the blind horse (amani)

Imora stade tussen de verschillende bomen door. Het was er lekker rustig. Niet dat ze zoals de meeste goedzakjes ervan genoot maar het kalmeerde haar en verhelderde haar gedachten waar ze nu druk mee bezig is. De gedachten aan haar vader maakte een haar triestig en kil tegerlijke tijd. Sinds ze haar vader verloren is is ze veranderd. Nu is ze gegroeid maar dat heeft haar niet echt iets goed gedaan. Een luchte bries kwam opsteken waardoor Imora haar manen en staart begonnen te wapperen. Geirriteerd sloeg ze even met haar dikke staart tegen haar zwarte flanken, daardooor vloog er vlug een vlieg weg weten wat er gebeurd als die geraakt word door de dikke staart. Dood was het zo simpel was het nu eenmaal het leven van een vlieg...Maar niet van haar. Een geur verstoorde haar gedachten. Kil keek ze recht in de ogen van de andere onbekende merrie die blind was zo te zien.

srry moest snel doen

Kalm lag ze op de grond, tegen een boom. Genietend had ze haar ogen gesloten aangezien ze toch niets kon zien. Nope, helemaal niets, al bijna een jaar lang. Het voelde zo lekker om eindelijk weer eens te ontspannen en te liggen. Meestal deed ze dat niet om sneller te kunnen vluchten als er roofdieren waren. De vliegen teisterden haar enorm maar dat deerde niet. Waarom Amani nu wel lag? Geen idee. Amani zuchtte, haar leven was saai en ze miste iets maar ze wist niet wat. Het maakte haar echt gewoon enorm ongelukkig. Jep, Amani was ongelukkig ja. Wellicht was dit overdreven aangezien ze ook niet helemaal ongelukkig was. Ze zuchtte en stond op. Kalm rekte ze zich uit. Uitgebreid gaapte ze even en begon kalm te lopen. Goed, dit werd saai. De gebieden waren nu wel gewoon dagelijks normaal. Weer zuchtte ze en snoof eens. Dagelijkse routine bleergh maar nu rook ze een paard dus het moest maar gewoon. Langzaam slofte ze naar het paard en knikte verveeld. Oh fijn, nu sliep ze al bijna voordat ze ook maar iets had gezegd. Amani draaide eens met haar ogen en zuchtte diep en langzaam.

"zo zo zo, om eerlijk te zijn heb ik nog niet erg snel nog een blinde merrie gezien hoor, hengst ja merrie nee." Haar kille maar zuivere stem was voor de bruine merrie gericht. Imora haar oren lagen half plat in haar nek. Niet dat ze bang was voor deze merrie wat het leek een goedzakje. Ze haatte niet goedzakjes maar ze hield er nu eigenlijk ook niet echt van. Een lichte zucht verliet haar keelgat toen ze al wachtend naar de blinde merrie keek. De dikke staart van Imora sloeg af en toe tegen haar zwarte flanken terwijl haar manen wapperden door de lichte zuchtjes wind die af en toe eens kwamen opsteken tussen de bomen. " ah wat beleefd je valt al eens slaap voor er een" Even kuchte Imora" een gesprek is gestart." In haar zuiver kille stem klonk er een lichte sarcasme door. Imora hield de merrie heel goed in de gaten. Kon het niet zijn dat deze... Imora haalde nog eens diep in en rook de geur van die fire flame kudde." aha de alpha merrie, wat een eer" De sarcasme was duidelijk te horen. Imora kon het helemaal neit schelen welke positie deze merrie had en zou ze dan ook niet met respect behandelen als Imora vond dat ze het niet heeft verdient. Haar donker bruine ogen die wel hol leken gleden over de merrie heen.