Bezoek aan de heuvels

Ze galopeerde door het heuvelachtige landschap. Ze kon het bijna niet verdragen, zo vredevol was het hier. Allemaal schijnheilige dieren, dacht ze, die niets anders doen dan grazen en lachen. Tijdverspilling! Gelukkig was ze maar op doortocht en hoefde ze het niet zo lang te verdragen.
Plots zag ze een hengst staan in de verte, Zillion. Ze brieste en stopte meteen. Waarom ze het deed? Ze wist het niet.

Hij stond op een heuvel en zag vanuit de verte de merrie Ineske.
Hij bleef staan en wachtte af wat de mrrie ging doen, Bleef ze staan? Waarom kwam ze niet.
hij briesde een keer maar hield der in de gaten

Ze was onrustig. Hij hield haar in de gaten nu ze gestopt was. Ze probeerde nonchalant door te draven en hem te negeren. Het lukte haar niet. Haar hoeven raakten onregelmatig de grond. Ze was kwaad op zichzelf.

Bekeek de onrustige merrie eens goed.
Waarom die onrustigheid? dacht hij inzich zelf.
Strekte zijn hals dan en begon te grazen, hij bleef altijd nog de merrie in de gaten houden

Ze zag dat hij begon te grazen. Ze maakte overgang naar stap en rook aan de grond terwijl ze liep. Haar vertrouwen kwam weer terug. Ze wist niet waarom deze hengst haar zo van streek bracht.

Hij zag dat de merrie rustiger werd.
Zou het echt aan mij liggen? Dat ik naar der kijk?
Hij briesde eens, hij kwam er wel achter als de merrie eenmaal bij hem was.
Hij vertrouwde erin dat het gebeurde, hij wilde de merrie rustig houden en graasde door

Ze kon zich niet meer houden. Ze moest weten waarom hij haar zo aantrok.
Ze draafde naar hem en draaide met dr oren. Ze hield haar hoofd trots hoog en zorgde ervoor dat ze er vol zelfvertrouwen uitzag.

Zag de merrie dan aandraven.
hij hief zijn hoofd en bekeek de merrie met haar trotse uitstraling, hij Spitste zijn oren en hinnikte naar haar.
Het was een Bijzondere merrie wist hij bij zichzelf

De merrie hield halt. Ze brieste even toen ze bij hem stond. Nu ze zo dicht stond zag ze zijn kleuren nog beter. Het leek wel Goud . Ze snoof even.

Bekeek de merrie eens beter, Der Elegante bles vol trotste uitstraling dat paste bij der dacht hij
hij strekte z`n hals uit en rook voorzichtig aan der. hij wilde de merrie niet van streek maken. Hij trok z`n neus terug en bekeek de grijzige merrie dat in het zonlicht zilver werd

Ze twijfelde. Hij was één van de 'goeden' , kon ze dit wel maken? Maar iets in hem was zo onweerstaanbaar dat ze zich niet kon omdraaien en weggalopperen. Ze zocht naar woorden. Om iets te zeggen. Ze wist niets. Ze was verbluft.

Bekeek de merrie die niets zei.
"En jij bent?" begon hij rustig, keek naar de zilverkleurige merrie.
strekte z`n nus nog eens

Ze hoorde zijn stem. Hij vroeg wie ze was. Moest ze haar eigen naam zeggen? Ze besloot het niet te doen. Ze loog. 'Angel.' Hij strekte zijn neus. Ze zette een stapje naar achteren. 'jij?'

Trok z`n neus weer terug toen ze achteruit stapte. "Zillion" zei hij dan. hij bekeek de merrie grondig, de naam vond hij passen bij der uitstraling. hij briesde eens en voelde de wind door zijn manen waaien, hij hinnikte even en richtte zich weer op de merrie.

Ze kon niet slecht zijn tegen hem. Dat was het. Ze had het meteen gemerkt. Het was een gevoel dat haar erg nerveus maakte.

Hij bleef maar kijken naar de merrie, hij wilde weten wat er was en waarom ze onrustig werd in zijn bijzijn. Hij draaide z`n hoofd even weg en keek over de vlakte, de wind kwam recht tegen z`n neus aan en hij steigerde.

Ze werd nerveus van hem. Ze kon zijn gedachten niet lezen. Zou hij weten dat ze een 'slecht' paard was? Ze hoopte van niet.
Hij steigerde. Zij schaduw viel over haar heen. Ze voelde zich klein maar tegelijk vereerd. Ze KON bij deze hengst staan zonder dat hij haar één vlieg kwaad zou doen.

Hij kwam hard neer en keek opzij naar de merrie, Het was een zeer rustige merrie had hij al door. een merrie die hij nooit iets zou doen wat er ook gebeurde. hij keerde zich weer naar de merrie en zette ook een stap achter, hij gaf de ruimte die ze nodig had en wilde haar niet van streek maken.

Ze merkte dat hij respect had voor haar. Toen hij neerkwam, daverde de grond even. Het feit dat hij een stap naar achteren zette, maakte haar minder nerveus. Ze had tijd, ze had ruimte. Maar niets weerhield haar ervan haar neus uit te steken en zijn geur op te snuiven.

Hij liet der rustig doen en bleef staan, Hij hield der sterk in de gaten. Wat als ze wat deed maar dat zou ze niet doen dacht hij, hij strekte dan langzaam z`n neus naar die van haar toe.

Ze zag dat hij zijn neus strekte naar de hare. Ze trok even weg maar stak hem dan toch terug uit. Ze was nieuwsgierig.


EDIT RAIN: Graag langere posts in het vervolg.

Hij rook aan de merrie, hij hield z`n hals gestrekt en stapte iets naar voor. hij liep een rondje om Ineske en stopte dan weer, hij zwiepte z`n staart eens en keek dr aan.

Hij liep een rondje rond dr. Ze hield hem in de gaten. Het was een fiere hengst, vond ze. Ze voelde de wind langs haar manen.

Hij keek nog even naar de merrie, Ze had een elegante uitstraling. hij bekeek de wapperende manen en briesde zachtjes. Hij Zwiepte zijn staart even en keek ornd

Ze voelde dat hij het goed met haar meende. Ze kende veel hengsten, maar niemand was zoals hem. Maar ze was te vriendelijk tegen hem. Ze was een slechte merrie en zou dat oook blijven. Het voelde niet goed, maar als ze ergens kon thuishoren, moest ze die kans grijpen.
'Nou, ik ga maar weer.' Haar stem klonk bot opeens. Haar ogen, die vooraf glansden, werden opnieuw dof en donker. Je zou haar bijna niet meer herkennen.