While chasing the hummingbird, searching for life, friendship, the warmth of a herd. All alone..
Ze herinnerde het nog als de dag van vandaag, als het moment van een seconde geleden, de nachtmerrie die in haar geheugen was gegraveerd;
De nacht waarop ik alles verloor- de zwarte nacht in mijn geschiedenis- was koud, kil, duister.
Moeder hinnikte naar mij; kind! schiet op! Het onweer nadert! Je vader komt wel meisje.
Ik wist hetzelfde als de merrie die mij en mijn zusje het leven had geschonken, en het hetzelfde wat mijn zusje wist; mijn vader zou niet komen.
Achter mij zag ik nog de nacht zwarte hengst hinniken, steigeren, briesen.
Zijn bloedrode ogen lichtten op in de nacht, en plots de sterren ook.
Het was tijd voor de geest van mijn vader om het lichaam te verlaten, en op te stijgen, naar die plek waar ze allemaal heen gingen.
Mijn mamma had gelijk; het was tijd. Ze had het nooit direct tegen me gezegd, ze had het gefluisterd toen ze dacht dat ik sliep.
Met een diepe zucht draaide ik mijn kleine lichaam en volgde mijn moeder.
Gevuld met verdriet was mijn hart, mijn vader zou ik nooit meer terug zien.
Die nacht kon ik niet slapen, het onweer overstemde het gehinnik van mij, mijn geroep naar mijn vader..
Ook mijn moeder verdween, samen met mijn zusje.
Nooit meer heb ik ze gezien..
Ze herinnerde het nog als de dag van vandaag, als het moment van een seconde geleden, de nachtmerrie die in haar geheugen was gegraveerd;
De nacht waarop ik alles verloor- de zwarte nacht in mijn geschiedenis- was koud, kil, duister.
Moeder hinnikte naar mij; kind! schiet op! Het onweer nadert! Je vader komt wel meisje.
Ik wist hetzelfde als de merrie die mij en mijn zusje het leven had geschonken, en het hetzelfde wat mijn zusje wist; mijn vader zou niet komen.
Achter mij zag ik nog de nacht zwarte hengst hinniken, steigeren, briesen.
Zijn bloedrode ogen lichtten op in de nacht, en plots de sterren ook.
Het was tijd voor de geest van mijn vader om het lichaam te verlaten, en op te stijgen, naar die plek waar ze allemaal heen gingen.
Mijn mamma had gelijk; het was tijd. Ze had het nooit direct tegen me gezegd, ze had het gefluisterd toen ze dacht dat ik sliep.
Met een diepe zucht draaide ik mijn kleine lichaam en volgde mijn moeder.
Gevuld met verdriet was mijn hart, mijn vader zou ik nooit meer terug zien.
Die nacht kon ik niet slapen, het onweer overstemde het gehinnik van mij, mijn geroep naar mijn vader..
Ook mijn moeder verdween, samen met mijn zusje.
Nooit meer heb ik ze gezien..