A new horse...

Het geluid van hoeven die met een snel tempo de grond raakten vulde haar oren. Een witte merrie zette haar eerste passen in een compleet nieuwe wereld. De groene heuvels reikten tot aan de horizon, alsof ze nooit zouden eindigen. Door de zon zag je haar spieren rollen onder haar witte vacht. Haar zachte gebries vulde haar oren samen met het hoefgekletter tegen de grond. Met moeite rende ze de heuvels op en liet ze zich lekker gaan wanneer ze van de heuvels afrende. Haar spitse oren vingen de minste geluidjes op en haar ogen keken waakzaam om zich heen. Na een tijdje stopte Nacara abrupt, waardoor haar lange staart even over de grond sleepte. Nacara keek om zich heen en stapte daarna verder. Toen ze aan de voet van één van de heuvels was, stopte ze weer. Een grote regenplas lag voor haar. Voorzichtig ging Nacara naar de plas toe en dronk ze wat water. Van al dat rennen had ze geweldig veel dorst gekregen! Toen ze genoeg gedronken had keek ze om zich heen. Misschien waren er nog andere paarden?

Vier hoeven maakten zich een baan over de bergen heen. Ze boog haar nek voorover en zag een hoefafdruk. Ze brieste en snoof de geur op van het paard. Kwaad zette ze haar oren in haar nek en haar staart dominant de lucht in. Ze strekte haar nek uit en liet een luide hinnik horen dat er een leider opkomst was. Ze zette het op een galop en maakte haar passen steeds groter. Toen ze halt hield en vanuit haar ooghoeken naar een wit paard keek stapte ze er naar toe. "Wat doe jij hier?" Vroeg ze kortaf en maakte zich groot. Haar zwarte manen vlogen telkens over haar schoft als er een windvlaag op stak. "Ik vroeg je iets." Zei ze nu wat kwader. Ze snoof in haar gezicht en rook een onbekende geur. "Nieuw, neem ik aan." Zei ze nu wat aardiger. Haar gezicht stond strak op haar gericht en ze lette op elke stap die ze ook maar zette.

Het geluid van hoeven die de grond één voor één raakten vulde Nacara's oren. Nacara draaide haar hoofd naar de plek waar het hoefgekletter vandaan kwam. Een luid gehinnik vulde de lucht. Nacara snoof verontrust en schraapte met haar hoef over de grond. Een zwarte merrie kwam tevoorschijn. De merrie was duidelijk ouder dan Nacara, dus moest ze oppassen. Nacara zag hoe de merrie naar haar toe stapte. Dragana's houding was vol zelfvertrouwen. Zij was degene die de luide hinnik had gegeven. Nacara hoorde Dragana's felle vraag en keek haar aan. Nacara hoopte dat Dragana het tegen iemand anders had, maar dat was onwaarschijnlijk. Nacara liet haar hoofd wat naar beneden zakken toen ze Dragana's kwade stem hoorde. Ze voelde hoe Dragana in haar gezicht snoof en sloot haar ogen even. Nacara verwachtte dat de merrie ging aanvallen ofzo, maar tot Nacara's verbazing deed ze niets. Nacara hief haar hoofd weer en keek naar Dragana. "Inderdaad, ik ben nieuw." zei Nacara rustig. De merrie leek wel aardig nu. Nacara's manen en staart wiegden mee met de wind. Nacara bekeek de merrie even. Nee, de merrie die nu voor haar stond was geheel anders dan de merrie die ze een paar minuten geleden zag. "Wat is je naam?" vroeg Nacara rustig, maar voorzichtig.

Dragana werd rustiger en keek haar nog steeds strak aan. Ookal was ze rustiger ze bleef altijd die strakke blik opzetten. Toen ze de stem van de merrie hoorde draaide ze haar hoofd naar haar toe en knikte eventjes. "Wat is je naam?" Vroeg ze. Dragana keek nadenkend voor zich. Ze had gezworen nooit haar naam aan vreemden te geven. Misschien was dit wel geen vreemde, maar een aardige merrie. "Dragana." Zei ze kalm en keek haar enkele seconden in haar ogen aan. "En jij bent?" Vroeg ze en zette nu plots een glimlach op. Was dit haar zelf? Had ze haar zelf nu een glimlach opgezet? Hoofschuddend liet ze een luide hinnik naar haar kant horen. 'Dat is beter.' Dacht ze. Het lukte maar niet om gemeen te kijken bij de merrie, ze had er trouwens dan ook geen reden voor. "Heb je al gehoord van mijn kudde?" Vroeg ze en keek even naar de lucht. "Het is een nieuwe kudde, misschien heb je wel interesse." Voegde ze er nog aan toe en keek de witte merrie aan. Alles aan haar deed een rustige sfeer aanmaken. Dragana zou haar goed kunnen gebruiken als rechterhand in haar kudde. Nadenkend zwiepte ze met haar staart en strekte haar neus vooruit. Ze snoof nogmaals maar nu in haar manen. Ze wou zeker zijn dat de merrie in geen kudde zat en haar dus ook niet zou gaan teleurstellen. Wachtend op een antwoord keek ze maar naar de lucht, de lucht die o, zo mooi was.

Nacara keek Dragana aan terwijl ze wachtte op haar antwoord. Ze hoorde hoe Dragana haar vraag herhaalde en zag hoe ze nadenkend voor zich keek. Ze luisterde naar haar Dragana's antwoord en herhaalde Dragana's naam in haar gedachten. Nacara voelde hoe de wind met haar manen en staart speelde terwijl ze luisterde naar Dragana's vraag. "Ik ben Nacara." zei Nacara als antwoord. Ze zag hoe Dragana glimlachtte en glimlachtte terug. Dragana leek haar best wel aardig. Plots hinnikte Dragana naar haar. Nacara luisterde naar Dragana toen ze haar uitleg over haar kudde deed. Ze had er nog niet van gehoord en schudde haar hoofd als antwoord op Dragana's vraag. "Ik heb er nog nooit van gehoord." zei ze. Ze hoorde daarna Dragana's andere vraag. "Ik heb interesse en ik zou er graag in komen als het goed is." zei Nacara eerlijk. Ze voelde hoe Dragana aan haar manen rook. Nacara rook ook even aan Dragana's manen en brieste daarna.

Dragana keek haar glimlachend aan en zette haar oren rechtop. Ze hoorde hoe ze noemde en knikte even als een 'ja' woordje. "Mijn kudde is net nieuw, dus het is eigenlijk normaal dat er niemand iets van weet. Maar ik vind het toch belangrijk een paar goede leden te hebben die mijn merries kunnen verdedigen, de veiligheid gaat boven alles." Ze grinnikte en keek haar aardig aan. Haar staart stond nog steeds in de lucht maar zakte altijd maar een beetje per glimlach die ze opzette. "Voor mij moet je geen proeftijd nemen, je bent sterk en zelfstandig. Ik zou je willen vragen welke rang je zou willen, daarna kan ik je op de proef zetten. Als je nu voor verzorger kiest zal ik je begeleiden door onze omgeving en zal ik je een opdracht geven die je moet uitvoeren. Daarna kan ik je dan benoemen tot die rang. Dat was nu maar een voorbeeld hoor." Zei ze en hapte even naar adem naar al wat ze allemaal zei. Ze voelde een bries in haar manen en hapte dan even in haar oor. "Gatcha." Ze grijnsde en liet haar oor dan los. De merrie was heel aardig, en iets zei ze dat ze nog goede vriendinnen zouden gaan worden.

Nacara glimlachte toen Dragana haar glimlachend aankeek. Dragana's woorden vulden Nacara's oren terwijl ze sprak. Nacara luisterde aandachtig naar wat de merrie allemaal vertelde. Toen Dragana een vraag stelde aan Nacara en er uitleg bij gaf, dacht Nacara na. Ze wilde kiezen maar wist niet waaruit ze kon kiezen. "Wat zijn de dingen waar je uit kunt kiezen?" vroeg Nacara. Ze voelde dan hoe Dragana haar oor beetnam en 'gatcha.' zei. Nacara glimlachte en voelde hoe Dragana haar oor weer losliet. Dragana was heel aardig, veel aardiger dan een paar minuten geleden.

(sorry voor korte post, maar ik moet weg.)

(Niets hoor! ^^)

Dragana zag haar aandachtig luisteren en knikte even. Ze luisterde dan ook aandachtig naar haar vraag en beantwoorde die dan met." Je kunt kiezen uit, dus verzorger, spion, beschermer, aanvaller..." Ze zei alles en ook de uitleg van de rangen. Alles vertelde ze tot het laatste detail. Toen ze uiteindelijk uitgepraat was keek ze de merrie aan. "Wat wil je?" Ze grijnsde en keek dan even naar de lucht waar de zon onderging. "Mooi hè." Ze glimlachte en moest even aan haar ouders denken. Hoofdschuddend draaide ze haar snuit weer naar haar en bleef dan nog wat staren.

Nacara luisterde aandachtig naar Dragana's uitleg. De rangen waren zo verschillend dat Nacara bijna niet kon kiezen. Dragana's vragende stem vulde Nacara's oren. Nacara dacht na. Nacara schrok op toen Dragana 'Mooi hè' zei. Nacara knikte. De zonsondergang was inderdaad heelm mooi. Al snel dacht Nacara weer aan de rang die ze zou kiezen. "Ik denk dat ik een goede verzorgster zou zijn." zei Nacara en glimlachte. Ze kon best wel goed voor paarden zorgen, ook al was ze geen expert. Ze kon het toch proberen? Nacara zwiepte met haar staart en richtte haar oortjes vrolijk naar voren. Het was een goed teken dat het eerste paard dat ze was tegen gekomen een aardige merrie was.

Dragana keek de merrie aan en glimlachte even. "Dan zal ik je eens begeleiden in de kruidentuinen, zul je vast wel wat mee kunnen doen." Ze grijnsde en zette het op een drafje. "Kom je mee? We gaan een grot zoeken, voor de kudde." Ze glimlachte en wenkte haar om mee te komen. Het werd tijd voor een grot waar alle leden samen konden komen, of dat hoopte ze toch. Toen ze wind mee had begon ze sneller te galoperen en keek eens om of ze wel mee was. "Komop." Ze glimlachte en steigerde even in de lucht.

(topic uit. ik ga een grot aanmaken!)