I just can't take it anymore ~ open

De grijze hengst stampte woest door de taiga, de naalden prikten in zijn hoeven en het zoemen van de insecten rondom hem irriteerde hem mateloos. Zijn grijs-zwarte manen wapperden mee in het licht briesje wat in en rondom de taiga ontstond.
Colyat keek naar een eekhoorn die zich een weg door de naalden en de bomen baande.
Een zachte zucht verliet zijn droge mond, droog door de mulle, stinkende lucht. Hij wist dat iedereen hem haatte. Colyat wist dat hij er met zijn appeltjes en licht grijze vacht heel netjes en verzorgd uit, maar natuurlijk was hij ook niet bang om wat vuurrood. bloed op zijn purpere vacht te krijgen. Colyat grijnsde en keek wat kwaad naar een vogel die hem met zijn oorverdovende geleud in zijn oren liet horen. Colyat schudde zijn hoofd en probeerde het geluid uyit zijn oren te persen. Uiteindelijk vloog de vogel weg met een andere vogel en kon colyat weer denken.
Een korte hinnik verliet zijn nogsteeds droge
Zijn arme oogjes hadden wel weer eens zin om een ander paardje te zien, het liefst ook nog een merrie zodat hij zich ook nog we'll een klein beetje kon vermaken.
Colyat trok zijn staart omhoog en hief zijn elegant hals de lucht in. En trok een blad van een jong boompje af. Hij keek verbaasd toen hij zag dat hij we'll meer dan een eraf trok, toen hij probeerde erop te kauwen voelde hij het takje in zijn gehemelte steken en gooide het weer weg. Met zijn hoef stapte hij erop en stapte hij verder, het leek alsof er nooit een einde aankwam!

~open.
~sorry voor foutjes mobielpost, als ik wel typ komt er automatisch we'll en moet ik dus dat helemaal eerst terug doen en dan de l anders doen xd

Acapella keek voorzichtig en verwonderd naar de hengst. Wat was hij mooi zeg, ze stapte heel voorzichtig achterhem aan, ze bleef op grote afstand. Ze was bang dat de vogels of het gekraak van de dennennaalden haar zouden verraden, maar de hengst leek te druk met geiriteerd te zijn en een zacht gehinnik ontsnapte uit haar keel. Het was alsof de bomen haar influisterde dat hij haar veiligheid zou bieden. En ze hinnikte nog een keer overtuigend dit keer en daarmee zei ze 'Hallo, ik ben Acapella wie ben jij?'

Colyat keek mateloos omzich heen om te kijken van wie dat zielige hinnikje kwam. Hij keek wat gevaarlijk en draafde richting een bruin,wit zwart paard. De hengst stopte vlak voor het paard en toverde een grijns op zijn gezicht. "Colyat" Zei hij toen hij haar naam hoorde. "Zozo, wie durft zich hier bij mij te vertonen? vast een nieuweling!" De grijze hengst liet een luidkeelse lach horen en stapte rondom de merrie. Zij wist vast en zeker de gevaren van Dream Horses nog niet, zoals hij, hij was een gevaar, een groot gevaar.
Colyat bleef achter de merrie stilstaan en draaide zich om om de andere kant op te stappen. "Jij hebt lef dametje" Hij grijnste en ging vlak voor de merrie staan.

De merrie begon een beetje angstig te worden maar toch, ze voelde zich aangetrokken tot colyat, zoals de hengst bleek te heten' 'Hallo Colyat, ik ben Acapella en ben inderdaad nieuw' 'Je bent erg aantrekkelijk' dat laatste kwam er aarzelend uit, maar toch zelfverzekerd ging ze verder 'hoe ben jij hier terrecht gekomen? En hoe gaat het?' Acapella glimlachte naar de hengst en spitste haar oortjes.

Colyat rolde lichtjes met zijn ogen en keek weer naar de merrie, die trouwens helemaal geen benul had dat hij niet echt van de aardige typjes was. De hengst grijnsde toen de merrie zei dat hij aantrekkelijk was, Ja tuurlijk was hij dat, daar was hij zelf al wel achter. Colyat ging weer een rondje maken en strekte zijn hals uit om wat mos van een boom af te knabbelen. Hij schonk niet meer zoveel aandacht aan de merrie. "Hoe komt het, dat je hier bent gekomen?" Vroeg hij aan de merrie. Colyat trok zijn lippen wat op en keek naar de merrie.

De merrie zag dat hij met zijn ogen rolde en dus was het tijd om haar aardige mantel af te gooien 'Ik weet dat je niet aardig bent, of goed, je bent in en in slecht, maar ik houd wel van wat uitdaging!'zei de merrie, en er klonk een lichte spot in haar stem, nee goed was deze hengst zeker niet, maar kon zij er wat aan doen dat ze zich tot hem aangetrokken voelde? En ze ging nu recht voor de hengst staan 'Ik ben weggestuurd uit mijn vorige kudde omdat ik het op heb genomen tegen mijn alpha hengst, tenminste HUN apha hengst, pff hengst, het was meer een mietje die k.zak van een hengst!' Acapella werd kwaad, als ze dit verhaal vertelde, ze werd er altijd kwaad van en je kon het vuur in haar ogen zien oplaaien.
Ze sloeg driftig met haar staart en voegte er aan toe: Hoe ben jij hier dan terrecht gekomen?, ze verwachtte niet echt een leuk antwoord, ze was nog geen paarden tegen gekomen die hier waren geboren, ze was alleen maar gevluchtte paarden tegen gekomen en dus verwachtte ze dat hij waarschijnlijk ook wel had gevochten ofzo.

Ze schraapte met haar voorhoef door de dennennaalden en creeërde een kuiltje omdat ze zo driftig aan het schrapen was.

Colyat keek verzwoegd naar de merrie die nu alleen maar wat aan het brabbelen was. "Jaja, niet boeiend, en ook niet boeiend hoe ik hier gekomen ben" Colyat keek geergerd naar de merrie die driftig met haar voorbeen aan het schrapen was. "Als je daar nu niet snel mee ophoud bijt ik je voorbeen eraf" Glipte hij eruit. Zijn ogen keken de merrie wazig aan doordat hij een beetje langs haar keek naar een vogel die aan de grond zat en wat op aan het pikken was met zijn kleine rode snavel. Colyat's oren stonden ver achteruit wat er een beetje dreigend en totaal niet aan de orde overkwam. Zijn humeur was niet echt optimaal voor een boze merrie die uiteindelijk toch niks durft te doen, met andere woorden, gewoon stoer doet en als je aanvalt ze bang in een hoekje gaan zitten stampen. Colyat keek waterig weer naar de irritante vogel die nog steeds bezig was met het pikkenv van korreltjes

Acapella ergerde zich dood aan het gedrag en al helemaal aan de uitval van hem over haar voorbeen. Ze legde haar oren plat in haar nek en haalde bijtend uit.. 'Dus ik ben een pony die niks durft hea? Waarschijnlijk denk je dat nu, ik ben vaker met slechte paarden omgegaan en tot nu toe ging dat altijd goed, ik snap jou probleem niet echt?!' Acapella stopte met schrapen ze wilde de hengst niet nog geirriteerder krijgen, ze wist het zeker! Hij moest de vader van haar veulen worden!!

Langzaam stapte hij tussen de schaduwen van de bomen door, soms verzonk hij in de schaduwen als een donker silhouet waarbij je zou denken dat hij zwart was maar hij was een vos. Aardig groot, rond de 1.69 meter schofthoogte. Ja, er waren heel wat paarden die groter waren maar ook heel wat die kleiner waren. Langzaam werden zijn passen gevormd om deze weer bruut te beëindigen. De woorden zijn gezegde een tijd geleden, zijn gezegde nu nog steeds vertelde veel over hem. Over zijn karakter, zijn verleden. Met die woorden, enkel die simpele woorden was hij vrij gemaakt uit gevangenschap bij een valse machtige hengst, in de deal dat hij voor hem paarden zou moorden. Dat hij voor hem zou werken als een huurmoordenaar, een baan (als ik het zo mag noemen) die hij al te graag op zich nam. Plots bereikte een geluid zijn fijn gevormde oorschelpen. Zijn ogen volgden de afkomst van het geluid en in de verte zag hij twee paarden. Als kippen kibbelen om wie het laatste restje eten mocht hebben. Langzaam en stil naderde hij de paarden, de hengst dreigde de merrie. Een kleine sinistere glimlach kwam rond zijn gezicht. Hij stapte naar voren nu half in de schaduwen zijn hoofd uit de schaduwen. ,,Tuttuttut.'' Quasi-afkeurend schudde hij zijn hoofd en tuitte zijn lippen. ,,Niet vechten, we zijn toch zeker één grote familie?'' Zei hij poeslief, met een sarcastische en scherpe ondertoon. ,,Dus nu ruziemakers, met wie heb ik vandaag het... Genoegen?'' Het laatste kwam er licht twijfelend en vooral sarcastisch uit. Soms had hij wel zin in een spelletje.

Acapella keek verbaasd op naar de hengst die erbij was gekomen, hij vroeg met wie hij te maken had dus gaf ze antwoord: Ik ben Acapella en jij? En we maken geen ruzie hoor, we hebben gewoon een "gesprek...".

De merrie spitste haar oortjes nieuwsgierig en brieste naar de nieuwe hengst. Ze had het idee dat deze sterker was dan de andere, deze kwam gevaarlijker over...