de dreiging van de zonnebloemen in de gaten! Het is soms net alsof ik de enige ben die ziet dat ze gevaarlijk zijn!" Legde Multi zichzelf uit. "Het lijkt de laatste tijd wel alsof ze me achtervolgen. Eerst waren ze alleen in het bloemenveld, maar nu hebben ze me zelfs tot het bos gevolgd!" Ging Multi hyper verder. Ook hyper zijn was een van haar specialiteiten. Het was dat een paard geen eindeloze energie had, anders zou ze de hele dag als een stuiterbal door dh stuiteren. "Ik heet trouwens Multi." Ze was zichzelf bijna vergeten voor te stellen. Eigenlijk gebeurde haar dat best vaak. Want er waren zoveel dingen die belangrijker waren, en eerder verteld moesten worden als haar naam!