Een kleine zwarte merrie draafde met lange passen over het srand. Een hinnik ontsnapte uit haar keel. De merrie schudde wild met haar manen en maakte hoge bokken sprongen. Ze was blij, gelukkig en vrij. Haar lange manen wapperde op de lichte bries. Ze verlengde haar passen en galoppeerde aan. Ze galoppeerde in een moordend hoog tempo over de prairie. Ze wist niet waarom, maar ze zou zo lang rennen als ze kon. Plots stopte ze en maakte een soort draai. Ze draaide om een draafde nog een klein stukje Uit de verte zag ze de vormen van een paard opdoemen. Haar donkere vacht glinsterde even door de zon. Ze was niet alleen. Het paard stond daar, kwam op haar af zo te zien. Ze draafde het niet tegemoet. Nee, ze draaide om en draafde een eind weg, zowaar ze stopte en begon te grazen. Verveeld sloeg ze met haar staart naar irriterende vliegjes rond haar bene en buik. Ze wachtte af welke idioot er op dit ogenblik op deze plek zou zijn. Ze had het beste voor met het paard. Hopende dat het geen hengst was. Ze kon nooit goed opschieten met hengsten. Vroeger wel, vroeger speelde ze vaak met haar beste maatje Star. Een jonge vrolijke hengst, waarmee ze samen inde wei stond, samen op stal eigenlijk waren ze altijd samen. Tot die vreselijke dag dat de brand uit brak. Haar fel blauwe ogen vulde zich met doorzichtige tranen. In iedere traan weerspiegelde zich de omgeving. Ze bukte met haar hoofd ,zodat de manen over haar ogen vielen. Zodat de tranen niet te zien waren. Haar manen lagen nu zodanig in de war dat het geen nut had ze ui de war te halen. Treurig liep ze met haar hoofd gebogen over de vlakte Flutje sorry |
Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je
Why am I on the beach? || Stephano
2 plaatsers
Bericht [Pagina 1 van 1]
2 Re: Why am I on the beach? || Stephano do 19 jul - 1:51
Stephano
Stephano zakte een aardig stukje in het mulle zand, wat uitliep tot het natte zand wat toch aardig een stuk beter liep. Zijn nek liet hij wat hangen, en was een tikkeltje gebogen. Zodat dat toch elegant, maar stoer over kwam. Hij kwam wel eens een paardje tegen met een niet zo lief karakter en dan kwam hij anders net over als een mietje, en dat was hij absoluut niet, dus liep hij wel een beetje aan de stoere kant. Maar eigenlijk was het helemaal niet zo'n stoere bink, eerder een lieve knuffel beer. Geen beertje, maar BEER. Hij was best wel groot, en fors gebouwd. Hij was niet bepaald dik, maar ook niet de slankste van allemaal. Hij was meer breder door de spieren die hij had. De spieren die hij dan ook vaak gebruikte, en waardoor hij ook een mega conditie had opgebouwd. Een zacht briesje deed zijn manen even omhoog waaien, en legde ze daarna weer op de goede plaats terug. Het briesje liet ook wat zand omhoog stuiven wat zo zijn neus in werd gebonjourd. Zijn hoofd ging omhoog en een harde bries kwam er uit. Dat zand kriebelde nogal. Eindelijk kwam hij aan bij het hardere zand, en even keek hij achter zich. In het mulle zand hadden zijn hoeven gaten veroorzaakt, maar op het harde zand alleen maar afdrukjes. Even grinnikte hij daarom. Hij had dorst, en wou even proeven van het zoute water. Hij wist al dat het goor was, en dat je er alleen maar meer dorst van kreeg, maar hij wou wat floeibaars en wat vocht in zijn maag krijgen. Hij nam een gulzige slok maar trok meteen een vies gezicht. Het water was echt heel erg zout. Nou, dit hoefde hij niet meer. Met de wind werd een geur mee gebracht. Een geur van een ander paard. Die geur deed Stephano op kijken, en zag op de duinen daar boven, een -hij dacht een merrie- galopperen. Hij zou wel even hoi kunnen zeggen, hij had toch niks beters te doen. Met grote draf passen ging hij weer door het mulle zand. Hij trok zijn benen hoog op, bang dat hij zou blijven haken. Tot zijn verbazing draaide de zwarte merrie om en ging de andere kant op. Even keek hij haar verbaasd na, maar besloot toch om er achter aan te gaan. Ze stond daar achteren gewoon wat te grazen. Hij remde af tot stap en liep rustig op haar af. "Hallo." Zei hij, met een schuine kop. Haar manen hingen nu over haar ogen, maar hij kon er toch twee felle knikkers door heen zien. Knikker, ze waren veel mooier. En bij zo'n donkere kleur als zwart, maakte blauw het erg bijzonder.
4 Re: Why am I on the beach? || Stephano za 25 aug - 22:35
Stephano
Stephano bekeek de ogen van deze merrie eens goed. Ze stonden treurig. Misschien had hij beter niet achter haar aan kunnen gaan. Misschien had ze wel helemaal geen zin in gezeldschap van een ander paard. Dat ze daarom misschien was omgedraaid en was weg gegaan. Nu voelde hij zich best wel schuldig. Zijn nek kwam lager naar de grond, en hij liet zijn hoofd hangen. Alleen zijn ogen keken haar nog aan. In eens kwam ze in een andere stemming, zelfs vrolijk bijna, wat hem deed verbazen. ",Haai.. ik ben Noefke en jij?" Zei de merrie glimlachend, zij hield haar hoofd ook even schuin, waardoor er bij Stephano een grijns verscheen. Ze hield dus blijkbaar wel van een grapje. Al had hij het idee dat ze het vrolijk heid wel een beetje acteerde. Wat helemaal niet erg was, maar hij had het idee dat het nog steeds speelde wat ze had mee gemaakt. Noefke was een erg grappige naam."Leuke naam." Zei hij dan ook met een grijns. "Ik ben Stephano." Stelde hij zich zelf voor en hij zijn hoofd weer, en keek naar het water met zijn borst een tikkeltje naar voren gedrukt. Zo dat was nog eens een entree. Wat een sukkel was het toch ook. Misschien moest hij er eens naar vragen, dan kon ze haar hart luchtten en misschien luchtte dat wel op. Maar als hij het zou vragen, kon ze ook verdrietiger worden en kon ze weg gaan, wat hij echt niet wou. "Gaat alles wel goed met je?" Vroeg hij uit eindelijk, na een lange strijd met zich zelf of hij nou wel of niet zou gaan vragen. Pfoe, wat was dit lastig. Hij zelf zat er niet mee als ze het vertelde. Hij kon haar steun zijn, hij was tenslotte een goede luisteraar. Zelf niet echt een kletser, maar je kon wel heel leuk met hem kletsen. Behalve in de ochtend dan. Dan was hij moe en humeurig en bovenal dan had hij honger, en dan zou je hem niet durven storen. Maar gelukkig is elke dag dat probleem opgelost binnen een half uurtje, en dan komt de echte Stephano naar boven. Hij deed een stapje dichter naar Noefke en keek haar aan. Met een blik van, het komt wel goed schatje.
5 Re: Why am I on the beach? || Stephano ma 27 aug - 4:30
Faylenn
Noefke draaide haar oortjes naar voren. Ze sloeg wat irritante vliegen weg en keek de hengst aan. Ze glimlachte weer kort. Haar manen wapperde in de lichte bries en bliezen de plukken langs haar hals. Ze schuurde zacht met haar tanden langs haar buik. Ze mompelde iets wat leek op 'stomme jeuk..'
Noefke probeerde echt vrolijk over te komen, ze deed écht haar best. Het lukte, grotendeels. In haar igen zag je nog steeds een klein beetje verdriet verscholen achter de 'leuke vrolijkheid'. Dat zag je alleen als je héél goed keek. Ze hoopte dat die hengst niet héél erg goed ging kijken, wat hij vast niet deed. Ze schudde zich uit. Ze hoorde hoe de hengst haar complimenteerde met haar naam. Ze glimlachte.
,,Dankje.." Ze luisterde naar de naam van de hengst. Stephano.. Had ze dat eerder gehoord? Nee, ze dacht van niet. ,,Jij hebt anders ook een leuke naam hoor." Glimlachte ze. Haar zwarte manen vlogen weer op zij toen de wind weer op rukte. De wind speelde vandaag met haar, eerst windstil, dan ineens een rukwind en dan weer een gewoon briesje.
Noefke zette haar linker achterbeen op rust. Haar staart sloeg heen en weer in een rustig en kalmerend tempo. Het beeld zal vast rustgevend zijn geweest, mits het niet een redelijkk treurige dag was geweest. Nou, houd is op, dacht Noefke. Ze praatte [althans, dacht] zichzelf moed in.
De pikzwarte merrie hoorde de hengst vragen of het wel met haar ging. Wat moest ze daar nmou weer op zeggen? Ja zeggen, en dus liegen... Of de waarheid spreken en haar domme verhaal aan deze haast onbekende hengst vertellen. Na een paar minuten in strijd te zijn geweest besloot ze het tweede te doen. Het ergste wat kon gebeuren was dat ze het kleine beetje respect dat ze nog had verliezen, of hij kon haar uit lachen. Maar hij leek helemaal niet zo gemeen. Zou hij vervelend doen? Maar één manier om daar achter te komen....
,,Nou.. Niet helemaal.. Maar ik wil je nieet vervelen met mijn alledaagse getreur.." Zeu ze, bijna fluisterend
Noefke probeerde echt vrolijk over te komen, ze deed écht haar best. Het lukte, grotendeels. In haar igen zag je nog steeds een klein beetje verdriet verscholen achter de 'leuke vrolijkheid'. Dat zag je alleen als je héél goed keek. Ze hoopte dat die hengst niet héél erg goed ging kijken, wat hij vast niet deed. Ze schudde zich uit. Ze hoorde hoe de hengst haar complimenteerde met haar naam. Ze glimlachte.
,,Dankje.." Ze luisterde naar de naam van de hengst. Stephano.. Had ze dat eerder gehoord? Nee, ze dacht van niet. ,,Jij hebt anders ook een leuke naam hoor." Glimlachte ze. Haar zwarte manen vlogen weer op zij toen de wind weer op rukte. De wind speelde vandaag met haar, eerst windstil, dan ineens een rukwind en dan weer een gewoon briesje.
Noefke zette haar linker achterbeen op rust. Haar staart sloeg heen en weer in een rustig en kalmerend tempo. Het beeld zal vast rustgevend zijn geweest, mits het niet een redelijkk treurige dag was geweest. Nou, houd is op, dacht Noefke. Ze praatte [althans, dacht] zichzelf moed in.
De pikzwarte merrie hoorde de hengst vragen of het wel met haar ging. Wat moest ze daar nmou weer op zeggen? Ja zeggen, en dus liegen... Of de waarheid spreken en haar domme verhaal aan deze haast onbekende hengst vertellen. Na een paar minuten in strijd te zijn geweest besloot ze het tweede te doen. Het ergste wat kon gebeuren was dat ze het kleine beetje respect dat ze nog had verliezen, of hij kon haar uit lachen. Maar hij leek helemaal niet zo gemeen. Zou hij vervelend doen? Maar één manier om daar achter te komen....
,,Nou.. Niet helemaal.. Maar ik wil je nieet vervelen met mijn alledaagse getreur.." Zeu ze, bijna fluisterend
6 Re: Why am I on the beach? || Stephano vr 31 aug - 2:34
Stephano
Hij keek even goed naar Noefke. Hij kon toch echt duidelijk zien, dat er wat mis was. Maarja hij ging er niet om vissen. Als ze geen gesprek met hem wilde hebben, dan was het makkelijk. Dan was het byebye en dan ging hij weer verder. Dan was Stephano wel makkelijk. Het klonk misschien hard, maar hij ging niet achter iemand aan huppelen om het verhaal uit iemand te krijgen, zodat hij dan iemand kon steunen. Nee, dan vertrok hij weer naar de plek waar hij ooit thuis zou horen. Ja, thuis. Daar verlangde hij naar. Een plek waar hij voor altijd kon blijven, het liefst met familie. Helaas zat dat er waarschijnlijk niet in, maar met vrienden nam hij dan ook het genoegen. Vrienden had hij hier ook nog niet echt. En om hier te blijven zag hij ook niet echt zitten. Dan moest hij voor onderdak een grot graven in de duinen en een paard kon dat toch zeker niet doen. Een bed van zand leek hem opzich wel lekker zacht, maar toch werd het hard op een gegeven moment, en al dat zand tussen je vacht ging kriebelen en irriteren. En tot slot, er was hier bijna geen eten te vinden, water daar in tegen genoeg. Alleen het was niet echt slim om van dit zoute water een slok te nemen. Op eens voelde hij die smaak weer op komen, doordat hij er net een slok van had genomen. Even trok hij een vies gezicht en luisterde naar Noefke."Nou.. Niet helemaal.. Maar ik wil je nieet vervelen met mijn alledaagse getreur.." Zei ze. Stephano keek haar een beetje vreemd aan. "Oh mij verveel je niet hoor." Zei hij toen hij een klein rondje liep. "Ik heb alle tijd, en ik ben een goede luisteraar." Zei hij weer en keek even naar de zee. "Misschien lucht het op, maar je moet het zelf weten."
In eens voelde hij een spastische zenuwen trek en keek achter om. Zijn bil ging wildachtig heen en weer(xd). Het zag er nog al stom uit en het verveelde hem mateloos. Boos legde hij zijn oren in zijn nek en gaf toch een bok van hier tot Tokyo. Hij hing aan het randje dat hij in een handstand zat en dat hij op zijn voor hoeven naar voren moest lopen omdat hij anders een overklap maakte, en een heel goed idee leek hem dat niet. Maar toen hij neer kwam was de trek over, alleen wad er een mega zand wolk ontstaan. Gelukkig nam de wind hem snel mee. Snel zette hij zijn oortjes weer naar voren en glimlachte vrolijk naar de zwarte merrie.
In eens voelde hij een spastische zenuwen trek en keek achter om. Zijn bil ging wildachtig heen en weer(xd). Het zag er nog al stom uit en het verveelde hem mateloos. Boos legde hij zijn oren in zijn nek en gaf toch een bok van hier tot Tokyo. Hij hing aan het randje dat hij in een handstand zat en dat hij op zijn voor hoeven naar voren moest lopen omdat hij anders een overklap maakte, en een heel goed idee leek hem dat niet. Maar toen hij neer kwam was de trek over, alleen wad er een mega zand wolk ontstaan. Gelukkig nam de wind hem snel mee. Snel zette hij zijn oortjes weer naar voren en glimlachte vrolijk naar de zwarte merrie.
7 Re: Why am I on the beach? || Stephano ma 3 sep - 6:21
Faylenn
Ze luisterde goed naar de bruine- achtige hengst. Ze glimlachte half. Hij leek best lief. Ze schudde zich even uit.
,,Nee? Ach... Het zal wel op luchten, ja.... Oké.. " Ze haalde even diep adem. "Ik... dacht aan mijn oude leventje.. Enzo.. Het.. Ik mis mijn oude vrienden.." Zei ze toen uiteindelijk zacht. Ze keek hem vanonder haar manen aan.
Noefke hoorde het ruisen van de zee. Het maakte haar rustig. Ze sloot haar ogen en genoot van het warme briesje, het zand onder haar hoeven en de zee die op de achtergrond ruiste. Ze snoof de geur even goed op. Ook snoof ze de geur van de hengst even op. Ja, ze rook aan paarden, ja ze was raar.
Weer keek de merrie naar de hengst. De wind deed haar manen wapperden en haar staart ook. Ze brieste zachtjes. Ze had jeuk aan haar buik. Langzaam bracht ze haar hoofd naar haar buik en begon daar zacht te knabbelen.
"Stomme vliegen.." Mompelde ze zacht.
,,Nee? Ach... Het zal wel op luchten, ja.... Oké.. " Ze haalde even diep adem. "Ik... dacht aan mijn oude leventje.. Enzo.. Het.. Ik mis mijn oude vrienden.." Zei ze toen uiteindelijk zacht. Ze keek hem vanonder haar manen aan.
Noefke hoorde het ruisen van de zee. Het maakte haar rustig. Ze sloot haar ogen en genoot van het warme briesje, het zand onder haar hoeven en de zee die op de achtergrond ruiste. Ze snoof de geur even goed op. Ook snoof ze de geur van de hengst even op. Ja, ze rook aan paarden, ja ze was raar.
Weer keek de merrie naar de hengst. De wind deed haar manen wapperden en haar staart ook. Ze brieste zachtjes. Ze had jeuk aan haar buik. Langzaam bracht ze haar hoofd naar haar buik en begon daar zacht te knabbelen.
"Stomme vliegen.." Mompelde ze zacht.
Bericht [Pagina 1 van 1]
Soortgelijke onderwerpen
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum