what happens when the ice lake?

Ze zette haar hoef op het ijs Silvia keek omhaar heen - naar links en rechts - ze liep vedere en veder en veder over het hij. Plotseling hoorde ze iets, ze stond steel en keek omzich een en spitse haar oren, maar ze hoorde niks meer. Silvia liep een stukje veder en stond stil ze snoof in de lucht en blijf stil staan. Haar manen gingen met de wind mee met in haar gezicht ze zag iets in de verte maar kon niet zien wat. Silvia liep veder maar ze was tog nieuwschierig en stond weer stil en keek naar de plek. Het leek wel of er iest op haar af kwam. *Hallo* zij Silvia maar het was geen paard het leek een sneeuw storm. Silvia galopeerde zo hard als ze kon weg van de wolk, maar de sneeuwstorm kwam dichter bij. Silvia ging haarde galoperen en haarde. Plotseling stond ze stil ze zag een grot daar ging ze schuilen voor de sneeuw storm, ze galopeerde er snel naar toe en ging in de grot. Silvia ging de grot en ging liggen en ging wachten tot de storm over was.

Ijs. Ijs, ijs en nog eens ijs. Het ijsmeer was een plek waar hij liever niet kwam, bang dat het ijs het zou begeven onder zijn gewicht. Hoopjes sneeuw waren verdeeld over verschillende lagen ijs, dunnen en dikke lagen ijs maakte het meer onmogelijk om in te zwemmen. Het was raar om te denken dat hier alles bevroren was, terwijl er toch een lichte zon scheen. De hengst moedigde zichzelf aan, hoe sneller hij zou gaan over het ijs, hoe minder kans hij had dat hij op een dunne laag zou stappen en zou vallen. De grote, snelle passen brachten hem verder over het ijs, opzoek naar een schuilplaats voor de opkomende sneeuwstorm. Even liet hij zijn blik door het gebied glijden, rechts van hem was een grot. Langzaam liep hij er naar toe, waarbij hij erachter kwam dat hij gezelschap had. Hij glimlachte naar het paard, een totaal onbekend paard. ''Hallo!' groette hij terwijl hij zijn neus even over zijn voorbeen liet gaan, hopend dat zijn benen weer zouden opwarmen.

Silvia zag een zwart paard. Ze stond op en schudde de sneeuw van zich af *Hoi* zij ze toen ze klaar was * wie ben jij * vroeg ze ze keek de mooie hengst aan. Silvia liep over het ijs van de grot en keek even naar buiten de sneeuwstorm was er nog steeds. Ze liep terug en zag dat de hengst met zijn neus over zijn been gaat * heb je het koud *vroeg ze maar de hangst gaf geen antwoordt ze ging iets dichter bij de hengst staan. Silvia zag wat licht ze liep naar het licht toe heel langzaam. * kom je *vroeg ze aan de hengst Silvia ging hoefje voor hoefje veder de grot in. Plotseling bleef ze staan ze keek achter om en de hengst was 4 meter van haar vandaan, en nog steeds met zijn neus ging hij over zijn benen. Silvia schrok van de bliksem inslacht in de grot Silvia steigerde en kwam hard neer. de grot begon heen en weer te schudden. Silvia zag dat de grot wouw insorten. Ze galoperden zo hard als ze kon naar de hengst, achter haar was de grot ingestort. Silvia was bijna bij de hengst tot voor haar ook de grot instorte. *Help* hinkete ze hoe kam ze hier uit. Silvia stond op en keek of ze een uitgang zag maar niets. Silvia was bang maar waar ze nu voor gevoel had wist ze ook niet ze dacht *leeft de hengst nog*. Dacht ze.