Some water dancing! [&Midflower]

De hengst draafde rustig door het gebied heen. Hij keek vrolijk om zich heen en snoof. Hij versnelde zijn passen, het was warm, de zon scheen en er was gene wolkje aan de lucht. Toch voelde Painted zich leeg. Of hij iets of iemand miste. Zijn humeur ging steets meer naar beneden.. Hij keek nogmaals om zich heen en ging over in de stap. Hij moest uit kijken dat hij niet uitgleed, de grond was nat. Weer hoorde hij water ruizen. Maar dit keer had hij geen zin om naar het water te gaan, had had genoeg water gezien. Hij zuchte en ging stilstaan. Wat moest hij doen? Hij keek nogmaals omzich heen om een ander paard te vinden, maar hij zag niemand. Dat verdomde alleen zijn ook! Hij draafde weer aan en liep verder, opzoek naar andere paarden...

Midflower greens breed. Ze liep stevig door. Haar passen waren breed maar luchtig. Ze liep de laatste tijd alleen maar op de mooie rustgevende plekken. Net als hier in het meander. Midflower haar humeur was erg vrolijk, maar toch ergens diep van binnen voelde ze haar zelf leeg. Ze wou goede vrienden die ze vaak kon ontmoeten. Natuurlijk, natuurlijk. Ze had de kudde, Pearl en Aleyne. Maar die zag ze nauwelijks. Nou ja, Midflower kwam vaak zat paarden tegen. Wat zeurde ze eigenlijk? Midflower brieste en stapte door. Haar passen gingen over naar een licht drafje, toen ze een ander paard rook een hengst. Midflower grijnsde, hopelijk was dit wel een goedzakje. Ze maakte een noodstop en keek naar de zwarte fries. ''Hallo. Ik ben Midflower en jij?'' Ze grijnsde en vervolgde al snel: ''Wat doet het paard voor mij op deze prachtige rustgevende plek?'' Haar woorden waren opgewekt en warm.

[Ik denk dat dit het topic voor mij is . Kan je trouwens er even bij zetten dat het alleen voor mij is?''[/b]

''Hallo. Ik ben Midflower en jij?'' Ze grijnsde en vervolgde al snel: ''Wat doet het paard voor mij op deze prachtige rustgevende plek?'' Haar woorden waren opgewekt en warm. Painted keek op. Voor hem was een bruin arabier verschenen, een merrie, rook hij. Hij schatte haar rond de twee jaar. ''Ik ben Painted Black'' antwoorde hij,zijn toon was normaal. Hij liet zijn hoofd zakken en keek haar aan. ''Ik zoek rust en vriendschap'' het laatste zei hij iets zachter. Hij dacht na. Moest hij nog iets zeggen? Hij zuchte. ''En wat dat een pracht merrie als u hier?'' vervolgde hij.

Midflower keek naar de hengst blijkbaar genaamd Painted Black. Hij was dus opzoek naar vriendschap. Midflower glimlachte warm, en dacht na. Ze was tenminste niet de enige die eenzaam was. Een glimlach die rond haar lippen te zien was, werd nog vriendelijker bij zijn vraag. ''Ik? Ik ben ook op zoek naar vrienden. EN ben hier gewoon op deze plek, een beetje aan het nadenken over van alles en nog wat.'' Haar warme opgewekte woorden weergalmde vrolijk door het bos. Ze zou wachten op het antwoord van Painted Black. Midflower schudde haar zelf uit en keek wat rond.

flut.

Painted bleef haar aankijken. ''Ik? Ik ben ook op zoek naar vrienden. EN ben hier gewoon op deze plek, een beetje aan het nadenken over van alles en nog wat.'' Hij glimlachde toen hij haar antwoorde hoorde. Hij keek omzich heen. Dit was inderdaad een goeie plek om ergens overna te denken. Hij zuchte. ''Dan zijn we hier zowat om de zelfde reden'' mompelde hij. Hij keek weer naar de lucht. Hij was altijd nogal onzeker bij merrie's in de buurt. Hij wist nooit wat hij moest doen of zeggen.

Midflower merkte dat er iets was met de hengst. Hij leek onzeker.. Ja toch wel. Hij was onzeker. Midflower was even geschrokt. Ze schudde haar hoofd, en knikte warm en geruststellend. ''Ja dat is waar.'' Midflower schudde haar zelf uit. En zwiepte met haar staart tegen haar flanken. Waarom was deze hengst onzeker? Misschien kon ze hem helpen! Midflower glimlachte warm, en rustig en zei: ''Je bent onzeker niet waar? Ik zie het groeien. Waarom? Kan ik je helpen?'' Midflower wist zelf dat ze waarschijnlijk niet zo heel veel kon gaan helpen. Maar toch, het was een aardig voorstel. En waarschijnlijk zo als vaker, was het ook geruststellend.

Painted keek op. ''Ik ben het niet gewend om met zo'n mooie damen, in zo'n mooie gebied te zijn'' antwoorde hij eerlijk. Hij keek haar nogmaals aan, ''Tja, en dan kun je niet verhelpem'' grinnekte hij. Het was teleurstellend dat ze het had gemerkt, maar toch eerlijk, vond hij zelf. En dat ze zelf beraden was, om het hem te vragen, gaf hem toch wel een goed gevoel.

Midflower greens. Wat moest ze hier nou op zeggen? Ze glimlachte en zei: ''Wel... Bedankt.'' Midflower keek rond. Ze waren echt alleen. Ze knikte en zei: ''Tja. Maar dat gaat vanzelf over geloof me. Er zijn hier heel veel mooie merrie's'' Midflower wist het gewoon. Zelfs als niemand de schoonheid in de merrie zag, kon Midflower altijd de schoonheid in een ander zien. Midflower grijnsde warm en lief en zei: ''Zeg eens Painted, ben je hier al lang?'' Midflower wist dat de vraag een beetje oud was. MAar het was altijd leuk om te vragen en te weten.

Painted grinnekte. ''Nee, ik ben hier net 3 dagen'' antwoorde hij. Hij bloosde. Hij wist niet wat te zeggen of te doen, hij was te verlegen, maar ook weer niet. Hij zuchte diep en haalde zijn mannelijke kant weer naar boven. ''En u, schoonheid?'' vroeg hij. Hij keek nogmaals om zich heen, zuchte diep en grinnekte. Hij dacht na. wat moest hij doen...? Hij bleef naar de lucht staren..

Midflower glimlachte. De hengst was duidelijk verlegen. Heel erg zelfs. Mid vond het jammer dat ze niet kon helpen, wat ze graag gedaan had. Mid stond altijd open voor iedereen zelfs voor de slechte paarden. Ze zwiepte met haar staart, en besloot maar gewoon vriendelijk te doen tegen hem. Een warme glimlach versierde haar lippen van hier tot Sumatra. Ze greens en zag Painted blozen. Mid keek hem aan en zei: ''Ach ik ben hier nu ongeveer twee jaar.'' Midflower besloot om weer even wat leven in hun gesprek te gooien. Maar het was wel even denken, om iets naar boven te laten komen. Midflower was breed aan het brainstormen, en zei uiteindelijk: ''Een prachtige plek niet waar?''

''Een prachtige plek, niet waar?'' vroeg de merrie. Painted knikte. Het was hier inderdaad prachtig en mooi groen. De lucht was blauw, en het zonnetje scheen nog steets. Hij keek naar Midflower. 'Je bent een veulen,hé?'' vroeg hij. Hij bleef naar haar kijken. Ze leef ouder, maar hij was zelf 5, dus 2 was eigenlijk veel te jong voor hem. Hij grinnekte. Het had zijn dochter kunnen zijn, nee, dat ging niet lukken. Hij hield zijn ogen heel even van haar af, controleerde de lucht op een vlinder, en keek toen weer terug, nu naar de grond. Hij liet zijn hoofd weer omhoog schieten. Naar beneden kijken is een verlegen houding, dacht hij.

Midflower greens. Een veulen? Nee joh! Al vier maanden niet meer. Midflower schudde haar hoofd en zei: ''Ik besta nu al 2 jaar en vier maanden op deze wereld.'' Haar woorden waren warm en zacht tegelijk. Ze zwiepte met haar staart, en keek wat in het rond. Nu ze erbij na dacht was deze plek echt prachtig. En nog mooier was dat ze bij deze lieve hengst was. Midflower zag een vlindertje voorbij vliegen, en glimlachte vrolijk. Ze brieste een keer en zei: ''Hoe oud ben jij dan?'' Midflower was aardig groot voor haar leeftijd, en vroeg haar zelf nu wel af hoe oud deze hengst was.

''Hoe oud ben jij dan?'' Painted grinnekte. Als hij het ging zeggen, volede hij zich zeker oud, maar hij deed het toch. ''4 jaar, 8 maanden'' antwoorde hij. ''Eigenlijk dus gewoon 5 jaar'' hij grinnekte nogmaals. ''Zullen we anders wat leuks doen, ik heb nu toch geen ruimte meer om na te denken'' hij keek om zich heen, naar de lucht. En weet terug naar de merrie, wachtend op antwoord..

Midflower grinnikte aardig op zijn reactie en zei: ’’Nou er zit wel 4 maanden verschil tussen’’ Ze lachtte vriendelijk en glimlachtte breed. Wat zouden ze kunnen doen? Blijkbaar vroeg Painted zich dat ook af. Midflower knikte op zijn woorden en zei: ’’Ik heb gehoord dat de rivier van het Wilgen Woud erg goed is om in te zwommen. We kunnen wel even zwemmen?’’ Vroeg Midflower vrolijk net als altijd. Eigenlijk was ze altijd vrolijk, behalve als ze vocht. Maar het was moeilijk om heel vrolijk te gaan vechten. Misschien met een training.. Midflower zwiepte met haar staart, en wachtte af op antwoord.

Painted luisterde gedachtig af. Dat was wel een goed idee! Hij grinnekte. ''Volgens mij moeten we dan wel even lopen, maar dat maakt niet uit'' hij lachte nogmaals en hield zijn ogen op de merrie. Ze had gelijk. Hij noemde zichzelf al oud, ookal moest hij nog 5 worden. Hij moest zich niet zo aanstellen en van het leven genieten. ''wijs jij maar de weg, ik weet het niet'' vervolgde hij met een lachende toon.

Midflower knikte, hij sprak iets over de weg. De weg was er nooit, er was nooit een weg. De weg was voor eeuwig weg. Het was er niet. Midflower glimlachtte en zei: ’’De weg. Er is nooit een weg, ook is er geen weg naar water. Maar we komen er, er zijn zoveel wegen. Maar ook zoveel wateren.’’ Haar mysterieuze woorden weergalmden vrolijk door het Meander. Ze stapte rustig en veerig vooruit. Rustig keek Midflower rond. Ze snoof en liep door. Even keek ze achter haar en zei: ’’Kom je nog?’’ Midflower greens, en liep door. Langzaam hoorde ze het geluid van de zee. Het suisde haar oren binnen als het ware. Ze liep door, Uiteindelijk zag ze het water opdoemen. Langzaam liep ze erin, steeds verder. Tot aan haar schouders, daar keek ze Painted Black aan en zei: ’’Kom je nog? Of durf je niet meer?’’ Het was een beetje uitdagend en vrolijk. Maar dan uitdagend voor de lol.

''Kom je nog of durf je niet meer?' vroeg de merrie. Painted grinnekte. Hij was af en toe wel lomp, maar hij durfde het wel! Dus vrolijk drafend liep hij achter de merrie aan. ''Pompom'' zong hij vrolijk. Hij volgde de merrie nog steets maar hief zijn hoofd hoog in de lucht, opzoek naar een vlinder. Hij hield van vlinders, maar niet van rupsen. Nee, zeker geen rupsen! Daar had hij een trauma aan!

Midflower keek naar Painted Black ze glimlachte, en luisterde naar zijn liedje. Midflower keek vrolijk naar een vlindertje, dat op haar oor kwam zitten. Dood stil stond ze daar. Het was een mooi en vrolijk gezicht dat vlindertje op het vrolijke oor van Midflower. Midflower glimlachte en rustig vloog het vlindertje weg. Ze glimlachte lief naar Painted Black en zei: ''Nou? Kom je het water nog in?'' Haar ogen doorboorde die van hem, maar het was niet slecht. Een vrolijke glinstering was zichtbaar in de ogen van Midflower. Dit was waar ze voor leefde, om vrolijk te zijn, en met andere paarden vrienden te worden.

''Nou? Kom je het water nog in?'' Was ze gek? Tuurlijk kwam hij het water in. Hij draafde een stuk weg, verstopte zich achter een boom en kwam toen in volle galop het water in, zodat de merrie helemaal nat was. Hij grinnekte. Hij ging steets dieper, hij moest elk moment gaan zwemmem en net, toen hij kon gaan zwemmen gilde hij. Hij galopeerde direct het water uit en klemde zichzelf aan een boom ''Ah! Vis! Vis!''

Een donker grijze merrie draafde door het meander. Ze was geen slechtzakje ookal leek haar lijf er wel naar. Haar donker grijze vacht zat vol met Litekens. 1 viel er duidelijk op, op haar gespierde schouder was er een grote lange witte liteken overgebleven. Iedere dag had Aleyne er nog slechte herrinering eraan. Ze wou geen ulp roepen omdat het persoonlijk was.... Vlug schudde Aleyne snel die gedachten van vroeger weg. Het was lang geleden dus moest Aleyne er niet meer zo over piekeren. Haar donkergrijze manen wapperden lichtjes, en haar staart wiegde langzaam heen en weer en sloeg af en toe tegen haar donker grijze flank. Een heel bekende geur drong Aleyne haar neusgaten binnen. Midflower. Haar zusje? Dat was lang geleden. Snel ging Aleyne over in draf en zag haar bruine zus daar in het water zitten terwijl er een zwarte hengst tegen een boom stond. Het leek Aleyne wel dat hij ergens geschrokken was voor je. Lichtjes grinnikte aleyne. Haar donker blauwe ogen konden angstaan jagent staan, maar dat was alleen te zien wanneer Aleyne zich bedreigt voel. Aleyne stapte achter een boom vandaan en sprak tegen de hengst" Ik wist niet dat mijn zusje zo eng was?" grapte ze lichtjes. "Mid!" haar stem klonk hard en koud" dat is lang geleden" lachte ze vriendelijk. Ze zag dat Mid even geschrokken was van haar stem. Het was zo'n grappig gezicht " oh zusje toch zo geschrokken, je had je gezicht moeten zien meid." Een liefe glimlach kwam op Aleyne haar gezicht tevoorschijnt.

( De grote zus komt eraan MWHAHAHA ok overdreven i know Xd)

Een andere merrie was tevoorschijn gekomen." Ik wist niet dat mijn zusje zo eng was?" Painted grinnekte. "Mid!" " dat is lang geleden"" oh zusje toch zo geschrokken, je had je gezicht moeten zien meid." Painted bekeek de merrie nog eens goed. De zus van Midflower? Ze leken niet bepaald op elkaar, maar het zou kunnen. Painted zuchte. Hij had niemand, geen enkel familielid..