Degene die de pijn van de liefde kent...

... is Nar niet

Nar liep stroef door de Ash Valley heen. Hier had de as de aarde onbewoonbaar gemaakt. Het stak haar dat Visual haar keihard afgewezen had, maar ze liet het erbij. Ze nam zich voor zich er niets van aan te trekken. And we go on, and we go on and on and on and on... Nee, niemand kon het zo makkelijk negeren. Het hamerde op Nar in, bij ieder detail. Vreemd genoeg werd gedacht dat de échte badguys geen emotie hadden en alle schijn van geweten die ze hadden gehad, hadden verdrongen. Dat idee vond Nar bijna angstaanjagend: Emoties uitschakelen werd ze niet sterker van. Ze brieste: Liefde was een ingewikkeld begrip, dat kon ze met haar hele lijf beamen.
Iemand die vocht voor kind en gezin is honderden keren harder, sneller en vastberadener dan iemand die vocht voor de beloning. Het was een algemeen bekend feit. Nar vocht voor niemand, enkel haar ego. Hield ze van haar ego? Vocht ze nu instinctief of voor het idee dat Visual haar misschien ooit recht in de ogen aan zou kijken en haar kunnen vertellen dat de merrie van haar hield? Nee, dat zou niet gebeuren: Nu niet, nooit niet. Nar schudde driftig haar kop. Jammer dan.

We don't belong, we don't belong, belong to anyone. Haha, nee. Forever Alone was ook niet alles. Nar grinnikte bitter en zette haar ene poot voor haar andere. Ze schudde ruw haar kop, zwaaide haar benen onhandig voor zich uit. De wond in haar schoft prikte waarschuwend bij de plotselinge beweging, maar Nar negeerde die.
Forever Alone klonk verschrikkelijk depressief, maar Nar had nou niet bepaald het idee dat ze dé ideale partner zou zijn: Ze zou verjaardagen vergeten, voor zover die al gevierd werden dan, standaard te laat komen als er naar haar geroepen werd, wat overigens nog een probleem voor de kudde zou worden en had een genadeloos botte mening al klaar voordat sommigen überhaupt ook maar een woord hadden uitgesproken? Was dat gemeen? Wel nee, het was gewoon het vaststellen van een feit of sommige knollen vertellen hoe er werkelijk over hen gedacht werd. Nar had de schurft aan roddelen: Vertel dan direct dat diegene een onmogelijk figuur is en dat "Wees jezelf" het slechtste advies was wat je aan die persoon, of dat persoontje, wat er maar geprefereerd werd, kon geven.
Nar ging met haar tong kort langs de inmiddels dichte wond op haar schoft. Nog geen drie seconden later spuwde ze op de grond: Haren in haar mond smaakten nergens naar.

Promise me, promise me, We'll celebrate the pain together Nar brieste en er glansde een wrokkige blik in haar kogelzwarte ogen. I will...


[Okami / Infierno ; Remember ; Ravena [?] ]

Zwarte manen werden als duistere verhalen door de wind herhaald. Een fluisterend lied. Vol van haat en verlies. Kenmerkend met bedrog. Gelijkend op de dood onder een laken van sterren. Begraven onder het gezicht vol tekenen van oorlog. Littekens op diens hart en ziel. Galopperend in een eindigend leven. Wie wenste om te vinden. Te vinden wat hem dierbaar was. Wat hem maakte tot wie hij was. Zijn zwarte bolle ogen verscholen onder zijn kenmerkende schedel. Duister als de nacht, kil als de wind die fluisterde in zijn ziel wie hij werkelijk was. Voor zich uitturend tot het einde van de nacht. Zijn lichaam en litrekens bedolven onder een laken van bloed. Bloed, die hem tekende op deze wereld wie hij werkelijk was. Strijd- en bloedlustig. Getekend onder de naam van Infierno. Zwarte manen uitlopend onder het rode van bloed. Glinsterend onder het licht van de maan. Zijn benen vervoerden hem moeiteloos door weer en gebied. Landschappen tikten als de nacht voorbij. Het eerste licht van de dageraad. Glinsterend onder een deken van wolken. Verborgen voor hemelse geheimen. Een regelmatige gallop eindigde in een aanhoudende stap, die overliep tot een kleine sliding. Zijn bruine oren gespitst voor zich uitturend. Alle aandacht op het vrolijke landschap voor zich gericht. Een symfonie van tulpen en bloesems. Gemengd met de duizenden aroma's die dit gebied schenkte. Woest bries hij de geuren en gedachte's uit zich. Uitkijkend onder de schadow van een wilg, proevend van de vrijheid die hij sinds kort terug had kunnen veroveren. Zijn genadeloze lichaam rustend onder de vele inspanningen die zijn lichaam had moeten doorstaan. Letsels van verraad lagen verborgen onder zijn zwarte manen. Littekens, van het gevecht tot de dood, hadden hem gemaakt zoals hij was. Kil en medogenloos. Zijn lichaam verplaatste hij moeiteloos voort. Een aangehouden stap. Overschakelend naar een Vlugge draf. Been voor been verplaatsend, gericht naar het gebied waar hij thuishoorde. Galloperend over een kale vlakte. Bedolven onder het as.' Hell is te heilig voor je, het enige land waar jij nog thuis hoort is in je graf' 'Waar ben jij waard voor om te leven, als zelfs de duivel je de rug toe keert' 'Je bevind je te ver weg om heilig genoemd te worden, ga, en laat je gezicht hier nooit meer zien' Snijdende letsels. Littekens in het hart van zijn ziel. Verbannen, uit het land wat ooit een koninkrijk had kunnen komen. Radeloos galoppeerde hij de woorden weg uit zijn ziel. Wind waaide over zijn gezicht heen. Een onzichtbare hand bracht zijn ergste nachtmerrie's terug op. Infierno schudde woest de gedachte's zijn hoofd uit waarna hij zich concentreerde op het gebied voor hem. Een zwarte en bruine plek lichtte op voor zijn netvlies. Twee merrie's, stil en kil als de nacht. Infierno snelde zijn pas aan tot sprint waarna hij een korte sliding voor de merrie's maakte en hun simpel begroette met een knikje.

Nar trok haar bovenlip op, brieste door haar neus en schudde haar kop. Ze rook de geur van de merrie die zich tijden terug had voorgesteld als Ravena. Nar voelde absoluut geen drang om met haar te zien, laat staan een gezellig gesprek met het halfmisvormde dier aan te gaan. Ze wilde alleen gelaten worden met haar ellende, maar dat leek een onmogelijke opgave in Dream Horses. Zeker als er figuren waren als Ravena, erop gebrand de rust te verstoren.
Nar likte met haar tong langs haar lippen, die pijnlijk droog aanvoelden. Ze rolde met haar ogen toen de merrie, Ravena, haar van achteren naderde, voelde een geïrriteerd gevoel opborrelen vanuit haar binnenste. Haar spieren werden aangespannen wat een schurende pijn opleverde aan de verse wonden die ze begin deze week had opgelopen.
Deze merrie was nog geen graf waardig. Nar brieste, lispelde iets onverstaanbaars tussen haar tanden door voor ze zich ruw omdraaide en haar kogelzwarte ogen richting Ravena liet glijden. Narrieparrie. Nar likte nog een keer langs haar lippen, keek Ravena minzaam aan en bestudeerde haar kort, opnieuw. Ze had de kleur gekregen gelijk aan een schimmel; die gelijkenis was misschien wel even treffend als haar karakter: Een schimmel die zich langzaam over Dream Horses bewoog en de bodem verteerde.
'Maar lieve schat toch, lijkt je dit verstandig?' vroeg Nar honingzoet met getuite lippen, maar een onmiskenbare hatelijke blik in haar ogen gelegen: Ze genoot ervan Ravena te sarren, evenals Ravena het bij haar deed. The Ultimate Bitchfight. Nar was geamuseerd door het feit dat zelfs nu nog de merrie het lef had haar op deze manier aan te spreken. Ze stapte dichterbij en het viel haar opnieuw op dat Ravena en zij verbazingwekkend genoeg niet zoveel scheelden als Nar met de gemiddelde inwoner van Dream Horses deed als onderkruipsel: Ze was nou eenmaal de mini, misschien zelfs wel het lachertje van Dream Horses.
Helaas, de raaf vloog mis. Nar had haar kop al snel genoeg omlaag gebogen waardoor het beest - idioot genoeg - langs haar heen vloog. Nar grinnikte hard op.
'Hij kan nog steeds niet vliegen, Raveentje Winterpeentje,' merkte ze op, met een twinkeling in haar ogen. Ze negeerde de hengst toen deze bij hen kwam staan. De schedel was het eerste wat haar aandacht had getrokken, maar zodra ze die had gezien, was haar aandacht net zo snel verdwenen als hij gekomen was. Nar wílde geen anderen zien. Nar wilde enkel en alleen met haarzelf nu zijn om zich asociaal veel met zichzelf bezig te houden, misschien zelfs wel een potje janken om niets. Nar voelde zichzelf verstarren bij die gedachte: Dit gebied dit ráre dingen met haar emoties.

Nar was overduidelijk erg blij Ravena weer eens te zien. Nope. Ravena zuchtte ergerlijk toen een andere hengst zich in het gezelschap voegde. Ravena was echt niet altijd zo aan het sarren en aan het doen. Nee, ze kon serieus en normaal zijn. Maar een beetje lol en pit in het leven mocht er best wel bij. En als Ravena eerlijk mocht zijn, maakte het er nog leuker op door het feit, dat degene die ze nu aan het sarren was niemand minder dan één van dé slechte kudde leiders was. Iets waardoor ze er enkel meer van genoot. Ze gunde de hengst enkel één blik waardig. ''Nog één schedelkop.'' Zei ze spottend. Terwijl ze de hengst schattend van top tot teen bekeek. Slecht, schedel kop. Het kon niet beter vandaag. Waarna ze weer een blik op Nar richtte. Nu ze er zo over nadacht had ze eigenlijk een geweldig leventje. Ze was serieus en normaal tegen neutrale en goede, ook tegen slechte wellicht. Maar Nar had ze nooit gemogen, en het feit dat Nar zoveel had om over te sarren was enkel beter. Niet dat je bij Ravena ook de passende woordjes kon bedenken. Nar en Ravena waren nu eventjes precies het tegenovergestelde. Alsof ze dit al jaren deden, een bitch fight houden. Maar om heel precies te zijn was dit enkel de tweede of eerste keer. Alsof Ravena dat wat interesseert. Bij de woorden van Nar kwam er een kleine grijns op haar gezicht. Nou ja, je kon het niet echt een grijns noemen; haar mondhoeken trokken eventjes op. That's it. Ravena wist ook echt wel dat Nar de macht had over een gehele slechte kudde. En haar zo zou kunnen vermoorden. Maar een beetje uitdaging mocht wel in het saaie leventje van Ravena. ''En waarom zou het onverstandig zijn dan honey?'' Ravena bekeek hoe Nar Amenia toch maar echt te slim af was. Tja, Amenia had niet meer de perfecte reactie verhoging. Ravena had geen flauw idee hoe oud ze was, en ook geen flauw idee hoe oud ze kon worden. Maar ze leefde nog, laten we het daar maar op houden. Een twinkeling kwam ook in Ravena haar ogen te staan bij de woorden van Nar. Weliswaar een spottende minachtende twinkeling maar hij was er zeker wel. Sommige zeiden dat Ravena dwaas was, zo te doen naar leiders. Maar zij wist wel beter, ze keek echt wel uit. En by the way, ze had helemaal geen zin om Nar om de nek te vliegen, immers was de merrie toch sterker. Ze waren ongeveer even groot, Ravena was snel en behendig. Of Nar dit ook was wist ze niet, ze ging uit van wel. Als Nar haar nu echt zou aanvallen en echt haar best zou doen, zou ze vast en zeker winnen. Maar Ravena had geen ziu in vechten, en ze betwijfelde zich of Nar dit wel had. Immers bekeken ze elkaar minachtend, alsof ze al jaren aartsvijanden waren, terwijl ze dit niet waren. En er waren genoeg paarden die elkaar niet om de nek vlogen bij de eerste geringste zaak van woorden. En Ravena had de nodige woorden klaar liggen. ''Ach joh. Hij is nog steeds mooier dan dat verminkte ding op je kop.'' Haar stem droogjes en minachtend weergalmde over het gebied. Waarna ze zich op de hengst richtte. ''Hé jij daar. Ja jij, schedel kop. Wat is je naam?'' Ze had de pas erin vandaag.

Gebroken door haat. Verteerd door de slechtheid, die in ieder's schaduw heerste. Een verloren lied, weerspiegeld in de ziel van een duivel. Gebroken symfonieën, vallend in het zwarte. Schaduwen, vliegend door de nacht. Het ziel van een monster, verteerd en verscheurd door aardse bezittingen. Littekens staande voor bedrog, dravend over de verharde stukken as, zijn hoofd op de witte merrie gericht. Zijn ogen tot spleetjes drukkend, woest briezend staptte hij op de twee merrie's af waarna hij zich tot de witte ervan wendde." En wie zegt dat je mij hoeft te beschuldigen? mismaaksel. Je hangt zo nog boven het kampvuur. Gerookt, en dood. Zoals je vliegend mormel." Zijn blik gleed voor even naar de andere merrie waarna hij zich tot de witte wende. Een uitschelding meer, en ze is er geweest. Wind trok ruw aan zijn manen. Infierno wierp zijn hoofd de lucht in waarna hij juist niet de raaf wist te raken. Schrapend over de vlakte, woest uitbriezend, liet hij zijn gedachte's even de volle vrijheid...

[Oew, flutje, moest het te snel doen]

[Opgepast voor Infierno, voordat hij helemaal gek word...(a)]