Leader of Ethereal

De witte merrie was nog nauwelijks de schok te boven van Cio. Toch had ze besloten zich weer bij een kudde aan te sluiten. Ze wist dat Dream Chasers niet meer bestond en dat deed pijn. Ze voelde zich nog steeds een leidster, alleen zou ze zich nu moeten onderschikken aan iemand anders. Dat was moeilijk. Maar ze wilde het persé proberen, ze wilde iets hebben waardoor ze in DH zou blíjven. Nirvana moest doelen hebben. Daarom schalde er na een korte tijd een schil gehinnik door het bos. Ze had gehoord van Ethereal en het leek haar geen slechte kudde om zich bij aan te sluiten. Nogmaals klonk haar gehinnik om de leider van de kudde te roepen. Ze hoopte dat het iemand zou zijn die haar respect waard was. En zo niet, was er altijd nog wel een andere kudde. Er speelde een glimlachje op haar gezicht. Het zou wel goedkomen. Haar zintuigen waren alert op het kleinste geluid die de komst van een paard aan zou kondigen. Zou ze zich na zo'n lange tijd nog onder iemand kunnen stellen? Toen ze eindelijk iets hoorde schoot haar hoofd met een ruk die kant op en staarde ze naar de plek waar het geluid vandaan gekomen was.

Net nadat Sham dacht een periode rust te kunnen hebben klonk er de volgende hinnik. Deze klonk bekend, al kon Sham niet plaatsen waarvan. Ditmaal was het niet eens zo gek ver -vergeleken met de vorige keer dat hij half DH had gezien-. Hij zette zijn lichaam in een drafje en ging zo op een vrij rustig tempo het bos in. Onderweg piekerde hij over de gene die gehinnikt had. Het was niet iemand uit zijn recente vriendenkring, dat was een ding waar hij intussen uit was. Hij zat nog steeds te malen in zijn gedachten toen hij ontdekte wie het was. Dat kon toch niet waar zijn? Nirvana!? Die was toch een tijd geleden verdwenen uit het gebied? Hij was aan de ene kant blij om haar te zien, aan de andere kant was het vreemd. Toch begroette hij niet uitbundig, sinds Nirvana hem voor gek had verklaard probeerde hij rustiger te doen..
'Hee Nirvana!' zei hij enthousiaster dan normaal, beter dan depressief gemompel dan over Ineske.. Hij vermoedde niet dat Nirvana daarvan op de hoogte was, maar dat hoefde ook niet.

-Even heel snel gedaan tussendoor [aa]-

[XD
"sinds Nirvana hem voor gek had verklaard"
whaha ]

Het duurde niet zo heel lang voor er inderdaad een paard aan kwam zetten. Een schimmel. Terwijl hij dichterbij kwam, werd haar uitdrukking steeds verbaasder. "Hee Sham," klonk haar eigen stem verrast, met een klein glimlachje. Hij was eigenlijk wel de laatste die ze had verwacht. Er verscheen al snel een grijns op haar gezicht toen ze dacht aan de laatste ontmoeting met de Lusitano hengst. Die was niet bepaald.. soepel verlopen. Maar dat gaf niet. Ze was bereid om opnieuw te beginnen. In zekere zin had ze dat ook allang gedaan. Even zweeg ze en slikte, de witte merrie vond het nog steeds ontzettend moeilijk om toestemming voor iets te vragen. Ze haalde diep adem. "Blijkbaar ben je leider?" Al snel besefte ze dat dit ontzettend stom klonk. Natúúrlijk was hij leider, anders had hij niet gereageerd op haar roep. Geërgerd over zichzelf brieste ze. "Ik zou graag toestemming vragen om lid te worden van je kudde." Zo, dat was eruit. Een cynisch glimlachje keerde terug. Ze haatte het om toestemming te vragen. Zo lang hij maar niet het lef had om haar te laten knielen of zoiets!

Aan haar uitdrukking te zien had ook Nirvana het niet verwacht. Sham besloot echter niet te vragen waar ze was geweest. Het was een raar idee dat zijn ex leidster in zijn kudde wilde, ergens ook ironisch te noemen. Op de vraag of hij de leider was reageerde hij niet, het leek hem duidelijk genoeg. Sham was ten slotte niet op bezoek gekomen als hij niet geweten had dat het Nirvana was.
'Je bent altijd welkom Nirvana' hij knikte met een vriendelijke glimlach. 'Ons gebied ligt achter de bergen, je zult het vast wel vinden' daar had hij wel vertrouwen in. Nirvana was niet zo maar een merrie, ze was net als Boots speciaal. Een type waarbij het niet op straat lag hoe die in elkaar stak. Bij Nirvana was het lastig, want ook zij begreep niks van hem. Dat leverde -tot grote ergenis van Sham- de meest rare gesprekken op. Boots; Nouja, ze waren nou eenmaal raar dus een raar gesprek zat er ook wel aan te komen. *PUNT!*

-Ok, ik moet dus afronden van Boots, ze vindt dat ik te lang doe over een post [aa]-

-Grom, en als ik nou vindt dat ik te lang op m'n posts moet wachten? -

De witte merrie glimlachte en er was zelfs iets dankbaars te zien in haar ogen. Ze knikte na zijn uitleg over waar hun gebied lag. Prima, dat zou wel te vinden moeten zijn. Nog een tijdje wachtte ze, tot ze hem raar aan stond te kijken. "Ehm.." begon ze twijfelend. "Vertel eens wat meer over de kudde? Grootte, regels, activiteiten, doel?" Nog steeds stond ze hem eigenlijk raar aan te kijken. Goed en wel dat ze nu bij de kudde zat en dat het 'ergens achter de bergen lag' - wat overigens best een groot gebied is - maar ze wilde toch wat meer weten. Toen ze merkte waar ze mee bezig was schudde ze lachend haar hoofd. Dit was niet de eerste keer geweest dat ze de hengst raar aan had gekeken, en andersom was het niet anders. Ach ja, ze zou er maar mee moeten leren leven. Ze wilde Ethereal in ieder geval een kans geven. Toch bleef het steken van haar eigen kudde, Dream Chasers. Ze was zo blij geweest met haar kudde. Maar zij en Cio hadden zo weinig leden gehad, en nu was de kudde wég. Verdwenen. Alsof het nooit had bestaan. Ferm richtte ze haar aandacht weer op Sham. Het had geen zin aan dingen te denken waar je toch niks meer aan kon veranderen.

-Ik moet ook nog wachten tot Boots post heah? :")-

'Ehm... we hebben nog niet opvallend veel leden. 7 met mijzelf meegerekend. Echt regels.. Mwah' he verdorie, had hij niet eens over nagedacht.
'Niet moorden en voldoende respect tonen, dat is eigenlijk het enige wat betreft regels.' hij grinnikte flauwtjes. 'Activiteiten zijn elk jaargetijde in een gebied, leden zijn vrijblijvend om een activiteit te organiseren. Ons doel is de teugels van Cobrazarao iets strakker aan te trekken.' hij probeerde het kort, simpel en toch met genoeg informatie te houden.
'Het is de laatste tijd wel wat drukker, dus ik verwacht meer leden' vulde hij zichzelf aan, om de sneeuwwitte merrie niet te verschrikken. Eigenlijk was het té druk, hij had nauwelijks tijd voor zichzelf over. Nu had hij privé weinig te doen, enkel met Boots optrekken en andere paarden ontmoetten. Nee, het leven van Sham was al met al niet echt boeiend te noemen. Nóg niet, want als er genoeg leden kwamen zou hij de eerste poging wagen om Cobrazarao te verrassen.

Nieuwsgierig hief ze haar hoofd en keek ze hem aan. Eventjes dacht ze na over zijn woorden, die haar over het algemeen goed bevielen. Bij de regels heeft hij niet gezegt dat ze bevelen van hem aan moet nemen. En zeven was een mooi aantal. "Niet moorden? Verdorie, dat had ik nou net gewild," grijnsde ze. "Dus, je bent van plan Cobra te verslaan?" Ze nam de hengst onopvallend op. Wellicht zou hij een kans hebben. Iedereen leek Cobra te (ver)eren en hij had zelf ook een behoorlijk groot ego. Hij overschatte zichzelf en onderschatte anderen. Toch zou het niet makkelijk worden. Ze zouden driekwart DH op hun dak krijgen. "Nou, daar kun je wat hulp wel voor gebruiken. I'm in." Een brede glimlach lag er op haar gezicht. Ze was allesbehalve teleurgesteld in Etherealen keek er naar uit te laten zien dat goed of neutraal zijn niet betekende dat je een watje was. "Hoe gaat het verder? Wat heb ik allemaal gemist tijdens.. mijn afwezigheid?" Het laatste kwam er wat aarzelend uit, maar ze hoopte dat Sham die aarzeling niet zou opmerken. Of er in ieder geval niets over zou zeggen.

Het had hem enigzins verbaasd dat Nirvana voor was, ze was ten slotte neutraal geweest in de strijd tussen Eagles en Black Rose. Dat de merrie Cobrazarao wilde verslaan paste wel bij haar karakter, voor zover Sham dat kon peilen.
'Zo iets, het is wel mijn doel om de slechte kant wat te laten inkrimpen. Je zult vast wel door hebben dat er dondersveel zijn' hij maakte een soort grommen geluid, puur uit irritatie.
'Je hebt niet echt iets gemist hoor, Boots heeft nu de neutrale kudde' hij keek even naar Nirvana, twijfelend of Nirvana Boots wel kende.
'En ehm, mijn kudde is er dus bij, die van Amiya is er nog.. Dark Star is opgeheven en alleen Black Rose is nu dus over. Ook kleiner geworden trouwens, dus als ik ooit eens een Verrassingsaanval pleeg maak ik nog best veel kans..' dat laatste was meer een gedachte die hij hardop uitsprak. Het zou nog wel eens kunnen werken! Hij lachte breed, leverde Nirvana's aanwezigheid toch íets op waarvan hij zeker was.
'Eerst nog een paar leden er bij, al denk ik dat Boots graag helpt.. Cobra is zélfs bij de neutrale niet geliefd, hij heeft zeer veel gebrek aan respect' hij wilde bijna weer een grommend geluid maken, maar besloot dat toch achterwege te laten.

-Jemig, je post echt dik snel. :')=

-is dat een compliment? haha -

Ze knikte bevestigend na zijn -redelijk lange- uitleg en grijnsde breed. Het klonk zéker goed wat de hengst vertelde. Toch begon ze hard op te lachen toen hij vertelde dat Boots een eigen kudde heeft. "Boots? Wat geweldig! Hoe gaat het met haar?" Nirvana's ogen fonkelden vrolijk, ze kende Boots al een aardige tijd. Eerst als veulen, later als oudere merrie, maar ze was nog steeds haar brutale zelf gebleven. Het deed haar goed om te horen dat zij nu de neutrale kudde had. Het zorgde ervoor dat het schuldgevoel sterk verminderde dat ze haar eigen kudde in de steek had gelaten. Dat Dark Star was opgeheven was natuurlijk ook allesbehalve erg. "Wat een geweldig nieuws." Dat was het, niet overdreven. Het maakte haar dag goed. Nirvana was benieuwd hoe de confrontatie uit zou pakken. Maar ze was van plan zich ten volle in te zetten voor de kudde. Ze zouden die Wannabes eens een poepie laten ruiken!

-Mwah, het is irriterend snel. :') I cant post so snell <-- ok, dat is Engels op DH niveau. :')-

Sham kon alleen maar breed lachen, het feit dat Nirvana Boots kende deed hem goed. Ergens had hij het ook wel verwacht, want Boots zat -voor zover hij dat wist- in de kudde van Cionaodh. Of ze er al was toen Nirvana de kudde leidde? Sham was niet goed in tijdschatten, daar waagde hij zich dan ook niet aan.
'Alles gaat prima met de'r, alleen wat symptomen van vlinders in de buik.' hij lachte zachtjes toen hij dacht aan de vrij ongemakkelijke situatie waar hij zich in bevond met haar. Één die liefde niet kende en één die het wel kende maar probeerde te blokkeren.
'Zeker, daar moeten we' hij sprak ditmaal in meervoud, benieuwd of Nirvana het op zou merken. 'dan snel actie mee ondernemen' en wanneer Sham iets in zijn hoofd had duurde dat niet lang.. Boots hielp wel mee, zijn kudde -waarvan hij een aantal een tijd niet had gezien- en zo waren er vast nog meer. Hóe? Waar? Twee vragen die hij nog moest verduidelijken en samen moest spannen tot één rode draad.

[Whaha, je bedoeld denk ik 'fast'? x'D]

Een brede grijns verscheen na Sham's antwoord. "Is ze verliefd? Wie is het slachtoffer?" lachte ze. Zijn stem had geklonken alsof er iets was.. en nu kon ze wel ongeveer raden wat dat was. Boots en Sham? De grijns werd zo mogelijk nog breder, dat zou een interessante combinatie zijn. Tenzij Boots helemaal is veranderd sinds ze terug is, maar dat geloofde ze niet. Boots zou nog niet voor al het goud ter wereld zichzelf willen veranderen. "Zeker, daar moeten we dan snel actie mee ondernemen," hoorde ze hem zeggen. "Klopt," antwoordde ze, maar haar stem klonk vaag. Ze was aan het nadenken. De grijns verdween en ze keek de schimmelhengst nu fronsend aan. "Heb je al een plan? Of wordt het meer een: We gaan er naartoe en dan zien we wel." Haar lange, witte staart zwiepte onrustig heen en weer. Voor haar gevoel kende ze de hengs voor haar niet goed genoeg om hem blindelings te volgen. Wie weet zou dat met de tijd komen - maar ze had zo'n vermoeden van niet.

Hij glimlachte, haar woordkeuze was beslist interessant te noemen. Slachtoffer? Hmm, dan was hij geraakt door één van haar gifpijltjes.
'Ik' hij liet zijn stem expres klinken alsof hij gestikt was. Of hij verder een plan had, voor Cobra? Hmm, niet echt.
'Nou..' mompelde hij zachtjes 'eigenlijk.. een soort van ehm.. niet. Al heb ik geruchten gehoord dat hij een opvolger áka zoon heeft' het deed hem denken aan Rival, hmm.. Was het geen mogelijkheid om een eerlijke ruil te kunnen verlenen tussen de twee? Hij had sowieso nog geen idee wie of wat op Rival paste. Natuurlijk had hij zo z'n vermoedens bij Rain of een andere 'badsider.' Echt veel zorgen maakte hij zich niet om Rival, dat jonk kende immers het gebied nu wel nu hij alleen op een trektocht was geweest. Althans, dat dacht Sham, In ieder geval: Niemand zou het veulen wat doen, gezien het feit dat je dan bijna de rest van je leven een laffe hond werd genoemd, wat in de ogen van Sham niet onterecht was. Een minder dier wat doen was niet zijn stijl. Eerder aan de kant dat slechte paarden een random paardje dat niet wist waar het zijn frustratie kwijt kon. Zo ging het immers. Ach ja, een paardje meer of minder maakte in de ogen van hen weinig verschil. Nja, dat moesten ze maar lekker zelf weten, zolang ze maar uit de buurt van de kudde bleven en hem met rust laten. En bovenal natuurlijk Rival, die die verdomde Ineske niet eens even achterna wilde. Sham haalde zijn neus kort op: Watje! Erna merkte hij dat hij Nirvana argwanend had aangekeken. Om zichzelf een houding te geven, trok Sham een grijns op zijn snuit. Hij mompelde nog iets wat onverstaanbaar voor het mededier was, knikte naar Nirvana en draaide zich om. Hij keek nog even naar de witte Spanjaardin en zei:
'Nja, ik zie je nog wel.'t Ga je goed!' En met die woorden, draaide hij zich om en liep weg, op zoek naar een ander topic dat Boots nu bij de boomgaarden gaat openen [a].

De grijns werd - zo mogelijk - nog breder. Sham en Boots! "Nou, gefeliciteerd dan maar," grijnsde ze. Ze luisterde aandachtig naar wat de hengst voor haar te vertellen had. Wat niet erg veel was, trouwens. Daarna viel er een stilte. Sham was blijkbaar aan het nadenken. Oh, hij kon nadenken! De grijns kwam weer terug. Haar blik gleed over de rest van de omgeving. Het bos was mooi, zelfs in wintertijd. Gebiologeerd bleef ze een tijdje naar een vogeltje zitten kijken. Had die niet allang naar het zuiden moeten vliegen? Ach, zal wel niet. Toen ze haar blik weer op Sham richtte verstarde ze. Haar oren schoten direct in haar nek. Onbewust nam ze een verdedigende houding aan. De witte hengst die haar nu aankeek, keek op z'n zachts gezegt argwanend en pissed. Toen hij grijnsde ontspande Nirvana zich weer een beetje, maar bleef hem met een vreemde blik aankijken. Voor ze het door had had hij gedag gezegt en was weggelopen. What the..? Nog steeds met die blik van 'rare hengst' in haar ogen kon ze alleen maar hoofdschuddend achterblijven.