VIPx O P E N V O O R É É N A N D E R P A A R D x
Stralende ogen die langzaam veranderde in een doffe blik terwijl de brede smile rond zijn lippen wegvaagde. Heel zijn houding veranderde, woede borrelde op en de adrenaline spoot als gif door zijn aderen. ''Het is niet eerlijk,'' siste hij zachtjes terwijl zijn oren naar achter geduwd werden. Het enigste waar zijn hoofd nog zat was bij Remember, puur om het feit dat de hengst weg was gegaan zonder een woord te zeggen, hij nam niet eens de móeite om het goed te maken met zijn bloed eigen broer. Dan werd het dus maar tijd dat Sultan zijn trots opzij zou zetten en het initiatief ging nemen. Blijkbaar was zijn broer daar nog niet volwassen genoeg voor, dat had hij ondertussen wel bewezen. Dan moest Sultan maar weer de boeman spelen, het zou ook weer eens niet zíjn schuld zijn. Áltijd had hij het gedaan en hij was het ondertussen meer dan spuugzat, hij was geen hengst die op alles ja en amen zei. Néé. Dan kende je hem nog niet, hij was hard als dat nodig was en ook ditmaal moest hij niet zijn lieve kant tevoorschijn halen.
Sultan was enorm kwaad en het liefste draaide hij de nek van zijn broer meteen om. Hij verdiende dit niet, niet na alles wat hij voor Remember gedaan had. Als oud vuil werd hij aan de kant geschoven en de witte lafbak ging mooi verder met zijn leven terwijl hij Sultan achterliet met gemengde gevoelens. Niet wetend wat hij er mee aan moest, want in zulke situaties was de zwarteling wél onzeker. Als Remember hem echt kende, wist hij dat drommes goed en was hij Sultan weer op komen zoeken. Maar néé. Hij ging mooi met zijn dikke, luie reet bij zijn partner en veulen terwijl Sultan hard aan het werk was en hij steeds magerder werd. Remember verdiende de rang die hij nu had niet, Sultan was dan ook van plan een ander die rang te geven. Iemand die er wel voor wilde gaan, zijn leider niet zomaar in de steek liet en alles zélf liet doen. Een ordelid was er om te helpen wanneer dat nodig was en in Sultan's ogen hoefde hij niet te smeken om daadwerkelijk die hulp te krijgen.
Sultan had de laatste dagen al zat problemen, vooral met Fayne en Remember en dan kwam ook nog eens die merrie die verrekes veel op Nana leek. Alles riep herinneringen op en dat was absoluut níet goed voor de zwarte warmbloed. Hij was hartstikke gestresst, had even geen zin meer om in Dream Horses te blijven voelde zich weer net als voorheen; depressief en alsof er niemand was die hem daadwerkelijk steunde en hielp. Zelfs Parel was er niet veel meer en van een veulen zou ook wel weer niks komen. Stippeltje! Waarom was zijn leven nóóit voor een lange tijd goed, fijn en perfect? Na een tijdje viel hij altijd weer terug in dat zwarte gat en had hij er enorm veel moeite mee eruit te komen. Vooral als je niet eens hulp werd aangeboden, dat deed hem nog het allermeeste pijn. Alsof niemand de moeite nam hem te helpen, überhaupt te vragen wat er aan de hand was met hem. Hij liep er al een aantal dagen zo bij en er was nog geen enkel paard uit zijn vriendenkring naar hem toe gekomen. Was het dan zo'n grote moeite? Sultan deed álles voor zijn vrienden en hij kreeg er niets voor terug. Unbelievable.
