VIPMet veel kracht sprong hij over een dikke boomstam en hinnikend smeet hij zijn blik eens achterom en keek naar de boomstam, waar hij zonet overheen had gesprongen. Zweet had zich gevormd op zijn hals en zijn neusgaten stonden wijd open van de inspanning. Fier stek hij zijn staart omhoog en hield zijn hoofd dominant in de lucht terwijl hij zijn pas iets versnelde. Al snel zat hij in rengalop en de bomen langs hem suisde voorbij, de wind blies in zijn oren en daarom duwde hij ze naar achter. In een snel tempo sprong hij over een kleine tak op de grond en gooide daarna zijn achterhand een keer hoog de lucht in en schudde wild met zijn hoofd. Zijn hoeven kletterde op de grond en zijn oren draaide zich voorzichtig weer naar voren. Zand spatte op en een grote stofwolk bleef op het lange pad achter zodra hij een zij weggetje in stoof en bijna uitgleed. Toch hield hij zichzelf overeind en versnelde zijn pas weer iets. Zijn hart pompte als een gek maar het deerde hem niet, nu wilde hij zijn zorgen even vergeten en gewoon helemaal uit zijn bol gaan. Spieren trokken en langzaam werd hij steeds meer moe en niet veel later was hij uitgeput, maar hij ging door. Kleine druppeltjes zweet dropen van zijn hals af en overal zat schuim. Sultan keek achterom en had niet in de gaten dat er voor hem een boomstam lag, dus net voordat hij zijn hoofd wilde draaien struikelde hij erover en lag languit op de grond. Briesend en verbaasd schudde hij zijn hoofd en hees zichzelf overeind, alleen maar een snee in zijn rechter voorbeen en voor de rest ging alles goed met hem. Hm, dat was minder. Toch stond er nog een glimlach van oor tot oor op zijn gezicht en hij zette zijn lichaam weer voort, hijgend en met vuurrode neusgaten liet hij zijn hoofd laag hangen. Nu was hij moe, maar zodra hij weer op adem was zou hij weer verder gaan maar eerst was het verstandig eerst even goed te stappen, een groot rondje rond het bos. Zigzagend liep hij rond de bomen en soms nam hij een flinke hap groen, vers en sappig gras. Heerlijk! Ooit zou hij hier samen met zijn zoon of dochter galloperen als die volwassen was, als een gek rondjes rennen en wedstrijden met haar doen. Ja daar was hij dol op, als hij gewoon door zou trainen zou hij het ook makkelijk kunnen vol houden als hij al op leeftijd was. Met een scheve grijns op zijn gezicht liet hij zich in het losse zand ploffen en schuurde zijn lichaam een paar keer door het zand waarna hij languit bleef liggen. Zijn ogen sloten zich en hij dutte in, waarna hij in slaap viel. Na een uurtje of 2 geslapen te hebben opende hij knipperend zijn ogen en met een slaperige kop hees hij zichzelf omhoog, zo. Dat had wel geholpen! Gapend schudde hij zijn lichaam uit en rekte zijn voorbenen even goed uit, waarna hij diep boog en met een paar smakkende geluidjes rondkeek. Zijn benen droegen zijn lichaam verder mee en niet veel later zat hij weer in een draf. Vrolijk gooide hij zijn voorhand een stukje in de lucht en gallopeerde aan, richting de rivier om eens wat te gaan drinken. Ondanks het luide hoefgekletter, hoorde hij de sterke stroming van de rivier al. Ook het kabbelende water kwam nu in zich en eenmaal aangekomen kwam hij abrupt tot stilstand en begon gulzig van het frisse water te drinken. Zijn buik werd gevuld met koud spul en tevreden keek hij op, terwijl het water van zijn kin droop. Zo, nu kon hij er weer tegenaan en hij zou zichzelf ook echt niet tegenhouden weer een rondje rond de bossen te gaan galoperen. Sultan draaide zijn lichaam weg van het water en draafde de bossen in. Het werd al donker en de zon maakte plaats voor de maan, sterren verzamelde zich al aan de hemel en uilen begonnen geluid te maken. Hij ging over naar een kalme gallop waarbij hij zijn hoofd hoog in de lucht hief en zijn spieren onder zijn glimmende vacht bolde. De maan was tevoorschijn gekomen en plakte een mysterieuze gloed op zijn zwarte vacht, het begon af te koelen en dat zorgde ervoor dat Sultan zijn passen iets versnelde, om zijn lichaam warm te houden. Briesend smeet hij zijn staart een paar keer door de lucht en dwong zichzelf nog sneller te gaan, zodra hij in een fikse gallop zat bleef hij op dat tempo. Elke keer als hij iets de grond zag liggen dat hem niet beviel, sprong hij erover heen of week wat naar rechts of links. Hij vernauwde zijn ogen iets en hield de omgeving constant in de gaten, want snacht's gingen de roofdieren op pad en hij had geen zin om opgevreten te worden. Fel stak hij zijn neus in de lucht en liet zijn neusgaten zich vullen met allerlei geuren, wolven, het zoete water en nog meer andere rommel. Niks bijzonders en de geur van de wolven was niet dichtbij, alleen het gejank was heel lichtjes te horen. Hij maakte zich tot nu toe nog nergens zorgen over en concentreerde zich weer gewoon op zijn tempo en hield de omgeving toch nog voor de zekerheid nauwlettend in de gaten. Wild schudde hij zijn hoofd eens toen er een dikke bromvlieg op zijn neus landde, die nu als een gek een rondje om zijn hoofd vloog en daarna opzoek ging naar een volgend slachtoffer. Rare beesten dat het waren. Met geweld raakte zijn hoeven bij elke pas de grond en zijn hoofd ging mee met zijn bewegingen, spieren waren gebold onder zijn vacht en opnieuw begon hij te zweetten. Allerlei dieren begonnen een luid, kreisend geluid te maken en abrupt maakte hij een noodstop toen er een wolf voor hem verscheen. Sultan slikte eens en maakte zich klaar voor het gevecht, maar net toen hij aan wilde vallen schoot de wolf vooruit en vloog hem om de nek. Fel stak Sultan zijn neus in de lucht en steigerde krachtig en ondertussen schudde hij wild zijn hals, waardoor de wolf naar beneden viel en Sultan de kans had om zijn hoeven bovenop het beest te plaatsen en die kans die greep hij. Piepend probeerde de wolf weg te komen en zodra hij dat kon, stoof hij een eindje weg en bleef daar grommend staan. Uitdagend liep Sultan op het beest af en peerde zijn voorhoef tegen de smalle kop aan, waardoor het beest op zijn rug viel en even spartelde om daarna op te staan en Sultan in zijn been te grijpen. Een schrelle hinnik verliet zijn keelgat van de pijn en abrupt zette hij zijn tanden in de nek van het beest, die losliet en toen begon te piepen, zodra Sultan hem los liet stoof hij weg en nu bleef hij ook weg. Hijgend stond hij stil en zuchtend bracht hij zijn hoofd naar de grond, dat was niet grappig. Bloed stroomde langs zijn hals en ook zijn been was nu vuurrood. Hij besloot richting de rivier te wandelen om zijn wonden te spoelen en zodra hij daar aan kwam stapte hij zonder enige aarzeling het water in en werd meteen bijna meegesleurd door de sterke stroming, maar hij deed er alles aan om te blijven staan en het lukte. Zijn wonden werden gespoeld en zodra hij het genoeg vond, stapte hij het water uit en met wijd open gesperde neusgaten stond hij stil, zijn hoofd laag en zijn ogen half dicht, hij was uitgeput.
[Open voor iedereen, wel graag lange posten!]
[Open voor iedereen, wel graag lange posten!]
