Dont mes with me babe!

De grote bruine merrie stapte onder het bomen dak door. Met haar oren naar achter, en haar gezicht, zoals gewoonlijk, gemeen. Ze was een slechte merrie. Je moest niet met haar spotten, ze was een onwijs sterke merrie. En voor een potje vecthen kon je haar wakker makken. Boos sloeg ze met haar staart de vliegen weg. *Pats* Ze had er een geraakt, het vliegje viel half dood op de grond. Impaired lachte. "Ik hoop dat je pijn hebt vlieg." Zei ze. En ze stapte door. Haar hoofd stond hoog in de lucht. In het bos was het dood stil. Perfect, dacht Impaired. Ze haatte gezelschap. Wat had je nou aan paarden, er leuk mee praten, nou dankje maar nee, vond Impaired. Met haar bruine ogen zocht ze de omgevind af. Ze zal alleen maar bomen. Ze besloot iets actiefs te gaan doen, trainen. Ze besloot zo hard mogelijk te gaan rennen, en de bomen te ontwijken. Ze sprong aan in galop, zichzagend vloog ze tussen de bomen door. Het zweet kwam op haar lichaam te staan, na een paar minuten kwam het einde van het bos in zicht. Ze maakte een sliding, draaide zich snel om en rende de andere kant op. Haar benen gingen behendigd heen en weer. Na een halfuur door de bomen zijn gesjeesd stopte ze. Een goeie training bedacht ze bij zichzelf, dat moest ze vaker doen. Ondanks dat ze een halfuur had gerend, was ze totaal niet moe. Ze nam een hap gras. Ze schudde haar gespierde lichaam uit, zweet vloog door het rond.
Impaired liep verder door het bos. Het begon te regenen, en het zweet liep van haar lichaam af. In de verte zag ze een modderplas. In draf ging ze erheen. Ze liet zich op de grond zakken, en begon te rollen. Aarde kleefde aan haar lichaam. En toen ze opstond was ze donkerbruin, en het modder viel van haar lichaam. Ze bokte hoog en steigerde. Al het modder viel nu van haar lichaam af. Ze keek om zich heen. Ze had zin om te vechten.