Serieus. Deina. Kom.

Haar donkere ogen schoten open wanneer de hinnik haar oren indrong. Ze snoof luid en keek om haar heen. Het kudde gebied was stil, té stil. Het kwam van buiten af. Ze spande haar spieren op en zette ze meteen in werking. De hinnik was nog onbekend voor haar dus het kon weer een nieuw lid gaan worden. Goed, hoe meer zielen hoe meer vreugde. Het zat wel goed te komen met haar kudde. Buiten haar dochters dan. Ze zag hen niet meer, maar ze kwamen wel terug. Dat had Duvessa genoeg laten merken. Deina snoof luid terwijl ze rustig haar pas nam richting de plek waar de hinnik vandaan kwam. Het was ver lopen, maar het paard die haar geroepen had moest maar geduld hebben. Dat was al een test om te kijken of hij of zij het waart was om in de kudde te komen. Deina schudde met haar hoofd en had haar oren schuin naar achteren liggen. Toch was ze nog steeds enorm alert voor roofdieren, die vaker hier werden gezien. Ze sloeg met haar staart heen en weer terwijl ze de geur van het onbekende paard in haar opnam. Het was duidelijk een merrie. Oké, die kwam toch ook nog eens opdagen. Veel hengsten waren in haar kudde behalve haar eigen dochters. Ze wouden vast niet door haar geleid worden, sommige merrie's. Haar kon dat niet veel schelen. Ze had genoeg leden. Deina kwam steeds dichterbij de berg en begon deze dan meteen te beklimmen toen ze erbij was. Ze snoof luid en liep verder. Na een tijd kwam ze uiteindelijk aan op de top en zag ze de merrie staan. Ze was klein, maar niet enorm klein. Ze was duidelijk een Shetlander, maar groter dan de pony's die ze al gezien had. Problemen met de grootte had ze niet. Het enige dat voor haar belangrijk was, was de trouw en het respect. Je moest meedoen met activiteiten en oorlogen. Dan was je waardig. Ze snoof en knikte kort naar de pony. "Hallo daar. Je riep me?" Bekende woorden die ze altijd uitsprak. Rustig wachtte de merrie af op reactie van de pony voor haar neus.

Haar donkere ogen gleden over de kleine pony. Ze torende enorm hard boven haar uit, maar ze had er zelf geen problemen mee en de pony vast ook niet. Deina draaide een ene oor naar voren om te luisteren naar de merrie. Ze stelde haar voor als Ashia en ze vroeg, met respect, of ze bij de kudde mocht komen. Ze vroeg er nog snel bij of ze haar niet overviel. Deina zweeg even terwijl ze diep nadacht wat ze nu zou zeggen. Maar het werden woorden die ze elke keer zei tegen nieuwe leden. "Ashia. Aangenaam. Ik word niet overvallen met een hinnik voor een nieuw lid, in tegendeel. Ik heet je welkom bij de Horcrux. Je krijgt al meteen een rang. Dementor. Je zal onze kuddegebieden moeten bewaken en vreemdelingen meteen vermoorden. Net als roofdieren." Haar stem was kalm, maar emotieloos. Ze keek nog eens naar de omgeving en dan weer naar de merrie. "Ik heb niet veel tijd om altijd een lang gesprek te houden. Ik heb nog veel te doen, zoals elk leider. Ik zie je snel op de volgende activiteit." Ze knikte nog een keer naar de merrie waarna ze haar omdraaide. Ze deed het altijd vaker. Als ze in de kudde wilden mochten ze erin. Als ze hun best niet deden, werden ze er nadien uitgegooid. Ze snoof en vertrok op weg naar haar gebied. Ze had weer een nieuw lid, super.