I'm Lonely

Yara stapte door de vallei, ze was nogsteeds verbaast over Dark Spirit, maar ze liet het achter zich. De vallei liet haar ondspannen, en ze liet zich over aan de natuur, die zou voor haar zorgen, die zou haar niet in de steek laten. Yara draafde naar een open plek en begon te grazen. Ze had honger, en wanneer had ze voor het laatst gedronken? De geur van water drong haar neus binnen, en Yara liep er naar toe en dronk. Het water was koel, gewoon precies goed. Hoefstappen klonken vanuit de verte, en Yara draaide haar oren naar het geluid, en toen haar hele lichaam, wie zou er komen?

[Beetje afgeraffeld, een van de you're mine hengsten]

Langzaam bewoog een zwarte massa zich voort. Zijn sterke benen plantte hij zorgvuldig in het vochtige gras, elke keer als hij ze omhoog haalde viel er wat prut uit. Zijn hoofd was laag aan de grond, zijn oren tegen zijn schedel gedrukt en zijn neusgaten wijdopen. De snelle, krachtige draf veranderde in een soepele galop toen de geur van hengstige merrie zijn neus binnedrong. Eigenlijk hield hij zich niet zoveel met dit soort zaken bezig, maar het was altijd goed om een nieuw slecht paard op de wereld te zetten. Elke vezel in zijn lichaam bewoog soepel. Zijn hoofd met arabische trekken werd in de lucht gesmeten toen de merrie in het zicht kwam. Eigenlijk hoefden ze helemaal niet perfect te zijn, als ze maar een goed lichaam hadden dat in staat was een veulen te dragen. Langzaam stapte hij op haar af, met twinkelende oogjes en een fake glimlachje rond zijn lippen. Hij droeg zijn staart, evenals zijn hoofd hoog en dominant. "Hallo m'n beste. Met wie heb ik het genoegen?"

Yara draaide haar ogen in de richting van een geluid dat haar aandacht trok. Ze draaide zich om en zag een hengst lopen. Hij was donkergrijs, tegen zwart aan. Zijn hoofd en staart hielt hij hoog en dominant. Een glimlach sierde zijn lippen en in zijn ogen zag ze twinkels. Yara glimlachte vriendelijk terug. "Hallo m'n beste. Met wie heb ik het genoegen?" Vroeg de hengst aan haar. "Hoi, mijn naam is Yara. Hoe heet jij?" zei ze. Er hingen verhalen dat een groep hengsten player waren, een merrie verleidde, dekte en dan als gevangene meenamen. Helaas ging deze gedachte niet meer uit haar hoofd toen Yara daaraan dacht. Ze keek de hengst aan, hij zou toch geen Player zijn? Nee, dat verwachte ze niet van hem. Wat verwachte ze wel van hem? Ze wist het niet.

"Hoi, mijn naam is Yara. Hoe heet jij?" Pff, eigenlijk werd hij gewoon gek van deze zoetsappigheid. Toch wist hij zijn glimlach en twinkeling te behouden. Zijn staart ging prikkelbaar heen en weer. Om extra mooi te lijken spande hij zijn spieren extra aan, en hield zijn hoofd met arabische trekken hoog. hij gaf even een snelle knipoog aan de merrie en schraapte zijn keel. "Sensation is de naam. En wat doet een merrie als jij in dit behoorlijk onherbergzame gebied?" Hij gebruikte expres een schuilnaam, zodat er in de toekomst geen problemen ontstonden. Hij sjokte een rondje om de merrie heen en bekeek heel 'geïntreseerd' haar lichaam. Dit zou behoorlijk makkelijk worden, als het aan de donkergrijze hengst was.

De hengst spande zijn spieren aan, en hielt zijn hoofd ophoog, hij zag er echt heel mooi uit. Yara sloeg eens met haar staart. De geur van haar hengstig heid kwam vrij. "Sensation is de naam. En wat doet een merrie als jij in dit behoorlijk onherbergzame gebied?" Hij liep een rondje om haar heen en bekeek haar lichaam. "Je hebt een mooie naam Sensation. Wat ik hier doe? Ik zerf hier, op zoek naar nieuwe vrieden, of om een mooie hengst te ontmoeten" zei Yara. Ze keek naar Sensation. Hij was echt heel mooi. De twinkeling in zijn ogen deed haar smelten.

De geur van hengstigheid bereek zijn neusgaten. Hij wist hoe hij met zulke situaties om moest gaan, hij wist dat hij zich moest inhouden. Hij snoof en boog zijn hals. "Je hebt een mooie naam Sensation. Wat ik hier doe? Ik zerf hier, op zoek naar nieuwe vrienden, of om een mooie hengst te ontmoeten" Antwoordde ze. Hij snoof. Zijn donkerzwarte manen hingen perfect langs zijn gespierde hals, zijn lange staart raakte bijna de grond. Zijn fijn gevormde oorschelpen stonden vooruit. Hij glimlachte naar de merrie, en zag al snel dat het positief resultaat had. "Zo, Yara dus. Ik doe eigenlijk zo'n beetje hetzelfde. Ik zoek eigenlijk iemand die van me houd, die me koestert" Hij zuchtte even alsof hij zo'n iemand nooit kon vinden. "En een merrie die een beetje pit heeft"

Sensation boog zijn hals en snoof. "Zo, Yara dus. Ik doe eigenlijk zo'n beetje hetzelfde. Ik zoek eigenlijk iemand die van me houd, die me koestert" Hij zuchtte even alsof hij zo'n iemand nooit kon vinden. "En een merrie die een beetje pit heeft" vervolgde hij. Yara keek hem aan. "Ik kan van je houden" zei ze zachtjes. Ze keek hem aan. Al jaren wilde ze dol graag een veulen, zou hij deze wens kunnen vervullen? Of zou dit alles een vuil spelletje zijn? Maar dat laatste geloofde ze niet, zo zag ze Sensation helemaal niet. Hij zou van haar kunnen houden, dat wist ze zeker.