~♥~ Love you like a love song ~♥~

Figaro dronk van het ijskoude water en had altijd dat ene in zijn hoofd. Namelijk die vervelende vriendschap, dat mislukte vaak bij hem. Echt waar, Prinsjuh, was eigenlijk zijn enige echte vriend. Maar die was slecht geworden en kwam Figaro al niet meer tegen. Dus eigenlijk vriendjes had hij niet. Alee, wel wat meisjes en zo. Als vriendinnen. Maar echte jongens? Niet dat het erg is. Maar die merries kwam hij ook niet tegen. En famillie kon hij al helemaal vergeten. Hij had niemand. Helemaal niemand. Niemand...Vreemd toch. Hij wouzich verplaatsen, maar hij leek precies vastgelijmd aan de grond. gewoon vreemd eigenlijk om te beseffen dat niemand hier van je houdt. Nouja, hij maakte zich er niet echt druk om. Aleen zat het wat in zijn hoofd, hij hefte zijn hoeven op en draaide zich om, tot bij de bomen. daar ging hij liggen. Hij was uitgeput, hoe het kwam? van het galoppeeren. Opzoek na hier. Hier waren leuke en minder leuke dingen gebeurd. Maar hier gebeurde veel..Hier had hij Fair terug tegen gekomen..Och niet over beginnen. Laat het vallen. Zand erover. Nergeer het gewoon. Gewoon wissen uit je hoofd. Dat is het beste denk ik. Ja nu gewoon gelukkig leven leiden. En al die pijn enzo vergeten. Het zou goed komen daar was hij zeker van. En hij hoopte nu dat er een paard kwam. Waar hij vriendjes mee kon maken. Klonk best dom. Maar er kwam een paard, een merrie..

~And Smootie~

Smoothie draafde vloeiend langs de bomen. Ze was op weg naar de rivier. Ze was nog erg moe en koud van haar avontuurtje in de water val. Ze stond daar in het het water maar de grond onder haar verzakte en ze werd mee gevoerd door de stroming. De waterval kwam al snel dichter bij en ze viel naar beneden. Gek genoeg had ze het overleefd. Maar ze was zwak, erg zwak. Smoothie was nog steeds half nat en ze had het erg koud. Ze had heel erg dorst dus nu moest ze wel naar de rivier. Ze durfde niet meer naar de waterval. Ze boog netjes haar hoofd en kwam uiteindelijk uit bij de rivier. Aan de overkant stond een grote robuste fries,maar hij zag er niet kwaadaardig uit. Ze keek hem aan en stak voorzichtig de rivier over. Het was misscien wel goed om even met iemand te praten. Toen ze aan de overant aan kwam,voelde ze zich diep elendig en moe. Ze zakte door haar benen. Toen ze op de grond lag liet ze haar hoofd sipjes hangen. Ze was ziek en had het koud. Ze had op dit moment warmte nodig, maar het was winter en er was nergens warmte. Als het zo zou blijven zou ze de lente niet halen. Ze hief haar hoofd op naar de zwarte hengst en probeerde nog een beetje te glimlachen, maar het ging wel moeilijk.

Flutjee

De merie lag neer, maar leek niet of ze zelf was gaan liggen eerder door de benen gezakt. Figaro ging dichterbij. Hij zag dat ze ziek was. Alee niet goed teminste. De merrie was nat. 'Ik ben Figaro, maar ik denk dat je ziek bent, alee niet goed. je hebt een deken ofzo nodig..' de mensen gooide vaak dingen weg maar hij kon nu niks vinden. Maar ze moest wat om haar heen. Iets warm. Baadjes was ook geen opsie, die waren bevroren en koud. Toteindelijk kwam hij op een idee. Hijzelf! Hij voelde warm aan dus gij hij tegen de merrie liggen. Hij voelde de kou van de merrie, maar die werd snel warmer door de hengst zelf. figaro dach even na, dit voelde raar aan. Gewoon ij een vreemde merrie liggen. Maar nu hij hier toch lag, kon hij de merrie bekijken. Een bruine merrie met een bles en blonde manen. Figaro was gewoon een zwarte hengst. Niet dat hij dat erg vond. Maar hij was bijna de enige fries in dh. dat is natuuwrlijk niet erg. Nu leert hij andere rassen enzo kennen.'En jij bent?' Vroeg Figaro. maar zou de merrie het niet raar vinden dat er een vreemde hengst bij haar lag? Misschien zou ze het begrijpen. Misschien? eigenlijk was Figaro daar wel zeker van.

Flutjee, sorryy.

De zwarte hengst stelde zich voor als Figaro. Het was een charmante heer. Maar Smoothie kon daar nu niet aan denken. Hij zei dat ze iets warm nodig had. Hij kwam tegen haar aan liggen. Smoothie merkte even niks, maar al snel voelde ze de warmte. Figaro was echt heerlijk warm. Ze kroop dicht tegen hem en legde haar hoofd over zijn hals. ''En jij bent?'' Vroeg hij. Smoothie hief haar hoofd weer. Ze voelde zich nu weer wat beter door de warmte. ''Ik ben Smoothie.'' Zei ze zachtjes. Ze keek de fries aan in zijn bruine ogen. Maar snel wende ze weer af. Waar was ze mee bezig. Ze kende hem niet eens, maar ze was hem wel heel dank baar voor dit. Ze vond dit helemaal niet raar. Ze vond het juist alleen maar lief. Ze keek hem nog een keer aan, maar dit keer wende ze haar blik niet af.

flutjje

Smoothie, ik ben smootie zei de merrie zacht. Maar daarvoor ad de merrie haar hoofd op Figaro zijn hals gelegd. En ze kroop ook dich bij hem. En als ze hem aan keek, wende ze wel altijd af..Tot nu, nu bleef ze kijken. Figaro voelde al dat de merrie het warmer kreeg. En zich al beter voelde. Dat zag hij toch. Eigenlijk was dit fijn..Ookal kende ze Smoothie niet echt geweldig goed. Haar mooie, verleidelijke..uumh stem, had hij wel gehoord. En de naam wist hij ook.. En als Figaro haar ankeek, kwam er een gevoel..Een raar gevoel. Al vanaf hij haar net zag neer liggen. Waarom was het toch? wat was het? Zou hij eeen antwoord krijgen..Alezinds niet van hemzelf. Misschien had Smoothie het ook? Maar vragen was geen optie, stel je voor uum heb jij ook zo een raar gevoel? weet je wat het is? Dat klonk echt domm...Misschien..ooh hij wist al wat het was...Verliefdheid... dat was een leuk, raar, en soms ook een irrietant gevoel. Leuk omdat je vlinders in ja buik had en misschien kon het tot ecte liefde uitlopen. Maar het kan ook raar zijn vooral je eerste keer. Dan kun je nergers anders aan denken, en daarom kan het ook irrietant zijn. Ja kan namelijk nergens anders aan denken en dat is soms irrietant.. Maar deze verliefdheid was, liefde op het eerste gezicht. Maar of dit echte liefde kon worden kun je nooit weten. En het kan misschien ook nep liefde zijn. Puff zoveel verschillen. Zo vervelend ook, als je het niet weet...'Dus..Alles goed?' Vroeg hij dan maar.Puff hij wist echt niks anders te zeggen, je kon er gewoon niks uitkrijgen. Hij keek terug in die mooie ogen van Smoothie...Hopelijk wende ze niet af, en hijzelf ook niet... Hier kon je eeuwig van genieten, iedereen..Die dan verliefd op Smoothie was. Waren er nog? Nog die verliefd waren op haar? Eienlijk hoopte hij van niet. Maar wie vind haar nou niet mooii, lief en aardig en..Figaro snoof de lekkere lucht van smoothie op. Hij vond haar echt leuk. Hij ging met zijn neus dichter bij de hare, nu zat er nog maar twee centimeter tussen. Hij moest nu afwachten wat Smoothie zou doen. Zou ze het goed vinden? Hij wist het niet..Hij wist een ding zeker, en dat was het enigste waar hij aan dacht. µHij was verliefd, op Smoothie..

Flutflut

Figaro vroeg hoe het met haar ging. Smoothie knikte met een glimlach. Hij liet zijn neus dichter bij de hare. Er zat nu nog maar een paar centimeter tussen hun twee. Smoothie liet haar neus tegen de zijne en sloot haar ogen. Ze kende Figaro amper, maar het voelde zo vertrouwd. Ze blies warme lucht uit. Ze voelde zich al weer een stuk beter en was ook al weer wat opgedroogd. Voorzichtig stond ze op en schudde zich uit. Ze hinnikte van blijdschap. Ze keek Figaro aan. ''Zin om een stukje te wandelen?'' Vroeg Smoothie. Ze liep vooruit en keek even achter om naar Figaro. Ze voelde zich raar, maar goed. Het was een raar borellend gevoel van binnen. Ze wachtte tot Figaro naast haar stapte en versnelde daarna haar passen. Ze ging er in volle galop vandoor en zwaaide met haar hoofd. Figaro zat haar op de hielen. Ze stopte in een keer en Figaro botste bijna boven op haar. Smoothie schoot in de lag en streek haar hoofd langs zijn git zwarte vacht. Hij was erg zacht. Ze keek hem weer aan. Daar, het rare gevoel was er weer. Maar eigenlijk was het een mooi gevoel. Ze drukte haar hoofd tegen de zijne

flutt

Ja, ja, ja! Smoothie had haar neus tegen de zijne gedrukt en haar ogen toe Net zoals Figaro deed. Rustig stond Smoothie op en vroeg voor een wandelingetje. figaro knikte en volgde haar. Opeenduur stopte ze, en Figaro kam bijna tegen hem aan. Smoothie lachte, Figaro ook. Toen streek Smootihie tegen zijn hals. Hij genoot er van het liefst wou hij zegen Ik hou van je Maar dat was misschien te snel. Hij wist niet eens of zij hem leuk vond, Ze duwde haar hoofd tegen de zijne. hij kreeg nu het gevoel dat zij hem ook leuk vond. Hij fluisterde zachtjes 'Smoothie, ik wil je iets zeggen, iets heel belangerijks' Nu ging het komen 'Ik vind je leuk..I-ik hou van je' Wouw zo raar om te zeggen, zo anders. Maar hij kon het niet meer terug pakken. Maar dat wou hij niet. Hij wou dat zij het wist! Maar nu, nu stonden ze hier met de hoofden tegen elkaar, in de mooie zon. Hij ging met zijn hoofd naar de nek van Smoothie. Als een soort knuffel...

Flutjee ^^.

De woorden van Figaro sloegen in als een bijl. Dat had Smoothie niet verwacht. Ze kende hem nouwlijks, maar als ze naar hem keek zag ze een lief leuke knappe hengst die zei dat hij haar leuk vond. Mooier kon het toch niet? Smoothie wist niet wat te zeggen, maar zei toch iets om niet sukkelig over te komen. ''Ik-ik vind jou ook leuk, denk ik.'' Zei ze grinnikend. Het eerst meende ze maar het tweede natuurlijk niet, ze dacht het niet alleen ze wist zeker dat ze hem leuk vond. Ze keek de hengst in zijn bruine ogen. Hij legde zijn hoofd over haar nek. Dit voelde goed. Figaro zou haar eerste liefde zijn en hope;ijk ook haar laatste. Ze wou haar leven met hem delen, ook al ging dit wel snel, maar dat maakte haar niet uit. Het was liefde op het eerste gezicht. Dat was goed, waarom zou je dan niet meteen met iemand kunnen hebben? De avond viel en het werd nu al heel snel donker. Het was tenslotte winter. Best raar dat Smoothie helemaal geen familie kon, ze kon helemaal niemand. Maar gelukkig had ze nu haar Figaro. Samen liepen ze verder, tegen elkaar. ''Zullen we hier overnachten?'' Vroeg ze aan hem. Het was een groot open gestrekt veld, waar je onder de sterren hemel kon slapen. Ze wachtte op antwoord.

Ik vind je ook leuk..Dat zei Smoothie. Denk ik, dat zei ze erachter. Misschien vnd ze het te snel gaan? het was ook erg snel. Is dat dan erg? nee, Figaro schudde zijn hoofd. Hij moest erin geloven, en Smoothie ook dus hij moest het vragen. 'Dit gaat niet te snel. Toch?' Figaro deed het teken van dat ze konden verderstappen, ze liepen nu samen. Tegen elkaar, verder. Het werd donkerder, Het was winter. Zullen we hier overnachten? Vroeg Smoothie aan hem. Hij knikte, en ging liggen. Smoothie kwam bij hem liggen. Het werd al donkerder. Smoothie was precies wat moe, Figaro zei 'Je bent moe he? Slaaplekker' En hij glimlachte. Hij legde even zijn hoofd op haar nek. En daarna liet legde hij zijn hoofd op de grond. De grond lag allemaal vool sneeuw en blaadjes. Al was het sneeuw iets minder door de boom waar ze onder lagen. Natuurlijk niet veel weiniger. Duuh, dat was normaal midden in de winter. Figaro deed zijn ogen toe. Hij dacht de hele tijd aan hoe hij en Smoothie, in een mooi bloemenveld galoppeerderde..

Flutjee

Smoothie knikte bij de woorden van Figaro. Met een glimlach dat wel. Even geeuwde ze en liet zick ook zakken in het zaachte maar wel wat koude sneeuw naast Figaro. Nog even legde hij zijn hoofd op haar hals, maar daarna ging hij zelf ook slapen en legde zijn hoofd op de grond. De volgende dag werdd Smoothie bruut gewekt door een diep laag katten gegrom. Ze keek boven zich en op een tak van de boom zat een grote poema gesteld. Hij sliep,maar dat zou ieder mooment kunnen veranderen. Laangzaam en zachtjes stond ze op en trok zachtjes aan de manen van Figaro. Hij werd ook wakker. Ze kon nu niks zeggen want anders werd het beest wakker.Ze keek naar boven,in de hoop dat Figaro het ook zou zien. Langzaam stapte Smoothie achter uit.........