Girls just wanna have fun, Coktail's come-back ^^

Een lichtgekleurde merrie draafde sierlijk tussen de geisers door. Haar staart droeg ze hoog, een zekere uitstraling ging van haar uit. Haar ogen keken ondeugend vanonder haar voorlok de wereld in, terwijl ze moeiteloos de omhoog spuitende geisers ontweek, met dansende hoeven en een zwiepende staart. Zo, dus dit was DH, huh? dacht ze en keek rond. Tssk, beetje grijs wel, maar dit was nog maar het eerste gebied waar ze gekomen was. Ze brieste luid, en verruimde haar passen wat. Ook zette ze haar hoeven in hoger tempo achter neer, maar nog steeds in een gelijkmatig ritme. Haar hoeven kletterden op de stenige ondergrond, waar hier en daar hete stoomstoten uit kwamen. Haar ogen gleden geïnteresseerd rond het gebied, zouden hier ook nog paarden komen of bleef het zo'n dooie boel? Zo was er natuurlijk niets aan, zonder paarden of op z'n minst een leuke hengst, dacht de merrie en rolde even met haar ogen. Toen schudde ze even met haar hoofd, ze kwam vast wel iemand tegen want ze had veel gehoord over DH en zijn veelsoortige inwoners. Genoeg avontuur voor een stoere merrie als Coktail. Ze galoppeerde nog wat harder, tot ze in een vloeiende rengalop ging, nog steeds geisers ontwijkend. Haar benen strekte ze ver voor zich uit, elegant plaatste ze ze neer. Haar manen vlogen omhoog toen ze rakelings langs één van de geisers ging, een dun laagje zweet lag over haar vacht wat er voor zorgde dat die een beetje ging glanzen. Ze brieste luid, en hinnikte toen hard. Ze stopte plotseling, een paar steentjes vlogen omhoog door de hoeven die abrupt in de grond gezet werden om sneller tot stilstand te komen. Ze rook iets…Jup, dat was een paard. Ze grijnsde en schudde met haar manen, zodat die in een mooie lijn langs haar hals kwamen te liggen. Door een geiser heen zag ze het silhouet van een paard. Het was niet duidelijk wat voor één, want zoals eerder gezegd; Er zat een geiser voor. Haar ogen keken nieuwsgierig in de richting van het paard, wie zou de eerste zijn die ze hier ontmoette?

[Open voor iedereen, maakt niet uit of je slecht, goed of neutraal bent )

Toxic zette haar zware hoeven in het witte zand. Ze liep de zandvlakete voorbij en kwam bij de geisers. Ze stond daar alleen. Geen gluid te horen en opeens een geiser onder haar begon te beven. Toxic duikte héél snel weg om hem te ontwijken. Het lukt haar nog maar net. Ze snoof en zette rustig haar andere bewegingen voort bij het andere deel van de geisers. Ze liep naar een lichtkleurige merrie toe. Ze knikte. "Zo, zo, zo. Een paard hier. Dat had ik niet verwacht hoor!" Zei ze kil en dreigens. maar je kon er mee als je hem begreep wel mee lachen. Ze snoof en briestte maakte een stamp met haar hoeven op de grond en zwiepte met haar staart. Gedluldig wachtte ze op antwoord van de lichtkleurige merrie. De neus van de merrie was bedekt met een beetje zwart en haar hoeven waren iets donkerder. Maar opzig bleef het een heel lichte merrie. Ze liep naar een geiser toe. Ze vroeg zich toch af hoe die dingen in elkaar gemaakt werden. In de verte zag ze een schim die naar Toxic staarde. ze keek hem héél eng aan en weg was ie. Hoe deeed ze het toch? Ze dacht aan de tijd dat ze met Replay bezig was, jak! Ze haatte hem. Hij was nu wel haar vijand, nog een keer ze ziet hem en ze vermoord hem gewoon. Ze keek naar de grond en nu kwam overal een voor een een geiser naar boven. Ze keek het en deed teken dat ze het wel sjiek vond. Ze draaide zich langzaam om en liep terug naar de merrie. "Hoe kan dat nou, ik had wel gedacht dat je beter in het bloemen veld kon verschijnen, maar geisers is ook goed, dan heb ik ook nog eens wat te eten." Zei ze dreigend.

Coktail wachtte af tot de geiser terug zakte in de grond. Toen het moment daar was, zag ze hoe een grote zwarte merrie naar haar toe liep. Coktail brieste begroetend, en keek afwachtend wat voor een paard dit was. Goed, slecht, neutraal? In elk geval een slecht humeur, dacht Coktail, toen de merrie haar eerste zin uitsprak. Klonk nogal kil. "Zo, zo, zo. Een paard hier. Dat had ik niet verwacht hoor!" zei de zwarte merrie. Coktail trok één wenkbrauw op. Ze kon het gewoon niet laten. "Zo, zo, zo. Volgensmij zijn er wel twéé paarden hier." zei ze, en zwaaide met haar lange staart. De merrie snoof en stampte met haar hoeven op de grond. Coktail rolde ongemerkt met haar ogen. Yeah, right. Moest ze daar bang van worden? Ze tikte elegant met het puntje van haar hoef tegen de grond, een kleine 'tik' was te horen. De merrie liep een endje weg naar een geiser, en keek er naar. Nu kwam ook Coktail's andere wenkbrauw omhoog. Je voert een gesprek, en iemand loopt zomaar weg! Coktail wilde net weglopen, zo was er natuurlijk ook niets aan, toen de merrie weer terug kwam lopen. Opnieuw zo'n opmerking makend. "Hoe kan dat nou, ik had wel gedacht dat je beter in het bloemen veld kon verschijnen, maar geisers is ook goed, dan heb ik ook nog eens wat te eten." De lichtgekleurde merrie moest haar lachen inhouden. Alleen een minzaam glimlachje ontsnapte aan haar, en bleef rond haar lippen staan. "Wat te eten? Goh, dus jij bent kannibaal? Interessant zeg. Hoe ben je zo op dit dieet terecht gekomen?" zei ze gevat, en draaide met haar oren. Wie vervelend tegen haar deed kon een opmerking terug verwachten. Ze grijnsde en keek naar de merrie voor haar, ze liet zich niet kleineren. "En jouw naam was...?" zei ze, een figuurlijk vraagteken aan het eind van de zin plaatsend.

Jup, weer had haar nieuwsgierigheid haar hierheen gebracht. Ze kon het ook niet laten alle gebieden eens goed te bekijken, ze wilde tenslotte veel vrienden maken! Na haar zelfmoord poging was haar leven totaal op zijn kop gezet, nu moest ze voorzichtig alles weer recht gaan zetten en haar leven voort zetten. Ja het was moeilijk voor Chennai, haar verleden was afschuwelijk en pijnlijk voor haar geweest maar ze moest doorzetten, veel merrie's hadden haar gered toen ze aan de oever van de watervallen stond. Dankbaar was ze hun zeker, maar eigenlijk zag ze het nut van leven niet meer aangezien toch niemand haar mocht. Haar lichte ogen gleden over het gebied, het was hier benauwd. Een kleine rilling liep over haar ruggengraat en Chen liet haar bijna witte hoofd naar beneden zakken. Sporen bleven achter en ook druppels bloed waren te zien op het witte zand. Voor de eerste keer in haar leven had de merrie gevochten, gevochten om haar leven. Als ze niet weg gegaan zou zijn, zou ze dood zijn geweest. Verrekte roofdieren ook. Zuchtend draaide ze haar hoofd naar de diepe snee op haar schouders, nog steeds liep er een vuurrood straaltje bloed uit. Pijn deed het niet, ze had wel diepere wonden, van binnen. Geisers kwamen omhoog langs haar, maar ze had er geen aandacht voor. Beter ging ze 'perongeluk' dood zodat niemand haar meer kon redden, dan dat ze jankend aan de watervallen stond en iedereen haar tegen probeerde te houden, elke keer lukte het. Ooit zou er een tijd komen dat ze van de pijn af zou zijn, maar eerst moest ze zichzelf en andere nog een kans gunnen. Voor kort sloot ze haar ogen, maar al snel drong een sterke geur haar neusgaten binnen. Black Rose en een sterke geur van een merrie, drie verschillende geuren. Verbaasd schudde ze haar hoofd door de lucht heen waarna ze alle vier haar hoeven stevig in de grond plantte en tot stilstand kwam. Nieuwsgierig draaide haar oren naar voren en een luide hinnik verliet haar keel, die nog wat over het gebied galmde. Snuivend liep ze richting de geur en niet veel later verschenen twee paarden, een lichte en een zwarte. Zelfverzekerd en met een kleine glimlach stapte ze op hen af, zo te zien stond er een van hen aan de slechte kant. Chen was niet bang, voor niemand niet. Niet meer.
'Hallo.' begroette ze de twee merrie's, die zo te zien niet echt vrienden waren. Chen zuchtte eens luidkeels waarna haar lichte ogen, die btw een keerte opgewekt stonden, over de merrie heen lieten glijden, die de kleur zwart had. Rustig schraapte ze haar donkergrijze hoef door het witte zand waarna haar blik naar de licht gekleurde merrie gleed, die er een stuk vriendelijker uitzag. 'Chennai.' sprak haar warme stem. Misschien was ze helemaal niet zo onaardig, ze kon toch gewoon makkelijk vrienden maken en gewoon haar leven voort zette? Een partner zoeken..? Nee, daar moest ze misschien nog meer even mee wachten.

Coktail wachtte nog op het antwoord van de zwarte -chago- merrie, toen een nieuwe geur in haar neusgaten binnendrong. Ze draaide haar oren eerst, en daarna draaide ze haar hele lichaam mee. Ze stond nu met haar rug naar de zwarte merrie, ok dat maakte haar kwetsbaar maar so what, als ze probeerde haar aan te vallen, kreeg ze een trap. Coktail was geen slecht paard, zeker niet, maar paarden die vervelend deden tegen haar, hoefden geen sympathie van haar te verwachten.
Een geiser stoof voor haar neus de grond uit, ze gooide even haar hoofd in de lucht door de hete lucht die rakelings lans haar neus ging en haar voorlok de lucht in blies, om daarna haar nek weer in een neutrale positie te plaatsen toen een bonte merrie in zich kwam. Coktail nam haar op, haar ogen gleden over de merrie en bekeken haar gedrag en uitstraling. Uitstraling was iets waar Coktail altijd op lette; Zijzelf had een krachtige uitstraling, met zelfvertrouwen en een geluidloze waarschuwing; Ik zal me niet door jou laten kleineren, nooit niet. Die boodschap was vooral handig als er slechte paarden in de buurt waren. Ook in woorden was de paint merrie onverschrokken, soms een beetje brutaal misschien. Wel begroette Coktail paarden altijd vriendelijk, uitstraling of niet, je wist maar nooit. Een kans was iedereen gegund door haar.
Hoe dan ook, de bonte merrie had een zelfverzekerde, goede aura om zich heen, of dat vond de lichtgekleurde merrie zo. Natuurlijk kon een paard anders zijn, maar aan zijn of haar houding was veel af te lezen. Toen ze naderde zag Coktail een verdriet maar ook een vrolijkheid in de ogen van de merrie, en ze besloot dat ze haar wel sympathiek vond. Dus brieste ze begroetend, en keek haar vriendelijk aan. 'Hallo.' groette ze hen. Coktail antwoordde; "Hooi, ik ben Coktail, en dit is- oké, ik weet niet wie dit is." ze grijnsde verontschuldigend. Bijna had ze gezegd; En dit is een kannibaal, maar ze liet het maar even doen. Dat zou ook niet al te aardig zijn en waarschijnlijk zou de bonte merrie haar nogal raar vinden als ze dat zei, zonder te weten van de woordenwisseling die hiervoor plaatsgevonden had. Ze bleek Chennai te heten, zo vertelde ze. "Aangenaam Chennai." brieste ze. Ze draaide een kwartslag zodat ze met haar ogen, die zoals bij alle paarden aan de zijkant van het hoofd stonden, beide paarden (Chennai en de zwarte merrie) kon zien. Haar hoofd draaide even en haar blik richtte zich volledig op de zwarte merrie, wiens naam nog steeds onbekend was. Ze vertrouwde haar niet en ze vond niet dat ze een goede uitstraling had, maar die van een slecht paard. Bovendien was ze niet al te aardig en beleefd geweest tegen Coktail en toevallig had ze daar een hekel aan.