Rocks, rocks, horse, rocks, hé wait a horse? ~ horse

hoog in de drakenberg hoorde je zacht steenjes naar beneden kletteren. Midden in de mist stond een schim die naar boven aan het lopen was. Het leek een schim maar het was geen schim, nee het was een paard, een hengst wel te zeggen, een hengst zwarter dan de nacht die daar door de mist heen liep, verder naar boven toe. Zijn vacht hield hem beschermt tegen de ergste kou, vandaar dat hij gewoon verder liep/klom. soms gleden er een paar steenjes onder zijn hoeven weg, maar hij bleef stug doorlopen, waarom? hij had geen idee. hij had gewoon de wind in zijn kop gekregen, was er achteraan gelopen en was toen begonnen aan een klim tocht naar boven toe. Hij wist gewoon dat daar iets was, stenen, stenen en nog eens stenen dat was alles wat hij tot nu toe was tegen gekomen. hij bleef steen staan en keek om zich heen, stenen, stenen, paard, stenen, he paard. hij draaide zijn kop terug en keek naar de andere schim die op een paard leek. hij schudde zich opnieuw uit, was hij daarvoor naar boven toegegaan?

Hij stond op een klein uitgeschoten stuk rots zodat de wind dramatisch door zijn manen wapperden. Hij voelde zich groot en sterk. Hij keek uit over de hele berg of rots wat was het?
Hij schudde zich uit van top tot teen.
Briesend stapte hij verder, hij hinnikte laag en hard. Hij gooide zijn voorbenen de lucht in. Luid hinnikte hij, zijn hinnik weergalmde door het hele gebergte. Weer brieste hij. Hij snoof en daalde weer naar beneden. Hij draafde richting...omhoog. Hij brieste nogmaals, hij trok zijn benen hoog op, sierlijk draafde hij door het gebergte van rotsen. Het was hier gevaarlijk om te draven en dat wist hij ook, maar dat kon hem niks maar dan ook niks schelen
Weer brieste hij, zijn spieren rolde onder zijn huid en hij draafde verder. Hij minderde vaart en ging over in een rustige en volkomen sierlijke stap-pas. Hij schudde met zijn manen, trok wat verdwaald gras uit de bodem en kauwde er tevreden op. Hij slikte het door en versnelde weer en ging over in een vlotte draf. Hij draafde en draafde,
Plots namen zijn ogen de gedaante van een ander paard waar, hij keek op en stopte

Hij brieste even laag, en zag dat de schim dichterbij kwam, hij zag nu duidelijk dat het een paard was, die aan het draven was. draven op de drakenberg, hmm dat was gevaarlijk zeg. Hij zag dat het paard af en toe een paar plukken verdwaald gras tussen de stenen uit plukken. hij zag het paard weer verder draven in een vlotte draf. hij zag dat het paard op keek en hem zag, hij zag ook dat het paard stopte. Zelf bleef hij staan waar hij stond, daar midden in de mist die om hem heen kronkelde en zijn benen deed verdwijnen in de mist. Hij keek met zijn zwarte ogen naar het paard dat iets verder op stond. verder was er alleen maar steen en sommige plukken gras en dan natuurlijk de mist banken die hier veel hingen en waar hij nu midden in stond. hij schudde zich even uit en steigerde laag, zijn benen rezen op uit de mist en maaide heen en weer in de mist