for the horcrux leader (Deina)

Braeden was nog jong maar deed wat zijn moeder van hem verwacht. Ok ze was er dan nog niet maar ze vertrouwde Braeden dat hij zou doen wat ze hem had gevraagt. het ene was zijn oom ahja zijn familie te ontmoeten Night Dancer. De andere was in een kudde te gaan. Zelf als zijn moeder dat niet zou hebben gevraagt dan nog zou het hebben gedaan. Hij weet nog niet echt precies waarom maar hij zou het doen. Zijn donker grijze ogen die hij had geërft van zijn moeder Kairi gleden over het hele gebied. Hier zou hij de leider Azacar ontmoeten. Hij had al veel van hem gehoord en is nieuwsgierig of hij echt zo eng was dat je rillingen van hem zou krijgen. Maar nog maar pas geleden heeft hij gehoord dat het nu een merrie was die de kudde leide. Wat zou deze merrie dan zijn.Natuurlijk zou Braaeden dat verbergen om niet te laten zien dat hij laf is, wat hij totaal niet is. Geirriteerd schudde Braeden met zijn hoofd. Hij is nieuwsgierig naar deze merrie. Niet alleen van de paarden hier in DH maar ook van Kairi zijn zwarte moeder. Hij haalde diep in keek even rond en merkte dat hij hier goed stond. Weer haalde hij goed in en hinnikte luid genoeg voor de oren van Deina, een ander paard moest hij nu niet hebben.Braeden kan het ook niet schelen wie zijn vader is. Die kan de pot op omdat hij zijn moeder achter had gelaten toen ze drachtig was. Woede zwelde op in hem. Juist op dat moment drong er een geur van een oudere merrie door de neusgaten van Braeden. Zijn donker grijze ogen flitsen naar de richting waarvan de geur kwam. Waarschijnlijk was het die Deina anders moet hij er niks van hebben als het die hengst niet was. Zijn jonge ogen gleden langzaam omhoog toen de hengst voor hem stond. Deze was duidelijk wel twee keer zo groot als hij. Hij voelde zich er echt klein bij bij deze hengst. Maar dit was niet zijn zorg nu. Met lichtte respect boog hij zijn hoofd en sprak toen maar."ik ben Braeden, mijn moeder Kairi heeft me soort van gestuurd. Ik zou graag in jou kudde komen als ik goed genoeg ben voor jou." sprak hij respectvol. Ondertussen wachte hij ongeduldig op een antwoord. Hij had dus de geduldheid niet van zijn moeder gekregen, wat ze best jammer vond.


(wie zou het zijn)

Op haar gemak wandelde de merrie door de as vallei. Haar hoeven zagen grijs van het as waarheen ze liep. Het was hier ooit wel eens goed verbrand geweest. Daardoor ook de reden van dit gebied. De merrie snoof eens luid en liep verder door het bekende gebied heen. Hier had ze ooit vele paarden vermoord. Trots keek ze naar nog een laatste karkas dat overgebleven was. Niet van haar. Daarvoor was ze veel te lang uit DH gegaan. Dan was het niet eentje van een twee jaar geleden. Deina was eindelijk de leidster van Horcrux. Ze had haar vader altijd als enige vertrouwd en hij haar. Nu werd hij ouder en was het tijd om weer loner te worden. Dat was iets voor haar vader. Ze kende hem perfect en daarom begreep ze hem ook. Ze was enorm trots dat hij haar het leiderschap gegeven had. Het kon ook naar een van haar broers gaan. Die waren ook sterk en betrouwbaar. Deina grijnsde breed bij de gedachte waarna ze stevig doorliep. Haar eerste hinnik had geklonken en daarom was het belangrijk. Ze was benieuwd wie er voor haar zou komen. Haar donkere ogen gleden over de omgeving heen. Ze bestudeerde alles, maar niets was veranderd. Deina schudde haar vacht uit en liep in de richting van de hinnik. Verderop zag ze een zwart veulen staan. De eigenaar van het gehinnik. Deina liep ernaartoe en stopte voor het veulen. Ze schatte hem een jaar oud. Net zoals haar eigen zoon. Ze snoof kort en zag dat het veulen respect gaf door zijn hoofd te buigen. Dat was al slim. Respect tonen. Dat was altijd iets dat nodig was bij Deina. Ze drukte haar oren in haar nek terwijl ze luisterde naar wat het veulen te vertellen had. Ze knikte kort. "Goed, Braeden. Je moeder komt me niet bekend voor, maar je klinkt als een geschenk van God. Je hebt me al een reden gegeven om in onze kudde te komen, dus meer hoef ik niet te weten. Het enige dat belangrijk is, is je respect voor iedereen. Je bent jong en daarom kunnen anderen tips geven, waardeer het. Zodra je er klaar voor bent, zal je een rang krijgen en beginnen de trainingen." Haar stem was ijskoud en duister. Haar ogen waren recht op het veulen gericht dat duidelijk iets ongeduldig was. Het viel mee, dus reageerde ze er niet op. "Nog vragen?"

Braeden zijn oren lagen half plat in zijn nek, terwijl zijn spieren lichtjes gespannen waren. Hij had gemerkt dat ze waarschijnlijk wel iets van haar vader zou hebben. Zijn ogen die even afdwaalden naar de omgeving. Niet omdat hij zich verveelde maar hij had altijd de neiging om de omgeving goed in de gaten te houden, wat een gewoonte van hem was geworden. Hopenlijk zou zijn moeder snel weer in DH komen. Natuurlijk kan hij best wel voorzich zorgen maar bij zijn moeder zijn vond hij gewoon weg heerlijk. Niet om te trainen, nee gewoon om haar gezelschap. een lichtte zucht verliet zijn keel door de gedachten aan zijn moeder. Waar zou ze trouwens nu toch eigenlijk zijn?

"Goed, Braeden. Je moeder komt me niet bekend voor, maar je klinkt als een geschenk van God. Je hebt me al een reden gegeven om in onze kudde te komen, dus meer hoef ik niet te weten. Het enige dat belangrijk is, is je respect voor iedereen. Je bent jong en daarom kunnen anderen tips geven, waardeer het. Zodra je er klaar voor bent, zal je een rang krijgen en beginnen de trainingen." Haar stem was ijskoud en duister. Hij voelde haar ogen opzich gericht, waardoor hij automatisch haar ook strak aankeek." ja ze is niet echt bekend en dat wil ze zo momenteel zo houden" Was zijn antwoord, natuurlijk kende ze zijn moeder niet."Nog vragen?" Een schudde hij met zijn hoofd."Tips neem ik graag aan.... Als ze niet overdreven zijn" Mompelde hij. Je weet maar nooit met andere paarden. Hij was geen hengst die snel paarden zou vertrouwen en altijd even over de vraag of tip van het andere paard zou over nadenken, proberen er achter te komen of het geen andere bedoelingen zou hebben."hmm...." Zijn donker grijze ogen werden even lichtjes wazig toen Braeden even diep nadacht."momenteel niet echt, Alleen maar of je weet wanneer die trainingen zouden beginnen" was zijn enige vraag.

De witte merrie bekeek het veulen voor haar. Hij zou een waardig lid zijn. Hij toonde zeker al een stuk respect en dat vond ze enorm belangrijk. Zeker bij veulens. Ze snoof zacht en liep kort bekijkend een rondje om het hengstenveulen. Hij zag er goed uit van bouw. Met nog zware trainingen zou hij een groot aantal spieren kweken en waardig zijn aan de kudde. De merrie grijnsde breed en knikte goedkeurend. Ze hoorde de woorden over zijn moeder. De merrie knikte kortaf om de woorden. Dat moest zijn moeder weten, haar keuze. Meer interesseerde het haar niet op dit moment. Ze luisterde daarna naar de vragen van het hengstenveulen en dacht kort eens na. "De enige tip die ik je kan geven. Toon respect. Dan zal je het altijd terugkrijgen. Alleen respect tonen bij echte slechte paarden, geen goedzakken én zeker geen wannabe's. Goed opletten en wees een waardig lid." Ze knikte eens bij haar eigen woorden en bedacht zijn laatste vraag. "Ik ben nog niet zeker wanneer ze zullen beginnen. Je begrijpt vast dat ik niet altijd evenveel tijd heb. Ik zoek daarom ook een trainer die andere veulens nog wil trainen. Dan kan je snel beginnen en anders zal ik je eerste training geven. Ik roep je als het tijd is." Ze leek hem strak aan en snoof kort. Haar stem klonk nog een laatste maal duister en kil: "Nog een laatste tip: Heb geduld." De merrie knipoogde een keer naar de hengst terwijl ze omdraaide. Ze keek nog een laatste keer achterom waarna ze vertrok. Het was tijd dat het veulen nu zelf de kudde zou gaan verkennen en zich aan te melden aan de activiteiten. Meer kon ze nu niet doen.