Langzaam galoppeerde ze af en op de heuvels. Het hoge gras reikte bijna tot aan haar buik en het hinderde lichtjes bij het lopen. Desondanks dat genoot ze ervan. Er was een licht briesje dat zachtjes door haar manen ging. Bij elke stap leek het of ze vloog, al was het maar bedriegt. Bruusk hielt ze halt. Op een hoge heuvel keek ze toe naar de prachtige zon die achter de hoge bergen verdween. De lucht kleurde langzaam oranje. Toen er nogmaals een briesje kwam steigerde ze en hinnikte ze luid. Hiervan kon ze genieten. Iets verderop bemerkte ze een boom. Helemaal alleen zonder een andere boom of struik rondom hem. Het was geen gewone boom. Nee, het was een boom die Moony vaak het liefste zag. Rustig draafde ze van de heuvel richting de boom. Rijpe appels hongen aan de wirwar van takken. De rotte lagen op de grond, vaak al half opgegeten. Met haar nek helemaal uitgestrekt lukte het haar net een appel te bereiken. Luid smakkend smakte ze hem op. Niemand was hier dus kon het haar ook niet veel schelen dat ze zo ongemanierd een appel binnenschrokte. Haar oren spitste zich. Hoefgetrappel iets verderop was te horen. Opgewekt briesde ze zacht. Het briezen was bedoelt als uitnodiging. Gezelschap kon ze nu misschien wel gebruiken. Vaak voelde ze zich soms wat eenzaam. Ookal was hara zus hier nu terug, de eenzaamheid bleef. Misschien moest ze maar eens bij een kudde gaan. Hierover had ze al lang over gepiekerd. Het hoefgetrappel hielt op en een beetje nieuwsgierig hinnikte ze zachtjes. Waar was hij?
Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je
Soortgelijke onderwerpen
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum