Een hengst draafde over de vallei, hij hield zijn hoofd hoog en keek alert om zich heen. Aan de ene kant was hij blij dat hij weg was gegaan, weg van het groepje paarden bij wie hij zich nooit thuis had gevoeld. Het groepje waar hij alleen bleef omdat hij zelf niet de dapperste was, hij durfde er niet alleen te reizen. Maar hij had eindelijk genoeg moed bij elkaar geschraapt om te vertrekken, om een nieuwe start te maken.
Baelfire was een niet al te grote Rocky Mountain hengst, zijn zilverwitte manen wapperden in de wind. Er lag een gezonde glans op zijn chocoladekleurige vacht. Hij had een witte sneb op zijn snuit met een roze kern. Zijn verleden was niet echt geweldig. Bael's moeder was vlak naar de geboorte overleden, die heeft hij dus nooit echt gekend. En zijn vader.. Laten we maar zeggen dat het niet makkelijk is om van zijn vader te houden.. Bael was heel anders dan zijn vader, de hengst was erg zachtaardig en zorgzaam. En ondanks het feit dat hij niet erg dapper was, zal hij altijd bereidt om zijn leven te geven voor degene van wie hij houdt.
Baelfire wist dat de kudde niet ver weg was, de hengst ging over in een rustige galop. Het geluid van zijn hoeven die op de grond neerkwamen was in de verte al te horen, hij wist bijna zeker dat de Alpha van de kudde hem al aan had horen komen. De kudde kwam steeds meer in zicht, tot hij nog maar enkele meters van de andere paarden verwijderd was. Bael observeerde de paarden en zijn oog viel op bijna direct op een merrie, die overduidelijk de Alpha was. Hij kwam voorzichtig nog een paar stappen dichterbij. Hij schraapte al zijn moed bij elkaar en hinnikte naar de merrie. En zo was hij nog een stap dichterbij zijn nieuwe leven, in een echte kudde. Een kudde waar hij zich thuis zou kunnen voelen.
Baelfire was een niet al te grote Rocky Mountain hengst, zijn zilverwitte manen wapperden in de wind. Er lag een gezonde glans op zijn chocoladekleurige vacht. Hij had een witte sneb op zijn snuit met een roze kern. Zijn verleden was niet echt geweldig. Bael's moeder was vlak naar de geboorte overleden, die heeft hij dus nooit echt gekend. En zijn vader.. Laten we maar zeggen dat het niet makkelijk is om van zijn vader te houden.. Bael was heel anders dan zijn vader, de hengst was erg zachtaardig en zorgzaam. En ondanks het feit dat hij niet erg dapper was, zal hij altijd bereidt om zijn leven te geven voor degene van wie hij houdt.
Baelfire wist dat de kudde niet ver weg was, de hengst ging over in een rustige galop. Het geluid van zijn hoeven die op de grond neerkwamen was in de verte al te horen, hij wist bijna zeker dat de Alpha van de kudde hem al aan had horen komen. De kudde kwam steeds meer in zicht, tot hij nog maar enkele meters van de andere paarden verwijderd was. Bael observeerde de paarden en zijn oog viel op bijna direct op een merrie, die overduidelijk de Alpha was. Hij kwam voorzichtig nog een paar stappen dichterbij. Hij schraapte al zijn moed bij elkaar en hinnikte naar de merrie. En zo was hij nog een stap dichterbij zijn nieuwe leven, in een echte kudde. Een kudde waar hij zich thuis zou kunnen voelen.
VIP