Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

 » M I D D E N » De Taiga » Dusk in the mountains

Dusk in the mountains

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1Dusk in the mountains Empty Dusk in the mountains wo 22 jan - 7:40

Mabel

Mabel

-Ventus

Een bries trok door haar witte manen heen. Een landschap vol sneeuw lag beneden haar voeten. Maar alsof het haar iets uitmaakte. Ze hield van het landschap. De wind in haar manen. De rotsachtige structuur onder haar hoeven. Haar hoofd streek ze de lucht in. Terwijl de wind over haar gezicht heen waaide, het kleine stroompje onder haar hoeven heen stroomde opende ze voor het eerst weer terug haar ogen. Het witte landschap mengde zich met geuren, terwijl de kleuren ontbraken. Een wereld van duisternis. De wereld waar ze al die tijd in leefde. Mabel brieste en stapte rustig verder de berg af. Steentjes brokkelden af en vielen naar beneden. Hier en daar waren in het dikke tapijt van sneeuw putjes ontstaan van de steentjes. Nergens leek een spoor van leven te bekennen. Een lachje vormde zich rond haar mondhoek waarna Mabel het bos langzaamaan in wandelde en de sneeuw onder haar voeten begon te smelten. Geuren van gras en loof vulden haar neusgaten. Ze brieste de verfrissende geuren op waarna ze tevreden haar hoofd in haar nek gooide en begon te hinniken. Voldaan begon ze te steigeren en tevreden op en neer te springen. Haar hoofd schudde ze vervolgens waarna ze zich in het gras heen rolde. Plukjes bleven in haar manen hangen. Haar hoeven krabten zo af en toe nog wat meer plukjes de grond uit. Na enige tijd wist ze op te houden en zich tegoed doen aan het frisse sappige gras. Haar oren spitsten zich, draaiden alle kanten uit. Tot op een bepaald moment vogels uit de verte de bomen uitvlogen. Mabel draaide haar hoofd die kant uit waarna ze in een sierlijk drafje zich tot de plek wendde om vervolgens haar snuit de lucht terug in te steken en de verschillende bosgeuren op te snuiven.

Moet weer terug inkomen ['a]

http://asenia.actieforum.com/

2Dusk in the mountains Empty Re: Dusk in the mountains za 25 jan - 8:06

Ventus

Ventus

►VENTUS ◄
Hope is the only thing stronger then fear.

De witte raaf vloog weg terwijl de bruine hengst toekeek. Hij was nooit lang weg maar toch voor eventjes. De raaf had even tijd voor zichzelf nodig. Dus dan ging hij uit Dreamhorses. Maar hij bleef in de buurt. Zoals altijd. De hengst liet zijn hoofd weer zaken toen de raaf uit zijn zicht was. Zijn poten begonnen langzaam een weg te kiezen om te gaan. De raaf zal hem wel terug vinden. Eleando was een slimme raaf die de geur van Ventus nu zo goed kende dat hij hem wel in heel Dreamhorses zo zou vinden. Ventus en Eleando waren goede vrienden. Maar ze hadden allebei hun eigen tijd nodig. De hengst was niet vaak in het Taiga geweest en genoot van de geur. Zijn hoofd ging automatisch hoger, zodat de geuren sterker werden. Het laagje sneeuw hinderde hem niet. Zijn hoeven lieten lichtjes voetafdrukken af. Hij stapte licht en vluchtig. Hoe verder hij in het bos ging, hoe meer het gras zichtbaar werd. De sneeuw smolt en liet alle geuren nu door. Het geknars van zijn hoeven op de sneeuw stopte. De stilte werd drukkender, behalve het lichte geruis dat hij maakte als hij op gras liep. En natuurlijk de vogeltjes. Die genoten van de zon die tussen het bladerdek scheen. Ventus glimlachte, het was hier prachtig. Ventus zijn oren draaide zich, een luide hinnik verstoorde de stilte. De hengst zijn hoofd draaide zich ook naar de bron. De hinnik was zacht geweest, dus het kwam van verder. Het was een blije hinnik, een die genoot. De hengst zijn passen verplaatste zich meer richting het geluid. Onbewust was hij eigenlijk richting het paard gegaan. Of dat een slim idee was wist hij niet, maar het geluid klonk nou niet echt kwaadaardig, dus het zal vast wel meevallen.
Een geur trok in Ventus zijn neus binnen. Een geur die all de andere dennengeuren verstoorde. Deze geur kwam niet van de natuur maar van een ander paard. Ventus zijn passen werden voorzichtiger en trager. Zijn hoofd ging omhoog en zijn oren richten zich naar voor. Een schim kwam in zijn zicht. En al snel werd de witte merrie duidelijk. Ze genoot van de dennengeuren, net zoals hij net had gedaan. Blijkbaar had ze Ventus niet direct door. Of misschien wel, maar reageerde ze niet. ‘Boe?’ zei hij twijfelachtig. De merrie was helemaal wit en zag er sierlijk uit. Ze was jonger dan Ventus, maar hou oud wist hij niet. Hij gokte op 3 en een half. Of jonger. Hij brieste zachtjes en nam de merrie verder in zich op. Terwijl hij een antwoord afwachtte. Hij zou dan ook direct zien of ze te vertrouwen was.  Ventus had veel vertrouwen verloren maar hij had tenminste nog de moed om met anderen paarden te praten, paarden die hij niet kende. Maar hij had soms nog wel veroordelingen over sommigen. Dat kon je hem niet kwalijk nemen, hij had een vreselijk verleden. Hij had geleerd slecht te zijn. Maar zie hem nu dan, opgegroeid en wel. Ventus was een mooie sterke hengst geworden. Ookal was zijn innerlijk half verwoest door zijn vader en zal hij heel zijn leven leed blijven hebben.

Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

 » M I D D E N » De Taiga » Dusk in the mountains

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum