Nog een laatste blik wierp ze op haar oude gebied, tranen woelde op in haar ogen maar de jonge merrie hield zich sterk. Nadat ze haar ogen naar voren smeet, wist ze het zeker; ze vertrok. In een sloom tempo zette ze haar lichaam voort, opzoek naar het gebied wat de naam Dream Horses droeg, om daar haar leven voort te zetten en eens goed na te denken over van alles. Haar oren waren licht naar achter gedraaid en haar ijzigblauwe ogen schoten schichtig door het gebied, kijkend of ergens gevaar te bekennen was maar tot nu toe, zag alles er nog vrij rustig en veilig uit. Voldaan briestte de gevlekte merrie eens, een licht windje liet haar lange manen voor een kort moment van haar gespierde hals opvliegen, maar al snel lagen ze weer geordend langs d'r wit met zwarte nek. Met nog wat stijve spieren draafde ze aan, als ze warm gelopen zou zijn zou ze pas een poging wagen tot een rustige handgallop.
Een zwak zonnetje kwam langzaam vanachter de lichtgroene heuvels omhoog en verwarmde haar dunne vacht, het was heerlijk weer en op de een of andere manier, beviel het dit keer wel. Zou ze al bijna in Dream Horses zijn? Misschien was ze er al? Een zuivere hinnik verliet de keelgat van de slanke merrie, haar oren spitste zich en haar mysterieuze ogen zochten naar de vorm van een paard, misschien dat hij of zij haar kon informeren over de plaats waar ze zich op dit moment bevond, want de merrie had geen idee waar ze was uitgekomen. Meyada ging over in een rustige handgallop en zonder enige moeite stond ze bovenop de heuvel, het uitzicht was prachtig maar dat kan ook niet anders; het was nou eenmaal een prachtig gebied. Een zacht windje deed haar manen golven, haar staart hing als een vlag achter haar aan en al snel sloot Mey haar ogen. Wijd sperde ze haar neusgaten en spitste ze haar oren, om alle geluiden op te vangen en dus niet voor verassingen te staan. Abrupt schoten haar ogen open toen de geur van een hengst haar neusgaten vulde, waarom waren het altijd hengsten die ze als eerste ontmoette? Pure toeval? Ze besloot de gedachtes uit haar hoofd te schudde en richtte haar aandacht nu volledig op het paard dat ze daarnet had geroken. In een kalm tempo draafde ze de berg af en eenmaal beneden, keek ze richting een grijze sillhouet die langzamerhand steeds dichterbij kwam.
[Falletje! :3]
Een zwak zonnetje kwam langzaam vanachter de lichtgroene heuvels omhoog en verwarmde haar dunne vacht, het was heerlijk weer en op de een of andere manier, beviel het dit keer wel. Zou ze al bijna in Dream Horses zijn? Misschien was ze er al? Een zuivere hinnik verliet de keelgat van de slanke merrie, haar oren spitste zich en haar mysterieuze ogen zochten naar de vorm van een paard, misschien dat hij of zij haar kon informeren over de plaats waar ze zich op dit moment bevond, want de merrie had geen idee waar ze was uitgekomen. Meyada ging over in een rustige handgallop en zonder enige moeite stond ze bovenop de heuvel, het uitzicht was prachtig maar dat kan ook niet anders; het was nou eenmaal een prachtig gebied. Een zacht windje deed haar manen golven, haar staart hing als een vlag achter haar aan en al snel sloot Mey haar ogen. Wijd sperde ze haar neusgaten en spitste ze haar oren, om alle geluiden op te vangen en dus niet voor verassingen te staan. Abrupt schoten haar ogen open toen de geur van een hengst haar neusgaten vulde, waarom waren het altijd hengsten die ze als eerste ontmoette? Pure toeval? Ze besloot de gedachtes uit haar hoofd te schudde en richtte haar aandacht nu volledig op het paard dat ze daarnet had geroken. In een kalm tempo draafde ze de berg af en eenmaal beneden, keek ze richting een grijze sillhouet die langzamerhand steeds dichterbij kwam.
[Falletje! :3]
VIP