Pijn

Gulietta galoppeerde zo hard als ze kon, op zoek naar rust en een ontsnapping aan haar pijn. De wilde geluiden van de figuren achter haar maakte haar ontzettend bang en maakte haar dat ze van zichzelf nog harder moest galopperen. Ze legde al haar kracht in haar hoeven. Een klif kwam al in zicht en ze wilde dat ze nog harder kon galopperen. Zou ze het halen? 'Laat ik het erop wagen,' dacht ze dapper. De klif kwam al in zicht en een kleine angst diep in haar begon te groeien en Gulietta vroeg zich af of ze het nog wel moest doen. Toen kwam de dappere Gulietta weer in haar omhoog en spoorde haar aan om het te doen. En ze deed het. Ze nam de sprong over de klif en landde hard op de grond. Rustig liep ze verder. De figuren zouden nooit zover kunnen springen als zij deed. in de verte kwam een rivier in zicht. Zo eindelijk had ze rust. Gulietta liep zachtjes naar de rivier om op adem te komen. Ze keek om zich heen en zag niemand. Ze was alleen bij de bruisende rivier. Een dikke traan ontsnapte uit haar oog en gleed naar beneden en viel op de grond. Maar wacht ze had het fout. In de rivier kwam een otter naar haar toe en klom op de oever. 'Waarom ben je zo verdrietig?'Vroeg hij nieuwsgierig. Gulietta antwoordde niet en keek naar haar hoeven. De otter probeerde haar in de ogen aan te kijken maar ze ontweek ze. 'Je kunt me vertrouwen.' Hoe kan ik je vertrouwen als ik je niet ken? Dacht Gulietta chagrijnig en eigenwijs. Ze keek naar hem en zag een medelevende blik in zijn ogen. 'Kon ze hem dan wel vertrouwen?' Ze wachtte een klein momentje en gaf antwoord. 'Ik weet niet of je het zal begrijpen...' De otter klom de oever op en keek haar aan. 'Geloof me, je kunst me vertrouwen.' Je ging liggen in het gras naast de otter en begon te vertellen. 'Ik heb pijn. Het is niet zomaar een pijn. Maar een pijn waaraan je niet kan ontsnappen, tenminste niet zomaar. Niet zonder een opoffering.' De otter keek haar weer met die medelevende blik aan. 'En kan je deze pijn omschrijven?' Gulietta dacht diep na want daar had ze eigenlijk nog nooit over na gedacht. 'Het is er. De hele tijd. Ik kan er niks aan doen, het stopt niet. Er komt geen einde aan!' Hopeloos keek Gulietta naar de otter en legde langzaam haar kop in het gras. 'Misschien moet je er niet voor vluchten maar het tegenmoet gaan.' 'Hoe bedoel je?' Gulietta keek de otter vragend aan. 'Je vlucht voor de pijn. Misschien moet je het juist tegenmoet gaan, je ertegen verzetten.' 'Misschien wel ja. Ik zal het overwinnen!' Deze opmerking van de otter gaf Gulietta weer hoop. En zoals men zegt, hoop is het enige sterker als angst. 'Ga ervoor!' Gulietta stond op, bedankte de otter voor zijn hulp en ging weer op weg.

De wind gierde door Devillicious haar lange manen, ze voelde zich op en top. Ze ging steeds harder en harder! Plots zag ze links van haar tussen de bomen door een schaduw. Het lijkt wel een paard dacht ze. Ze ging steeds langzamer en langzamer terwijl de schaduw sneller en sneller ging. Devillicious had geen idee wat het was maar ze maakte snel een bocht van 90 graden en rende richting de rivier. Al hijgend bij de rivier aankomend dronk ze snel een slok water. Dat was niet erg slim van haar want ze verslikte zich en proeste het water uit. Dankjewel! klonk een boze stem. Devillicious schrok ervan en deinsde naar achter. Het spijt me! riep ze maar ze had ''het'' nog niet bekeken. Het geluid kwam van de oever af. Voorzichtig stapte devillicious op het geluid af. Het spijt me echt ik verslikte me! riep ze. Plots kwam er een otter de oever op gekropen, het is al goed grinnekte de otter. Gelukkig hinnikte Devillicious. De otter zei waarom kwam je zo hard aan gegalopeert? Ik schrok van een schaduw, het was niet mijn schaduw. Ooooh zei de otter, dan was het vast het paard dat hier net was, Het was een hele dappere merrie. Was ze alleen? zei devillicious. Ja zei de otter, meer kan ik niet zeggen want ze heeft me in vertrouwen genomen. Ik ga erachteraan, hopelijk kan ik haar nog inhalen, ik zoek een reisgenoot! Zei devillicious. Succes met je reis! Ik hoop dat je haar vind! riep de otter doen ik weg galopeerde in de verte..

Vrolijk door de peptalk en instructies van de otter liep Gulietta langs de rivier. Voor een klein momentje stopte ze om wat te drinken. Wraak was noodzakelijk, dacht ze. Wraak voor de dood van haar ouders. 'Stomme jagers', mompelt ze. Gulietta kijkt naar zichzelf in het water, dat er zo rustig en kalm uitzag. Maar dat was maar een illusie, water is niet rustig. Water is veradelijk en gevaarlijk. Net zoals mensen. Tenminste dat is wat haar vader haar altijd vertelde. Gulietta had de wereld nog niet echt voor haarzelf bekeken en wist eigenlijk nog niks. Ze was naïef en onervaren. Opeens uit het niets zag ze het hoofd van een ander paard naast zichzelf verschenen. Gulietta schrok zich te pletter en draaide zich meteen om, om te kijken wie er achter haar stond. 'Wie ben jij?' vroeg Gulietta aan de merrie.

Hopelijk kon Devillicious de merrie inhalen. Ze wilde niet alleen reizen. Devillicious wilt een keer actie en daarmom zoekt ze een reisgenootje, maak niet uit waar ze naar toe gaat. Ze rende harder en harder en de wind dansde door haar manen. Verderop zag ze een stofwolk. ''Dat moet vast van de merrie zijn'' vertelde Devillicious zichzelf. Toen ze eenmaal dichterbij kwam zag ze de merrie. Zo snel mogelijk galopeerde ze en ze haalde de merrie in. Plots zag de merrie Devillicious en de merrie schrok zich kapot. ''sorry sorry!'' riep Devillicious. Ze had de merrie erg laten schrikken. ''Ik wilde je niet laten schrikken, Ik ben devillicious maar je mag me ook Devil noemen. ''Ik zoek een reisgenootje en een otter zei dat hier in de buurt een merrie was met een missie, ik heb niks te doen want ik heb niemand dus mag ik misschien met jouw mee?'' vertelde Devillicious de merrie. Ze hoopte dat de merrie ja zei en vertelde wat het plan was.. Devillicious keek haar aandringend aan met haar grote bruine mooie ogen.

Gulietta observeerde de merrie en luisterde aandachtig naar wat ze zei: 'sorry sorry! Ik wilde je niet laten schrikken, Ik ben devillicious maar je mag me ook Devil noemen. Ik zoek een reisgenootje en een otter zei dat hier in de buurt een merrie was met een missie, ik heb niks te doen want ik heb niemand dus mag ik misschien met jouw mee?' Gulietta dacht na, ze was natuurlijk wel een beetje op zichzelf maar Devillicious zag er wel heel vriendelijk uit, misschien dat ze wel met elkaar goed op konden schieten. Een beetje risicio's nemen hoort bij het leven. 'Waarom niet! Mijn naam Gulietta. Ik ben op weg naar het verre zuiden.' Devil zag er blij uit. 'Ik moet wel zeggen dat deze reis die ik ga starten wel je dapperheid en doorzettingsvermogen heel erg op de test zet.' Gulietta keek een beetje ernstig, maar hoopte dat Devil dat er niet van weerhield om mee te gaan want Gulietta hoopte vurig dat zij en Devil goede vrienden zouden worden.

''Ben je helemaal gek! ik hou van een avontuurtje!'' Riep Devil luid ookal stond Gulieta recht naast haar. Devil is altijd wel een energieke, gekke maar lief paard geweest. Nou eigelijk niet altijd maar het vervelende verleden heeft ze achter gelaten. In een drafje gingen de merries verder. Onderweg was Gulieta wel een beetje stil, maar Devil niet. Die praate de oren van Gulieta haar hoofd. '' Heb je nog een kudde, ben je weggelopen, en hoe oud ben je ik ben 6'' Devil bleef maar door. Na het ondervraag minuutje viel het even stil. ''Uhm je heb nog geen antwoord gegeven op mijn vragen, of wil je dat niet'' Zei Devil. ''het hoeft niet als je niet wilt'' voegde ze nog toe aan haar zin. Met een te vrolijk hoofd bleef ze Gulietta aankijken. Omdat devil zo'n stuntel is zag ze de boom dus niet en BOEM daar lag ze dan. ''Auw!'' schreeuwde Devil. Snel stond de dappere merrie op en zei:'' ik kan er weer tegenaan'' Met hoofdpijn liep ze verder.

Gulietta luisterde naar wat de merrie, Devil allemaal aan haar vroeg maar was te afgeleid om te onthouden wat ze allemaal zei. Toen ze eenmaal vroeg waarom ze niet antwoorden werd Gulietta wakker geschud. Maar net toen ze wilde antwoorden botste Devil uit het niets tegen een boom en viel op de grond. Gulietta schrok en draaide zich om. Devil stond weer op en ze liepen maar even op een rustig drafje verder. 'Ik had een kudde,' zei Gulietta. 'Maar ik er van weggerend omdat mijn ouders zijn neergeschoten door jagers, daarom voelde ik me er niet meer veilig en ben ik er in mijn eentje op uit gegaan omdat ik de wereld wilde zien en ik wil de verloren schat van mijn voorouders terugkrijgen,' zei Gulietta vastbesloten.

Met hoofdpijn liep devillicious met een rustig drafje naast Gulietta verder. Gulietta vertelde dat ze niet meer in een kudde zit vanwege een vreselijk incident. Devil vond het heel treurig en het moest haar laten denken aan haar verleden. Dat was niet het zelfde als die van Gulietta maar het leek op elkaar. Devillicious zat in gedachte en gulietta praatte verder. ze hoorde het nog cristal helder. ''ik er in mijn eentje op uit gegaan omdat ik de wereld wilde zien en ik wil de verloren schat van mijn voorouders terugkrijgen''. Zei Gulietta. ''Dat is pas echt een avontuur!'' Hinnikte Devil naar Gulietta. De hoofdpijn van devillicious was een stuk minder dus ze besloten in een rustig galopje verder te gaan. Een eindje verderop kreeg devil ineens een flinke rilling over haar lijf. ''Het voelt hier niet goed'' Zei Devil. Mee dat Devil het zei stapte Gulietta in iets vies en slijmerigs.. ''Bah!'' zei Gulietta. De 2 merrie's keken op en zagen een donker dichtgegroeide moeras voor zich liggen. Ze keken elkaar aan. Gulietta had een bepaalde blik waarvan Devil niet precies wist wat ze er mee aan moest. ''Ik vind het maar niks zo door dat moeras, misschien is er een andere weg?'' Stelde Devil voor. Maar Gulietta stapte op haar gemakje verder.. ''Hee! Heee! wacht op mij!'' hinnikte Devillicious terwijl ze langzaam en onrustig achter Gulietta aanliep.