Acapella wist niet wat ze moest doen, ze had wat horen ritselen maar het bleek een vogel te zijn, maar ze bleef het gevoel houden dat er iets naar haar aan het staren was. Een vreemd gevoel bekroop haar, zou het een leider zijn van een kudde? Misschien wel, zou ze naar hem/haar hinneken?
Het is natuurlijk idioot dacht Acapella, wie gaat er nou hinniken naar iets wat er niet eens is en naar wat je niet kan zien?
Maar toch hinnekte ze, een zacht hinnikje, zacht, vriendelijk en onzeker kwam het uit haar. Toen keek ze omhoog, de wolken begonnen weer voor de zon te kruipen, je kon duidelijk merken dat het weer wat later op de dag werd.
Dit was ondertussen dag twee dat ze alleen rondzwierf en het beviel haar niks, haar wonden deden pijn en ze hinnikte naar iets wat er niet was. Ook bleef haar buik raar aanvoelen, maar dat is waarschijnlijk door de honger, dacht de merrie.
Ze haalde nog een keer adem en hinnikte nog een keer, iets harder dit keer. En ze bleef wachten, wachten tot dat er iemand kwam om haar te helpen, wachten tot er een kudde leider kwam.
Het is natuurlijk idioot dacht Acapella, wie gaat er nou hinniken naar iets wat er niet eens is en naar wat je niet kan zien?
Maar toch hinnekte ze, een zacht hinnikje, zacht, vriendelijk en onzeker kwam het uit haar. Toen keek ze omhoog, de wolken begonnen weer voor de zon te kruipen, je kon duidelijk merken dat het weer wat later op de dag werd.
Dit was ondertussen dag twee dat ze alleen rondzwierf en het beviel haar niks, haar wonden deden pijn en ze hinnikte naar iets wat er niet was. Ook bleef haar buik raar aanvoelen, maar dat is waarschijnlijk door de honger, dacht de merrie.
Ze haalde nog een keer adem en hinnikte nog een keer, iets harder dit keer. En ze bleef wachten, wachten tot dat er iemand kwam om haar te helpen, wachten tot er een kudde leider kwam.
