Het zand stoof omhoog, en naar achteren terwijl de hengst erover heen racete, er gebeurde veel de laatste tijd. Heel veel. Pearl was slecht, Sultan was weg, Visual had Boots vermoord. Van al haar vijanden was het Visual die het deed? Visual die het lef had. Remember had ook de Eternal Guardians overgenomen. Eindelijk was zijn droom waar gekomen, hij had een eigen kudde! Alleen de manier waarop hij die had overgenomen beviel hem niet zo. Hij had de EG, omdat Sultan weg was, uit Dream Horses. Spijtig maar je moest verder leven. Remember draafde kalm door. Hij keek rustig rond. Soms dwaalde zijn gedachte nog af naar het veulen, het was een tijd geleden. Maar Remember wou dat hij wat kon doen voor het kleintje. Hij zuchtte, vele paarden wisten niet wat het inhield 'goed' zijn. Vele paarden dachten dat het makkelijk was, gewoon even aardig zijn tegen iedereen. Altijd bij de bloemetjes en bijtjes zijn. Nee, zo was het niet. Het was makkelijker om slecht te zijn, gewoon even naar alles en iedereen een opmerking slingeren, bitchie zijn. Jezelf boven de andere stellen, duivelse plannen smeden, als oorlogen, oren in de nek. Geen emotie's tonen? Wie kon dat nou niet met een beetje training? Als je goed was, hield dat in dat je voor iedereen respect had, voor iedereen, voor alle keuze's. Je moet respect hebben voor elkaars mening. Hun een vrije mening kunnen geven. Vele konden dat niet. Remember brieste zacht. Hij snoof even toen hij dacht iets te ruiken. Het begon veel harder te waaien, en een storm kwam eraan. Snel begon het ook hard te plensen, de regen viel met bakken uit de hemel. Terwijl Remember veel moeite deed, om naar het paart te komen. Hij zweerde dat hij die geur kende. Daar zag hij haar al staan, zijn manen wapperden dreigend in de wind. Alsof ze er elk moment af konden vallen. En Remember zelf, werd zowat omver geblazen door de grote windvlagen. Het was gevaarlijk aan zee, ze moest weg. ''Hallo Kyara, wat leuk om je te zien.'' Zei hij vriendelijk. Remember wist nu dat de merrie in zijn kudde zat.
