Flower power yeah

De gitzwarte merrie stond op een heuvel. Je kon vanaf deze plek alles zien. De bloemen waren vel gekleurd en hadden alle geuren. De zon scheen op haar bolletje en haar snoet had een lieve glimlach. Ze zette der eerste stap naar beneden en ging vervolgens als een dolle tekeer. De bloemen en pollen vlogen in het rond. De zwarte merrie bekeek van hoe hoog ze naar beneden was gegaan en draaide zich vervolgens weer om. rustig liep ze door de bloemen heen. De geur was verleidelijk. Maar haar instinct zei dat ze sommige bloemen maar beter niet kon eten. Haar manen zaten in de knoop. Ze steek haar hoofd in de lucht en schudde der manen los. Baisu, de zwarte merrie, wist niet zo goed wat ze moest doen. Ze vond het wel welletjes om neutraal te blijven. En ze had totaal geen behoefte aan pretbedervers. Haar staart ging heen en weer om de vliegen weg te jagen. Maar ze kwamen steeds terug. Het bloemen veld reek aan de koren velden en de prairie. Rustig in draf liep ze naar een afgelegen stuk en zakte door haar knieën. Ze rolde een paar keer om en bleef vervolgens liggen, kauwend op een stukje bloem.

Vrolijk huppelde Multi door het bloemenveld. "Bloemetje hier bloemetje daar! Bloemetje hier bloemetje daar!" Zong ze vrolijk. Opeens stopte ze met zingen en sprong ze geschrokken opzij. Een grote zonnebloem zat haar aan te staren! Hij ging haar opeten! Even bleef ze roerloos staan. Eigenlijk zou ze weg moeten rennen maar om de een of andere reden werkte haar paarden instinct niet helemaal mee. Ze zou opgegeten worden door de gemene zonnebloem! Wie weet hoeveel paarden of bloemen die gemene zonnebloem al had opgegeten! En zij zou het volgende slachtoffer worden! Neeeh! Ze was te jong om te sterven! Opeens rende Multi toch weg. Ze rende zo hard als haar veulenbeentjes konden. Ze sprong over een paar bloemen heen. Toen zag ze opeens een eindje voor haar een zwarte merrie staan. "Vlucht! Anders zal de gemene zonnebloem je opeten! Vlucht!" Riep Multi in paniek naar de merrie. Om de een of andere reden vonden veel andere paarden het raar als ze dacht dat dingen haar gingen opeten maar volgens Multi had ze gewoon een goede neus voor gevaar! En ze moest het andere paard ook waarschuwen dat de zonnebloem hun ging opeten!

Yara draafde rustig rond door de bloemen toen ze ineens een stem hoorde. "Vlucht! Anders zal de gemene zonnebloem je opeten! Vlucht!" Hoorde ze de stem roepen. Ze draaide zich om en zag een veulen en een merrie. Ze liep rustig naar het veulen toe en lachte. "Rustig maar hoor, die bloem die doet je niks." Ze bekeek het veulen eens goed, het was niet heel jong meer, het ging al richting een jaarlinger. Ze keek naar de zonnebloem, die er losjes bij hing, het had al even niet meer geregend dacht ze. Toen keek ze naar de zwarte merrie. Ze zag er niet onaardig uit. Tuurlijk had een band met SnowFlake, maar zij zag er niet gevaarlijk uit. Ze liep naar de merrie toe. "Hoi"

Opeens hoorde Multi een stem achter zich. "Rustig maar hoor, die bloem die doet je niks." Zei de stem. Multi had niemand horen aankomen en schrok zich kapot. Binnen een seconde was ze omgesprongen om de vreemdeling te kunnen zien. En voor ze het wist kwam er in haar schrik al weer een woordenstroom naar buiten. "Je hoort bij de bloem! Jij gaat me ook opeten! Maar niemand mag mij opeten! Want ik ben te lief! En te schatig!" Beschamend keek Multi de bruine merrie aan waar ze net in een opwelling tegen had staan schreeuwen. Ze was gewoon geschrokken, en had nog niet gezien dat het gewoon een aardig paard was die er bij was gekomen. "Sorry" Zei Multi daarna zachtjes tegen de bruine merrie. De bruine merrie was waarschijnlijk ook wel geschrokken van haar plotseling actie!

Yara zag het veulentje om springen. Ze had Haar laten schrikken. "Je hoort bij de bloem! Jij gaat me ook opeten! Maar niemand mag mij opeten! Want ik ben te lief! En te schatig!" Riep het veulentje. Yara keek haar raar aan en trok haar wenkbrauwen op. "Sorry" zei het veulen daarna zachtjes tegen haar. "Maakt niet uit." Zei ze rustig terweil ze de bloem kapot trapte. Yara keek het veulen aan. Genoeg beweis dat ik niet bij die bloem hoor?" Grijnsde ze. Ze bekeek het veulen nog eens. Daarna keek ze naar de zwarte merrie, die nog steeds niks had gezegt

Verbaast keek Multi toe hoe de merrie e bloem vertrapte. ze wist al dat de merrie niet bij de bloem hoorde, maar nu had ze Multi ook nog eens gered! "Je hebt me gered! Die bloem stond op het punt om me op te eten, en toen heb jij hem gedood!" Vol dankbaarheid keek Multi de merrie aan. "Mijn naam is Multicolour, maar iedereen noemt me Multi." Stelde Multi zich voor. Eigenlijk stelde ze zich altijd voor met die zin. Ze moest een iets anders gaan bedenken! Multi keek nog een keer naar de zonnebloem die haar nu niet meer eng aanstaarde, maar levenloos op de grond lag, vol met hoefaafdrukken. Als hij haar niet had willen opeten dan was het zonde geweest van de mooie bloem. Maar dat had hij wel gewild, dus dat was het niet! Eigen schuld!

Multi keek yara verbaast aan. Het was niet dat ze dat niet mocht vragen, maar de vraag was een beetje ontoepasselijk voor het moment. "Urash is mijn pleegmoeder!" Antwoordde Multi blij. Ze vond het idee dat Urash haar pleegmoeder was nog steeds helemaal te gek! Multi's ogen gleden voorzichtig over alle bloemen die er stonden heen. Er was er geen een meer waarvan het leek alsof die haar wou opeten. Gelukkig maar! Nu waren er alleen nog maar lieve bloemen!

[Sorry voor kortheid en flut!]

Yara zag de verbaasde blik van Multi. De vraag kwam ook redelijk onverwacht, besefde ze nu.
"Urash is mijn pleegmoeder!" Antwoordde Multi blij. Ze was er duidelijk erg blij mee. Zou Yara zelf veuelens willen? Ze zou het natuulijk wel leuk vinden als zij een veulen kreeg. Maar zou zij hier de goede partner vinden? Waarom niet? Ze was toch niet voor niets ter wereld gebracht? "Zo te horen ben je heel blij met haar als pleegmoeder" Andwoorde Yara. Ze keek naar de bonte vacht van het veulen. Ook al vlekken. Waarom had zij geen vlekken?

Met een big smile op haar gezicht begon Multi heftig ja te knikken naar Yara. Ja, ze was inderdaad heel blij om Urash als pleegmoeder te hebben. Maar Urash was gewoon zo lief voor haar!
Een beetje verveeld begon ze weer rond te kijken. Ze wou wel iets tegen Yara zeggen of haar iets vragen maar ze wist niet echt wat ze dan zou moeten vragen.

[Alweer inspiloos!]

(Maakt niet uit, ik zorg wel dat Multi wat kan vragen (Yar aheeft een litteken))

Yara zag dat de jonge merrie verveelt raakte. Ze plukte nog een bloem en at die op. Toen ze haar hoofd omhoog wierp vlogen haar manen omhoog. Haar litteken! Wat zou Multi denken als ze dat zag. Maar volgens Yara had Multi het al gezien. Yara keek het veulen aan. onzekerheid was in Yaras ogen te lezen. Het was niet zomaar dat ze daaraan kwam

Multi zag hoe yara een bloem at. Opeens gooide Yara haar hoofd omhoog waardoor er een grote rare streep achtig iets zichtbaar was. Wat was dat?! Zoiets had Multi nog nooit gezien! Met grote verbaasde ogen keek ze naar het rare ding op Yara's nek. "Wat is dat?" Vroeg Multi met ver weg ergens wat afschuw in haar stem. Haar ogen bleven non-stop op het ding op Yara's hals gericht. Normaal had Multi bij zo'n soort situatie al lang van alles bedacht wat het mogelijk kon zijn, maar hiervan kon ze zelf echt niet bedenken wat het kon zijn. Het was onmogelijk dat dat gewoon een aftekening was!

Yara sloeg haar ogen neer. "Ik weet niet of je het wilt weten" zei ze zacht. "Maar het is een litteken. Mijn broer heeft het gedaan" zei Yara nog zachter. Yara keek het veulen niet aan. Oh wat voelde zich nu onzeker. Wat zou Multi niet denken? Multi had natuurlijk nog nooit een litteken gezien. Dat kon Yara wel zien aan haar reactie

"een litteken?" Vroeg Multi verbaast. "Waardoor krijg je dan littekens? En wat heeft je broer dan bij je gedaan?" Vroeg Multi vol nieuwsgierigheid. Ze vond het ding nog steeds maar raar. Nou, dan had ze vandaan in ieder geval ook weer iets nieuws geleerd: hoe littekens eruit zien! Waarschijnlijk zou ze straks dan ook nog wel leren waar littekens door komen, maar dan moest ze eerst Yara's antwoord maar even gaan afwachten!

Yara zag dat de jonge merrie nieuwschierig was. Zou ze het dan vertellen? "Goed dan, toen ik geboren werd, was mijn moeder dood, mij broer voedde mij op.Alleen mijn vader gaf meer aandacht aan mij dan aan mijn broer, dus hij werd jaloers en dat heeft hij laten merken door met me te vechten..." Yara keek weg. Wat zou Multi nu denken? Zou ze nogsteeds het vrolijke veulen blijven?

"Oww...." Antwoordde Multi kort. "Dan was hij vast niet zo heel lief!" Antwoordde ze boos. Als ze die broer van Yara een keer tegen zou komen zou ze hem wel een laten zien wie de baas is! Ze zou hem zo in elkaar meppen! Niemand mag zo'n lief paard als Yara pijn doen! En dat zou ze Yara ook laten weten! "Hoe ziet hij er uit? Als ik hem tegen kom zal ik hem eens laten zien wie de baas is! Ik mep hem zo tegen de grond! Want hij kan echt niet op tegen mij hoor!" Zei ze stoer. Ze begon wat heen en weer te springen net zoals boksers altijd deden. Het is dat paarden niet in een boksershouding kunnen gaan staan, want anders was Multi al lang in een bokserhouding gaan staan. Om te laten zien hoe stoer ze was als ze die broer tegen zou komen!

Yara keek het veulen streng aan. "Als ik hem al niet aan kan, dan jij oook niet. laat ik het niet merken dat je, als hij hier in DH zoukomen, dat je hem gaat zoeken!" zei Yara duidelijk, ze wist precies wat haar broer zou doen met een veulen als Multi. Hij zou haar vermoorden! "Bellof je me dat?" vraagt Yara dan weer rustig. Ze schraapt met haar voet over de grond. Stel dat hij echt een keer hier heen zou komen... Hoe zou dat dan gaan? Dat zu haar dood worden, dat zeker!

(Ik heb een idee, misschen dat jij een accje kan aanmaken van Yaras broer, dan komt er wat soanningj in!)

Multi luisterde heel braaf naar wat Yara aan het zeggen was. Ze twijfelde even. Ze stond net op het moment op braaf te gaan zeggen 'Ja, ik zal het beloven!' toen er iets heel anders uit haar mond kwam gefloept. "Neee!! Natuurlijk kan ik hem wel aan! Want ik ben super Multi. Als ik hem aankijk met een van mijn dodelijke blikken dan valt hij al gelijk dood en dan kan hij nooit meer iemand iets aandoen!" Het rolde zomaar over haar tong. Ze geloofde zichzelf al bijna. Maar zij wás gewoon de super Multi. Ze zou elke slechterik gaan vermoorden!

(Ja echt super idee! Maar ik ben niet goed in badassen dus misschien kan je beter iemand anders zoeken!)

Yara keek Multi boos aan. "Als je je leven nu al zat bent moet je dat doen, anders echt niet!" sprak ze. Ze keek de merrie doordringend aan. Maar ze meende het, het zou Multis dood worden. "Het is je eigen keuze..." zegt ze nog een keer. Dan brengt ze haar hoofd omlaag en begint te grazen. Ze wachte op een andwoord van Multi.

Onderdanig keek Multi Yara aan. "Sorry Yara. Ik beloof het om het niet te doen." Sprak ze zacht op een onderdanige toon. Ze wou niet dat er paarden boos op haar waren! Dat was niet leuk! "Maar als ik het wel zou doen dan zou ik hem zo tegen de grond slaan!" Vervolgde ze weer hyper. Ze had Yara nu belooft om het niet te doen dus nu mocht ze dat weer zeggen. Nu zou Yara niet meer boos op haar worden!

Yara glimlachte weer. "Goed zo" yara hefde haar hoofd weer op en snoof de bloemengeur op. Heerlijk vond ze dat. Het gaf haar een vrij gevoel. Ze liep even door de bloemen en boog haar hals. Toen hielt ze het niet meer en zette een volle rengalop in. Vlak voor de neus van multi maakte ze een sliding stop. De bloemen vlogen over Multi heen, en Yara lachte.

Even bleef Multi overdonderd staan. Maar al binnen 2 seconde barstte ze in lachen uit. Ze was van top tot teen bezaaid met bloemen. Het moest er vast heel grappig uitzien. Opeens huppelde ze snel weg en liet zich plat in een van de bloemenstruiken vallen. Alle bloemen bogen over Multi heen waardoor ze bijna niet meer zichtbaar was. Heel stil bleef ze liggen tot Yara haar zou vinden. Dit was leuk! Een soort van verstoppertje!

Yara lachte toen Multi ook weg draafde. Maar toen ze ging liggen zag Yara haar niet meer. Yara liep naar de plek waar ze Multi heen had zien draven en zag een heuveltje. Ze grinnikte. Het viel ook echt niet op hoor! Ze tikte zacht met haar hoef tegen Multi aan. "Gevonden" grijnsde ze. Ze wachte tot Multi tevoorschijn zou komen en maaide met haar hoef de bloemen over Multi's vacht weg.

Pepper wandelde rond in het bloemenveld, wat was het hier mooi! Al die mooie bloemetjes, prachtig gewoon. Al die mooie bloemetjes, rood en geel, eigenlijk alle kleurtjes. In de verte zag ze een paard, blij hinnikte Pepper naar het paard. Snel galoppeerde Pepper aan, het paard was niet meer dan een stip in de verte maar naderde snel. Speels bokte Pepper een keer en keek nog eens goed, het was een bruin paard. Ze hinnikte nog een keer en ging draven. Slippend stopte ze bij het paard, opeens zag ze een gevlekt veulen, zacht hinnikte ze naar het veulen en knikte naar het paard. "Hoi, ik ben Pepper, waren jullie aan het spelen? Sorry als ik jullie feestje verstoor." Met een grijns boog ze overdreven naar de 2 paarden en lachte. "Leuke bloemen!" Lachte ze hartelijk naar het veulen die onder de bloemen lag. Ze brieste even. Voorzichtig pakte ze een bloemetje uit de manen van het veulen en at het op. "Hoe heten jullie als ik vragen mag?" Vroeg Pepper aan ze. Pepper schatte het bruine paard als 6, en het veulen als 9 maandjes.
Warm lachte Pepper naar de paarden.

Yara zag van uit haar ooghoeken een ander paard in het kleurrijke bloemen veld lopen. Het was een paint, aan de kleuren te zien. Zij zag hun ook want ze kwam op hun af. "Hoi, ik ben Pepper, waren jullie aan het spelen? Sorry als ik jullie feestje verstoor." zei het paard. "Leuke bloemen!" lachte ze naar Multi die onder de bloemen zat. "Hoe heten jullie als ik vragen mag?" vroeg Pepper toen. "Mijn naam is Yara, en dit is Multi" zei ze vriendelijk tegen de merrie. "Sorry als je ej zelf wilde voorstellen Multi" grijnsde ze. "Mooie naam heb je." zei ze tegen de merrie. Yara dacht dat Pepper hier al wat langer was. Dat voelde ze gewoon. "Jij bent hier toch al wat langer?" vroeg ze om niet stil te vallen