People always say that we don’t know what we have, until we lose it. But I think that we do know what we have, we just don’t think we would ever lose it.
Het voelde alsof hij staarde in het donker, maar toch iets zag. Alsof hij kon zien, maar toch blind was. Hij luisterde, maar hoorde niets. Alles was zo bekend, maar toch weer niet. Alsof het uit een vage droom kwam, een droom die hij zich niet meer kon herinneren maar waarvan hij wel wist dat hij bestaan had. Het was frustrerend en verwarrend. Hij wist dat dit gebied ooit zijn thuis was, dat had hij inmiddels wel uitgevonden, maar hij wist niet waar hij was of wie hij was. Hij wist hoe hij moest bewegen, hoe hij moest eten, hoe hij moest praten, ga zo maar door. Maar daar hield het wel zo’n beetje op. Er was niets, alsof hij in het lichaam van een totaal onbekende woonde.
Hij had de laatste paar dagen doorgebracht in een zwakke poging om andere paarden te ontwijken, hij moest eerst dingen uitvinden voor zichzelf, maar nu was hij erachter gekomen dat dit onmogelijk was zonder de hulp van anderen. Hij wou echter geen hulp van anderen, iedereen leek hem te kennen, leek dingen over hem te weten, maar zelf kende hij zijn eigen lichaam niet eens. Het maakte hem, zwak uitgedrukt, bang. Er was geen doel meer, alles leek zinloos er was niets te doen. Niets om over te praten, hij kon net zo goed in een ander universum beland zijn. Geen enkel van deze takken kwam hem bekend voor, geen enkel grassprietje was hem bekend voorgekomen.
Het was van het een op het andere moment gekomen, hij wist dat hij met iemand aan het praten was, hoewel hij niet meer echt wist wie het was, blijkbaar was ze ooit belangrijk geweest, dat wist hij, maar herinneren kon hij het niet. Toen hij zijn ogen had geopend stond er een onbekende merrie voor hem. Het gebied was onbekend, zijn lichaam was onbekend, alles was onbekend. Nu drie gebieden verder was hij hier, nog steeds wist hij niet veel van waar hij was.
Het voelde koud, alsof hij alleen was, ook al werd hij omringt door leven. Het was koud, ook al was de temperatuur warm. Hij wist niet eens welk seizoen het was. Alsof hij opnieuw werd geboren, sommigen zouden zeggen dat het een tweede kans was, om alles overnieuw te doen. Maar hoe kon hij dingen overnieuw doen, hoe kon hij een tweede kans krijgen, als hij niet wist wat zijn eerste kans was? Alle fouten die ooit gemaakt waren en alle goede dingen waren vergeten, kwijt. Verloren in het niets.
