Weall have our fears, mine is the fear that he will come back.
Let’s call her: Cyella
Put an age
on the horse: 4
What will it be, Stallion or mare: Merrie
Is there a lover in her life: I fear the one who loves me, but I don’t love anybody
What about the family: Because of the anger of the one I fear most, they died, but I
really miss them.
How is her inner: Cyella is puur slecht maar niet op der
manier dat ze el paard wat ze tegenkomt wil vermoorden. Nee, meer op de manier dat ze nooit emoties zal tonen en dat ze in plaats van een hart, een groot zwart gat heeft. Voor vrienden zal ze wel door het vuur gaan, maar ze maakt ook nauwelijks vrienden, simpel omdat de meeste paarden haar helemaal niet zinnen. Verder heeft ze weldegelijk respect, maar alleen voor The Horcruxes. Als ze hun gebied dus ooit betreed dan zal, naast de dominantie die ervan af straalt, ook een beetje respect te zien zijn. Ze is een heel gesloten paard dat vaak alleen is.
Time for a litle bit of history: Als veulen zat ze in een
slechte kudde, maar daar ging alles om moorden en dan ook altijd moorden. Moorden vond Cyella helemaal niet erg, maar ze was gewoon een beetje anders dan de rest. Ze werd een soort van pispaaltje en was vaak het slachtoffer van pesterijen, daar kwamen zowel woorden, als daden te pas. De alfahengst liet haar vaak in trainingen als proefpaard gebruiken en het leek wel alsof ze gewoon een dom slaafje van de kudde was. Haar gevoelens werden slechter en slechter, gelukkig had ze wel haar ouders nog, dat waren de enigste die haar steunden. Op een dag was ze weggerend, ze kon er niet meer tegen, ze rende zo ver als ze kon, en zo snel als ze kon. Het werd donkerder en donkerder, totdat opeens, een hengst in zicht kwam. Ongeveer dezelfde leeftijd als haar en ook puur slecht. Ze pratte wat met hem en bij hem voelde ze zich beter. Tenminste dat was wat ze dacht. Ze ging vaker en vaker met hem afspreken, de kudde wist er niks van af, tot op een dag. Een ander veulen volgde haar en zag het, het was verboden, de hengst zat in een kudde waarmee Cyella haar kudde een grote ruzie had. Het werd verteld aan de alfa en ze werd gedwongen altijd bij de kudde te blijven en nooit weg te gaan. Alleen, de hengst vond het maar niks, hij wou zijn merrie terug. Ook hij begon te dreigen, dat als ze nooit meer terug zou komen haar familie gedood zou worden en hij haar alsnog zou claimen. Zo bleef het doorgaan, totdat de hengst opeens de knoop doorhakte. Een stroom van paarden kwam aan, met voorop de hengst. Haar familie werd vermoord door hun, en uit angst voor de hengst is ze weggerend. Toen bleef ze alleen rond zwerven, en
kwam ze aan in DH.
Let’s call her: Cyella
Put an age
on the horse: 4
What will it be, Stallion or mare: Merrie
Is there a lover in her life: I fear the one who loves me, but I don’t love anybody
What about the family: Because of the anger of the one I fear most, they died, but I
really miss them.
How is her inner: Cyella is puur slecht maar niet op der
manier dat ze el paard wat ze tegenkomt wil vermoorden. Nee, meer op de manier dat ze nooit emoties zal tonen en dat ze in plaats van een hart, een groot zwart gat heeft. Voor vrienden zal ze wel door het vuur gaan, maar ze maakt ook nauwelijks vrienden, simpel omdat de meeste paarden haar helemaal niet zinnen. Verder heeft ze weldegelijk respect, maar alleen voor The Horcruxes. Als ze hun gebied dus ooit betreed dan zal, naast de dominantie die ervan af straalt, ook een beetje respect te zien zijn. Ze is een heel gesloten paard dat vaak alleen is.
Time for a litle bit of history: Als veulen zat ze in een
slechte kudde, maar daar ging alles om moorden en dan ook altijd moorden. Moorden vond Cyella helemaal niet erg, maar ze was gewoon een beetje anders dan de rest. Ze werd een soort van pispaaltje en was vaak het slachtoffer van pesterijen, daar kwamen zowel woorden, als daden te pas. De alfahengst liet haar vaak in trainingen als proefpaard gebruiken en het leek wel alsof ze gewoon een dom slaafje van de kudde was. Haar gevoelens werden slechter en slechter, gelukkig had ze wel haar ouders nog, dat waren de enigste die haar steunden. Op een dag was ze weggerend, ze kon er niet meer tegen, ze rende zo ver als ze kon, en zo snel als ze kon. Het werd donkerder en donkerder, totdat opeens, een hengst in zicht kwam. Ongeveer dezelfde leeftijd als haar en ook puur slecht. Ze pratte wat met hem en bij hem voelde ze zich beter. Tenminste dat was wat ze dacht. Ze ging vaker en vaker met hem afspreken, de kudde wist er niks van af, tot op een dag. Een ander veulen volgde haar en zag het, het was verboden, de hengst zat in een kudde waarmee Cyella haar kudde een grote ruzie had. Het werd verteld aan de alfa en ze werd gedwongen altijd bij de kudde te blijven en nooit weg te gaan. Alleen, de hengst vond het maar niks, hij wou zijn merrie terug. Ook hij begon te dreigen, dat als ze nooit meer terug zou komen haar familie gedood zou worden en hij haar alsnog zou claimen. Zo bleef het doorgaan, totdat de hengst opeens de knoop doorhakte. Een stroom van paarden kwam aan, met voorop de hengst. Haar familie werd vermoord door hun, en uit angst voor de hengst is ze weggerend. Toen bleef ze alleen rond zwerven, en
kwam ze aan in DH.