Im not scared of you!!

kleine tiger liep patserend over het pad die door het bos liep. ''Wafels wafels ik ben gek op wafels.'' Zong hij zachtjes. Het sneeuwde heel zachtjes maar voor Tiger iets te hard. Toen het hem te zwaar werd schudde hij zich even uit. Hij sprong in de lucht, en kwam met zijn borst helemaal voor uit weer terug op de grond. Nu kwam zijn solo, ook al zong hij de hele tijd al solo. ''WAFEELSSSSS,OH IK BEN ZOOO GEK OP WAFELS YEAAAH!!'' Hij schudde lachend met zijn hoofd, en versnelde zijn passen tot een drafje. Niet dat dat veel sneller ging want hij had echt hele kleine beentjes. Waar zijn ouders waren wist hij niet. Het ging steeds harder sneeuwen en zag zijn moeder steeds kleiner worden. Ze lag in de sneeuw en werd verder onder gesneeuwd. Ze bewoog helemaal niet meer. Hij keek omhoog en zag een groot paard die hem onder een boom aan het slepen was en daarna heel hard weer terug naar het paard die daar lag. Langzaam stond ze op. Gelukkig, ze was niet dood. Ze hinnikte. Tiger hinnikte terug, maar waarschijnlijk hoorde ze het niet, want beide paarden verdwenen in de verte. Sinds dien zwierf hij maar een beetje rond. In eens hoorde hij wat gekraag. Met een vlaag sprong hij achter een bosje. ''Wie ben je, ik ben niet bang voor je hoor!'' Riep hij stoer, maar hij was hartstikke bang

''Wafels wafels ik ben gek op wafels" hoorde hij ergens ver in het bos en daarna ''WAFEELSSSSS,OH IK BEN ZOOO GEK OP WAFELS YEAAAH!!'' van wie kwam dat toch, hij versnelde zijn passen, opzoek naar een geur. Hij kijk naar de sneeuw op de grond, kleine voetstapjes. Een veulen of een pony duidelijk. Waarschijnlijk een veulen, ze waren erg klein namelijk. Hij stapte traag, en volgde de voetsporen, zo klein als hij vroeger was. Zantos, begin niet weer over vroeger! Hij kon wel in de grond zakken, hij kon het gewoon niet vergeten. hij stopte en keek gewoon recht voor zich uit. De sneeuwvlokjes dwarelde op zijn rug, en bleven plakken aan zijn vacht. Hij groef wat in de sneeuw, en nog een plukje vond hij. Hij at het op, en zette voort. Misschien was hij te traag. want voor dat hij weer naar de grond keek, waren alle voetstapjes, verstopt door de sneeuw. Hij stapte gewoon door. Hij hoorde iets en daarna zag hij een klein veulentje achter de bosjes springen. 'Wie ben je, ik ben niet bang voor je hoor!'' zei het kleintje. 'Ik ben zantos, en jij' zei hij rustig.

Een vriendelijke stem klonk vanachter de bosjes. Langzaam stak Tiger zijn hoofd achter het bosje vandaan. De naam van het grote bruine paard was Zantos. ''Mij...Mijn naam is Tiger.'' Even was hij bang. Maar nu al niet meer. Hij sprong achter de bosjes vandaan en keek het paard aan. De hengst zag er echt niet onvriendelijk uit. ''Ik was echt niet bang voor je hoor.'' Zei hij grinnikend.

nog niet af