Let's ride a unicorn. [ & Kairi. ]

De imposante zwarte hengst liep op een hoge draf langs de rand van het zilveren meer. En natuurlijk kon je wel raden wat: Een merrie. Natuurlijk zou hij niet gelijk laten merken wat hij van plan was met haar, en natuurlijk zou ze het ook niet kunnen raden, aangezien de hunters van de kudde van Tuxedo allemaal toneelspelers waren in hun vak. Echter was Belbo een van de weinige die er een soort van lolletje in had. Hij vond het leuk om de merrie's dusdanig te klieren dat ze hem vanzelf gingen vertrouwen, zonder dat hij er iets voor hoefde te doen. Kortom : Hij was een monster. Een zwart monster ook wel gezegd.

Nou, terugkomend op het lopen van hem. Hij zag een witte merrie, duidelijk een merrie, anders had hij er geen aandacht aan besteed. Een hengst was voor hem als gevaar. Ja, gevaar, concurrent, whatever je er van zou maken. Aghja, hij liep rustig op de merrie af, zijn staart omhoog en zijn donkerbruine ogen keken speels, evenals zijn oren die naar voren stonden. Voorzichtig naderde hij de merrie van de zijkant, zodat ze niet op zou schrikken als hij ineens vlakbij haar stond. "Wel, hallo. Wie hebben we hier? Ik ben Belbo, en hoe mag ik jou noemen?"

De witte merrie draafde door het onbekende gebied. Haar ogen gleden naar alle kanten. Nam alles goed in zich o. Geen enkel klein detail ontging haar. niet de blaadjes die van de bomen vielen of de struiken die ritselden door de wind die ook met haar spierwitte manen speelde, het sierlijk heen en weer liet bewegen. even sloot ze genietend haar ogen. Kairi zelf is net als haar manen en staart spierwit, haar ogen daarin tegen stonden hard en een beetje dreigend. kairi mag er dan wel uitzien als een zachtaardige merrie, me zou verschieten hoe ver men ernaast kan zitten. De merrie kan namelijk hard uit de hoek komen. Terwijl ze verder draafde zweefde haar neus vlak boven de grond om af en toe wat gras te plukken en er onderweg op te zitten kauwen. Enerzijds had Kairi liever dat het sneeuwde; Als ze galoppeerde lijkt ze dan namelijk op een geest of een schim. Anderzijds houd ze van de lente het was er dan genoeg gras, ook dan niet te warm en niet te koud. Kort stopte ze en draaide haar oren naar voren. Ze hoorde water. Al snel verhoogde ze haar tempo. Daardoor was ze er binnen enkele minuutjes. De hengst had ze allang geroken, maar dat hield haar niet tegen. Ze was geen paardje dat angstig uit de buurt van anderen zou blijven. Zonder enige angst kwam ze gewoon tevoorschijn. Heel even haar blik op de zwart hengst richten maar dan zich weer focussen op het water dat hier was. Sierlijk boog ze haar als ver genoeg om te kunnen drinken. Terwijl ze dronk voelde ze al hoe de hengst op haar af stapte. Behendig en op haar gemakjes keek ze naar hem. Zijn oren stonden recht overeind en zijn staart hield hij omhoog. De hengst had een speelse houding. Wel, hallo. Wie hebben we hier? Ik ben Belbo, en hoe mag ik jou noemen?" Haar ene oor hield ze naar hem gericht de andere hield ze half plat. Ze was niet iemand die niet zou durven, ze was van nature gewoon wat achterdochtig. niet veel althans, alleen maar als er een onbekende op haar af stapte. "Je mag me Kairi noemen" sprak ze met haar serene stem. Even zwiepte sierlijk haar staart. 'Weet jij hoe dit gebied heet" ach wel, als ze dan toch praat me hem kan ze van de eerste keer ook vragen waar ze nu ongeveer was.. Dat kon helemaal geen kwaad.