If you where a flower?

Soms denkt ze wat voor bloem ze zou zijn. Een grote zonnebloem misschien? Of een klein boterbloempje? Een mooie roos, als symbool voor de liefde. Of een hele kwaadaardige plant, zoals een brandnetel, een vleesetende bloem of een prikkelplant? Ja! Ze wist het, ze zou een roos zijn voor de liefde..Ze begon te denken over hoe ze hier eigenlijk terecht was gekomen.. Oja! Vroeger was ze een manegepony. Zware tijden, kan ze beter vergeten. Toen was ze ontsnapt en hier terecht gekomen.. Zouden hier nog meer paarden zijn? Misschien wel eenhoorns! Ze was zo in gedachte, dat ze tegen een vreemd paard opliep.

Wooh, wij hadden veel gemeen! Zelfde ras, zelfde leeftijd en dezelfde grootte! "Hi! Ik ben Black Night.. Waar kom je vandaan?" vroeg ik nieuwsgierig. Hij was echt prachtig! Ik liep een rondje om hem heen en bekeek hem goed, had ik hem eerder gezien? Véél eerder? Misschien zijn we wel in dezelfde kudde geboren!

De merrie begon te praten hij keek haar belangstellend aan, ze leek op de paarden uit zijn vorige gebied, maar de meeste paarden daar waren friezen, en die leken gewoon veel op elkaar. "Ik kom uit een gebied waar alleen maar friezen woonde in een kudde. Het was er prachtig..." Hij dacht terug aan de vrolijke tijden daar in het kuddegebied. Toen hij nog jong en onnozel was, en nieuwschierig maar dat was hij nu ooknog steeds! Hij wou altijd overal het naadje van de kous van weten. En als het ging om kennis en wijsheid over dingen dan was hij altijd vreselijk precies! Toen de merrie een rondje om hem heen liep staarde hij een beetje ongemakkelijk naar voren, uiteindelijk liep hij dit keer een rondje om de merrie heen, ze was mooi dat moest hij eerlijk toegeven! Hij genoot van de zingende vogels

Als blikken konden doden.
Was iedereen dood geweest.
Hopelijk nog heel even en dan was het klaar. Echt klaar. Helemaal weg. Basta. Weg. Hopsakee. Hopelijk.
De zoete geur van vruchtbaarheid omringde haar. Och als blikken konden doden. De eerste paar dagen was het meegevallen, of dat kwam gewoon omdat ze eerst een soort bloedhond was, toen ruzie kreeg, toen een praatje had gemaakt met een intelligent paard. Iemand die niet zaagsel in z’n kop had. Al ging dat moeilijk maar haar beperkte herseninhoud. Slim was ze niet. Dom waarschijnlijk.
Wat was ze toch weer vriendelijk voor zichzelf. Dus onvriendelijk én bloedchaggie. Chaggie. Wat een heerlijk grappig woord. Chaggie. ’Chaggie.’ Bah, in haar mond klonk het alsof ze haar amandelen net geknipt had en haar keel gewoon kapot was. De woorden kwamen er echt verknipt uit en het was niet eens vrolijk uitgesproken. ’Vróóólijk.’ Bah, klonk alsof een peuter net leerde te praten en totaal de betekenis van het woord niet wist. En dan nog bij het woord ‘chaggie’. Het klonk alsof ze dronken was en ze vals afgericht was, alsof ze niet anders wist dan de woorden te husselen en er gewoon iets van te maken.
’Ííííí-,’ extreem lang verlieten de klinkers haar keel, lang en hard, ’íík… ben vandaag zo vrolijk. Zo vrolijk… zoh… dolletjes.’ Sarcastisch rolde ze met haar ogen.
Aaliyah leek nu gewoon als een soort dement, oud wijf. ’Zo dolletjes als een pleeborstel. Pleéhborstél.’ Goed, ze gaf op.
De sterke geur van een herten gezin drong haar neusgaten binnen. Tot haar ergernis ook een sterke geur van één paar ogen. Nee, niet één paar. Gewoon één oog met de naam Eyes. ’Oogje bolleboogje.’ Riep ze mierzoet. ’Ooh- Ooh- Oohgjebolleboogje met je kleine bolleboosjes.’ Jaloers keek ze naar het vrouwtjes hert dat daar de struiken uit liep. ’Bolleboos.’ Siste ze tussen haar tanden.
Eyes stapte daarna ook uit de struiken met een mini bolleboos aan zijn zijde. Het ding huppelde naar Bolleboos nummer I en Bolleboos nummer II ging drinken. Bolleboos I en Bolleboos II. Juist, nu hadden beide mormels een naam.
Plots liet ze haar oren weemoedig hangen en liet haar hals zakken. ’Éyeeeés. Sorryknorrylorry kom alsje-alsje-alsje-alsjeblieft terug.’ Haar zwarte ogen smeekten. ’Pléáse?’ Ze klonk een tikkie hoopvol. Intussen was ze gestopt met lopen en keek naar het grote hert. Je kon zien dat hij nadacht. Hij keek van Bolleboos I naar Bolleboos II en weer terug. ’Ik bedoel; zonder mij was je hier niet geweest.’ Zei ze wat zelfverzekerder. ’Bovendien heb je nu een luizenleventje terwijl je bij mij bleef leren. Nu leer je luiers te verschonen en nachten op te blijven omdat dat morm- lief klein drolletje je wakkerhoud. Bovendien; Bolleboos II –ja zo noem ik hem even Eyes’je- heeft alleen moederlief nodig en het hele gezin kan meekomen. Ik heb geen plek meer in mijn hart maar ik heb verder wel plek.’ Boem.
Ja hoor, daar kwam het hele gezin oogjebolleboosje naar haar toe. ’Yeah. Maar ik waarschuw voor Bolleboos I tot en met II dat ik chaggie ben.’ ghehe.
En daar vertrok ze. Statig met haar staart hoog geheven, overal de stomme geur achterlatend.
Bijna 200 meter verderop liet ze het maar zitten en liep –als sloddervos dat ze was- gewoon als Aaliyah door de bloemenvelden. Verderop zag ze iets wat verdacht veel leek op dreuzels. Gezellig. Helaas moest ze er wel langs omdat ze geen zin had om haar koers te verzetten. Ze was een soort Titanic, te veel snelheid om goed te draaien zodat ze allen zouden verdrinken behalve die paar ooggetuigen. Goed moment om de Bolleboosjes te dumpen.
’Yó paarden. Mag ik méédoen met tikkertjeh?’ Met een gezicht als voegde ze zich bij de hengst en merrie. Shirriepirrieblub. Hengst. Al gelijk wierp ze de hengst een bloedhond blik.
Als blikken konden doden.
Was iedereen dood geweest.

-gezellig, het theekransje vergezellen.-

Ze keek opgewekt, er waren maar weinig gebieden waar alleen Friezen vandaan kwamen. "Ik ook! Volgens mij was die plek op het strand, of ergens daar vlakbij.. Klopt dat denk je?" zei ik kalm tegen Concarde. Ik keek de merrie bitchie aan en zei; "We zijn geen tikkertje aan het doen, we zijn aan het praten." Ik keek de hengst nog 1x aan en begon te grazen.. Het gras smaakte het lekkerste op het bloemenveld..

Hij keek haar benieuwd aan en haalde zijn schouders op, voor zover paarden dat konden. ''Ik weet het niet, wel ergens bij water, dus zou best kunnen.'' Misschien kwamen ze inderdaad uit hetzelfde gebied, het zou wel best toevallig zijn! Plots kwam een palomino kleurige merrie bij hun staan. Ze zei iets over tikkertje, Concarde keek haar kalm aan, hij was groter dan de merrie, hij was sowieso erg groot en rond de 1.92, hij was zelfs voor friezen aardig groot dus. ''Inderdaad doen we geen tikkertje. Aangezien we niet achter elkaar rennen en de hele tijd TIKKIE JIJ BENT HEM! Schreeuwen.'' Zei hij droogjes, waarna ook hij begon te grazen terwijl hij de twee paarden goed in de gaten hield.

Ze ging dichter bij Concarde staan en fluisterde: "Wat een kleuter, wie speelt er nou tikkertje? Get a life.." Ze mocht Concarde wel..

[sorry korte post gtg]

Deze mensen hadden geen leven kon ze als conclusie trekken. Loszers dat ze waren. Haar grimas verdween en een chagrijnige trek vormde rond haar smoel. ’Jullie hebben écht geen leven he.’ Het was geen vraag maar om een veronderstelling. Aaliyah hield wel van zeiken maar nu kon ze zeiken op paarden zonder leven. Dat was nog levenlozer dan een levenlozige mummie.
And she loved it. Mummie. ’Ach ooit gehoord van sarcasme?’ Haar doodse toon werd al snel verveeld, waarom in hemelsnaam stonden deze… mórmels op haar pad? Net nu?
Opeens begon de hengst een beetje te schreeuwen over tikkie jij bent ‘em. ’Wowie hengst, ik sta náást je.’ Om het te benadrukken deed ze subtiel een stapje naar opzij en schonk de hengst een afschuwende blik. ’Weetje, ik dacht dat het aan mij lag maar blijkbaar niet. Jullie stinken.’ Nouja. ’Ik stink ook maar ik stink naar zoetigheid.’
Wowowowow! Ze verstond heus wel wat de merrie zei. ’Ik? Ík? Ík zeg je? Zeg alcohol junkie, ik ben echt geen kleuter, jemig oude fruitmand. Als mensen het verschil niet kunnen merken tussen sarcasme en de rest, dán heb je een probleem en moet je naar je leeftijd kijken maar ik ken dondersgoed het verschil tussen sarcasme en zereneusheid. Jemig kleine dikkerds.’
Aaliyah wierp haar gouden hoofd fier in de lucht stootte een arrogante ‘puh’ uit, zwiepte met een ego zo groot als Eyes’ buik van zijn vriendin.
’Ik vertrek. Kom mee bolleboosjes en Eyes.’ Met een engels accent bekakte stem wierp ze de twee dingen nog een blik toe en liep een rondje om de twee. ’Kijk daar ben ik weer luitjes. Zijn jullie afgekoeld? Lesje geleerd? Mooi.’
Aaliyah nam een hap gras en keek naar de bloemen om haar heen. Haar blik viel op een paardenbloem en zowaar ze Aaliyah heette slenterde ze naar de bloem om hem op te eten. Eyes volgde haar en begon te grazen.
Aaliyah’s gedachten waren bij twilight. Het moment dat de dag voor de vampaarden begonnen. [color=green]’Ooit gehoord van de vampaarden? Die komen er vanavond weer… nee, die komen vanavond weer tevoorschijn.
Plots ving ze de bitchie blik van de merrie op. ’Kan je het vinden? Heb ik iets van je aan?’ Snauwde ze vals. Haar bloedhond blik kwam weer tevoorschijn en ze liep achterwaarts naar de merrie. ’Ik heb iets voor je. Woesh.’ En daar belandde de staart met al het zoetigheid lekker in het gezicht van de merrie. De klonten poep hingen nog aan haar staart. Cadeautje. ’Lekker hea. De geur van vruchtbaarheid en poep samen.’

Ze deed alsof ze de merrie negeerde, en graasde verder. Als ze nu nog 1 ding doet ontploft ze. Toen voelde ze de staart aankomen van de merrie, en kreeg hem vol op haar gezicht. Ze draaide zich om, en liep naar het van de merrie. Ze hapte in een snelle beweging naar haar neus. Raak. Net goed, moet ze maar niet zo brutaal zijn. Ze vond niet dat de merrie genoeg pijn had geleden, en beet harder, in haar buik. Toen trapte ze en galopeerde ze weg. Als die merrie weer naar haar toe kwam, zou ze haar echt pijn doen. Stomme pony.

Een enorm spoor van plat getrapte bloemen achterlatend draafde ze snel door. Hier en daar stak een bloem omhoog tussen alle andere plat getrapte bloemen wat voor een stom effect zorgde, de hoge bloemen kietelde haar buik, alle stofjes kwamen in haar neus waardoor ze telkens maar weer moest hoesten en briesen. Amenia had hier blijkbaar totaal geen last van, iets wat aardig logisch was als Ravena er zo over na dacht. Eigenlijk wist ze niet eens helemaal precies waarom het zo logisch was, maar dat boeide haar eventjes niet. Plots stopte ze en keek precies zo als je keek als je erachter kwam dat je de huissleutel vergeten was en je er dus niet in kon want je was niet thuis, maar bij Ravena was het net eventjes anders zij had dan ook geen huissleutel en eigenlijk wist ze niet eens waarom ze nou precies stopte, ze stopte gewoon. Ze keek naar de bloemen achter haar, had ze die vermoord? Nee, natuurlijk niet, bloemen ademde niet. Had ze ze pijn gedaan? Nee, natuurlijk niet, bloemen voelde niet. Had ze ze uit hun gedachte weg gerukt? Nee, natuurlijk niet, bloemen dachten niet. Ze schudde haar hoofd en keek eens rond. Paars, rood, blauw, oranje, geel, zwart, paars, rood, zwart, blauw, oranje, geelachtig. Ze knipperde een paar keer met haar ogen, plots stonden drie paarden voor haar. Twee waren aan het vechten, kalm ging ze naast Aaliyah staan.
,,Hoi Aaliyah.''
Zei ze kalm tegen de merrie, waarop ze met een opgetrokken wenkbrauw naar de zwarte merrie keek de weg rende.
Ze ademde eventjes in.
,,Hou je oren eens dicht.''
Mompelde ze tegen Aaliyah. Waarna ze zich op de zwarte merrie richtte.
,,HÉ! JIJ DAAR, JA JIJ DAAR, JA JIJ! DIE FRIES MET DIE ZWARTE MANEN EN VACHT! KOM EENS TERUG MAN! EN DAT NOEMT ZICHZELF STOER OMDAT ZE AANVALT! NOU JE RENT TOCH ECHT WEL WEG!''
Ze nam een grote hap adem na haar geschreeuw en keek vanuit haar mondhoek naar Aaliyah. Wat dacht je ervan? Leek haar blik te zeggen. Wat dacht je ervan om wat nieuwe paardjes aan te pakken? Sommige nieuwe paarden, blergh ze walgde er gewoon van. Vreselijk.

Aaliyah was niet snel genoeg en kreeg een knauw naar haar hoofd. Net optijd week ze uit en moest eraan geloven dat haar neus geraakt werd door de vieze, stinkende bek van de knol. ’Ieuw merrie, je adem stinkt echt weetje!’ Aaliyah schudde haar manen weg uit haar gezicht en keek de onbekende zwarte merrie fier aan. Plots kreeg ze nog een trap en nog een bijt in haar buik en toen rende de merrie weg. Eigenlijk moest Aaliyah enorm hard lachen en keek de hengst slap van de lach aan. ’Je partnuuur… eheh, eheh, die, die, die, bwhahaaa. Die kan niet vechten.’ Gierde ze. Plots woei er een geur met de wind mee, een bekende geur.
’RAAFJUH!’ Gilde ze bij het zien van de witte merrie. Of, cremekleurige merrie. Aaliyah werd begroet met een ,,Hoi Aaliyah’’ en Aaliyah grijnsde als reactie.
Kalm beval Ravena iets en Aaliyah grijnsde als antwoord en drukte haar oren veilig in haar dikke manenbos. De reactie van Ravena liet haar grinniken en ze had nu al zin in kleutertjes meppen. Schuin keek ze naar Ravena toen die uitgeschreeuwd was en ving haar blik op. sure leek haar blik te antwoorden en Aaliyahs grijns was al paraat. ’Kleutertjes meppen?’ vroeg ze hoopvol. Ghehe gelijk hief ze haar hoofd, nam haar voorbenen mee en keek met haar bruinzwarte kijkers naar de twee paardjes. Ghehe wat was dit vermakelijk en wat zou het vermakelijk worden. Kleuters meppen, gelijk was haar chaggie-bui weg. ’Wacht effe, Eyes wil ook meedoen.’ Ze grijnsde sluw en wenkte Eyes.
Het hert kwam naar Ravena en Aaliyah toe en keek Aaliyah vragend aan. kleuters meppen ze zond met haar blik de informatie en Eyes leek het gelukkig te begrijpen. Hij keek naar de hengst verderop en keek daarna weer naar Aaliyah en Ravena waarop hij wachtte op actie, evenals Aaliyah hetzelfde deed.

fluttig

Ravena wil je voor jezelf praten? Ik weet niet van wie Black Night is, maar diegene bepaalt zelf wel of ze wegrent of niet.

EDIT MAGNIFICO: Je moet minstens drie volle regels posten, anders word dit gezien als spam.