I know I can be a good girl, But I've been bad before.

Souraia gallopeerde met grote passen, haar hoofd opgeheven en haar staart hoog in de lucht, langs de rand van het zand. Af en toe raakte haar voeten het water, waardoor ze iets opzij schoot en vervolgens weer verder gallopeerde. Ze was eindelijk wat aardiger geworden, vond ze zelf. Anders dan dat ze eerst was, teminste. Normaal was ze nu bot op een ander paard af gerent en hem verrot gescholden. Maar dat hielp niks, besefte ze nu pas, na 2 jaar de grote bitch uitgehangen te hebben. Haar sierlijke manen werden door de wind meegenomen, naar links en naar rechts. Haar staart deinsde op en neer. Haar voeten raakte het zand krachtig en namen af en toe wat zand mee. Grote sporen waren achter haar te zien, van rond hoeven die zich in het zand hadden gezet. De merrie keek snuifend om zich heen, op zoek naar een geur, opzoek naar een paard. Ze leek een geur te ontvangen, maar of het van een paard was, was niet compleet zeker. Ze besloot het paard te gaan zoeken en minderde vaart. ''Hallo?'' vroeg ze. Hopend op antwoord ging ze stilstaan en keek om haar heen.

[ Satterd! ]

In een verzameld tempo waarbij Sat zijn benen in een perfectie van een twee takt werkte. Zijn neus was op zijn breed gebouwde en vooral gespierde borst gedrukt, zijn passen waren opzich klein maar kracht was bij elke pas uitzonderlijk goed zichtbaar. Zijn hoeven werden bij elke pas gedeeltelijk nat, hoefsporen werden achter hem gemaakt doordat zijn hoeven bij elke pas in de modder kort bleef hangen. Het spoor werd hier en daar weer verwoest door het water, het intresseerde Satan geen ene moer. Niks intresseerde hem nog meer, voorlopig was hij bezig met het dekken en ontvoeren van merrie's de veulens wilde Sat het liefst in de kudde zodat die opgevoed konden worden tot een slechte volgelingen. Hard snoof Satan een keer terwijl zijn oren krachtiger in zijn nek geduwd werden, zijn staart werd enkele keren krachtiger tegen zijn flanken aangeslagen werd. Na enkele meters voerde de wind een nieuwe geur met een zoete geur die hem goed deed erbij. De geur van een hengstige merrie namelijk. Luid snoof Satan terwijl zijn zwarte ogen fel en zeker ook kill op het paard gericht was. "Hallo" Was haar vraag, met een soort van hopende blik. "Satan, jij bent ?" Kil klonk zijn stem terwijl zijn houding het evenbeeld hiervan weer spiegelde.
[Flutje]