Looking for some horses.

Het was een mooie avond, de zon ging net onder en kleurde het bloemen veld oranje. Vlek stond van het laatste beetje zonlicht te genieten. Het was een warme dag geweest, en het was nu lekker in de zon. Het was de hele dag te warm geweest om echt actief te zijn, maar nu was het al een stuk afgekoeld. Vlek opende haar ogen en keek over het bloemenveld, er was geen ander paard te bekennen. Ze maakte een grote sprong waarna ze in een snelle galop door de bloemen heen racete. Ze sloeg wild met haar staart in het rond en maakte vrolijke sprongen, ze had veel te veel energie. Ze galoppeerde in een snel tempo een rondje en bleef toen abrupt staan. Ze liet haar hoofd zakken en nam wat happen gras. Ze vond het niks aan dat ze zo alleen was, ze wou graag iemand hebben om mee te praten, gek te doen en te rennen. Ze zuchtte, ze had nog helemaal niemand ontmoet in Dream Horses. Ze had verwacht hier met veel paarden samen te zijn, maar het viel haar behoorlijk tegen. Maar de landschappen hier vond ze geweldig. Er waren zoveel mooie plekjes en eten en al die andere dingen. Ze liet zichzelf in de bloemen vallen en rolde een paar keer om, gelijk daarna sprong ze weer op en begon weer te galopperen. Na nog een stuk gegaloppeerd te hebben stopte ze weer, ze nam weer een hap gras en begon er rustig op te kauwen. Ze keek om zich heen, aardig tevreden met haar omgeving. Maar gezelschap zou het nog beter maken. Ze zuchtte, ze hoopte dat hier iemand langs zou wandelen, maar ze zag niemand.

In een groot bloemenveld kon je haar nog net ontdekken. In het gras lag ze. Ze sliep niet. Ze lag gewoon lekker na te denken. Best gek eigenlijk. Tot nu toe had ze alleen nog maar hengsten ontmoet. Geen enkele merrie terwijl er toch wel wat moeten zijn. Ze stond langzaam op en rekte zich even uit. Ze keek naar de zon die langzaam verdween en was blij dat ze in dit gebied was om te kunnen gaan slapen. Ze was hier nog niet zo lang en was zo onder de indruk geweest dat ze nog niet veel had geslapen. Ze voelde de wind door haar manen gaan en draaide haar hoofd tegen de wind in. Dat meen je niet. Een ander paard? Ze wilde eerst weten wat voor paard dat was voordat ze zou gaan slapen. Ze liep voorzichtig richting de plek waar de geur vandaan kwam. Van ver zag ze een paard staan tussen de bloemen. Ze keek niet gemeen uit haar ogen en Roma twijfelde of ze dichterbij zou komen. Ze draaide zich om, maar het was te laat. Het paard had haar al gezien. Nu kon ze niet anders. Ze draaide weer en wachtte af wat de ander zou doen.

Met sterke en krachtige galoppassen galopeerde hij had door het grote bloemenveld. Hier kwam hij vroeger ook wel eens. Hij vond het echt geweldig. Die herrineringen.. Hij galopeerde verder maar toen hij ineens paardengeur zijn neus voelde binnendringen stopte hij met een sliding. Hij hielt zijn neus hoog in de lucht. Ze waren toch nog wel een stukje verderweg. De geur was zo sterk dat het wel meerdere paarden moesten zijn. Hij galopeerde hard aan. In volle rengalop ging hij ervandoor. Hij genoot ervan. De wind die met zijn manen speelden en de bloemen die voorbijvlogen door zijn snelheid. Het voelde gewoon echt geweldig! Toen hij er bijna was minderde hij vaart. Eenmaal aangekomen zag hij dat het 2 merrie's waren. Hij hinnikte vriendelijk. Hij had wel behoefte aan gezelschap. Hij was nu al zolang alleen aan het rondreizen dat hij wel weer met iemand wilde praten.

Ze wachtte nog steeds op een reactie van de merrie, maar merkte toen het gestamp van hoeven op. Nog een paard! Ze zuchtte. Nachtrust zat er niet aan te komen. Het duurde even, maar toen zag ze een paar opdoemen. Wauw! Ze schrok van zichzelf. Opnieuw keek ze naar de hengst die daar op een heuvel stond in het avondgloren. Hij was echt mooi zo. Stop zo te denken! Omdat ze toch wel erg nieuwsgierig was, draafde ze voorzichtig op hem af. Een paar meter voor hem en dus ook beneden hem stond ze stil. Ze haatte het wel dat ze hier stond. Het gaf haar een onderdanige status en dat wilde ze echt niet hebben, maar ze kon niet anders. Als compensatie daarvan ging ze zo staan dat als het een slechte hengst was hij haar niet gemakkelijk kon overrompelen. Ze plukte nog gauw een hapje gras en keek hem aan wat lastig was door de zon. 'Hallo! Ik ben Roma en wat is jouw naam?' Ze wachtte af.

Hij zag dat een van de merrie naar hem toe kwam stappen. Hij vond haar echt mooi! Hij bekeek haar nog eens een beetje beter. 'Mooie naam! Ik ben Chance O' Baico, Maar ze noemen me Baico' Zei hij met een glimlach. Hij stapte vlug het heuveltje af want hij hielt er niet van om letterlijk hoger te staan dan andere. Hij draaide zich om toen hij op de begane grond was en keek naar haar. Hij pakte vlug wat gras waarna hij haar weer aankeek. 'Alles goed met je?' Vroeg hij lief aan haar. Hij keek naar twee vlinders. Ze waren zo mooi gekleurd! Ze vlogen om elkaar heen en volgde elkaar overal. Hij schoot in de lach toen een van de vlinder op de neus van de merrie belande.

'Chance O'Baico.' Ze liet de naam door haar mond glijden. Ze zag hem van het heuveltje stappen en toen stonden ze op gelijke hoogte. Ze hoorde hem aan haar vragen of alles goed ging. 'Bedankt. Met mij is alles goed.' Probeer neutraal te blijven en niet te veel te doen alsof je hem leuk vindt. Ze wilde naar hem toe lopen, maar er kwam een vlinder op haar neus zitten. Om die niet te laten schrikken bracht ze haar hoofd voorzichtig naar een bloem en wachtte tot de vlinder eraf ging. De vlinder schrok uiteindelijk van haar ademhaling dat hij eraf ging en ze ging vlug overeind staan. Ze keek naar Baico en zag dat hij moest lachen. Eigenlijk was het ook wel grappig. Ze zag hem wegkijken en volgde zijn blik. Hij keek nog steeds naar de vlinders. 'Ik vind jouw naam anders ook erg mooi. Het heeft een hele sjieke klank. Echt een mooie hengstennaam.' Ze vroeg zich af hoe hij erop zou reageren.

Hij zag wat ze deed. Hij vond het echt lief van haar. Moeite doen om een vlinder niet te laten schrikken. Dat vond hij wel wat hebben. Hij hoorde wat ze zei en glimlachte een bescheiden. Hij zag dat de vlinder nu samen met de andere terug kwam en nu inplaatsvan op haar neus, op haar rug gingen zitten. ' Volgens mij vinden ze je wel leuk!' Zei hij lachend. Het was zo mooi. De zon die mooi op de vacht van Roma scheen en de vlinders maakte het plaatje gewoon compleet. Hij vond haar echt mooi maar ze zou vast al een hengst hebben gevonden. Zo'n merrie kon zo aan een hengst komen met dat lieve karakter en uitstraling.

Niet te geloven. Nu kwamen ze op haar rug zitten. Wat moet ik nu weer doen? Ze voelde hoe de pootjes van de vlinder over haar rug ging en het kriebelde haar heel erg. Ze deed moeite om de vlinders niet te laten schrikken, maar ze werden wel erg gemeen door haar zo te kietelen. Ze hoorde wat Baico zei en reageerde: 'Ze zijn hartstikke schattig, maar ze zijn ontzettend vervelend. Ze kriebelen je overal.' Ze draaide haar hoofd voorzichtig om en keek naar de vlinders. Ze waren wel ontzettend mooi. Gekleurd door hun eigen kleur en dan de gloed van de zon eroverheen. Net zoals bij Baico eigenlijk. Ze draaide zich snel terug en helaas schrokken de vlinders daarvan en vlogen weg, ze keek ze na met een treurnis in haar ogen. Ze schudde even haar lichaam en voelde de jeuk weg zakken. Ze liep langs Baico heen en zorgde er weer voor dat zij tussen de andere merrie en hem stond. Best raar eigenlijk dat ze nog steeds niet heeft gereageerd. Ze keek even naar haar, maar daarna weer bij Baico. Ze observeerde hem goed. Ze zag zijn bruine vacht die door de zon van koper leek, zijn zwarte manen en vacht en onder een voorpluk een stukje van een kolletje. Hij was erg gespierd en ze zag zo geen littekens die op gevechten leken. Ze keek en vroeg zich af of hij misschien een kudde had. Hij zag er wel uit als een echte leider. Dan had hij vast ook veel merries waarbij hij zijn veulens verwekte zoals buiten DH. Ze keek droevig.

Vlek had niet gemerkt dat er twee paarden aan gekomen waren. Een hengst en een merrie, ze luisterde even naar hun gesprek. De hengst heette Chande O' Baico, maar werd vaak gewoon Baico genoemd. De merrie heette Roma. "Eh, Hay" zei Vlek "Mijn naam is Vlek." Ze bekeek de hengst en de merrie. De merrie was bont, net als zij zelf. De hengst was donkerbruin, niet zo'n interessante kleur vond ze zelf. Maar dat zei ze niet hardop. Ze kwetste paarden soms nog wel is, maar niet expres. Ze wou anderen niet kwetsen, maar ze dacht nooit goed na voor ze iets zei. Ze keek een beetje onnozel toe hoe Baico en Roma met de vlinder bezig waren. "Dat is best wel weird.." mompelde ze binnensmonds. Ze keek weer naar de merrie die er ineens wel heel droevig bij stond. "Waarom zo droevig?" vroeg ze de merrie met een vrolijke stem.

[Sorry voor de late reactie.]

Ze hoorde dat de merrie bewoog en keek achterom. "Mijn naam is Vlek." Vlek. Een hele leuke naam en heel toepasselijk. Vlek vroeg haar waarom ze droevig was. Waarom ik droevig ben? Dat kan ik haar helaas niet vertellen. In plaats daarvan probeerde ze het luchtig te houden. 'Oh. Keek ik droevig? Dat had ik niet door. Ik ben niet droevig hoor.", zei ze met gespeelde vrolijkheid. Ze draaide zich om en stapte richting Vlek. 'En.. Vertel eens. Waar was jij met je gedachten de hele tijd??'

'Oh. Keek ik droevig? Dat had ik niet door. Ik ben niet droevig hoor." antwoordde Roma, Vlek geloofde het niet helemaal maar ging er verder niet op in. Ze draaide zich om, 'En.. Vertel eens. Waar was jij met je gedachten de hele tijd?' veranderde de merrie van onderwerp. "Ach, ik was een beetje moe en ik zat niet echt op te letten." zei ze met een kleine glimlach op haar gezicht. Ze was bijna in slaap gevallen en had niet gemerkt dat er twee paarden bij waren gekomen. De merrie leek haar wel aardig, de hengst kon ze nog niet zo heel goed inschatten. Nu was de hengst een beetje stil geworden, ze keek even naar hem en richtte toen haar blik weer op Roma. "Ben je al lang in DH?" vroeg ze de merrie.

"Ben je al lang in DH?", vroeg Vlek aan haar. Ondertussen zag ze dat de ogen van Vlek snel heen en weer gingen tussen haar en Chance O' Baico en ten slotte op haar bleven liggen. Ze liep een stukje weg zodat haar bescherming voor Vlek weg viel en at een paar bloemen. Sommige bloemen waren aardig lekker en gelukkig at ze de goede bloemen. 'Nee nog niet zo super lang, maar ik vind het hier wel ontzettend fijn. Zijn jullie al lang in DH?', vroeg ze terug aan Vlek en tegelijkertijd aan Chance O' Baico. Ze wachtte geduldig op antwoord en keek naar Baico die zijn ogen nog steeds op haar had liggen.

Hij keek naar die merrie die Vlek heette blijkbaar. Ze deed hem denken aan een vriendin van vroeger toen ze veulens waren. Hij had vroeger veel vrienden in de kudde. Hij was diep in gedachten verzonken en had ook het gesprek niet echt gevolgt. Pas toen hij de vraag kreeg of hij al lang op DH was kwam hij uit zijn gedachten. 'Eh, Al een tijdje' Zei hij als antwoord op de vraag die ze hem stelde. Hij keek een beetje rond en zijn blik viel op het groene gras tussen de bloemen. Hij graasde langs de bloemen af en keek naar Roma.

[sorry voor late reactie]

Wat is er toch met hem? Ze keek naar Baico die langzaam naar hen toe kwam en een beetje graasde. 'Al een tijdje.', zei Baico. Het werd langzaam donker en ze moest nog steeds een plek zoeken om te slapen. Ze stapte bij Vlek vandaan en liep voorzichtig naar Baico. Die was nog steeds aan het grazen en ze ging bij hem staan. Daar deed ze haar hoofd naar beneden en brieste heel zachtjes in zijn gezicht. Ze zei heel zachtjes zonder dat Vlek het kon horen: 'Is er wat? Je bent zo stil?' Ze verwachtte niet dat hij haar zou antwoorden. Ze kenden elkaar pas net.

Hij keek naar haar toen ze dichterbij kwam. Toen ze haar hoofd naar hem toe bracht en zacht in zijn gezicht brieste keek hij haar verbaast aan. Hij wachte even af tot ze aan hem vroeg of er wat was. 'eh, ik was een beetje aan het denken aan vroeger..' zei hij zacht tegen haar. Hij zei het even zacht als Roma. Hij keek even vlug naar het gras wat hij aan het eten was maar had er geen zin meer in. Hij hief zijn hoofd op en bleef Roma aankijken. Ze was echt lief voor hem. Hij hoopte dat hij haar nooit meer kwijt zou raken. Ze was de enige waar hij alles tegen zou durven vertellen. Hij keek even naar de andere merrie Vlek maar die blik duurde niet lang omdat hij al snel weer naar Roma keek.

'Ik was een beetje aan het denken aan vroeger.', zei hij tegen Roma. Hij bracht zijn hoofd omhoog en Roma bracht die van haar ook omhoog. Ze merkte dat zijn blik op die van haar viel en het viel haar op dat hij net iets groter was dan haar. Niet veel, maar wel iets.
Ze keek naar de zon die nu helemaal onder was gegaan en er niet meer was en dat de schemer ook donkerder was geworden. Ze zouden nog een plek moeten zoeken om te gaan slapen. Ze kon echter niet weggaan. Ze wist waardoor het kwam. Baico. Ik voel me gelukkig als ik bij hem ben. Dit kon niet doorgaan. Ze wist dat hij aardig was, maar dat was Nero ook geweest. Precies hetzelfde gebeurde er en ik wil niet dat dat me nog een keer gebeurd. Nero was uiteindelijk mijn ergste nachthengst en ik heb me maar net kunnen redden van een totale ondergang. Ze keek hem weer aan in de ogen. Ik moet! Dit keer was ze sterker dan haar gevoel en met een 'Het spijt me!' draaide ze zich om. Ze liep naar Vlek. 'Vlek, ik moet gaan. Ik bedenk me net dat ik ergens moet zijn. Het was gezellig!' Ze galoppeerde aan en rende weg.