Yara and me!

In een razend tempo gleed Dark Spirit een gletsjer af, hij deed het expres omdat hij haast had. Dark Spirit gleed even uit en viel met zijn hoofd tegen een rots. Gelijk stond hij op en knipperde even met zijn ogen, wat een klap! Toen hij weer een scherp beeld kreeg ging hij in hetzelfde tempo verder, wel iets voorzichtiger maar nog steeds roekeloos. Hij trainde zichzelf maar viel steeds weer opnieuw door de losse sneeuw. Dark Spirit liep al 4 dagen zonder te stoppen, zonder te eten en zonder te drinken. Hij zwoegde en zweette. Dark Spirit stootte zijn warme adem uit dat leek op een locomotief. Met de oren plat in de nek en de ogen duister galoppeerde hij voort. Dark Spirit gleed weer naar beneden en kon geen controle meer krijgen over zijn lichaam. De grond kwam snel dichterbij. De overo hengst maakte een smak en bleef liggen. Hij ademde met harde stoten en zijn flanken zwoegden hard. Dark Spirit werd verblind door het bloed boven zijn oog en stond met een ruk op, hij rook Yara. Hoe zou zij eruit zien? Het was ook al lang geleden dat hij haar had getraind. Fier en trots bleef hij staan, het was niet slim om hier te lopen zonder dat je iets zag. Ongeduldig wachtte hij op Yara.

[Voor de mensen die te lui zijn om het woord Yara te lezen:

YARA ]

Yara draafde over het gebied van de gletsjer. Ze rook een bekende geur; dark Spirit! Ze ging over in galop. Haar spieren rolden over haar lichaam en ze versnelde haar Galop, gleed uit en viel bijna een ravijn in. Ze hinnikte luid, ze kwam er niet uit! Yara spartelde met haar benen maar ze gleet alleen maar verder weg. Na nog even spartelen stond ze weer op 4 benen en stapte verder ze rook Dark Spirit nu heel duidelijk! Ze liep nog een halve kilometer en zag toen Dark. Ze bekeek hem eens ze had hem al een tijdje niet meer gezien. Zij zelf was sterker geworden, allemaal dankzij hem. Ze knikte respectvol naar hem

Hij wist dat Yara nu voor hem stond, hij kon weer een beetje zien. Hij knikte toch met een kruimel respect. Dark Spirit schuurde met zijn ogen langs zijn been. Dark Spirit knipperde even met zijn ogen, hij kon weer goed zien. Duister keek hij naar Yara's spieren, hij had haar goed getraind. "Goedendag." Zei hij kil. Trots liep hij een half rondje om haar heen en stopte bij haar kont. Spirit legde zijn neus op haar kont en schoof op, naar haar schoft. Zijn staart sloeg tegen Yara's flank en liet een striem achter. Hij probeerde haar uit de tent te lokken, hij wachtte af.

Dark Spirit schuurde even met zijn ogen langs zijn been. Dark knikte met een kruimel respect. He dat was ze niet gewent! Duister keek hij naar haar Spieren. "Goedendag." zei hij kil. Trots liep hij een half rondje om haar heen en stopte bij haar kont. Spirit legde zijn neus op haar kont en schoof op, naar haar schoft. Zijn staart sloeg tegen haar flank en liet een striem achter. Yara hinnikte even schel en sprong naar voren. Ze keek onderzoekend naar Dark. Wat was er met hem?

Hij greens vals, ook dat was weer gelukt geniaal! Dark Spirit ontblootte zijn tanden en beet haar in haar schoft. Het was niet hard en zeker niet genoeg om het te laten bloeden. Hij brieste en deed haar hinnik na, het was klageriger. "Wat is er merrietje? Bang dat ik je iets aan doe?" Hij grinnikte vals. Zijn ogen vlamden. Zo was hij nou eenmaal. Spirit keek uitdagend naar Yara. Hij liep weer naar Yara en gaf haar een duw met zijn schouder. Dark Spirit keek Yara rustig aan.

"Natuurlijk niet," zei ze, hem nog steeds aankijkend. Er was iets anders aan hem, waarom beet hij niet door? Ze kende hem zo niet. Ze bekeek hem eens. Wat moest ze denken? Gewoon denken wat ze altijd dacht? Dit was verwarrend! Misschien verbeelde ze het maar, dat zou het zijn. Ze duwde Dark van haar weg. Ze voelde achter haar en ravijn, dus ze moest hem wel wegduwen. Ze wilde niet dood. Yara voelde zich raar. Ze had nog steeds de zelfde houding, maar haar innerlijk was in de war.

Spirit pakte haar bij de manen en duwde haar op de grond. Nu bloedde ze wel. Hij takelde haar toe met zijn hoeven. "Ga trainen, je hebt niet genoeg spieren!" Beval hij. Spirit steigerde en liep achteruit tijdens de steiger, hij kon niet veel meer zien met een oog. Zijn oog was aan het infecteren, hij zou niet veel meer zien met dat oog. Waardeloos. Zijn oog begon te etteren en te steken, en dat door bloed. Toch keek hij naar Yara met zijn betere oog en keek haar bevelend aan. Hij brieste even en keek ze aan.

"Ga trainen, je hebt niet genoeg spieren." zei Dark bevelend tegen haar. "Ik train nog steeds elke dag bij de zee, door het water in ren galop." zei ze eerlijk. Nog geen 2 maanden geleden was ze zo klein en kwetsbaar. Ze was veel veranderd. En ze had er geen spijt van, dat zeker niet! Maar omdat Dark Spirit heer bevelend aan keek zocht ze een plaats met dikke sneeuw op en galoppeerde er doorheen, keerde weer om, en galloppeerde weer terug.

"Dit is veel moeilijker dan in de zee! Ga springen over de gletsjers zonder uit te glijden!" Beval hij. Zelf begon hij te lopen. Hij schudde met zijn hoofd om het irriterende uit zijn oog te halen. Tevergeefs, het begon nog erger te prikken. Dark Spirit steigerde en gleed uit. Gelukkig kon hij houvast vinden en bleef staan. Er kwam een waas voor zijn rechteroog. Die kon hij niet meer gebruiken, vervelend. Spirit keek even naar Yara en voor haar staan, zijn blik koud en duister. "Nog een keer." Beval hij weer.

Yara deed wat er van haar gevraagt werd en nam een sprong, gleed weg, maar viel niet. "NOg een keer" beval hij weer. Een zucht verliet haar keel en ze draaide weer om en nam nog vijf sprongen. Bij de laatste was er een af grond die ze niet had gezien. Ze bracht haar hoofd omlaag en nam een bocht, waardoor ze wel viel en ze gleed richting de kloof. Ze slikte en probeerde op te staan. ze vond geen houvast, ondertussen lag ze weer stil. Ze zuchte en stond op. Ging in draf en nam de andere 4 sprongen terug naar Dark

Dark Spirit knikte even, ze deed het goed. "Je doet het goed Yara." Dit was zeker geen compliment voor Yara, hij zei het tegen al zijn leerlingen. "Ga verder met trainen, net zolang tot je bezweet en keimoe bent." Beval hij weer. Dark Spirit keek naar Yara en knikte kil en wees naar de gletsjers. Zelf ging hij het ook doen. Moeiteloos sprong hij 2 sprongen maar daarna gleed hij uit en viel net niet.

[sorry, moet weg ]

"Je doet het goed Yara." Hoorde ze de stem van Dark. Ze wist dat het geen compliment was, dat moest ze ook zeker niet gaan verwachten! "Ga verder met trainen, net zolang tot je bezweet en keimoe bent." Yara knikte en galoppeerde naar de sprongen en sprong door en door. Na een tijdje begon ze toch wel te hijgen. Maar ze dwong zich zelf door te gaan. Het zou haar niks uitmaken als ze geen lucht zou krijgen. Ze was toch geen watje?! Ze kon zo boos worden om paarden met een ego, of die gingen gillen als ze een spatje regen op hun vacht voelde. Woede, dat was het enige wat zij voelde! Een woedende bok maakte dat ze de sprong niet haalde. "Slim" zei ze tegen zichzelf. Ze stond weer op en galloppeerde weer aan. Dit keer sprong ze er gewoon keurig overheen.

Misschien, heel misschien, dacht hij. Een grom rolde uit zijn borstkas toen Yara een simpele sprong niet haalde. Gelukkig corrigeerde ze zich dus hij hoefde niet in te grijpen. Dark Spirit keek naar haar, ze was niet lelijk moest hij toegeven maar hij wist ook wel dat je daar niet op moest gaan. Nee dat deed hij bij Madness en daarna had hij de grootste respect voor haar. Raar, dat wel eigenlijk. Yara sprong nu wel keurig over de sprong en daar was hij tevreden mee. "Stop maar, dit is genoeg." Zei Spirit even snel. Zou hij het vragen? Nee dat was te wannebe dus ho maar.

Yara knikte en ging stil staan, schudde zich uit zodat alle zweet modder sneeuw of wat dan ook van haar vacht gingen daarna rolde ze even in de sneeuw en ging even uitstappen. Spierpijn zou ze so ie so wel krijgen, maar dit hielp om het te minderen. "Ik was in gedachten." zei ze kil toen ze weer bij Dark stond. "Dus vandaar dat ik het niet haalde, stom dat weet ik." zei ze oprecht. Als ze zelf geen commentaar van Dark kreeg gaf ze zelf maar commentaar. Ze was gewent dat Dark altijd iets op te merken had.

"Geen smoesjes of opmerkingen Yara, dat was niet nodig geweest dat weet je inmiddels." Ook Dark Spirit was in gedachten, hij wou het wel vragen maar aan de andere kant wou hij wachten. Nu stelde hij het weer uit, nou ja volgende keer dan maar. Hij fronste. "Yara, ik heb dus een vraag," begon hij kil en zonder emotie. "Partnerschap is toch een belangrijk ding, zou jij met mij partners willen zijn? De hengst vertrok geen spier en keek haar zonder omwegen aan, het klonk emotieloos maar toch minder kil dan tegen een ander paard. Toch was hij dominant en sterk, sterker dan Yara. Als ze nee zou zeggen dan zou hij rustig verder gaan met trainen. Dark Spirit brieste en at een beetje sneeuw.

Yara keek hem aan. Die vraag hadden haar oren nog niet gehoord. "Wat zie jij voor je als partnerschp?" vroeg ze rustig, ook haar kilheid was minder, ze was verrast door deze vraag. "En waarom ik, en niet iemand anders?" vroeg ze erachteraan. Ze keek hem doordringend aan, ze wilde een eerlijk andwoord. Zelf wist ze niet wat ze zou zien als partnerschap. Ze voelde onzekerheid opkomen, maar zette dat achter de donkere kluis. Ze zuchte en hief haar hoofd op. Zo zag en voelde ze zich weer slecht. Ze voelde de regen neerkomen en sloot haar ogen even. Heerlijk. Zou koud. Zo Duister.