My arrival in Dream Horses.

[Jaa, ik weet het. Domme titel, maar ik kon niks beters bedenken ]

Chocolate was net in DH aangekomen, ze had gehoord dat het hier geweldig moest zijn. Ze had veel verhalen gehoord en had besloten om te kijken of het hier echt zo geweldig is als de meesten zeggen. Ze had geen zin meer om altijd maar rond te reizen, ze wou nu ergens blijven. Ergens waar het mooi was, ergens waar genoeg eten en drinken was. In een vlot tempo stapte ze door het bloemenveld, allemaal insecten vlogen om haar heen. Aan de ene kant vond ze het wel mooi hier, maar dat zou ze nooit hardop zeggen. Ze was geen 'goed' paard, maar ook geen 'slecht' paard. Ze wou zichzelf geen titel geven, wat maakte het nou uit. Ze had er een hekel aan als anderen zeiden; "ik ben goed" of "ik ben slecht." Zo was zei niet. Het kon haar ook niks schelen wat anderen van haar vonden, Ik ben wie ik ben. Ze zwiepte met haar staart om de vliegen en andere beesten weg te jagen, maar ze bleven maar om haar heen vliegen. Ze schudde met haar hoofd en zwiepte met haar staart, maar het hielp niks. Ze stapte nog steeds in een flink tempo door, af en toe liet ze haar hoofd zakken en nam een hap van het gras. Ze liet haar tempo er niet door verzwakken, ze hield niet van dat slome gedoe. Ze kwam bij een boom waar ze besloot even te blijven, ze had nu tenminste wat schaduw. Ze ging onder de boom staan en nam nog een hap gras, het gras smaakte wel goed vond ze. Ze hield alles goed in de gaten, haar oren vingen elk geluidje dat te horen was op. Ze was best moe van de lange reis, dat kon ze niet ontkennen. Ze had een flink eind moeten afleggen om in DH te komen, ze hoopte maar dat het het waard was. Van onder de boom had ze een mooi uitzicht over het bloemenveld, dat vond ze fijn. Nu kon ze het zien als er een ander paard zou zijn, hoewel het er niet op leek. Ze was alleen, dacht ze. Aan de ene kant vond ze het wel fijn, maar aan de andere kant zou ze het wel leuk vinden als er iemand bij haar was. Maar dat gaf ze niet snel toe, ze wou niet dat anderen wisten dat ze het soms fijn vond om iemand om zich heen te hebben. Ze wist eigenlijk niet waarom. Ze begon een beetje in te doezelen toen ze ineens een geluid hoorde. Ze keek gelijk op, haar ogen flitsten over het veld. Maar ze zag niemand, misschien een vogeltje dacht ze. Maar toch hield ze alles goed in de gaten. Ze ademde de warme lucht in en pikte de geur van een ander paard eruit. Ze hief haar hoofd en spitste haar oren, ze hief haar hoofd altijd op als er een paard naderde. Misschien om groter te lijken, want zo groot was ze niet. Niet dat het haar wat uitmaakte, ze wist dat ze sterk was. Anders zou ze al die tijd alleen niet overleefd hebben. Gespannen keek ze om zich heen, maar ze zag niets. Toch rook ze een ander paard, ook al was de geur erg zwak. Misschien was het paard ver weg. Stiekem hoopte ze dat het paard naar haar toe zou komen, ze bleef alles goed in de gaten houden. Wachtend op een teken van een ander paard.

[Iedereen mag reageren! (:]

Nadat ze nog een blik op haar oude gebied had gesmeten, had ze besloten toch echt te vertrekken. Na een lange reis was ze aangekomen, in een gebied dat de naam Dream Horses droeg. Nah, ze was niet nieuwsgierig hoe het eruit zag, meer om wat voor paarden ze er kon ontmoeten. Wat boeide het nou hoe de omgeving eruit zag? Nja, voor Zafrina had dat iniedergeval geen betekenis. De bonte merrie gooide haar buine helemaal witte hoofd in de lucht en liet haar donker bruine ogen door het gebied gaan. Luidkeels zuchtte ze eens en kwam toen tot stilstand, nijdig stampte ze alle vier haar hoeven omstebeurt op de grond terwijl haar staart wild in het rond zwierde. Kom op, waren hier dan geen paarden? Nja, het zal wel. Chagerijnig stapte de merrie stampvoetend verder en liet haar hoofd op borsthoogte hangen. Was ze eindelijk in een nieuw gebied, was er verdomme niemand. Zafrina knipperde een paar keer versuft met haar ogen en trok een bloemen steel uit de grond, ze kauwde hem fijn en met een misselijke uitdrukking op haar gezicht spuugde ze het papje weer tegen de grond, dude, dat smaakte dus echt nergens naar. Damn, ze was net hier en het begon haar nu al aardig uit de keel te hangen, de omgeving, ze voelde zich eenzaam. Nergens was een ander paard te bekennen, bah. Nee, alleen zijn was niks voor de merrie. Soms was het wel eens oke, maar op dit moment was ze het liefste omringt door allerlei paarden, van groot naar klein, van dun naar dik en van slecht naar goed. Als er maar wat soortgenoten in de buurt waren, dan was alles goed. Zaf hinnikte eens hopeloos en hief toen licht haar wenkbrauw op, haar oren spitste zich maar er was geen antwoord. De neusgaten van de merrie vulde zich met een paardengeur, maar vrolijker werd ze er niet van. Nja, ze zou wel eens even gaan kijken wie zich hier bevond. In een kalm tempo stapte de merrie op de geur af, een bruine sillhouet verscheen in haar gezichtsveld en nieuwsgierig kantelde de merrie haar hoofd een stukje, het was zo te zien geen groot paard, een merrie was het trouwens. Niet dat dat wat boeide, overbodige informatie dus. Met een vage glimlach rond haar snoet liep ze op de bruine merrie aan, bij haar kwam ze tot stilstand en enorm traag knikte ze richting haar. ''Guten dag.'' ja, de merrie had geen idee of ze het goed zei. Whatever, haar ogen waren op de merrie gericht en haar oren stonden neutraal, haar houding was neutraal en haar blik was neutraal. In een woord; ze zag er gewoon neutraal uit.

Vanuit de verte zag Chocolate een schim van een paard. Gespannen keek ze hoe het paard haar richting op liep, een merrie rook ze. Ze was altijd een beetje gespannen als er een vreemd paard op haar af kwam. Toen het paard dichter bij kwam bekeek Chocolate haar nog eens goed, ze nam elk detail in zich op; ze was bont, een merrie en ze leek iets van een arabier in weg te hebben. Niet dat het van veel belang was, maar dat deed ze altijd als een onbekend paard in haar richting kwam. Het paard had een neutrale uitstraling, dat beviel haar wel. Het paard bleef op een klein afstandje van haar afstaan, ze had een vage glimlach op haar mond. Ze knikte traag, ''Guten dag.'' sprak de merrie. Chocolate keek haar even aan, haar gezicht was uitdrukkingloos. Ze was er erg goed in om te kijken alsof niks haar wat kon schelen. "Hallo" begroette ze de onbekende merrie toonloos, maar toch kon je een soort van vrolijke ondertoon in haar stem horen. Ze was ook eigenlijk best wel blij dat er iemand naar haar toe kwam, wat ze natuurlijk niet aan de merrie zou laten merken. Ze was niet van plan zichzelf als eerst voor te stellen, gewoon omdat ze daar geen zin in had. Haar houding was een beetje onverschillig, maar ze had haar hoofd nog steeds een beetje in de lucht, ze had haar hoofd wel wat laten zakken. Ze begon ook een klein beetje te ontspannen, maar ze bleef alert. Ze hield elke beweging van het paard in de gaten, je weet maar nooit. Ze keek de merrie aan, nog steeds een beetje onverschillig. Hoewel ze ook wat nieuwsgierigheid uitstraalde. Ze wachtte af wat de merrie zou zeggen.