I don't want love to destroy me.

'It ain't easy, growinúp in world war 3, Never knowin' what love could be, You'll see, I don't want love to destroy me, Like it has done my family.'

Met een hangend hoofd liep de hengst ontevreden door het gebied. Hij was onderhand nogal depressief geworden. Hij miste zijn familie, zijn kudde. Familie, wat hield het uberhaubt in? Waren zijn ouders nog familie? Of had hij ze verloren, door de gemene dingen die hij had gedaan en gezegt? Had hij het echt moeten doen? Of had hij het moeten laten. Hij zuchte en liep verder door het rare gebied. Hij voelde zich zelf net als een verlaten paard, ookal was hij dat nog niet. Hij hield zijn hoofd nog steets bij de echt wereld, die hopelijk ooit weer tot leven kwam tot een vredige plek. Tot nu toe had hij niks aan zijn leven gehad, het gaf hem alleen maar pijn en verdriet. Hoe langer en dieper hij ging nadenken, hij bleef telekens bij de zelfde vraag ;'waarom zou je je druk maken? Maar toch bleef hij nadenken. Waar hield hij op en begon er een nieuw leven in zijn plaats? Hij werd gedreven door zijn begeerten, behoeften, wensen en dromen. Wanneer die zouden verdwijnen zou hij ook verdwijnen. Zijn succes en falen in het leven word afgemten aan wat hij zou achterlaten en meenemen. De waarheid is dat zijn kenissen, vrienden en geliefde allemaal verder leefden. Het ging hem niet meer om wat hij had, maar om wat hij weg gaf. Het ging hem er niet meer om hoe hij er uitzag maar hoe hij leefde. En het ging er niet alleen om dat mensen hem niet vergaten, het ging erom dat ze een goede reden hadden om aan hem te blijven denken. Ookal was de dood nog hopelijk zo ver weg, er was genoeg ruimte om er over te denken..

[ & Ashko]
Sorry. Dit verhaal had ik ergens nog liggen en ik had geen zin om iets nieuws te schrijven.

Ashko draafde op een slome manier door de weide's van Dream Horses. Ze had niets te doen en verveelde zich te pletter. Alle paarden die ze tegen kwam of mee wilde afspreken waren allemaal druk bezig met andere dingen die dringender waren dan zij. De schimmelmerrie ging over naar stap en stond een paar meter verder stil. Haar oren had ze gericht naar alle kanten, maar er was geen speciaal geluid dat haar zou kunnen interesseren. Ashko trok haar oogjes tot spleetjes en kamde zo het hele gebied rond haar uit, ook nu kon ze geen ander dier zien dan zij zelf of misschien nog een paar miertjes een paar meter van haar vandaan maar dat was dan ook echt alles. Als laatste poging stak de merrie haar neus in de lucht en liet de geuren in haar neus binnen dringen. Verschillende bekende geuren wist ze te onderscheiden zoals bv. bloemen, het gras, de bladeren. Maar er was één geur waarvan ze niet wist wat het was. Het kon een vos zijn, een wolf, een konijn echt vanalles zelfs een paard maar het was te ver van haar vandaan om echt precies te zeggen om wat voor een dier het hier ging. Omdat de merrie toch niets te doen had besloot ze maar om de geur van het noch onbekende dier te gaan opzoeken. Met een mooi verzamelende galop en haar neus lichtjes tegen haar borst gedrukt liep ze sierlijk op de geur af. Ze stond op de grens en liep de prarie binnen. Ze was nu al dicht in de buurt van het dier en kon nu ook zeggen over welk dier het ging. Het ging over haar soort genoot een paard. Best wel vrolijk ging ze richting het andere paard. Toen ze een zwarte hengst een paar meters verder zag staan , vertraagde ze haar passen totdat ze in stap over ging. Toen Ashko zo goed als voor de zwarte hengst stond bekeek ze hem is nauwkeurig. Het was een hengst die neutraal leek te zijn en die ongeveer even oud was als haar. Haar ogen bleven op de hengst plakken terwijl ze zichzelf voorstelde. "Ik ben Ashko, Jy bent ?". Ze was nieuwsgierig en ontmoette graag nieuwe paarden.

Een schimmel merrie verscheen toen Painted zijn ogen weer opende en zijn gedachtes weg schudde. Hij was weer verweg geweest met zijn gedachtes. "Ik ben Ashko, Jy bent ?" vroeg de merrie. Hij bekeek de merrie eens grondig en antwoorde. ''Painted Black'' op eem neutrale toon,omdat hij haar nog niet goed had onderzocht. Mischien was ze stiekem wel slecht, maar ze leek ook puur vrolijk. Hij glimlachte. Ze was dus goed of neutraal. Vandaag was hij wel in de bui om met een goedzakje te praten. Hij hief zijn hoofd en snoof. Hij volgde een geur die zijn neus binnen kwam, maar het was niks. Niks anders dan bladeren en het niet paard, die zich had voorgesteld als Ashko. ''Mooi naam'' floepte hij er uit. De laatste tijd kon hij zijn gedachtes niet bij de echte wereld houden, waardoor hij algauw iets er uit floepte. Hij greens en wachte op antwoord..

Ashko keek de zwarte hengst voor haar is bedenkelijk aan. Hij had een geur die hij al eerder ergens van kende. Het was de geur van de Fire Flame die hij meedroeg. De kudde waarin Ashko nog een proef aan het afleggen was om er met zekerheid in te kunnen komen. Het was dus een neutrale hengst. "Zou hij in een goede bui zijn ?": vroeg Ashko zich af en rustig begon Ashko zomaar een rondje rond de hengst te stappen. Alles werd nauwkeurig bekeken en alles van zijn lichaam werd tot in de details in haar hoofd opgeslagen. Aan de bouw van het zwarte paard te zien was hij ongeveer een jaar jonger als haar, maar doordat hij een hengst was en zij niet was de hengst iets groter als haar. Ze bedacht zich waarom de hengsten precies altijd beter waren dan de merrie's. Hengsten werden altijd krachtiger, slechter en sluwer gezien als merries. Het was gewoon niet eerlijk, vond ze. Kon Ashko er iets aandoen dat ze een merrie was ! Niet dus. De schimmelmerrie plaatste zich terug over de hengst en hield elke actie en beweging die er voor haar gedaan werd nauwlettend in de gaten. "Mooie naam": hoorde Ashko haar oren plotseling binnen gaan. Het was iets dat je normaal gezien zei vlak nadat je je naam vermeld had, of iets dat je dacht en mooi tussen je hersentjes liet zitten. De hengst had een iet wat vreemde trek. Ashko vond die vreemde trek wel intressant en bekeek hem mysterieus aan. "Lid van Fire Flame ,": vroeg ze hem op een zachte toon.

Ashko stond nog steeds voor de hengst en luisterde aandachtig naar wat hij allemaal te vertellen had tegen haar.''Jep'': zei hij. Het korte woordje jep dat vaak werd gebruikt en bijna op alle antwoorden ook geantwoord kon worden in plaats van ja. Enkele seconden later werd er weer wat gevraagd aan de merrie. "En jy ?". Even nadenkend om een mooi moment uit te zoeken om het hele verhaal uit te leggen wachtte ze een paar secondjes af. Het duurde maar tien seconden en de merrie begon de hele uitleg te doen tegen haar misschien wel binnekorte kudde genoot. " Ik wilde in een kudde maar ik was aan het overwegen en alle plus - en minpunten aan het wikken en wegen. Ik heb een beslissing genomen en die was als neutraal paard in de enigste neutrale kudde van dh te gaan. Ik heb nu net gehinnikt naar boots, haar pleegveulen en onderbéta die de naam Visual heeft, heeft mijn hinnik beantwoordt. Die ken je wel veronderstel ik ?". Het was eigenlijk niet echt een vraag maar eerder een vast stelling dus wachtte ze ook niet op een reactie langs de hengst zijn kant. "Ze heeft een paar vragen aan mij gesteld en daar moest ik dan op antwoorde. Nu zijn ze aan het bespreken of ik in de kudde wordt toegelaten en misschien jou kudde genootje word". Dat zag Ashko in ieder geval al helemaal zitten en haar ogen begonnen fel te blinken uit blijheid. Er was niets dat haar dag nog kon verpesten. Ze had al heel wat nieuwe vrienden ontmoet deze week en misschien ging ze wel in een kudde waar allemaal neutrale paarden inzaten, die net hetzelfde over goedzakjes en slechte paarden dachten. Ja dit was absoluut wat Ashko wilde en ze twijfelde er geen second aan.

" Ik wilde in een kudde maar ik was aan het overwegen en alle plus - en minpunten aan het wikken en wegen. Ik heb een beslissing genomen en die was als neutraal paard in de enigste neutrale kudde van dh te gaan. Ik heb nu net gehinnikt naar boots, haar pleegveulen en onderbéta die de naam Visual heeft, heeft mijn hinnik beantwoordt. Die ken je wel veronderstel ik ?" Hij knikte. ''Half, ik ben pas net lid'' antwoorde hij eerlijk. Hij greens. "Ze heeft een paar vragen aan mij gesteld en daar moest ik dan op antwoorde. Nu zijn ze aan het bespreken of ik in de kudde wordt toegelaten en misschien jou kudde genootje word" Hij glimlachte nogmaals en knikte. ''Dat zou wel fijn zijn, dan ken ik teminste nog iemand'' hij grinnekte. Hij vond haar wel aardig. Hij zag haar ogen stralen van blijdschap, zij dacht dus het zelfde als hem. Fire Flame was een trots om lid van te zijn of te worden. En hij besefte dat. Hij knikte nogmaals vrolijk en zuchte.

[Flutterdeflutflut o.0]

Ashko maakte aandachtig haar uitleg af en keek naar de hengst. Een knikje was te zien om te verduidelijken dat hij het begreep wat de merrie allemaal aan het uitleggen was. Na de vraag die de schimmelmerrie aan de pikzwarte hengst had gevraagd kreeg ze al een snel antwoord terug. "Half, ik ben pas net lid". De eerlijkheid die hij net had getoond intresseerde Ashko wel, niet veel hengsten zouden eerlijk zijn. En zeker niet om beter, sterker, machtiger over te komen bij een merrie. "Jaa, Paintje zou een goede vriend worden van Ashko. Misschien zelfs beste vrienden ?": dacht ze. Een glimlach omringde het zwarte gezicht van de hengst en er kwam nogmaals een knikje aan te pas waarbij Painted zijn hoofd lichtjes op een neer bewoog. "Dat zou wel fijn zijn, dan ken ik tenminste nog iemand": kwam er vervolgens uit de hengst zijn mond. Hij grinnikte en in de ogen van de hengst was ook te trots te zien dat hij in de kudde van de Fire Flame mocht. Een zucht was duidelijk te horen recht tegen over haar waar de zwarte hengst nu al een hele tijd stond. "Zou hij zich vervelen ?": begon Ashko te denken. De merrie hoopte maar niet dat ze Painted aan het vervelen was en besloot dus ook maar voor recht voor de hand te zijn. "Verveel ik je ?": bij de vraag die er werd gesteld door de merrie was een lichte twijfel te horen in haar stem. Ze wist niet of de neutrale hengst dit zou horen maar dat maakte haar niet zoveel uit.

"Verveel ik je ?" Snel verandere de hengst zijn houding. Hij zag er dus verveeld uit, fijn. Hij hief zijn hoofd en zette zijn hoeven steviger neer. ''Nee, jij zal me nooit vervelen'' antwoorde hij charmant, hij moest toch maar eens zijn flirt technieken uit oefenen. Hij glimlachte breed. Hij keek de merrie aan, hopend dat ze zijn antwoord niet al te serieus nam, hoewel.. Hij grinnikte in zichzelf, misschien moest hij toch maar echt op zoek naar een partner, hij miste de liefde, aandacht. Niet dat hij die ooit veel had gekregen, maar toch genoot hij ervan.
[Flutje.]

Bij de vraag die Ashko net gesteld had veranderde Painted direct zijn houding. "Nee, jij zal me nooit vervelen": zei de zwarte hengst charmant en lichtjes begon de merrie, onder al haar witte haren, te blozen. Ze wist dat het gewoon een leuke opmerking was om duidelijk te maken dat ze niet saai was of deed. Maar toch het was toch altijd leuk om een complimentje te krijgen van een goede vriend. Een brede glimlach was plots op zijn gezicht te zien en Ashko wist dat ze het allemaal niet al te serieus moest nemen en dacht na over wat zei voor leuks terug kon zeggen tegen hem. 'Hmmmm, Jij bent anders ook niet zo saai hoor !". Ze stapte rond de zwarte neutrale hengst en zwiepte met haar staart speels tegen zijn flanken aan. Haar ogen waren nu niet vriendelijk, kil of dreigend maar sensueel en verleidelijk gericht. Ze keek ook zo richting paintje en porde hem vervolgens in zijn zij. Bij het uitvoeren van deze plagerige actie's hoopte ze dat Paint het niet verkeerd zou interpreteren. Nu ze er zo over nadacht wist ze nog een heel moeilijke zin die eigenlijk ook op hetzelfde neerkwam. "Verkeerde citaten zijn de enige citaten die nooit verkeerd geciteerd worden.". Dat waren die woorden die contenu door haar hoofd spookte. Het was een zinnetje dat ze vroeger had aangeleerd en telkens lukte het haar maar niet om het zinnetje volledig juist te kunnen uitspreken.

14. '"Verkeerde citaten zijn de enige citaten die nooit verkeerd geciteerd worden." ' - Onbekend

'Hmmmm, Jij bent anders ook niet zo saai hoor !". De merrie draaide een rondje om hem heen en porde wat in zijn zij. Hij glimlachte en bekeek de blik van de merrie. Charmant en verleidelijk. Hmm, het was een spelletje? Of toch niet? Painted opende zijn ogen wijd en zette een stap op zij. Hij duwde zijn neus iets tegen haar aan, een aanmoediging. ''Ik ben je stiekeme Amant'' fluisterde hij. ''Je stiekeme liefhebber'' vervolgde hij, al grinnekend. En weer schoot de gedacht door zijn hoofd, die paniek sloeg hem aan. Oh, mocht hij dat wel zeggen? Zou hij Amani geen pijn doen? Paniekerig zette hij een stap van haar af, hopelijk begreep ze het, hij wou de moeite wel nemen om het uittelegen, maar hij wachte eerst op haar reactie, misschien had zij stiekem ook wel een partner en hoorde ze dit gewoon niet te doen. Maar het is maar spelen! antwoorde een andere stem in zijn hoofd. Painted duwde zijn hoofd weg van haar gezicht. ''Sorry'' fluisterde hij nogmaals.
[ 29. Amant ]

Een glimlach kwam tevoorschijn wanneer Ashko Painted Black een plagende por gaf in zijn zij. De zwarte hengst keek richting de schimmel merrie. Vervolgens werden zijn ogen wijd geopend en zette hij een stapje opzij. Wat hij van plan was, daar had de merrie eigenlijk geen idee van. Ashko hield hem goed in de gaten en probeerde in zijn ogen te lezen wat hij van plan was. Vervolgens kreeg ze een neus in haar richting geduwd en kreeg ze op een fluisterende toon te horen:"Ik ben je stiekeme Amant". Ashko dacht even na en had eigenlijk geen idee wat het woordje 'Amant' wilde zeggen. Ze dacht goed na maar er kwam niets in haar op. "Het staat niet in mijn eigen kennis woordenboekje": dacht ze en wierp een vragende blik richting de hengst. Waarop de hengst vervolgens weer reageerde met:"Je stiekeme liefhebber.". "Aahzo, ik had echt geen idee wat het wilde zeggen". Antwoorde ze terug en ze sloeg het , voor haar nog nieuwe woordje op in haar geheugen. Nu kon ze dat woord ook weer gaan gebruiken. "Amant, amant,amant": herhaalde ze een paar keer in haar hoofd zodat woordje ook niet meteen in haar vergeetpot zou komen te zitten. Plots werd er een pas afstandelijk terug naar achter gezet. Ashko keek Paint niet begrijpend aan en wist niet wat zijn plotse probleem met haar was. "Sorry"; werd haar toegefluisterd. Ze kon maar net horen wat er werd gezegd en vond het een beetje flauw van de pikzwarte hengst. Waarom deed hij nu zo plots afstandelijk, ze waren toch goede vrienden dus mochten ze elkaar dan niet plagen ? Een beetje heftig reageerde de merrie richting de hengst door zelf nog een paar passen naar achter te doen. "Zo, sta ik nu nog altijd te dicht bij jou ?"; riep ze een beetje geërgerd naar hem toe omdat de hengst het anders niet meer zou horen. Haar blik werd een beetje boos en teleurgesteld.

29. Amant

"Aahzo, ik had echt geen idee wat het wilde zeggen" Hij glimlachte. Hij deed een stap op zij en dacht na. Amani. Verdorie! "Zo, sta ik nu nog altijd te dicht bij jou ?" Hij begreep de merrie´s reactie niet. Ze klonk boos, geirriteerd. ´´Oh,Sorry!´´ antwoorde hij en vervolgde ´Het was niet ploertig bedoeld, boos bedoel ik, maar..´´ hij nam een grote hap lucht. ´´Ik had verkeerde gedachtes´´ hij liet zijn hoofd hangen en verstopte het een beetje. Pijn.
[ 30. Ploertig]

Ashko keek nog steeds geïrriteerd in de richting van de zwarte, onafgetekende hengst. Hij bleek te schrikken van de reactie die de merrie deed op het gene wat de hengst tegen haar had vermeld, enkele seconden geleden. "Oh sorry"; bleek er plotseling uit zijn lippen hoorbaar te zijn. "Het was niet ploertig bedoeld, boos bedoel ik, maar...": vervolgde hij zijn zin. "Maar wat ?": riep de merrie naar hem toe die nog steeds geen stap had verzet en enkele meters van de hengst vandaan stond. Haar kwaadheid ging een beetje weg doordat de hengst toch zijn excuses had aangeboden. Haar hals zachtte lichtjes tegen de grond aan en had al een beetje spijt van haar felle, plotselinge reactie tegen over Painted. Ze moest het eigenlijk een beetje begrijpen maar toch had de zwarte hengst ook te heftig gereageerd. "Een beetje spelen kon nu toch wel !": vond ze. Ze dacht na over de woorden die daarjuist tegen haar gezegd werden. "Het was niet ploertig bedoeld, boos bedoel ik, maar...". Die zin bleef zich steeds herhalen in haar hoofd. Niemand hoorde het behalve zij zelf. "Waar haalt hij toch al die vreemde woorden vandaan ? Eerst amant en nu ploertig..": dacht ze. Ashko kon wel uit zijn zin halen wat het woord wilde zeggen maar had voor de rest ook nog nooit van het woord gehoord. Haar gedachte's verdwenen stilletjes en geruisloos en haar aandacht ging zich terug op Paint richtte. Ze zette als eerste een paar passen voorwaarts maar bleef nog altijd enkele meters verwijderd van Painted Black.

30. Ploertig

Ashko bekeek de hengst aandachtig en wachtte lang op een antwoord. "Ik had de verkeerde gedachte's": zei de hengst na een tijd tegen haar. Vervolgens werd er een stap dichterbij gezet door hem, richting haar. "Ik heb het de laatste tijd nogal moeilijk, verschillende gevoelens voor verschillende personen"; antwoordde Paint als laatste. Oke, dat klonk voor de merrie wel een geldige reden en haar kwaadheid werd omgezet in bezorgdheid. "Voor wie zou hij dan allemaal gevoelens hebben ?": begon ze plots te denken. Zelf zette ze een paar stappen dichter bij zodat ze naast de hengst stond, maar nu ook niet vlak tegen hem. Bezorgd keek de merrie in zijn eigen en vroeg:" Kan ik je misschien helpen ?". Na de vraag die ze gesteld had kwamen er enkele druppels op haar vacht terecht. Als directe reactie keek ze omhoog en het leek er naar uit te zien dat het nog hard kon gaan regenen sibiet. Donkere wolken knelde zich steeds dichter en dichter bij elkaar totdat ze op het einde zou uitbarsten in vele druppels regen. Plots zag in een wolk een tekening. "Het leek op een beer maar werd later toch tot een ander dier gevormd. Nu zag ze er een ezel in, hij had lange oren zoals ook typisch was bij ezels. Voor de rest leken hun hoofden wel opdat van paarden en waren alle ezels ook redelijk klein gebouwd. Toen de ezel wolk terug vertrok gingen haar gedachte terug naar de hengst waar ze net een vraag aan had gesteld.

42. Ezel

Het hoofd werd lichtjes in wir war geschud door de zwarte hengst. Er bleef even een stilte hangen tussen de twee paarden. Een stilte die voor allebei geen last bleek te zijn en waar ze zich beide niet aan stoorde. Het was fijn om even een stilte te hebben, vond de merrie. Dan kon je goed nadenken over vanalles en nog wat. Ashko dacht goed na over wie de hengst bedoelde met 'meerdere merrie's' waar hij gevoelens voor bleek te hebben. Natuurlijk was Paint smoorverliefd op Armani maar ook een beetje vlinders in je buik hebben voor nog een andere merrie was natuurlijk onvoorkomelijk. Gevoelens waren rare dingen die meestal goed in je hoofd en buik te voelen waren. Bijvoorbeeld als je verliefd was, had je het gevoel alsof er allemaal vlinders in je buik zaten die lichtjes met hun vleugels je buikrand aanraakte waardoor er een zalig toch kietelend gevoel veroorzaakt werd. Je werd bij dit gevoel ook heel licht in je hoofd en je kreeg het gevoel als of je de hele wereld aankon. Ook had je gevoelens die minder leuk waren en dat was meestal ook het tegenovergestelde. Liefdesverdriet, het was een term die werd gebruikt wanneer het paard waar je het meeste van hield je liet zitten, om een niet geldige reden. De vlindertjes die in je buik daarvoor nog zo fel en zalig aan het rond fladderen waren, waren nu aan het afsterven in je buik waardoor deze allemaal naar beneden vielen in je buik. Je buik voelde hierdoor ook heel zwaar aan alsof het zo open kon scheuren en alle doodde vlinders er zo uit zouden vallen. Het gevoel kon je ook beschrijven met een veel te groot dier dat in je buik zat , zoals bijvoorbeeld een koe, maar dat er eigenlijk ook onmogelijk inpaste. Sommige paarden hadden bij deze emotie soms ook tranen. De meeste paarden niet. Ashko moest toegeven dat de paarden die hierom weende vooral watjes waren die overgevoelig waren. "Stel je voor een koe in je buik": herhaalde de merrie in zichzelf en ze begon lichtjes te lachen. Niet hard, gewoon binnensmond zodat niemand het aan zou moeten horen en al zeker Paint niet die dit keer in een niet zo blije toestand was.

45. Koe

Na de lange stilte dier er gevallen was tussen de twee, begon Paint als eerste van de twee terug te praten. Wat hij wilde vertellen kwam er onhandig en twijfelend uit maar de merrie luisterde aandachtig naar alles wat tegen haar verteld werd. "Misschien een rare vraag". Dat was op de manier waarmee hij begon, waarmee hij het verhaal wilde gaan uitleggen en waarmee hij verder wilde gaan. Haar aandacht werd tot de stilte die Paint er even tussen lied steeds meer en meer opgewekt en ze was op dit moment enkel één en al oor naar de zwarte hengst toe gericht. ´Maar, zou je vrienden willen zijn´: klonk het uit hem op een vage manier. "Gewoon dat als iemand vraagt, heb je vrienden, dat ik jou naam mag antwoorden". Ashko gaf nog geen antwoord omdat ze dacht dat de hengst misschien nog wat zou gaan vertellen en dat zou zijn vertelmoment volledig verpesten, wist de merrie te zeggen. En ze had hierin inderdaad gelijk gekregen. Het verhaal werd voor de tweede keer vervolgd met het volgende: "Ik heb namelijk nog geen, echte, vrienden". De eenzaamheid was in zijn stem te horen maar Ashko begon blij te glimlachen. Ze was blij dat Paint haar de vraag gesteld had en antwoordde natuurlijk met :" Jaa, natuurlijk !". Haar enthousiasme die ze hierin legde was duidelijk hoorbaar en spatte er van af. Haar blije gevoel kwam helemaal naar boven, ze vond het altijd leuk vrienden te onmoeten die ook neutraal waren. Goedzakjes moest ze niet echt hebben, slechtzakjes al even goed niet. Er was geen reden voor, gewoon haar onverklaarbare gedachten die dit doorspeelde aan haar.

8. Blijdschap

:" Jaa, natuurlijk !" Antwoorde de merrie enthousiast. Hij glimlachte. Fijn. Buiten Amani had hij anders niemand. ''Pfhoe'' antwoorde hij. Het was meer een soort mompelend iets. Zij wist ook niet dat hij meer voor haar voelde dan alleen vriendschap. Maar dat hoefde ze ook niet te weten. Hij had Amani nu, hij moest Ashko vergeten. Zij wild hem vast ook niet. Klaar. Ook niet? Maar hij wilde haar wel? Zijn gedachtes brachten hem in de war, waardoor er weer een stilte viel. Moest hij het tegen Amani zeggen? Moest hij zeggen dat hij een fout had gemaakt en liever wilde wachten met Partnerschap? Nee. Hij zou haar pijn doen en pijn was vreselijk, dat wist hij zelf ook. Hij zuchte.

Een glimlach was de korte reactie die de hengst liet zien aan Ashko met een vervolgens "Phoee" die er ook nog aan te pas kwam. Weer kwam er een lange stilte die voor beide paarden weeral niet leken te storen. Stilletjes begon Ashko na te denken. Over alles en niets. Eigenlijk vooral over niets, ze wist niet waarover ze zou kunnen nadenken. Meestal kwamen gedachte's ineens spontaan in haar op waarin ze weer verder nadacht en zo soms wel een uur stom verbaasd voor haar uit stond te kijken. Wat een oelewapper was ze soms zelf he. En de merrie gaf haar zelf gelijk door een instemmend licht knikje, dat heel lichtjes zichtbaar was voor paarden die rondom haar stonden of haar heel goed in de gaten hield. Even depte Ashko met haar tong haar lippen in, zodat deze niet al te droog bleven door de droogte en de wind die er nu was. Ze had niks te doen en stelde dan maar even voor aan Paint: "Ik ga even eten zoeken ! Ik zal voor jou ook wat lekkers uitzoeken en blijf ondertussen maar even hier". Het was eigenlijk niet echt een voorstel maar eerder een bevelend zinnetje. Ze draaide haar gespierde hals om en haar lichaam volgde vanzelf. Een laatste keer keek ze de hengst doordringend aan en verliet hem toen voor een half uurtje. Na 10 minuten lang in volle galop gezocht te hebben naar vruchten, vond ze dan eindelijk wat appels die in een niet zo hoge appelboom hingen. Ze waren rijp dus dat zou ook al heel handig zijn, dat wilde zeggen dat ze snel hun takken zouden verlaten en de grond als nieuwe doelwit zouden aanzien. Met een snelle draf liep Ashko richting de boomstam, waaruit alle takken en dus ook appel uit ontstaan zijn. Met gevolg vielen er al een paar appels op de grond. Hij plukte ook nog een groten buigzame tak die ergens op de weg lag te niets nutte en stak de verschillende appels door de tak zodat er een soort fruitsaté te zien was. De schimmel merrie besloot maar dat ze genoeg appems had en ging opzoek naar nog meer vruchten om die ook op haar tak te kunnen steken. Ze kwam nog 2 struikjes tegen, een vlierbessen struik en nog een frambozen struik. Die plukte ze er ook snel op en er was een mooie fruitige saté te zien die allerlei verschillende roodtinten had. De merrie was best tevreden over het resultaat en pakte de buigzame tak bij allebei de uiteinde's vast en stak die in haar mond. In een verzamelde galop, dit keer niet echt lettend op de houding van haar zelf, maar eerder oplettend dat het fruit nog heel en mooi zou aankomen bij de hengst, liep ze terug naar de Prarie. In de verte zag ze de zwarte hengst al staan en deed de laatste passen voor haar aankomst in stap. "Alsje": sprak ze vriendelijk en ze legde de tak met fruit voor Paint zijn benen.

32. koken

"Ik ga even eten zoeken ! Ik zal voor jou ook wat lekkers uitzoeken en blijf ondertussen maar even hier" Hij knikte, goedkeurend. Toen de merrie weg was, flipte hij. ''Sukkel!" ''Ik haat je!"' het zou zeker raar geklonken hebben, als de merrie er nog was. Hij zuchte en zakte neer. Oh, wat moest hij toch in godsnaam doen? Hij hield zoveel van Amani. Dit werd gewoon te zwaar. Depressief bleef hij staan, kijkend naar een van de zoveelste kaale sprieten die hier in de prairie groeide. "Alsje" antwoorde de merrie, die plotseling weer verschenen was en een tak met fruit te voorschijn haalde. Hier in de prairie? Painted grinnekte en haalde tevreden zijn schouders op. ''Dankje'' Hij at alles rustig op, zodat hij er van kon genieten. Hij bewaarde en ding en schoof het naar haar. ''Hier, omdat je zo aardig bent om eten te halen'' zei hij glimlachend. Hij zuchte en gaapte. ''Ah, het enigste wat ik nu moet doen is slapen'' grinnekte hij,
[ 31. Slapen ]

Painted Black begon tevreden van het eten te eten. Het smaakte hem duidelijk en dat vond Ashko wel is leuk. Meestal was ze niet zo creatief in het verzinnen van een maaltijd bij elkaar te sprokkelen. Het ging gewoonlijk als volgt: Ashko had honger, ging opzoek naar wat lekkers waar ze opdat moment wel zin in had. Kwam een fruitboom/struik tegen begon er heerlijk van te smullen tot haar buikje goed gevuld was. Meestak kwam er vervolgens ook nog een slokje water aan te pas maar vandaag had ze al genoeg water gedronken en had er nu dus geen behoefte meer aan. Haar ogen keken toe hoe de zwarte hengst de stukjes appels, vlierbessen en frambozen één voor één smakkend naar binnen werkte terwijl er af en toe een druppeltje van het sappige fruit terug uit zijn lip rolde. Een deel werd helemaal op het einde naar de merrie toegeschoven en ook zei begon lekker smakelijk van haar creatieve op eetbare kunstewerk te eten, tenminste wat er nog van overschoot. Haar buikje was zoals gewoonlijk, goed rond gegeten en het was nu dus ook geen uitzondering. "Dankje": hoorde ze de hengst zeggen tussen al haar gesmak en geknauw door. "Ah, en het enigste wat ik nu nog moet doen is slapen": zei hij op een sarcastische toon. "Ga dan liggen !": beveelde de witte merrie hem. "Ik ga zo dadelijk ook slapen eerst nog van de eerste, opkomende nacht genieten. Ashko draaide haarzelf vervolgens een beetje weg van de hengst zodat ook hij een rustige nacht kon hebben. Niet-wetend of de hengst nu al aan het slapen was keek de merrie richting de open lucht. Ze bleef staren en zag na een half uur de eerste opkomende sterren. Ze kwamen stilletjes één voor één te voorschijn en al snel was heel de lucht gevuld met twinkelende lichtjes. Ook de maan was duidelijke zichtbaar en was deze nacht netjes rond. Ashko richtte haar ogen tot kleine spleetjes en zocht naar een ster die op de één of andere bizarre manier heel veel voor haar betekende. "Jaa" de merrie had de -o zo speciala ster- gevonden. Het werd door de slimmere ook wel de poolster genoemd maar voor haar was het gewoon de ster die haar geluk bracht. Die ervoor zorgde dat ze gelukkig was. Als dank daarvoor probeerde ze elke nacht naar de sterren te kijken en haar ster er uit te onderscheiden. Een half uurtje later legde Ashko zich bij Paint en dommelde in een diepe slaap.

34. Nachtleven

"Ga dan liggen !" Hij grinnikte. ''Jaja', baas'' antwoorde hij nogmaals sarcastisch. Het was een beetje een kindertoontje, maar, het mocht, hij was moe, vond hij zelf. Hij zakte wat door zijn benen en een kleine 'plof' klonk toen hij uiteindelijk de grond raakte. Hij zuchte eens diep legde zijn hoofd op zijn voorbenen en keek naar de merrie, zonder zijn hoofd te bewegen. "Ik ga zo dadelijk ook slapen eerst nog van de eerste, opkomende nacht genieten'' Hij glimlachte. Als hij geen vriendin zou hebben, hadden ze dit nog best samen romantisch kunnen doen. Snel schudde hij zijn gedachtes weg. Nee, hij mocht Amani nooit los laten. Nooit. '''Bedant dat je zo heerlijk, naja, gekookt hebt'' hij grinnikte. ''Ik kan helemaal niet koken, voor je het weet ben je vergiftig'' hij lachte nog eventje en viel toen als een blok in slaap. Hij snurkte niet, maar zijn adem was verzwaard. Zelfs in zijn slaap had hij nog steets zijn grijns.

[ 32. Koken ]