Cyella stapte flink door. Haar hele vacht zat onder het zweet. Ze kwam niet erg vaak in een gebied waar andere paarden zich bevonden, wat bijna net zo erg was als de hitt. Al negeerde ze het wel, voor zover dat lukte. Op een gegeven moment begonnen de hoge temperaturen toch hun tol te eisen, en was Cyella op zoek naar een plek waar ze kon drinken. Ze wist de locatie van een meer in DH, die hier ergens in de buurt moest zijn. Het was toch een plek waar ze graag kwam, een meer. Het was dan ook de enige reden waarom ze zich in het dit deel van DH begaf. Ze zette een iets snellere pas in. Ze haatte het om te lopen, eerlijk waar. Als ze er de energie voor had, zou ze galloperend naar het meer zijn gerend. Haar bezweette, donkere manen hingen in slierten langs haar hoofd. Haar hoeven maakten doffe geluiden op de grond, terwijl ze zichzelf inprentte met het idee dat het nog maar een paar tientallen meters verderop zou zijn. En toch leek het een eeuwigheid te zijn voordat ze eindelijk bij het meer was aangekomen. Toen ze het meer in het zicht kreeg, gaf ze haar laatste kracht om haar pas nog wat te versnellen. Ze stak haar snuit in het water, en nam meteen enkele slokken. Het water was niet héél koud - wat ook niet anders kon met deze temperatuur - maar verfrissend was het zeker. Verzadigd tilde Cyella haar hoofd weer op, toen het doffe geluid van hoeven op de dorre grond dichterbij kwam. Ze draaide zich met een ruk om, om te kijken wie of wat eraan zou komen...
;Iedereen.
;Iedereen.