I was raised in the valley there was shadows and death. Got out alive but with scars i can't forget. ~ Open.

Langzaam stapte Shylar door een vlakte vol sneeuw. Hoe ze hier in godsnaam terecht was gekomen was haar een raadsel, of beter, het was geluk. Maandenlang had ze rondgestruind opzoek naar een plek waar ze gerust kon eten, drinken en slapen. Waarom ze was weggegaan van haar oude kudde? Omdat ze niet meer kon leven met de angst.

Shylar's moeder vertrok nadat ze bevallen was, hopeloos lag ze in een hoopje gras, ineengedoken. Tot ze opgevangen werd door haar grootmoeder. De tijd ging snel en ze groeide op tot een prachtige merrie met een bruine vacht en blonde manen. Helaas had dat ook nadelen..

Ze werd vier jaar en de enigste paarden die ze kende was haar enigste vriendin, die later vermoord werd door paarden die de kudde aanvielen. Over haar vader wist ze nogsteeds niks, volgens haar grootmoeder was hij een zielig stuk hormonen..

Shylar werd streng opgevoed, om "een dame" te worden. De woorden die haar gezegd werden herinnerde ze zich nog goed. 'Een dame laat geeneen hengst wachten, een dame doet alles wat een hengst zegt.' Daarvan werd hard gebruik van gemaakt want de maanden daarna werd ze op alle verschrikkelijke manieren misbruikt en achteraf alleen achtergelaten..

Ze schudde haar hoofd toen ze aan haar verleden terugdacht, een nieuw leven zat voor haar, vol geheimen en nieuwe vriendschappen en vijanden.
Haar oren spitsten zich toen ze een geluid een eindje voor zich hoorde, kennelijk was ze zo in gedachten verzonken geweest dat ze niet merkte hoever ze al in deze ijskoude vlakte rondliep.

De wolken schoven dichterbij elkaar. Yara draafde door, ze moest ergens een grot zien te vinden, voor de storm op zou laaien. Het was ook wel dom om naar de sneeuw vlakte te gaan, maar ze had niet gezien dat hier zo'n bui hing. De merrie moest gaan stappen toen de sneeuw aan haar benen trok. Alsof ze naar beneden gezogen werd. Ze moest haar benen hoog op tillen om verder te kunnen lopen. Ze hield haar hoofd naar voor en laag, opzoek naar een grot. Of in iedergeval iets anders veiligs.

Een voskleurige merrie kwam in haar gezichts veld. Meteen ging haar hoofd nog lager, haar ogen werden onzeker en haar hele houding was onderdanig. Ze wist nog niet welke geaardheid het paard had, maar als dit slecht was, kon ze beter tonen dat ze geen ruzie zocht.

Toen het paard in de verte dichterkwam met het hoofd laag werd ze toch wel nieuwsgierig. Shylar zette een paar stappen vooruit en keek de merrie aan. Je hoeft je niet zo onderdanig te tonen, ik bijt niet.' glimlachte ze met haar zachtfluwelen stem. De wolken boven haar zagen ernaar uit dat het niet lang ging duren voor het ging stormen. En als er één ding was waar ze de pest in had was wel een natte vacht en kleverige manen..